Why you should love statistics | Alan Smith

Translator: soheila Jafari Reviewer: Maryam Manzoori

Back in 2003,

در سال ۲۰۰۳،

the UK government carried out a survey.

دولت انگلستان تحقیقی را انجام داد

And it was a survey that measured levels of numeracy

این تحقیق درباره مهارت های حساب کردن

in the population.

در نزد مردم بود.

And they were shocked to find out

آن‌ها از آنچه فهمیدند شوکه شدند

that for every 100 working age adults in the country,

این‌که از هر ۱۰۰ نفر در سن کار در کشور

47 of them lacked Level 1 numeracy skills.

۴۷ نفر از آنان فاقد مهارت‌های اولیه‌ی حساب بودند.

Now, Level 1 numeracy skills -- that's low-end GCSE score.

کنون، مهارت‌های اولیه حساب، نمره‌ی حداقلی برای (آزمون) GSCE است.

It's the ability to deal with fractions, percentages and decimals.

و این (مهارت اولیه) یعنی توانایی فهم کارکرد کسرها، درصدها و اعداد اعشاری.

So this figure prompted a lot of hand-wringing in Whitehall.

بنابراین، این رقم نگرانی بسیاری از افراد را در وایت هال(مقر حکومت و ادارات مختلف دولتی انگلستان) برانگیخت.

Policies were changed,

سیاست‌ها تغییر کردند،

investments were made,

سرمایه‌گذاری‌ها انجام گرفت،

and then they ran the survey again in 2011.

و سپس در سال ۲۰۱۱ تحقیق دیگری را ترتیب دادند.

So can you guess what happened to this number?

می‌دانید چه اتفاقی برای این رقم افتاد؟

It went up to 49.

تا ۴۹ بالا رفت.

(Laughter)

(خنده)

And in fact, when I reported this figure in the FT,

و در حقیقت وقتی من این رقم را در نشریه فایننشال تایمز گزارش دادم ،

one of our readers joked and said,

یکی از خوانندگان به شوخی گفت،

"This figure is only shocking to 51 percent of the population."

"این ارقام فقط برای ۵۱ درصد از مردم تعجب‌آور است."

(Laughter)

(خنده)

But I preferred, actually, the reaction of a schoolchild

اما من واکنش یک کودک مدرسه ای را بیشتر پسندیدم

when I presented at a school this information,

زمانی که این اطلاعات را در یک مدرسه ارائه دادم،

who raised their hand and said,

دستش را بالا برد و گفت،

"How do we know that the person who made that number

"چطور می‌توانیم بفهمیم،کسی که این عدد را محاسبه کرده است،

isn't one of the 49 percent either?"

یکی از آن ۴۹ درصد (فاقد مهارت حساب) نیست؟"

(Laughter)

(خنده)

So clearly, there's a numeracy issue,

بدون شک مسئله حساب وجود دارد،

because these are important skills for life,

چون مهارت مهمی برای زندگی است،

and a lot of the changes that we want to introduce in this century

و بسیاری ازتغییراتی که قرار است در این قرن انجام دهیم

involve us becoming more comfortable with numbers.

مستلزم این است که ما در کار کردن با عدد و رقم وضعمان خوب باشد.

Now, it's not just an English problem.

خب، این فقط مشکل (مردم) انگلستان نیست.

OECD this year released some figures looking at numeracy in young people,

سازمان همکاری و توسعه اقتصادیOECD در سال جاری آماری را درباره وضع حساب در جوانان ارائه داد،

and leading the way, the USA --

و معلوم شد در ایالات متحده آمریکا

nearly 40 percent of young people in the US have low numeracy.

حدود ۴۰ درصد از جوانان حسابشان بد است.

Now, England is there too,

شرایط انگلستان هم در همین حدود است،

but there are seven OECD countries with figures above 20 percent.

اما هفت کشور عضو OECD ، آمار بالای ۲۰ درصد دارند.

That is a problem, because it doesn't have to be that way.

مشکل همینجاست. چون قاعدتاً نباید اینطوری باشد.

If you look at the far end of this graph,

اگر به انتهای این نمودار نگاه کنید،

you can see the Netherlands and Korea are in single figures.

می بینید که آمار مربوط به هلند و کره(جنوبی) تک رقمی است.

So there's definitely a numeracy problem that we want to address.

پس قطعا مسئله خراب بودن حساب وجود دارد که باید به آن رسیدگی شود.

Now, as useful as studies like these are,

حالا، با این مطالعات مفیدی که اینجا است،

I think we risk herding people inadvertently into one of two categories;

فکر می‌کنم ما با طبقه بندی تصادفی مردم در دو گروه ریسک می کنیم؛

that there are two kinds of people:

دو گروه از افراد داریم:

those people that are comfortable with numbers, that can do numbers,

آن‌هایی که در کار با اعداد راحت‌اند، و حساب را بلد هستند،

and the people who can't.

و کسانی که نمی‌توانند.

امروز اینجا هستم تا

And what I'm trying to talk about here today

is to say that I believe that is a false dichotomy.

بگویم که معتقدم این تقسیم‌بندی اشتباه است.

It's not an immutable pairing.

این‌ تغییرناپذیری نیستند.

I think you don't have to have tremendously high levels of numeracy

فکر می‌کنم، شما نیازی به داشتن دانش فوق‌العاده‌ایی از حساب کتاب ندارید

to be inspired by numbers,

تا به وسیله اعداد مورد الهام قرار بگیرید.

and that should be the starting point to the journey ahead.

این می‌تواند نقطه‌ی شروعی برای سفر پیش‌رو باشد.

And one of the ways in which we can begin that journey, for me,

یکی از راه‌هایی که ما می‌توانیم سفر را شروع کنیم، برای من،

is looking at statistics.

نگاه کردن به آمار است.

Now, I am the first to acknowledge that statistics has got somewhat

حالا، من اولین کسی هستم که اذعان می‌کنم آمار تاحدی

of an image problem.

از مشکل تصویری می‌آید.

(Laughter)

(خنده)

It's the part of mathematics

این قسمتی از ریاضیات است.

that even mathematicians don't particularly like,

که حتی خود ریاضی‌دانان آن را به خصوص دوست ندارند،

because whereas the rest of maths is all about precision and certainty,

زیرا در حالی‌که مابقی ریاضیات تماماً در مورد دقت و قطعیت است،

statistics is almost the reverse of that.

آمار تقریباً برعکس آن است.

But actually, I was a late convert to the world of statistics myself.

اما در عمل،من یک تازه وارد در دنیای آماربودم.

If you'd asked my undergraduate professors

وقتی شما از استادان دوره لیسانسم بپرسید

what two subjects would I be least likely to excel in after university,

بعد از دوران دانشگاه من در کدام درس‌ها کمترین برتری را خواهم داشت،

they'd have told you statistics and computer programming,

به شما خواهند گفت آمار و برنامه‌نویسی کامپیوتر،

and yet here I am, about to show you some statistical graphics

و الان من اینجا هستم، تا چند آمار گرافیکی را به شما نشان بدهم

that I programmed.

که آن‌ها را برنامه‌نویسی کرده‌ام.

So what inspired that change in me?

چه عاملی باعث آن تغییر در من شد؟

What made me think that statistics was actually an interesting thing?

چه چیزی مرا بدان داشت که فکر کنم آمار واقعا موضوع جالبی‌ است؟

It's really because statistics are about us.

دلیل واقعی‌اش این است که آمار در مورد ما است.

If you look at the etymology of the word statistics,

اگر شما به ریشه‌ی (انگلیسی) کلمه آمار نگاه کنید،

it's the science of dealing with data

علم برخورد با داده‌هاست

about the state or the community that we live in.

در مورد وضعیت و جامعه‌ایی که ما در آن زندگی می‌کنیم.

So statistics are about us as a group,

پس آمار در مورد ما به‌عنوان یک گروه است،

not us as individuals.

نه مه به‌عنوان افراد.

And I think as social animals,

و من فکر می‌کنم ما به عنوان حیوانات اجتماعی،

we share this fascination about how we as individuals relate to our groups,

همگی دارای این مشخصه جالب هستیم که چطور به عنوان یک فرد به گروه هایمان

to our peers.

یا به همتایانمان مرتبطیم.

And statistics in this way are at their most powerful

و آماراز این نظر، در قدرتمندترین حالت خود هستند

when they surprise us.

وقتی که مارا شگفت زده می‌کنند.

And there's been some really wonderful surveys carried out recently

و اخیراً نظرسنجی واقعا شگفت انگیزی صورت گرفته که

توسط (شرکت) ایپسوس موری در چند سال اخیر جمع اوری شده است.

by Ipsos MORI in the last few years.

They did a survey of over 1,000 adults in the UK,

آنها یک نظرسنجی در بین بیش از ۱۰۰۰ بزرگسال در انگلستان انجام دادند،

and said, for every 100 people in England and Wales,

که می گفت، برای هر ۱۰۰ نفر در انگلیس و ولز،

how many of them are Muslim?

چند نفرشان مسلمان هستند؟

Now the average answer from this survey,

میانگین پاسخ این نظرسنجی،

which was supposed to be representative of the total population, was 24.

که بفرض نماینده کل جمعیت هستند، ۲۴ نفر بود،

That's what people thought.

آن‌چیزی بود که مردم فکر می‌کردند.

British people think 24 out of every 100 people in the country are Muslim.

مردم انگلستان گمان می کنند که از هر ۱۰۰ نفر در این کشور، ۲۴ نفر مسلمان هستند.

Now, official figures reveal that figure to be about five.

حال آن که گزارش های رسمی حاکی است که این رقم حدود پنج است.

So there's this big variation between what we think, our perception,

پس یک اختلاف بزرگ است مابین آنچه که ما فکر می‌کنیم، و برداشت ما،

and the reality as given by statistics.

و واقعیتی که آمار می گوید.

And I think that's interesting.

و من فکر میکنم این جالب است.

What could possibly be causing that misperception?

چه چیزی می‌تواند دلیل این کژپنداری باشد؟

من آنقدر تحت تاثیر این مطالعه قرار گرفتم،

And I was so thrilled with this study,

I started to take questions out in presentations. I was referring to it.

که در سخنرانی هایم شروع کردم به طرح سوال و به آن رجوع می کردم.

Now, I did a presentation

یک سخنرانی داشتم

at St. Paul's School for Girls in Hammersmith,

در مدرسه دخترانه سنت پال در هامراسمیت،

and I had an audience rather like this,

مخاطبانم چیزی شبیه اینجا بود،

except it was comprised entirely of sixth-form girls.

با این تفاوت که همگی دختران ممتاز دبیرستانی بودند.

And I said, "Girls,

به آنها گفتم: «خانم ها،

how many teenage girls do you think the British public think

فکر می‌کنید، مردم بریتانیا تصور می کنند که چند نفر از دختران نوجوان

get pregnant every year?"

هرساله باردار می‌شوند؟»

And the girls were apoplectic when I said

آنان حیرت کردند وقتی که گفتم:

the British public think that 15 out of every 100 teenage girls

افکار عمومی بریتانیا گمان می کند از هر ۱۰۰ دختر نوجوان ۱۵ نفر

get pregnant in the year.

در هر سال باردار می شود.

And they had every right to be angry,

کاملا حق داشتند که عصبانی شوند،

because in fact, I'd have to have closer to 200 dots

چراکه درحقیقت، من باید نزدیک به ۲۰۰ نقطه میداشتم

before I could color one in,

تا بتوانم یکی از این توپ ها را رنگی کنم، (آمار رسمی حدود ۳۰ برابر کمتر است)

in terms of what the official figures tell us.

با توجه آنچه که آمار رسمی می‌گویند.

And rather like numeracy, this is not just an English problem.

و همانند آمار مربوط به تتوانایی حساب، این فقط مشکل مردم انگلستان نیست.

Ipsos MORI expanded the survey in recent years to go across the world.

شرکت آماری ایپسوس موری، این تحقیق را اخیرا در کل جهان انجام داد.

And so, they asked Saudi Arabians,

از مردم عربستان پرسیدند،

for every 100 adults in your country,

به ازای هر ۱۰۰ بزرگسال در کشورتان،

how many of them are overweight or obese?

چند نفر اضافه وزن دارند یا چاق اند؟

And the average answer from the Saudis was just over a quarter.

و پاسخ میانگین سعودی‌ها این بود که فقط یک چهارم.

That's what they thought.

این چیزی بود که آنها فکر می‌کردند.

Just over a quarter of adults are overweight or obese.

که فقط کمی بیش از یک چهارم بزرگسالان اضافه وزن دارند یا چاق اند.

The official figures show, actually, it's nearer to three-quarters.

آمارهای رسمی نشان می‌دهد، در حقیقت، این رقم نزدیک به سه چهارم است.

(Laughter)

(خنده)

So again, a big variation.

پس باز، یک اختلاف فاحش،

And I love this one: they asked in Japan, they asked the Japanese,

و من این یکی رو دوست دارم، آنها از مردم ژاپن پرسیدند،

for every 100 Japanese people,

به ازای هر ۱۰۰ ژاپنی،

how many of them live in rural areas?

چند نفر در روستا زندگی می‌کنند؟

The average was about a 50-50 split, just over halfway.

پاسخ میانگین حدود ۵۰-۵۰ بود، اندکی بیشتر از نصف.

They thought 56 out of every 100 Japanese people lived in rural areas.

آنها فکر می‌کردند از هر ۱۰۰ ژاپنی ۵۶ نفر در روستا زندگی می‌کند.

The official figure is seven.

آمار رسمی هفت نفر است.

So extraordinary variations, and surprising to some,

این هم یک اختلاف غیرعادی و تعجب آور برای بعضی ها،

but not surprising to people who have read the work

اما تعجب آور نیست برای کسانی که

of Daniel Kahneman, for example, the Nobel-winning economist.

آثار دنیل کانمن، اقتصاددان (و روانشناس) برنده جایزه نوبل، را خوانده اند.

He and his colleague, Amos Tversky, spent years researching this disjoint

او و همکارش آموس تورسکی، سالها در مورد این عدم تطابق

between what people perceive and the reality,

مابین آنچه مردم احساس می‌کنند و حقیقت، تحقیق کردند.

the fact that people are actually pretty poor intuitive statisticians.

واقعیت اینست که، مردم درک بسیار ضعیفی از آمار دارند.

And there are many reasons for this.

و دلایل بسیاری برای این مسئله وجود دارد.

Individual experiences, certainly, can influence our perceptions,

تجربه های شخصی ، قطعا می‌تواند بر روی برداشت افراد تاثیر بگذارد،

but so, too, can things like the media reporting things by exception,

و همچنین، چیزهایی مانند رسانه‌ها که بیشتر موارد استثنا را گزارش می کنند،

rather than what's normal.

تا مسائل عادی را.

Kahneman had a nice way of referring to that.

کانمن برای توضیح مسئله روش خوبی داشت.

He said, "We can be blind to the obvious" --

او گفت، "چشم ما میتوانیم در مورد چیزهای آشکار کور باشد"

so we've got the numbers wrong --

پس ما اعداد اشتباهی دریافت میکنیم.

"but we can be blind to our blindness about it."

"و در عین حال میتوانیم از کور بودن خود درباره آن مسئله نیز غافل باشیم."

And that has enormous repercussions for decision making.

و آن می تواند پیامد عظیمی در تصمیم گیری ما داشته باشد.

So at the statistics office while this was all going on,

وقتی این (جریان) در اداره آمارگیری در حال وقوع بود،

I thought this was really interesting.

فکر کردم این واقعا جالب است.

I said, this is clearly a global problem,

گفتم، این به وضوح یک مشکل جهانی است،

but maybe geography is the issue here.

اما شاید اینجا جغرافیا مسئله است.

These were questions that were all about, how well do you know your country?

آن سوال‌ها تماماً درمورد این بودند که چقدر شما کشورتان را می‌شناسید؟

So in this case, it's how well do you know 64 million people?

پس در این مورد، مسئله این است که شما چقدر ۶۴ میلیون انسان را می‌شناسید؟

Not very well, it turns out. I can't do that.

معلوم شد که شناخت خوبی ندارند.

So I had an idea,

من این ایده‌ را داشتم

which was to think about this same sort of approach

که می گفت همین رویکرد را داشته باشیم

but to think about it in a very local sense.

با این تفاوت که به همین مسئله به شکل محلی فکر کنیم.

Is this a local?

آیا این یک مسئله محلی است؟

If we reframe the questions and say,

اگر سوال را تغییر شکل دهیم و بگوییم،

how well do you know your local area,

چقدر محله خودتان را می‌شناسید؟

would your answers be any more accurate?

آیا جواب شما دقیق تر خواهد بود؟

So I devised a quiz:

پس من یک پرسشنامه طراحی کردم:

How well do you know your area?

چقدر شما محیط محلیتان را می‌شناسید؟

It's a simple Web app.

این یک اپلیکیشن ساده اینترنتی است.

You put in a post code

کد پستی تان را وارد می‌کنید

and then it will ask you questions based on census data

و سپس سوالات سرشماری از شما پرسیده می شود،

for your local area.

بر اساس محل‌تان.

And I was very conscious in designing this.

و من در طراحی این بسیار هوشیار بودم.

I wanted to make it open to the widest possible range of people,

می‌خواستم طوری باشد که تا جای ممکن برای طیف گسترده ای از مردم باز باشد،

not just the 49 percent who can get the numbers.

نه فقط ۴۹ درصدی از مردم که حساب بلدند.

I wanted everyone to engage with it.

میخواستم همه با آن ارتباط برقرار کنند.

So for the design of the quiz,

بنابراین برای طراحی پرسش‌ها،

I was inspired by the isotypes

الهام گرفتم از تصاویر کشیده شده توسط

of Otto Neurath from the 1920s and '30s.

اتو نویرات (جامعه شناس) از سال ۱۹۲۰ تا ۳۰

Now, these are methods for representing numbers

این‌ها روش‌هایی است برای نمایش اعداد

using repeating icons.

که از شکل‌های تکرارشونده استفاده کرده .

And the numbers are there, but they sit in the background.

اعداد هم در اینجا هستند، ولی در پس زمینه قرار گرفته اند.

So it's a great way of representing quantity

پس این روشی عالی برای نمایش کمیت است

without resorting to using terms like "percentage,"

بدون نیاز به استفاده از مفاهیمی چون "درصد،"

"fractions" and "ratios."

"کسر" و "نسبت ".

So here's the quiz.

این پرسشنامه است.

The layout of the quiz is,

طراح پرسش‌نامه اینطوری است،

you have your repeating icons on the left-hand side there,

در سمت چپ شکل های تکرارشونده را دارید،

and a map showing you the area we're asking you questions about

و یک نقشه محدوده مورد پرسش را برایتان نشان می‌دهد

on the right-hand side.

در سمت راست.

There are seven questions.

هفت سوال وجود دارد.

Each question, there's a possible answer between zero and a hundred,

برای هر سوال، پاسخی احتمالی بین صفر تا ۱۰۰ دارد،

and at the end of the quiz,

و در پایان پرسش‌نامه،

you get an overall score between zero and a hundred.

شما از صفر تا ۱۰۰ نمره کلی می گیرید.

And so because this is TEDxExeter,

و از آنجا که اینجا تداکس شهر اکستر است،

I thought we would have a quick look at the quiz

فکر کردم نگاهی سریع به پرسشنامه بیاندازیم

به چند سوال اول از شهر اکستر.

for the first few questions of Exeter.

And so the first question is:

اولین سوال این است:

For every 100 people, how many are aged under 16?

به ازای هر ۱۰۰ نفر، چند نفرشان زیر ۱۶ سال است؟

Now, I don't know Exeter very well at all, so I had a guess at this,

من به شهر اکستر چندان وارد نیستم، پس در این مورد حدس زدم،

اما این به شما تصویری ارائه میده درباره نحوه کار پرسشنامه.

but it gives you an idea of how this quiz works.

You drag the slider to highlight your icons,

شما برای روشن کردن آدمک‌ها، اسلایدر را جابجا می‌کنید

and then just click "Submit" to answer,

و بعد برای وارد کردن پاسخ روی "ثبت کردن" کلیک می‌کنید،

and we animate away the difference between your answer and reality.

و ما اختلاف میان پاسخ شما و واقعیت را با شکل نمایش می‌دهیم.

And it turns out, I was a pretty terrible guess: five.

و معلوم شد، حدس من چقدر خراب بوده. جواب : ۵

How about the next question?

برویم به سوال بعدی.

This is asking about what the average age is,

این سوال درباره میانگین سنی است،

so the age at which half the population are younger

سنی که در آن نصف جمعیت کمتر از آن

and half the population are older.

و نصف جمعیت بیش از آن است.

And I thought 35 -- that sounds middle-aged to me.

و از نظر من ۳۵ سن میانگین بود.

(Laughter)

(خنده)

در واقع، جمعیت شهر اکستر، به طور غیرقابل باوری جوان است،

Actually, in Exeter, it's incredibly young,

and I had underestimated the impact of the university in this area.

من تاثیر دانشگاه در این منطقه را دست کم گرفتم.

The questions get harder as you go through.

هرچه پیش می رویم پرسش ها سخت تر می‌شود.

So this one's now asking about homeownership:

خب این یکی درباره مالکیت خانه است:

For every 100 households, how many are owned with a mortgage or loan?

از هر صد خانوار، چه تعداد با وام بانکی خریداری شده اند؟

And I hedged my bets here,

و اینجا نمی خواهم بی گدار به آب بزنم،

because I didn't want to be more than 50 out on the answer.

چون نمی خواستم بیش از ۵۰ درصد را جواب بدهم.

(Laughter)

(خنده)

And actually, these get harder, these questions,

و در واقع پرسش ها سخت تر می شوند،

because when you're in an area, when you're in a community,

چون وقتی شما در یک ناحیه هستید، یا وقتی که در یک اجتماع هستید،

things like age -- there are clues to whether a population is old or young.

در چیزهایی مثل سن، سرنخ هایی هست که کمک می کند بدانید جمعیت جوان است یا پیر.

Just by looking around the area, you can see it.

فقط با نگاه کردن به محیط اطراف، می توانید آن را دریابید.

Something like homeownership is much more difficult to see,

ولی بحثی مثل وضع مالکیت خانه چیزی نیست که قابل دیدن باشد،

so we revert to our own heuristics,

پس ما به اکتشافات خود باز‌می‌گردیم،

our own biases about how many people we think own their own homes.

به پیش‌داوری‌هایمان درمورد اینکه به نظر ما چه تعداد از مردم مالک خانه‌شان هستند.

Now the truth is, when we published this quiz,

حقیقت این است که، وقتی ما این پرسش‌نامه را منتشر کردیم،

the census data that it's based on was already a few years old.

اطلاعات آماری که پرسش‌نامه بر اساس آن بود، مربوط به چند سال پیش بود.

We've had online applications that allow you to put in a post code

ما برنامه آنلاینی داشتیم که اجازه می‌داد شما کدپستی خود را وارد کنید

and get statistics back for years.

و آمار سال‌های قبل را دریافت کنید.

So in some senses,

و در برخی موضوعات،

this was all a little bit old and not necessarily new.

این (داد‌ه ها) کمی قدیمی بود و لزوماً جدید نبود.

But I was interested to see what reaction we might get

اما من علاقمند بودم ببینم که مردم با دیدن

by gamifying the data in the way that we have,

بازی کردن ما با داده ها و تصویری کردن اطلاعات

by using animation

به وسیله انیمیشن

and playing on the fact that people have their own preconceptions.

و بازی کردن با این حقیقت که مردم دریافت های خودشان را دارند، چه واکنشی نشان می دهند.

It turns out, the reaction was, um ...

معلوم شد که واکنش آنها

was more than I could have hoped for.

بیش از چیزی بود که من امیدش را داشتم.

It was a long-held ambition of mine to bring down a statistics website

همیشه این جاه‌طلبی را داشتم که یک وب‌سایت آماری درست کنم

due to public demand.

چون تقاضای عمومی برایش بالا بود.

(Laughter)

(خنده)

This URL contains the words "statistics," "gov" and "UK,"

این نشانی وب‌سایت حاوی کلماتی چون "statistics" و "gov" و "UK" است

which are three of people's least favorite words in a URL.

که هر سه از کم طرفدارترین کلمات بین مردم برای نشانی وبسایت است.

And the amazing thing about this was that the website came down

و جالب این که، این وب سایت

در ساعت یک ربع به ۱۰ شب از کار افتاد،

at quarter to 10 at night,

because people were actually engaging with this data

برای اینکه مردم درگیر این داده ها شده بودند

of their own free will,

آن هم با اراده آزاد خود،

using their own personal time.

و با استفاده از وقت شخصی‌شان.

I was very interested to see

برایم جالب بود که می دیدم

that we got something like a quarter of a million people

چیزی حدود ۲۵۰ هزار نفر

playing the quiz within the space of 48 hours of launching it.

در ظرف ۴۸ ساعت پس از راه اندازی وبسایت سرگرم جواب دادن به پرسش‌نامه هستند.

And it sparked an enormous discussion online, on social media,

و این جرقه بحث‌های آنلاین گسترده ای را در رسانه‌های اجتماعی زد،

which was largely dominated

که عمدتا در سیطره کسانی بود

که با سوءبرداشت های خود تفریح می کردند،

by people having fun with their misconceptions,

این چیزی بود که من نمی‌توانستم بهتر از آن را انتظار داشته باشم،

which is something that I couldn't have hoped for any better,

in some respects.

در برخی جهات.

I also liked the fact that people started sending it to politicians.

من همچنین این واقعیت که مردم شروع به ارسال این (آمارها) به سیاستمداران کردند را دوست داشتم.

How well do you know the area you claim to represent?

"چقدر شما به خوبی منطقه‌ای که ادعای نمایندگی آن را دارید، می‌شناسید؟"

(Laughter)

(خنده)

And then just to finish,

و در انتها،

going back to the two kinds of people,

به عقب، به دو گروه از افراد برمی‌گردم،

فکر کردم جالب می شود که ببینیم

I thought it would be really interesting to see

how people who are good with numbers would do on this quiz.

افرادی که حسابشان خوب است در این پرسش‌نامه چطور کار می کنند.

The national statistician of England and Wales, John Pullinger,

جان پولینگر، کارشناس آمار ملی در انگلیس و ولز،

you would expect he would be pretty good.

که می دانیم حسابش خوب است.

He got 44 for his own area.

او برای پرسشنامه مربوط به منطقه خودش نمره ۴۴ را گرفت.

(Laughter)

(خنده حضار)

Jeremy Paxman -- admittedly, after a glass of wine -- 36.

جرمی پکسمن (روزنامه نگار و نویسنده) که اعتراف کرده بعد از یک جام شراب به سوالات جواب داده، نمره ۳۶ درصد را گرفت،

Even worse.

حتی بدتر از قبلی.

It just shows you that the numbers can inspire us all.

این نشان می‌دهد که اعداد می‌توانند الهام بخش ما باشند.

They can surprise us all.

آنها می‌توانند ما را متعجب کنند.

So very often, we talk about statistics

بنابراین اغلب، ما در مورد آمار

as being the science of uncertainty.

به عنوان علم عدم قطعیت صحبت می‌کنیم.

My parting thought for today is:

اندیشه آخر من برای امروز:

actually, statistics is the science of us.

در واقع، آمار علم خودمان است.

And that's why we should be fascinated by numbers.

و به همین دلیل است که ما باید مجذوب اعداد شویم.

Thank you very much.

بسیار متشکرم.

(Applause)

(تشویق حاضران)