How women in rural India turned courage into capital | Chetna Gala Sinha

Translator: Leila Ataei Reviewer: sadegh zabihi

I'm here to tell you not just my story

اینجا فقط برای گفتن داستان خودم نیستم

but stories of exceptional women from India whom I've met.

بلکه برای گفتن داستان‌های زنان استثنایی از هند که ملاقات‌شان کرده‌ام.

They continue to inspire me,

آنها همچنان برایم الهام‌بخش هستند،

teach me, guide me in my journey of my life.

به من می‌آموزند، و در مسیر زندگی راهنمایی‌ام می‌کنند.

These are incredible women.

این‌ها زنان باور نکردنی هستند.

They never had an opportunity to go to school,

هرگز فرصت مدرسه رفتن را نداشتند،

they had no degrees,

مدرک ندارند،

no travel, no exposure.

سفر نرفتند، موقعیت نداشتند.

Ordinary women who did extraordinary things

زنانی معمولی که کارهای خارق‌العاده‌ای را

with the greatest of their courage,

با بیشترین جسارت،

wisdom and humility.

خرد و تواضع انجام دادند.

These are my teachers.

این‌ها آموزگاران من هستند.

For the last three decades,

در سه دهه گذشته،

I've been working, staying and living in India

در هندوستان کار، زندگی و اقامت داشتم

and working with women in rural India.

و با زنان روستایی کار کردم.

I was born and brought up in Mumbai.

در بمبی به دنیا آمدم و بزرگ شدم.

When I was in college,

وقتی دانشگاه رفتم،

I met Jayaprakash Narayan,

جایاپراکاش نارایان را دیدم،

famous Gandhian leader

پیشوای بنام طرفدار گاندی که

who inspired youth to work in rural India.

جوانان را تشویق به کار در روستاهای هند می‌کرد.

I went into the villages to work in rural India.

برای همین به روستاهای هند رفتم.

I was part of land rights movement,

بخشی از جنبش حقوق زمین،

farmers' movement

جنبش مزرعه‌داران

and women's movement.

و جنبش زنان بودم.

On the same line,

در همین راستا،

I ended up in a very small village,

به روستایی کوچک رسیدم،

fell in love with a young, handsome, dynamic young farmer-leader

عاشق رهبر- مزرعه‌دار جوان پرجنب و جوش و خوش‌قامتی شدم

who was not very educated,

که تحصیل‌کرده نبود،

but he could pull the crowd.

اما جمعیت را جذب خودش می‌کرد.

And so in the passion of youth,

و بنابراین با شور و اشتیاق جوانی،

I married him

با او ازدواج کردم

and left Mumbai,

و از بمبئی رفتم،

and went to a small village which did not have running water

و به روستای کوچک بدون آب لوله‌کشی و

and no toilet.

توالت رفتم.

Honestly, my family and friends were horrified.

راستش، خانواده و دوستانم ترسیده بودند.

(Laughter)

(خنده)

I was staying with my family,

با خانواده‌ام می‌ماندم،

with my three children in the village,

با سه فرزندم در روستا،

and one day,

و یک روز،

a few years later one day,

چند سالی گذشته بود،

a woman called Kantabai came to me.

زنی به اسم کانتابای نزد من آمد.

Kantabai said, "I want to open a saving account.

کانتابای گفت، می‌خواهم حساب پس‌انداز باز کنم.

I want to save."

می‌خواهم پسنداز کنم.

I asked Kantabai:

از کانتابای پرسیدم:

"You are doing business of blacksmith.

در آهنگری کار می‌کنی.

Do you have enough money to save?

پول کافی برای پس‌انداز کردن داری؟

You are staying on the street.

توی خیابان زندگی می‌کنی.

Can you save?"

می‌توانی پس‌انداز کنی‌؟

Kantabai was insistent.

کانتابای اصرار کرد.

She said, "I want to save because I want to buy a plastic sheet

او گفت، می‌خواهم پس‌انداز کنم تا قبل از رسیدن موسم باران‌

before the monsoons arrive.

ورقه‌های نایلونی بخرم.

I want to save my family from rain."

تا خانواده‌ام را از باران در امان بماند.

I went with Kantabai to the bank.

با کانتابای به بانک رفتم.

Kantabai wanted to save 10 rupees a day --

کانتابای می‌خواست روزانه ۱۰ روپیه پس‌انداز کند --

less than 15 cents.

کمتر از ۱۵ سنت.

Bank manager refused to open the account of Kantabai.

مدیر بانک برای کانتانبای حساب باز نکرد.

He said Kantabai's amount is too small

به کانتابای گفت پولش خیلی کم بود

and it's not worth his time.

و ارزش وقت تلف کردن نداشت.

Kantabai was not asking any loan from the bank.

کانتابای از بانک وام نمی‌خواست.

She was not asking any subsidy or grant from the government.

هیچ یارانه و کمکی از دولت نمی‌خواست.

What she was asking was to have a safe place

تنها خواسته او جایی امن برای پس‌انداز پولی بود

to save her hard-earned money.

که به سختی کسب می‌کرد.

And that was her right.

و این حق او بود.

And I went --

و من جلو رفتم --

I said if banks are not opening the account of Kantabai,

گفتم اگر بانک‌ها برای کانتابای حساب باز نمی‌کنند،

why not start the bank

چرا بانکی را شروع نکنم

which will give an opportunity for women like Kantabai to save?

که به زنان امثال کانتابای فرصت پس‌انداز کردن بدهد؟

And I applied for the banking license to Reserve Bank of India.

و از بانک مرکزی هندی درخواست مجوز کردم.

(Applause)

(تشویق)

No, it was not an easy task.

نه، اصلا کار آسانی نبود.

Our license was rejected --

مجوز ما پذیرفته نشد --

(Laughter)

(خنده)

on the grounds --

با این استدلال --

Reserve Bank said that we cannot issue a license

بانک مرکزی گفت که ما نمی‌توانیم به بانکی مجوز

to the bank whose promoting members who are nonliterate.

اعطاء کنیم که تبلیغ اعضای بی‌سواد را می‌کند.

I was terrified.

وحشت‌زده شدم.

I was crying.

گریه می‌کردم.

And by coming back home,

و موقعی که خانه برگشتم،

I was continuously crying.

همینطور گریه می‌کردم.

I told Kantabai and other women

به کانتابای و سایز زنان گفتم

that we couldn't get the license because our women are nonliterate.

که چون زنان ما بی‌سواد هستند نمی‌توانیم مجوز بگیریم.

Our women said, "Stop crying.

زنان ما گفتند، گریه بس است.

We will learn to read and write

ما خواندن و نوشتن یاد می‌گیریم

and apply again, so what?"

و دوباره درخواست می‌کنیم، خب که چی؟

(Applause)

(تشویق)

We started our literacy classes.

کلاس‌های سوادآموزی را شروع کردیم.

Every day our women would come.

هر روز این زن‌ها می‌آمدند.

They were so determined that after working the whole day,

چنان مصمم بودند که بعد از یک روز کامل کاری

they would come to the class and learn to read and write.

سر کلاس می‌آمدند تا خواندن و نوشتن یاد بگیرند.

After five months,

بعد از پنج ماه،

we applied again,

دوباره درخواست دادیم،

but this time I didn't go alone.

اما این بار تنها نرفتم.

Fifteen women accompanied me to Reserve Bank of India.

پانزده زن من را تا بانک مرکزی هند همراهی کردند.

Our women told the officer of Reserve Bank,

زنان ما به مامور بانک مرکزی گفتند،

"You rejected the license because we cannot read and write.

به ما مجوز ندادید چون سواد نداشتیم.

You rejected the license because we are nonliterate."

مجوز ما را رد کردید چون خواندن و نوشتن بلد نبودیم.

But they said, "There were no schools when we were growing,

گفتند، اما وقتی داشتیم بزرگ می‌شدیم که مدرسه‌ای نبود.

so we are not responsible for our noneducation."

پس ما مسئول محروم ماندن از تحصیل نیستیم.

And they said, "We cannot read and write,

ادامه دادند، ما نمی‌توانیم بخوانیم و بنویسیم

but we can count."

اما شمردن بلدیم.

(Laughter)

(خنده)

(Applause)

(تشویق)

And they challenged the officer.

و مامور را به چالش کشیدند.

"Then tell us to calculate the interest of any principal amount."

کافی است از ما سود اصل هر مبلغی را بپرسید.

(Laughter)

(خنده)

"If we are unable to do it,

اگر اشتباه گفتیم،

don't give us license.

مجوز ندهید.

Tell your officers to do it without a calculator

از ماموران خود بخواهید بدون ماشین حساب این کار را کنند

and see who can calculate faster."

تا ببینیم کدام یک از ما سریع‌تر است.

(Applause)

(تشویق)

Needless to say,

لازم نیست بگویم،

we got the banking license.

که مجوز گرفتیم.

(Laughter)

(خنده)

(Applause)

(تشویق)

Today, more than 100,000 women are banking with us

امروزه، بیش از ۱۰۰٫۰۰۰ زن در بانک ما هستند

and we have more than 20 million dollars of capital.

و ما بیش از ۲۰ میلیون دلار سرمایه داریم.

This is all women's savings,

همه پس‌اندازهای زنان است،

women capital,

سرمایه زن‌ها،

no outside investors asking for a business plan.

هیچ سرمایه‌گذاری از بیرون طرح تجاری نمی‌خواهد.

No.

نه.

It's our own rural women's savings.

پس‌اندازهای زنان روستایی خودمان است.

(Applause)

(تشویق)

I also want to say that yes,

همینطور می‌خواهم بگویم که بله،

after we got the license,

بعد از گرفتن مجوز،

today Kantabai has her own house

امروز کانتابای خانه خودش را دارد

and is staying with her family

و همراه با خانواده‌اش در خانه

in her own house for herself and her family.

متعلق به خود و خانواده‌اش می‌ماند.

(Applause)

(تشویق)

When we started our banking operations,

وقتی عملیات‌های بانکی‌مان را شروع کردیم،

I could see that our women were not able to come to the bank

می‌دیدم که زنان ما قادر نبودند به بانک بیایند

because they used to lose the working day.

زیرا روز خود را برای کار کردن از دست می‌دادند.

I thought if women are not coming to the bank,

فکر کردم اگر زنان به بانک نمی‌آیند،

bank will go to them,

بانک نزد آنها برود،

and we started doorstep banking.

و بانک درب منزل را شروع کردیم.

Recently, we starting digital banking.

اخیرا، بانکداری دیجیتال را شروع کردیم.

Digital banking required to remember a PIN number.

بانکداری دیجیتال مستلزم به خاطر سپردن شماره پین است.

Our women said, "We don't want a PIN number.

زنان ما گفتند، ما شماره پین نمی‌خواهیم.

That's not a good idea."

ایده خوبی نیست.

And we tried to explain to them

و برای آنها سعی کردیم توضیح دهیم

that maybe you should remember the PIN number;

که شاید باید شماره پین را بخاطر بسپارید؛

we will help you to remember the PIN number.

کمک می‌کنیم که پین را حفظ کنید.

They were firm.

اما آنها سرسخت بودند.

They said, "suggest something else,"

گفتند، چیز دیگری را پیشنهاد دهید.

and they --

و آنها --

(Laughter)

(خنده)

and they said, "What about thumb?"

و آنها گفتند، «انگشت شصت چطور؟»

I thought that's a great idea.

فکر کردم چه فکر بکری.

We'll link that digital banking with biometric,

بانکداری دیجیتالی را با بیومتریک وصل می‌کنیم،

and now women use the digital financial transaction

و الان زنان انتقالات مالی دیجیتال

by using the thumb.

با استفاده از انگشت شصت انجام می‌دهند.

And you know what they said?

و می‌دانید حرف زنان چه بود؟

They said, "Anybody can steal my PIN number

هر کسی می‌تواند شماره پین من را سرقت کند

and take away my hard-earned money,

پول حاصل از دسترنج من را ببرد،

but nobody can steal my thumb."

اما هیچ کس نمی‌تواند شصتم را بدزد.

(Applause)

(تشویق)

That reinforced the teaching which I have always learned from women:

تاکیدی دوباره بر آموزه همیشگی من از این زنان:

never provide poor solutions to poor people.

هبچوقت راه‌حل‌های ضعیف به مردم فقیر ارائه نکنید.

They are smart.

آنها باهوش هستند.

(Applause)

(تشویق)

A few months later,

چند ماه بعد،

another woman came to the bank --

زن دیگری به بانک آمد --

Kerabai.

کرابای.

She mortgaged her gold and took the loan.

طلاهایش را گرو گذاشت و وام گرفت.

I asked Kerabai, "Why are you mortgaging your precious jewelry

از کرابای پرسیدم، «چرا جواهرات قیمتی‌ات را گرو می‌گذاری

and taking a loan?"

و وام می‌گیری؟»

Kerabai said, "Don't you realize that it's a terrible drought?

کرابای گفت، «متوجه نشدی چه خشک‌سالی وحشتناکی است؟

There's no food or fodder for the animals.

هیچ خوراک و علوفه‌ای برای حیوانات نیست.

No water.

همینطور آب.

I'm mortgaging gold to buy food and fodder for my animals."

طلا گرو می‌گذارم تا خوراک و علوفه برای دام بخرم.»

And then she asks me, "Can I mortgage gold and get water?"

و بعد پرسید، «می‌توانم طلا گرو بگذارم و آب بگیرم؟»

I had no answer.

پاسخی نداشتم.

Kerabai challenged me: "You're working in the village

کرابای من را به چالش کشید: «شما در روستا کار می‌کنید

with women and finance,

با زن‌ها و پول،

but what if one day there's no water?

اما اگر یک روز آبی نماند چه؟

If you leave this village,

اگر از این روستا بروید،

with whom are you going to do banking?"

بانکداری را با چه کسانی انجام می‌دهید؟»

Kerabai had a valid question,

کرابای سوال واردی را مطرح کرد،

so in this drought,

خب با این خشک‌سالی،

we decided to start the cattle camp in the area.

تصمیم گرفتیم ارودگاهی برای احشام در منطقه راه بیندازیم.

It's where farmers can bring their animals to one place

جایی که کشاورزها می‌توانستند حیوانات خود را به یک محل بیاورند

and get fodder and water.

و علوفه و آب بگیرند.

It didn't rain.

باران نبارید.

Cattle camp was extended for 18 months.

اردوگاه احشام ۱۸ ماه به کار خود ادامه داد.

Kerabai used to move around in the cattle camp

کرابای هم در اردوگاه می‌گشت

and sing the songs of encouragement.

و آوازهای انگیزشی خوانده شد.

Kerabai became very popular.

کرابای خیلی محبوب شد.

It rained and cattle camp was ended,

باران بارید و اردوگاه دیگر لازم نبود،

but after cattle camp ended,

اما بعد از آن،

Kerabai came to our radio --

کرابای به رادیوی ما آمد --

we have community radio

رادیو محلی خود را داریم

which has more than 100,000 listeners.

که بالای ۱۰۰،۰۰۰ شنونده دارد.

She said, "I want to have a regular show on the radio."

او گفت، می‌خواهم برنامه رادیویی خودم را داشته باشم.

Our radio manager said, "Kerabai, you cannot read and write.

مدیر رادیو ما گفت، «کرابای تو که خواندن و نوشتن بلد نیستی.

How will you write the script?"

چطور سناریو خواهی نوشت؟»

You know what she replied?

می‌دانید چه جوابی داد؟

"I cannot read and write,

«نمی‌توانم بخوانم و بنویسم

but I can sing.

اما آواز خواندن بلدم.

What's the big deal?"

ایرادش چیست؟»

(Laughter)

(خنده)

And today,

و امروز،

Kerabai is doing a regular radio program,

کرابای برنامه خودش را اجرا می‌کند،

and not only that,

و علاوه بر این،

she's become a famous radio jockey

رادیوچی معروفی شده است

and she has been invited by all of the radios,

و رادیوهای دیگر دعوتش می‌کنند،

even from Mumbai.

حتی از بمبئی.

She gets the invitation and she does the show.

دعوتش می‌کنند و او برنامه اجرا می‌کند.

(Applause)

(تشویق)

Kerabai has become a local celebrity.

کرابای سلبریتی محلی شده است.

One day I asked Kerabai,

روزی از کرابای پرسیدم،

"How did you end up singing?"

«چطور شد خواننده شدی؟»

She said, "Shall I tell you the real fact?

گفت، «باید واقعیت را بگویم؟

When I was pregnant with my first child,

وفتی بچه اولم را حامله بودم،

I was always hungry.

همیشه گرسنه بودم.

I did not have enough food to eat.

غذای کافی برای خوردن نداشتم.

I did not have enough money to buy food,

پول کافی برای خرید غذا نداشتم،

and so to forget my hunger, I started singing."

بنابراین برای فراموش کردن گرسنگی آواز خواندن را شروع کردم.»

So strong and wise, no?

خیلی قوی و عاقلانه، نه؟

I always think that our women overcome so many obstacles --

همیشه فکر می‌کنم که زنان ما بر موانع زیادی فائق می‌آیند --

cultural, social, financial --

فرهنگی، اجتماعی، مالی --

and they find out their ways.

و راه خود را می‌یابند.

I would like to share another story:

مایلم داستان دیگری را برایتان بگویم:

Sunita Kamble.

سونیتا کامبل.

She has taken a course in a business school,

دوره‌ای را در مدرسه کسب و کار گذرانده است

and she has become a veterinary doctor.

و دامپزشک است.

She's Dalit;

او یک دالت است؛

she comes from an untouchable caste,

از فرقه نجس‌هاست،

but she does artificial insemination in goats.

اما لقاح مصنوعی برای بزها انجام می‌دهد.

It is a very male-dominated profession

در حرفه‌ و حیطه‌ای بسیار مردانه

and it is all the more difficult for Sunita

و آنچه اوضاع را برای سونیتا سخت‌تر می‌کند

because Sunita comes from an untouchable caste.

آمدنش از طبقه نجس‌ها است.

But she worked very hard.

اما او خیلی سخت کار کرد.

She did successful goat deliveries in the region

در بدنیا آوردن بزها در منطقه موفق شد

and she became a famous goat doctor.

دکتر معروف بزها شد.

Recently, she got a national award.

اخیرا، جایزه ملی برد.

I went to Sunita's house to celebrate --

رفتم خانه سونیتا برای جشن گرفتن --

to congratulate her.

تبریک گفتن به او.

When I entered the village,

وقتی وارد روستا شدم،

I saw a big cutout of Sunita.

عکس بزرگ سونیتا را دیدم.

Sunita was smiling on that picture.

سونیتا در آن تصویر لبخند می‌زد.

I was really surprised to see an untouchable,

واقعا تعجب کردم از ابن یک نجس

coming from the village,

که از دهات می‌آمد،

having a big cutout at the entrance of the village.

عکس بزرگش در ورودی ده باشد.

When I went to her house,

وقتی به خانه‌اش رفتم،

I was even more amazed

حتی بیشتر شگفت‌زده شدم

because upper caste leaders --

چون رهبران طبقه بالا دستی --

men -- were sitting in the house, in her house,

مردان -- در خانه او می‌نشستند، در خانه‌اش،

and having chai and water,

و چای و آب می‌نوشیدند.

which is very rare in India.

که در هند خیلی بعید است.

Upper caste leaders do not go to an untouchable's house

رهبران طبقات بالادست پا به خانه نجس‌ها نمی‌گذارند

and have chai or water.

و آب و چای نمی‌خوردند.

And they were requesting her

اما از او می‌خواستند

to come and address the gathering of the village.

بیاید و در جمع‌های روستا صحبت کند.

Sunita broke centuries-old caste conditioning in India.

سونیتا قرن‌ها شرایط طبقه‌ای در هند را شکست.

(Applause)

(تشویق)

Let me come to what the younger generations do.

بگذارید از نسل‌های جوان‌تر بگویم.

As I'm standing here --

اینجا که ایستادم --

I'm so proud as I stand here,

الان اینجا که ایستادم بسیار مفتخرم

from Mhaswad to Vancouver.

از مسواد تا ونکوور.

Back home, Sarita Bhise --

در خانه، ساریتا بیسی --

she's not even 16 years old.

حتی ۱۶ سال هم ندارد.

She's preparing herself --

خودش را آماده می‌کند --

she's a part of our sports program,

بخشی از برنامه ورزشی ما است،

Champions' program.

برنامه قهرمانی.

She's preparing herself to represent India in field hockey.

آماده می‌شود تا در هاکی روی چمن نماینده هند باشد.

And you know where she's going?

و می‌دانید که کجا می‌رود؟

She's going to represent in 2020 Olympics, Tokyo.

المپیک ۲۰۲۰ توکیو.

(Applause)

(تشویق)

Sarita comes from a very poor shepherd community.

ساریتا چوپان‌زاده خیلی فقیری است.

I am just -- I couldn't be more proud of her.

از این بیشتر نمی‌شد به او افتخار کنم.

There are millions of women like Sarita, Kerabai, Sunita,

میلیون‌ها زن مثل ساریتا، کرابای، سونیتا هستند

who can be around you also.

که در اطراف شما هم ممکن است باشند.

They can be all over the world,

می‌توانند همه جای دنیا باشند،

but at first glance you may think that they do not have anything to say,

اما در نگاه اول شاید فکر کنید که چیزی برای گفتن ندارند،

they do not have anything to share.

چیزی برای به اشتراک گذاشتن ندارند.

You would be so wrong.

اشتباه زیادی می‌کنید.

I am so lucky that I'm working with these women.

بسیار خوش‌شانس هستم که با این زنان کار می‌کنم.

They are sharing their stories with me,

آنها داستان‌های خود را با من قسمت می‌کنند،

they are sharing their wisdom with me,

آنها خرد خود را با من قسمت می‌کنند،

and I'm just lucky to be with them.

و من خوش‌شانسم که کنار آنها هستم.

20 years before --

۲۰ سال پیش --

and I'm so proud --

و من بسیار مفتخرم --

we went to Reserve Bank of India

به بانک مرکزی هندوستان رفتیم

and we set up the first rural women's bank.

و اولین بانک زنان روستایی را تاسیس کردیم.

Today they are pushing me to go to National Stock Exchange

امروز آنها را به رفتن به بورس ملی هل می‌دهند

to set up the first fund dedicated to micro rural women entrepreneurs.

تا نخستین صندوق مختص زنان کارآفرین خرده‌پای روستایی دایر شود.

They are pushing me to set up

من را هل می‌دهند برای تاسیس

the first small finance women's bank in the world.

اولین بانک کوچک مالی زنان در دنیا.

And as one of them said,

و همانطور که یکی از آنها گفت،

"My courage is my capital."

«جسارت من سرمایه من است.»

And I say here,

و اینجا می‌گویم،

their courage is my capital.

جسارت آنها سرمایه من است.

And if you want,

و اگر شما بخواهید،

it can be yours also.

سرمایه شما هم می‌تواند باشد.

Thank you.

متشکرم.

(Applause)

(تشویق)