How human noise affects ocean habitats | Kate Stafford

Translator: Abolfazl Afshari Reviewer: Leila Ataei

In 1956, a documentary by Jacques Cousteau won

در ١٩٥٦، مستندی از ژاک کوستو

both the Palme d'Or and an Oscar award.

برنده‌ی جایزه‌های نخل طلا و اسکار شد.

This film was called, "Le Monde Du Silence,"

این فیلم "Le Monde Du Silence" اسم گذاری شد

or, "The Silent World."

یا «جهان خاموش».

The premise of the title was that the underwater world was a quiet world.

فرضیه‌ی عنوان فیلم این بود که دنیای زیر آب، یک جهان صامت بود.

We now know, 60 years later,

٦٠ سال بعد از آن، امروز ما می‌دانیم،

that the underwater world is anything but silent.

که دنیای زیر آب هرچیزی هست، بجز دنیای صامت.

Although the sounds are inaudible above water

هرچند آن صداها از بالای آب غیرقابل شنیدن هستند

depending on where you are and the time of year,

با توجه به اینکه کجا هستید و در چه زمانی از سال هستید،

the underwater soundscape can be as noisy as any jungle or rainforest.

صدای فراگیر زیر آب می‌تواند پر سر و صداتر از هر جنگلی باشد.

Invertebrates like snapping shrimp, fish and marine mammals

بی مهرگانی مثل میگو، ماهی، و پستانداران دریایی

all use sound.

همه صدا تولید می‌کنند.

They use sound to study their habitat,

آن ها از صدا برای بررسی زیستگاهشان

to keep in communication with each other,

برای حفظ ارتباط با همدیگر

to navigate,

برای مسیریابی

to detect predators and prey.

برای شناسایی شکارچیان و شکار استفاده می‌کنند.

They also use sound by listening to know something about their environment.

آنها همچنین با شنیدن صدا برای درک آنچه در محیطشان هست استفاده می‌کنند.

Take, for an example, the Arctic.

به طور مثال، قطب شمال را در نظر بگیرید.

It's considered a vast, inhospitable place,

به عنوان یک مکان وسیع و غیرقابل زندگی شناخته می‌شود.

sometimes described as a desert,

بعضی مواقع به عنوان یک بیابان شرح داده می‌شود،

because it is so cold and so remote

چرا که خیلی سرد و خیلی دور از دسترس است

and ice-covered for much of the year.

و برای سال های متمادی پوشیده از یخ بوده است.

And despite this,

اما بر خلاف این اوصاف

there is no place on Earth that I would rather be than the Arctic,

هیچ کجا روی زمین را مانند قطب شمال ترجیح نمی‌دهم.

especially as days lengthen and spring comes.

به خصوص زمانی که روزها طولانی و بهار آغاز می‌شود.

To me, the Arctic really embodies this disconnect

برای من، قطب شمال این گسستگی رو مجسم می‌کند که

between what we see on the surface and what's going on underwater.

بین آنچه در سطح زمین می‌بینیم و آنچه در زیر آب اتفاق می‌افتد.

You can look out across the ice -- all white and blue and cold --

شما می‌توانید از بالا به یخ نگاه کنید تماما سفید و آبی و سرد

and see nothing.

و هیچ چیزی نبینید.

But if you could hear underwater,

اما اگر بتوانید زیرآب بشنوید،

the sounds you would hear would at first amaze

صداهایی خواهید شنید که در ابتدا شگفت زده خواهید شد

and then delight you.

و سپس لذت خواهید برد.

And while your eyes are seeing nothing for kilometers but ice,

و زمانی که چشمانتان تا کیلومترها چیزی بجز یخ نمی‌بیند،

your ears are telling you that out there are bowhead and beluga whales,

گوش‌هایتان به شما می گوید جایی در آن اطراف نهنگ های قطبی و سفید،

walrus and bearded seals.

گرازهای دریایی و فک های ریش دار وجود دارد.

The ice, too, makes sounds.

یخها هم صدا تولید می‌کنند.

It screeches and cracks and pops and groans,

یخ ها جیغ می‌کشدند و ترک می‌خورند و می‌ترکند و ناله می‌کنند.

as it collides and rubs when temperature or currents or winds change.

چون به دلیل تغییرات دما، جریانات و بادها بهم برخورد می‌کنند و ساییده می‌شوند.

And under 100 percent sea ice in the dead of winter,

و زیر دریای صددرصد یخ زده در زمستانِ مرده

bowhead whales are singing.

نهنگ‌های قطبی آواز می‌خوانند.

And you would never expect that,

و شما هیچ وقت انتظارش را ندارید،

because we humans,

چون ما انسانها

we tend to be very visual animals.

تمایل داریم حیوانات به شدت بصری باشیم.

For most of us, but not all,

برای اکثریت ما، البته نه همه،

our sense of sight is how we navigate our world.

حس بینایی ما وسیله‌ای برای جهت یابی در جهان ما است.

For marine mammals that live underwater,

برای پستاندارانی که زیرآب زندگی می‌کنند،

where chemical cues and light transmit poorly,

جایی که سیگنال های شیمیایی و جابجایی نور ضعیف عمل می‌کنند،

sound is the sense by which they see.

صدا حسی است که با آن می‌بینند.

And sound transmits very well underwater,

و صدا خیلی خوب در زیرآب منتقل می‌شود،

much better than it does in air,

خیلی بهتر از هوا،

so signals can be heard over great distances.

بنابراین سیگنال ها از فواصل خیلی دور شنیده می‌شود.

In the Arctic, this is especially important,

در قطب شمال، این موضوع به طور خاص اهمیت دارد.

because not only do Arctic marine mammals have to hear each other,

چون نه تنها پستانداران دریایی قطب شمال باید صدای یکدیگر را بشنوند،

but they also have to listen for cues in the environment

بلکه آنها باید سیگنالهای محیط را بشنوند.

that might indicate heavy ice ahead or open water.

این ممکن است نشان دهد توده یخی بزرگی پیش رو است یا آب آزاد.

Remember, although they spend most of their lives underwater,

به یاد داشته باشید، اگرچه آنها بیشتر زندگیشان را زیرآب سپری می‌کنند،

they are mammals,

بهرحال پستاندار هستند،

and so they have to surface to breathe.

بنابراین باید برای تنفس به سطح آب بیایند.

So they might listen for thin ice or no ice,

پس احتمالا آنها به صدای یخ های نازک یا قسمتهای بدون یخ گوش می‌دهند،

or listen for echoes off nearby ice.

یا به پژواک صدای یخهای نزدیک گوش می‌دهند.

Arctic marine mammals live in a rich and varied underwater soundscape.

پستانداران دریایی قطبی، در منظر صوتی زیرآبی غنی و متنوعی زندگی می‌کنند.

In the spring,

در فصل بهار،

it can be a cacophony of sound.

می‌تواند صدایی ناهنجار باشد.

(Marine mammal sounds)

(صدای پستانداران دریایی)

But when the ice is frozen solid,

اما وقتی یخ عمیقی بسته شود،

and there are no big temperature shifts or current changes,

و خبری از جابجایی‌های زیاد دمایی و تغییرات جریانات نباشد،

the underwater Arctic has some of the lowest ambient noise levels

سطح زیرآب قطب شمال یکی از کمترین سطوح سر و صدای محیطی را

of the world's oceans.

در اقیانوسهای جهان دارد.

But this is changing.

که اینک در حال تغییر است.

This is primarily due to a decrease in seasonal sea ice,

در درجه اول به دلیل کاهش یخ‌های فصلی دریایی است،

which is a direct result of human greenhouse gas emissions.

که اثر مستقیم انتشار گازهای گلخانه‌ای توسط انسان است.

We are, in effect, with climate change,

ما در واقع با تغییرات آب و هوایی،

conducting a completely uncontrolled experiment with our planet.

آزمایش تماما کنترل نشده‌ای را روی سیاره‌مان انجام می‌دهیم.

Over the past 30 years,

در طول سی سال گذشته،

areas of the Arctic have seen decreases in seasonal sea ice

مناطقی از قطب شمال در معرض کاهش یخهای فصلی

from anywhere from six weeks to four months.

از شش هفته تا چهار ماه قرار داشته است.

This decrease in sea ice is sometimes referred to as an increase

این کاهش در یخهای دریایی، گاهی اوقات به افزایش در

in the open water season.

فصل آبهای آزاد ربط داده می‌شود.

That is the time of year when the Arctic is navigable to vessels.

این زمانی از سال است که قطب شمال قابل کشتیرانی است.

And not only is the extent of ice changing,

و نه تنها گستره یخ تغییر می‌کند،

but the age and the width of ice is, too.

بلکه عمر و ضخامت یخ نیز تغییر می‌کند.

Now, you may well have heard

حالا، شما ممکن است شنیده باشید

that a decrease in seasonal sea ice is causing a loss of habitat

که کاهش در یخهای فصلی باعث از بین رفتن محیط زندگی

for animals that rely on sea ice,

برای حیواناتی که به یخ وابسته هستند می‌شود،

such as ice seals, or walrus, or polar bears.

مانند فوک‌های یخی، یا گرازهای دریایی، یا خرسهای قطبی.

Decreasing sea ice is also causing increased erosion along coastal villages,

کاهش در یخهای دریایی همچنین باعث افزایش فرسایش در دهکده‌های ساحلی

and changing prey availability for marine birds and mammals.

و در دسترس بودن شکار برای پرندگان و پستانداران دریایی را تغییر می‌دهد.

Climate change and decreases in sea ice

تغییرات آب و هوایی و کاهش یخهای دریایی

are also altering the underwater soundscape of the Arctic.

صداهای فراگیر زیرآب در قطب شمال را دگرگون می‌کند.

What do I mean by soundscape?

منظور من از صداهای فراگیر چیست؟

Those of us who eavesdrop on the oceans for a living

کسانی از ما که در اقیانوسها به اصوات گوش می‌کنند

use instruments called hydrophones,

از ابزاری به نام هیدروفون استفاده می‌کنند.

which are underwater microphones,

که همان میکروفونهای زیرآبی هستند.

and we record ambient noise --

و ما سرو صداهای محیطی را ضبط می‌کنیم --

the noise all around us.

سرو صداهای اطراف ما.

And the soundscape describes the different contributors

و صدای فراگیر اجزای متفاوت این پهنه صدایی را

to this noise field.

توصیف می‌کند.

What we are hearing on our hydrophones

چیزی که ما از هیدروفون‌های خود می‌شنویم

are the very real sounds of climate change.

صدای کاملا واقعی تغییرات آب و هواست.

We are hearing these changes from three fronts:

ما این تغییرات را از سه جبهه می شنویم:

from the air,

از هوا،

from the water

از آب،

and from land.

و از زمین.

First: air.

اول: هوا.

Wind on water creates waves.

باد روی آب موج ایجاد می‌کند.

These waves make bubbles;

این امواج ایجاد حباب می‌کنند.

the bubbles break,

حبابها می‌ترکند.

and when they do,

و زمانی که این اتفاق می‌افتد،

they make noise.

صدایی تولید می‌کنند.

And this noise is like a hiss or a static in the background.

و این صدا شبیه صدای هیس یا یک صدای ایستا در پس زمینه است.

In the Arctic, when it's ice-covered,

در قطب شمال، زمانی که پوشیده از یخ است،

most of the noise from wind doesn't make it into the water column,

اکثریت صداهای ناشی از باد وارد ستون آب نمی‌شود،

because the ice acts as a buffer between the atmosphere and the water.

چون یخ به عنوان یک حائل بین اتمسفر و آب عمل می‌کند.

This is one of the reasons

این یکی از دلایلی است که

that the Arctic can have very low ambient noise levels.

قطب شمال می‌تواند سطح خیلی کمی از سر و صداهای محیطی داشته باشد.

But with decreases in seasonal sea ice,

ولی با کاهش یخهای فصلی،

not only is the Arctic now open to this wave noise,

نه تنها قطب شمال به روی این سر و صداهای امواج باز است،

but the number of storms and the intensity of storms in the Arctic

بلکه تعداد طوفانها و شدت طوفانها در قطب شمال

has been increasing.

در حال افزایش است.

All of this is raising noise levels in a previously quiet ocean.

تمام این افزایش سطح سر و صدا در اقیانوسی است که سابقا ساکت بوده.

Second: water.

دوم: آب.

With less seasonal sea ice,

با یخهای فصلی کمتر،

subarctic species are moving north,

گونه‌های نیمه قطبی به سمت شمال حرکت می‌کنند،

and taking advantage of the new habitat that is created by more open water.

و از مزایای زیستگاه جدید که به وسیله آب آزاد ایجاد شده است، استفاده می‌کنند.

Now, Arctic whales, like this bowhead,

حالا، وال‌های قطب شمال، مثل این نهنگ قطبی،

they have no dorsal fin,

هیچ باله پشتی ندارند،

because they have evolved to live and swim in ice-covered waters,

چون آنها برای زندگی و شنا در آبهای پوشیده از یخ رشد کرده‌اند.

and having something sticking off of your back is not very conducive

و نداشتن چیزی که پشت شما چسبیده باشد چندان مساعد برای

to migrating through ice,

مهاجرت کردن بین یخها نیست،

and may, in fact, be excluding animals from the ice.

و در حقیقت، ممکن است حیوانات را از یخ بیرون بکشد.

But now, everywhere we've listened,

اما حالا، هرکجا که ما گوش کردیم،

we're hearing the sounds of fin whales and humpback whales

صدای نهنگ‌های باله‌دار و نهنگ‌های گوژپشت

and killer whales,

و نهنگ‌های قاتل را می‌شنویم.

further and further north,

خیلی جلوتر از شمال،

and later and later in the season.

و خیلی عقب‌تر از فصلی که باید،

We are hearing, in essence,

در واقع، ما

an invasion of the Arctic by subarctic species.

صدای حمله به قطب شمال را، توسط گونه‌های نیمه قطبی می شنویم.

And we don't know what this means.

و نمی‌دانیم به چه معنایی است.

Will there be competition for food between Arctic and subarctic animals?

آیا جنگی بر سر غذا در بین حیوانات قطبی و نیمه قطبی است؟

Might these subarctic species introduce diseases or parasites into the Arctic?

ممکن است این گونه های نیمه قطبی انگل‌ها و بیماری‌های جدیدی به قطب شمال بیاورند؟

And what are the new sounds that they are producing

و صداهای جدیدی که آنها تولید می‌کنند،

doing to the soundscape underwater?

و به صدای فراگیر زیرآب اضافه می‌کنند، چگونه است؟

And third: land.

و سوم: زمین.

And by land ...

و از زمین...

I mean people.

منظورم مردم است.

More open water means increased human use of the Arctic.

پهنه آبی بیشتر به معنی استفاده بیشتر انسان از قطب شمال است.

Just this past summer,

دقیقا همین تابستان گذشته،

a massive cruise ship made its way through the Northwest Passage --

یک کشتی عظیم کروز، راهش را از وسط گذرگاه شمال غربی،

the once-mythical route between Europe and the Pacific.

از مسیر اسطوره‌ای بین اروپا و اقیانوس آرام، انتخاب کرد.

Decreases in sea ice have allowed humans to occupy the Arctic more often.

کاهش در یخ های دریایی به انسان ها اجازه می دهد قطب شمال را بیشتر تصرف کنند.

It has allowed increases in oil and gas exploration and extraction,

اجازه می دهد اکتشافات و استخراج نفت و گاز، افزایش پیدا کند،

the potential for commercial shipping,

پتانسیل کشتیرانی تجاری،

as well as increased tourism.

درست مانند گردشگری افزایش یابد.

And we now know that ship noise increases levels of stress hormones in whales

و حالا می‌دانیم که صدای این کشتی‌ها سطوح هورمون‌های استرس را در وال‌ها بالا می‌برد،

and can disrupt feeding behavior.

و می‌تواند رفتار تغذیه‌ای را مختل کند.

Air guns, which produce loud, low-frequency "whoomps"

تفنگ‌های بادی، که تولید صدای زیاد می‌کنند، صداهای مهیب با بسامد کم

every 10 to 20 seconds,

هر ١٠ تا ٢٠ ثانیه،

changed the swimming and vocal behavior of whales.

شنا و رفتار صوتی وال ها را تغییر می دهد.

And all of these sound sources are decreasing the acoustic space

و تمام این منابع صوتی، فضای آکوستیکی که

over which Arctic marine mammals can communicate.

در آن پستانداران دریایی گفتگو می‌کند، را کاهش می‌دهد.

Now, Arctic marine mammals are used to very high levels of noise

حالا، پستانداران دریایی قطب شمال به سر و صدای زیاد در زمانهای

at certain times of the year.

مشخصی از سال، عادت کرده اند.

But this is primarily from other animals or from sea ice,

اما این موضوع عمدتا از حیوانات دیگر یا از یخهای دریا است،

and these are the sounds with which they've evolved,

و این‌ها صداهایی هستند که با آنها رشد کرده‌اند،

and these are sounds that are vital to their very survival.

و این‌ها صداهایی هستند که برای بقای حتمی آنها حیاتی است.

These new sounds are loud and they're alien.

این صداها جدید، بلند و بیگانه هستند.

They might impact the environment in ways that we think we understand,

آنها محیط زیست را به روشهایی که ما فکر می‌کنیم می‌دانیم،

but also in ways that we don't.

و همچنین نمی‌دانیم، تحت تاثیر قرار می‌دهند.

Remember, sound is the most important sense for these animals.

به یاد داشته باشید، صدا مهم‌ترین حس برای این پستانداران است.

And not only is the physical habitat of the Arctic changing rapidly,

و نه تنها زیستگاه فیزیکی قطب شمال بلکه زیستگاه آکوستیک نیز،

but the acoustic habitat is, too.

در حال تغییرات سریع است،

It's as if we've plucked these animals up from the quiet countryside

مثل این است که ما این حیوانات را از ییلاقات آرام جدا کرده‌ایم،

and dropped them into a big city in the middle of rush hour.

و آنها در یک شهر بزرگ در ساعت شلوغی انداخته‌ایم.

And they can't escape it.

و آنها نمی‌توانند فرار کنند.

So what can we do now?

خب، حالا جه کاری می‌توانیم انجام دهیم؟

We can't decrease wind speeds

ما می‌توانیم سرعت باد را کاهش دهیم

or keep subarctic animals from migrating north,

یا حیوانات نیمه قطبی را از شمال دور نگه داریم.

but we can work on local solutions

یا اینکه می‌‌توانیم بر راه حل‌های موضعی،

to reducing human-caused underwater noise.

با هدف کاهش صداهای مولد انسانها در زیرآب، کار کنیم.

One of these solutions is to slow down ships

یکی از این راه حلها کاهش سرعت کشتی هایی است که

that traverse the Arctic,

از قطب شمال عبور می‌کنند.

because a slower ship is a quieter ship.

چون کشتی با سرعت کمتر، کشتی ساکت‌تری است.

We can restrict access in seasons and regions

ما می‌توانیم دسترسی در فصل ها و مناطقی که

that are important for mating or feeding or migrating.

برای جفت گیری و تغذیه و مهاجرت مهم هستند، را محدود کنیم.

We can get smarter about quieting ships

می‌توانیم در ساکت کردن کشتی‌ها هوشمندانه‌تر عمل کنیم

and find better ways to explore the ocean bottom.

و راه‌های بهتری برای اکتشاف در زیر اقیانوس‌ها پیدا کنیم.

And the good news is,

و خبر خوب اینکه،

there are people working on this right now.

افرادی هستند که در حال حاضر روی این موضوع کار می‌کنند.

But ultimately,

اما در نهایت،

we humans have to do the hard work

ما انسانها باید کار سخت وارونه کردن

of reversing or at the very least decelerating

یا حداقل کاهش سرعت تغییرات اتمسفری مرتبط

human-caused atmospheric changes.

با فعالیت انسانها، را انجام دهیم.

So, let's return to this idea of a silent world underwater.

بنابراین، اجازه بدهید برگردیم به ایده دنیای زیرآب خاموش.

It's entirely possible

این تماما ممکن است

that many of the whales swimming in the Arctic today,

که خیلی از وال‌هایی که امروز در قطب شمال شنا می‌کنند،

especially long-lived species like the bowhead whale

به خصوص گونه های دارای عمر طولانی مانند نهنگ قطبی

that the Inuits say can live two human lives --

که اسکیموهای شمال کانادا می‌گویند: می‌تواند دو برابر انسان عمر کند ---

it's possible that these whales were alive in 1956,

ممکن است این وال ها در ١٩٥٦ زنده بودند،

when Jacques Cousteau made his film.

وقتی ژاک کوستو فیلمش را ساخت.

And in retrospect,

و در نگاه به گذشته،

considering all the noise we are creating in the oceans today,

با در نظر گرفتن تمام سر و صدایی که ما امروزه در اقیانوسها تولید می کنیم،

perhaps it really was "The Silent World."

شاید آن در واقع «جهان خاموش» بوده باشد.

Thank you.

متشکرم.

(Applause)

(تشویق حضار)