Bruce Aylward: Humanity vs. Ebola. The winning strategies in a terrifying war

بروس ایلوارد: بشریت علیه ابولا. استراتژیهای برنده درجنگی دهشت زا

Translator: Eriko T Reviewer: Morton Bast

Translator: Leila Ataei Reviewer: soheila Jafari

When I was invited to give this talk a couple of months ago,

زمانی که دو ماه پیش از من برای این سخنرانی دعوت شد،

we discussed a number of titles with the organizers,

با سازمان دهندگان این برنامه درباره عناوینی مختلفی بحث کردیم،

and a lot of different items were kicked around and were discussed.

همینطور آیتم های مختلفی مورد بحث و بررسی قرار گرفتند.

But nobody suggested this one,

اما هیچکس این را پیشنهاد نداد،

and the reason for that was two months ago,

و دلیلش این بود که دوماه پیش،

Ebola was escalating exponentially

ابولا رشد فزاینده تصاعدی داشت

and spreading over wider geographic areas than we had ever seen,

و در حال گسترش یافتن در مناطق جغرافیایی بود که قبلا شاهدش نبودیم،

and the world was terrified, concerned and alarmed

و دنیا بواسطه این مرض چنان وحشت زده،

by this disease, in a way we've not seen in recent history.

نگران و گوش به زنگ بود که در تاریخ معاصر ندیده بودیم.

But today, I can stand here and I can talk to you about beating Ebola

اما امروز، میتوانم اینجا بایستم و با شما درباره شکست دادن ابولا حرف بزنم

because of people whom you've never heard of,

این بخاطر مردمی است که هرگز درباره آنها نشنیده اید،

people like Peter Clement, a Liberian doctor who's working in Lofa County,

آدمهایی از قبیل پیتر کلمنت، پزشک لیبریایی که در لوفا کانتی کار می کند،

a place that many of you have never heard of, probably, in Liberia.

جایی در لیبریا که اکثریت شما احتمالا پیش از این اسمش را نشنیده اید.

The reason that Lofa County is so important

دلیل اهمیت فراوان لوفا کانتی

is because about five months ago,

به این خاطر است که پنج ماه قبل

when the epidemic was just starting to escalate,

زمانی که این مرض مسری تازه شروع به گسترش کرد،

Lofa County was right at the center, the epicenter of this epidemic.

لوفا کانتی درست در مرکز آن بود، مرکز این اپیدمی بود.

At that time, MSF and the treatment center there,

در آن زمان پزشکان بدون مرز و مرکز درمانی آنجا،

they were seeing dozens of patients every single day,

هر روز دهها بیمار را ویزیت می کردند،

and these patients, these communities were becoming more and more terrified

و با گذر زمان، این بیماران و این جوامع بیشتر و بیشتر

as time went by, with this disease and what it was doing to their families,

از این مرض و کاری که این بیماری با خوانواده هایشان، جوامعشان، فرزندان و

to their communities, to their children, to their relatives.

خویشانشان انجام می داد، وحشت زده می شدند.

And so Peter Clement was charged with driving that 12-hour-long rough road

خُب این پیتر کلمنت می بایستی در جاده ۱۲ ساعتی خاکی

from Monrovia, the capital, up to Lofa County,

از مونورویا پایتخت به لوفا کانتی برود،

to try and help bring control to the escalating epidemic there.

تا این اپیدمی در حال گسترش را مهار کند.

And what Peter found when he arrived was the terror that I just mentioned to you.

وچیزی که پیتر موقع رسیدن به آنجا پیداکرد، همین وحشتی بود که برایتان ذکر کردم.

So he sat down with the local chiefs, and he listened.

پس با مقامات محلی نشستی ترتیب داد و به حرفهایشان گوش داد.

And what he heard was heartbreaking.

و آنچه شنید قلبش را به دردآور بود.

He heard about the devastation and the desperation

درباره تباهی و استیصالی که این بیماری

of people affected by this disease.

بر مردم گذاشته بود، شنید.

He heard the heartbreaking stories

قصه هایی دردناک درباره آنچه

about not just the damage that Ebola did to people,

نه تنها ابولا با آدمها انجام داده بود، بلکه

but what it did to families and what it did to communities.

آنچه با خانواده ها و جوامع آنها انجام داده بود.

And he listened to the local chiefs there and what they told him --

و به حرفهای روسای محلی آنجا گوش داد و آنچه آنها به او گفتند--

They said, "When our children are sick, when our children are dying,

آنها گفتند، " وقتی کودکان ما بیمارند، وقتی در حال مردن هستند،

we can't hold them at a time when we want to be closest to them.

ما حتی نمی توانیم در این لحظه ای که باید کنارشان باشیم بغلشان کنیم.

When our relatives die, we can't take care of them as our tradition demands.

وقتی خویشاوندان ما میمیرند، نمی توانیم طبق سنت و آیینمان از آنها مراقبت کنیم.

We are not allowed to wash the bodies to bury them

ما اجازه نداریم اجسادشان را قبل از دفن بشوریم،

the way our communities and our rituals demand.

چیزی که جوامع و آیینهای ما آن را طلب می کند.

And for this reason, they were deeply disturbed, deeply alarmed

و بهمین دلیل، عمیقا آزار دیده بودند، بشدت گوش به زنگ بودند

and the entire epidemic was unraveling in front of them.

و این اپیدمی همچنان مقابلشان جولان می داد.

People were turning on the healthcare workers who had come,

مردم جذب کارکنان خدمات درمانی آمده به آنجا میشدند،

the heroes who had come to try and help save the community,

قهرمانانی که در تلاش جهت کمک رسانی و نجات جامعه بودند،

to help work with the community, and they were unable to access them.

تا به انها در کارشان کمک کنند و در دسترسی به آنها ناموفق بودند.

And what happened then was Peter explained to the leaders.

و اتفاق بعدی که افتاد این بود که پیتر وضعیت را برای رهبران شرح داد.

The leaders listened. They turned the tables.

رهبران گوش کردند. برنامه ها را تغییر دادند.

And Peter explained what Ebola was. He explained what the disease was.

و پیتر توضیح داد که ابولا چیست.

He explained what it did to their communities.

و از بلایی که سر جوامع میاورد گفت.

And he explained that Ebola threatened everything that made us human.

و توضیح داد که ابولا تهدید کننده همه آنچه بود که از ما بشریت را میساخت.

Ebola means you can't hold your children the way you would in this situation.

ابولا یعنی شما نمی توانید فرزندتان را در آغوش بگیرید، کاری در شرایط مشابه انجام می دهید.

You can't bury your dead the way that you would.

مردهایتان را به شیوه ای که عادت داشتید دفن نکنید.

You have to trust these people in these space suits to do that for you.

باید برای انجام این کار به آدمهایی اعتماد کنید که لباس فضایی ها را به تن دارند.

And ladies and gentlemen, what happened then was rather extraordinary:

و خانمها و آقایان، آنچه بعد اتفاق افتاد، در عوض خارق العاده بود:

The community and the health workers, Peter, they sat down together

جامعه و کارکنان خدمات درمانی و پیتر با هم نشستند

and they put together a new plan for controlling Ebola in Lofa County.

و طرحی نو برای مهار ابولا در لوفا کانتی درانداختند.

And the reason that this is such an important story, ladies and gentlemen,

و دلیل این که این موضوع بسیار حائز اهمیت است

is because today, this county, which is right at the center of this epidemic

این است که امروز این کانتی که درست در مرکز این مرض مسری قرار دارد

you've been watching, you've been seeing in the newspapers,

که در روزنامه هاخبرش را دیده اید و خواندید،

you've been seeing on the television screens,

یا بر صفحه تلویزیونتان مشاهده کرده اید،

today Lofa County is nearly eight weeks without seeing a single case of Ebola.

امروز نزدیک به هشت هفته است که حتی یک مورد مبتلا به ابولا در آن گزارش نشده.

(Applause)

(تشویق)

Now, this doesn't mean that the job is done, obviously.

حالا این مسلما به معنای تمام شدن ماموریت ما نیست.

There's still a huge risk that there will be additional cases there.

هنوز با ریسک بالای وقوع موارد اضافه تر در آنجا مواجه هستیم.

But what it does teach us is that Ebola can be beaten.

اما آنچه به ما میاموزد این است که ابولا شکست دادنی است.

That's the key thing.

این نکته کلیدی است.

Even on this scale,

حتی در این مقیاس،

even with the rapid kind of growth that we saw in this environment here,

حتی با این رشد سریعی که در محیط اینجا شاهد بودیم،

we now know Ebola can be beaten.

ما اکنون می دانیم که ابولا را می توان شکست داد.

When communities come together with health care workers, work together,

وقتی جوامع با کارکنان خدمات درمانی متحد می شوند و با هم کار می کنند،

that's when this disease can be stopped.

این زمانی است که مرض را بتوان متوقف کرد.

But how did Ebola end up in Lofa County in the first place?

اما در وهله اول چطور در لوفا کانتی متوقف شد؟

Well, for that, we have to go back 12 months, to the start of this epidemic.

خب، برای جواب، نخست باید به ۱۲ ماه قبل برگردیم که این اپیدمی شروع شد.

And as many of you know, this virus went undetected,

و همانطور که بیشتر شما می دانید این ویروس ناشناخته ماند،

it evaded detection for three or four months when it began.

بمدت سه تا چهار ماه از شروعش تشخیص داده نشد.

That's because this is not a disease of West Africa,

چون بیماری غرب آفریقا نبود،

it's a disease of Central Africa, half a continent away.

بیماری آفریقای مرکزی بود، یعنی نصف قاره آن طرفتر.

People hadn't seen the disease before;

مرئم قبلا با این مرض مواجه نشده بودند؛

health workers hadn't seen the disease before.

کارکنان خدمات درمانی قبلا این مرض را ندیده بودند.

They didn't know what they were dealing with,

نمی دانستند که با چه سروکار دارند،

and to make it even more complicated,

و آنجه که بیشتر به پیچیدگی آن دامن می زد،

the virus itself was causing a symptom, a type of a presentation

خود ویروس بود که علائم بیماری بود که حالتی برای نشان دادن خودش بود

that wasn't classical of the disease.

که جز علائم کلاسیک بیماری نبود.

So people didn't even recognize the disease, people who knew Ebola.

پس حتی آن مردمی که با ابولا آشنایی داشتند هم قادر به تشخیصش نبودند.

For that reason it evaded detection for some time,

به همان دلیل تشخیص مرض را تا مدتی به تعویق انداخت،

But contrary to public belief sometimes these days,

اما برخلاف باور عمومی حاکم بر این روزها

once the virus was detected, there was a rapid surge in of support.

وقتی ویروس تشخیص داده شد، موج سریعی از پشتیبانی به راه افتاد.

MSF rapidly set up an Ebola treatment center, as many of you know, in the area.

همانطور که می دانید در این ناحیه پزشکان بدون مرز، مرکز تداوی ابولا را دایر کردند.

The World Health Organization and the partners that it works with

سازمان بهداشت جهانی و شرکایی که با آنها همکاری می کرد

deployed eventually hundreds of people over the next two months

نهایتا صدها تن را طی دو ماه بعدی استخدام کرد

to be able to help track the virus.

تا به آنها در ردیابی ویروس کمک کنند.

The problem, ladies and gentlemen, is by then, this virus,

مشکل، خانمها و آقایان در آن زمان این بود که این ویروس

well known now as Ebola, had spread too far.

معروف به ابولا خیلی گسترش یافته بود.

It had already outstripped what was one of the largest responses

طوری که در آن زمان از یکی بزرگترین اقدامات صورت گرفته

that had been mounted so far to an Ebola outbreak.

در مقابه با حمله ابولا پیشی گرفته بود.

By the middle of the year, not just Guinea

تا وسط سال، نه فقط گینه

but now Sierra Leone and Liberia were also infected.

بلکه سیرالئون و لیبریا هم مبتلا شده بودند.

As the virus was spreading geographically, the numbers were increasing

همانطور که ویروس از جنبه جغرافیایی گسترده تر میشد، شمار مبتلایان بیشتر میشد

and at this time, not only were hundreds of people infected

و همزمان نه فقط صدها تن مبتلا شده بودند

and dying of the disease,

و از مرض میمردند،

but as importantly, the front line responders,

بلکه از همه مهمتر خط شکنان جبهه،

the people who had gone to try and help,

کسانی که برای کمک رفته بودند،

the health care workers, the other responders

کارکنان خدمات درمانی و سایز مبارزان

were also sick and dying by the dozens.

همچان بیمار شده بودند و میمرند.

The presidents of these countries recognized the emergencies.

روسای جمهور این کشورها ضرورتها را تشخیص دادند.

They met right around that time, they agreed on common action

در آن زمانی به درستی با هم ملاقات کردند، بر سر اقدامی مشترک موافقت کردند

and they put together an emergency joint operation center in Conakry

و با یکدیگر مرکز عملیات مشترک فوری را کوناکری تاسیس کردند

to try and work together to finish this disease and get it stopped,

تا برای پایان دادن به این مرض و بکارگیری استراتژیهایی

to implement the strategies we talked about.

که از آن صحبت کردیم، باهم کار کنند.

But what happened then was something we had never seen before with Ebola.

اما چیزی که بعد اتفاق افتاد را هرگز قبل از ابولا مشاهده نکرده بودیم.

What happened then was the virus, or someone sick with the virus,

آنچه رخ داد ویروس بود یا شخص مبتلا به ویروس

boarded an airplane, flew to another country,

که سوار هواپیما شده و به کشوری دیگر پرواز می کردند،

and for the first time, we saw in another distant country

و برای بار نخست، شاهد آن بروز دوباره ویروس

the virus pop up again.

در کشوری دوردست بودیم.

This time it was in Nigeria, in the teeming metropolis of Lagos,

این بار در نیجریه رخ داد، در کلانشهر پرجمعیت لائوس،

21 million people.

با ۲۱ میلیون آدم.

Now the virus was in that environment.

حالادیگر ویروس در آن محیط بود.

And as you can anticipate, there was international alarm,

و همانطور که می توان انتظار داشت، هشدار بین المللی محسوب میشد،

international concern on a scale that we hadn't seen in recent years

نگرانی بین المللی در مقیاسی که در سالهای اخیر کمتر از

caused by a disease like this.

طرف بیماری شاهدش بودیم.

The World Health Organization immediately called together an expert panel,

سازمان جهانی بهداشت فوری گروهی از متخصصان را فرا خواند تا

looked at the situation, declared an international emergency.

وضعیت موجود را بررسی کنند، وضعیت فوری بین المللی اعلام شد.

And in doing so, the expectation would be that there would be a huge outpouring

و با این کا، انتظار می رفت که با فوران عظیمی از

of international assistance to help these countries

کمکهای بین المللی به این کشورها روبرو شویم

which were in so much trouble and concern at that time.

کشورهایی که شدیدا در آن زمان نگرانی و مشکل داشتند.

But what we saw was something very different.

اما شاهد چیزی کاملا متفاوت بودیم.

There was some great response.

برخی واکنشها فوق العاده بود.

A number of countries came to assist -- many, many NGOs and others, as you know,

تعدادی از کشورها برای کمک آمدند، خیلی از سازمان های غیردولتی و دیگران، همانطور که می دانید،

but at the same time, the opposite happened in many places.

اما همزمان، خلاف آن در بسیاری جاها رخ داد.

Alarm escalated, and very soon these countries found themselves

هشدارها افزایش یافتند، و خیلی زود این کشورها خود را در موقعیتی دریافتند

not receiving the support they needed, but increasingly isolated.

که در آن خبری از دریافت پشتیبانی مد نظر نبود، شدیدا ایزوله شدند.

What we saw was commercial airlines [stopped] flying into these countries

آنچه دیدیم خطوط هوایی تجاری بودند که شروع به پرواز به این کشورها کردند

and people who hadn't even been exposed to the virus

و مردمی که در معرض ویروس قرار نگرفته بودند

were no longer allowed to travel.

دیگر اجازه مسافرت ردن نداشتند.

This caused not only problems, obviously, for the countries themselves,

این نه تنها باعث بروز مشکلات برای خود آن کشورها میشد،

but also for the response.

بلکه برای مقابله با آن نیز.

Those organizations that were trying to bring people in,

آن نهادهایی که تلاش می کردند تا برای مقابله

to try and help them respond to the outbreak,

با این حمله کمک و نیرو بیاورند،

they could not get people on airplanes,

قادر به سوار کردن افراد در هواپیماها نبودن،

they could not get them into the countries to be able to respond.

نمی توانستند آنها را به کشورهایی که باید کمک رسانی انجام میشد، برسانند.

In that situation, ladies and gentleman,

در آن شرایط، خانمها و آقایان،

a virus like Ebola takes advantage.

ویروسی مثل ابولا سوئ استفاده می کند.

And what we saw then was something also we hadn't seen before.

و آنچه شاهدش بودیم چیزی نبود که قبلا دیده باشیم.

Not only did this virus continue in the places

این ویروس نه فقط در جاهایی که قبلا شیوع پیدا کرده بود

where they'd already become infected, but then it started to escalate

ادامه پیدا کرد بلکه بعدا شروع به رشد تصاعدی کرد

and we saw the case numbers that you see here,

و شاهد این آماری شدیم که الان در اختیار شما است،

something we'd never seen before on such a scale,

چیزی که قبلا در این مقیاس شاهد آن نبودیم،

an exponential increase of Ebola cases

افزایش تصاعدی موارد ابولا

not just in these countries or the areas already infected in these countries

نه فقط در این کشورها یا نواحی که پیش از آن آلوده شده بودند

but also spreading further and deeper into these countries.

اما گسترش و شیوع هر چه بیشتر آن در این کشورها بودیم.

Ladies and gentleman, this was one of the most concerning

خانمها و آقایان، این یکی از مهمترین دغدغه های

international emergencies in public health we've ever seen.

فوریتهای بین المللی در بهداشت عمومی است که تا بحال مشاهده کردیم.

And what happened in these countries then,

و چیزی که در ادامه در این کشورها رخ داد،

many of you saw, again, on the television, read about in the newspapers,

که شما باز هم شاهد آن در تلویزیون بودید و درباره اش در روزنامه ها خواندید،

we saw the health system start to collapse under the weight of this epidemic.

شاهد فروپاشی نظام سلامت تحت فشار این اپیدمی بودیم.

We saw the schools begin to close, markets no longer started,

شاهد بسته شدن مدارس بودیم، بازارها دیگر باز نشدند،

no longer functioned the way that they should in these countries.

فاقد کارایی قبلی لازم خود در این کشورها.

We saw that misinformation and misperceptions started to spread

دیدیم که اطلاعات غلط و پیش داوریها با شتاب هر چه بیشتر

even faster through the communities, which became even more alarmed

در این جوامع پراکنده شد، طوریکه حتی بیش از پیش درباره این وضعیت

about the situation.

حالت هشداری گرفتند.

They started to recoil from those people that you saw in those space suits,

شروع به فاصله گرفتن از این مردمانی کردند که در لباسهای فضانوردان بودند،

as they call them, who had come to help them.

که همانطور که می گفتند برای کمک به انها آمده بودند.

And then the situation deteriorated even further.

و بعد اوضاع خرابتر هم شد.

The countries had to declare a state of emergency.

کشورها مجبور به اعلام وضعیت فوری شدند.

Large populations needed to be quarantined in some areas, and then riots broke out.

جمعیتهای بیشتری لازم به قرنطینه شدن بودند و شورش رخ داد.

It was a very, very terrifying situation.

وضعیت خیلی خیلی هولناکی بود.

Around the world, many people began to ask,

در سراسر دنیا، خیلی از مردم شروع کردند به گفتن این که

can we ever stop Ebola when it starts to spread like this?

آیا ابئلا را میشد با چنین سرعتی که در حال گسترش بود، متوقف کنیم؟

And they started to ask, how well do we really know this virus?

و شروع کردن به پرسیدن در این باره که آیا واقعا شناخت خوبی از این ویروس داشتیم.

The reality is we don't know Ebola extremely well.

واقعیت این است که آن را تا حد زیادی نمی شناسیم.

It's a relatively modern disease in terms of what we know about it.

با توجه به دانسته هایمان مرض نسبتا مدرنی محسوب میشود.

We've known the disease only for 40 years,

این مرض را تنها ۴۰ سالی است که می شناسیم،

since it first popped up in Central Africa in 1976.

از اولین ظهورش در آفریقای مرکزی در ۱۹۷۶.

But despite that, we do know many things:

اما علی رغم این، چیزهای زیادی میدانیم:

We know that this virus probably survives in a type of a bat.

می دانیم که این ویروس احتمالا در نوع خاصی از خفاشها بقاء میابد.

We know that it probably enters a human population

می دانیم که احتمالا وارد جمعیت انسانی می شود

when we come in contact with a wild animal

زمانی که با حیوانی وحشی تماس پیدا کنیم

that has been infected with the virus and probably sickened by it.

که آلوده به این ویروس شده و احتمالا بواسطه آن بیمار شدیم.

Then we know that the virus spreads from person to person

بعد می دانیم که ویروس از شخصی به شخص از طریق

through contaminated body fluids.

مایعات جسمی آلوده منتقل ی شود.

And as you've all seen,

و همانطور که مشاهده کرده اید،

we know the horrific disease that it then causes in humans,

مرض هولناکی را می شناسیم که در انسانها بوجود میاورد،

where we see this disease cause severe fevers, diarrhea, vomiting,

آنجایی که شاهد هستیم این مرض باعث تب شدید، اسهال و استفراغ

and then unfortunately, in 70 percent of the cases or often more, death.

و بعد متاسفانه در ۷۰ درصد موارد یا بطور معمول بیشتر منجر به مرگ می گردد.

This is a very dangerous, debilitating, and deadly disease.

مرضی بسیار کشنده، خطرناک و ضعیف کننده.

But despite the fact that we've not known this disease for a particularly long time,

اما با وجود این حقیقت که ما برای مدت طولانی خاصی از این مرض بی اطلاع بودیم،

and we don't know everything about it, we do know how to stop this disease.

و همه چیز را درباره آن نمی دانیم، نمی دانیم که چطور باید آن را متوقف کرد.

There are four things that are critical to stopping Ebola.

چهار نکته کلیدی درباره متوقف کردن ابولا وجود دارد.

First and foremost, the communities have got to understand this disease,

نخستین و مهمترین آن، جوامع باید این مرض را بفهمند،

they've got to understand how it spreads and how to stop it.

باید بفهمند که چطور شیوع میابد و چطور متوقفش کنند.

And then we've got to be able to have systems that can find every single case,

بعد باید قادر به داشتن سیستمهایی باشیم که تک تک موارد بیماری را پیدا کنند،

every contact of those cases,

هر تماسی که از سوی آن مواردانجام شده،

and begin to track the transmission chains so that you can stop transmission.

و شروع به ردیابی زنجیرهای انتقال کنیم تا انتقال متوقف شود.

We have to have treatment centers, specialized Ebola treatment centers,

باید مراکز تداوی داشته باشیم، مراکز مختص به درمان ابولا،

where the workers can be protected

جایی که بتوان از کارکنان حفاظت کرد،

as they try to provide support to the people who are infected,

هنگامی که سعی دارند از افراد آلوده شده مراقبت کنند،

so that they might survive the disease.

تا به این طریق شاید از این مرض زنده بمانند.

And then for those who do die,

و بعد برای کسانی که میمیرند،

we have to ensure there is a safe, but at the same time dignified, burial process,

یقین حاصل کنیم که مراسم تدفین ایمن اما در عین حال در شان آنها داشته باشیم،

so that there is no spread at that time as well.

بنابراین در آنموقع هم از شیوع آن جلوگیری می شود.

So we do know how to stop Ebola, and these strategies work, ladies and gentlemen.

پس می دانیم چطور ابولا را متوقف کنیم، و این استراتژیها کار می کند، خانمها و آقایان.

The virus was stopped in Nigeria by these four strategies

ویروس در نیجریه با این چهار استراتژی و مردمی که مشخصا

and the people implementing them, obviously.

آنها را بکار بردند، متوقف شد.

It was stopped in Senegal, where it had spread, and also in the other countries

در سنگال متوقف شد، جاییکه گسترش یافته بود و همینطور در کشورهای دیگری

that were affected by this virus, in this outbreak.

که تحت تاثیر این ویروس در این دوره از ظهور آن قرار گرفتند.

So there's no question that these strategies actually work.

بنابراین سوالی در این باره که این استراتژیها در واقع چطور کار می کنند، وجود ندارد.

The big question, ladies and gentlemen, was whether these strategies could work

سوال اصلی، خانمها و آقایان، این بود که آیا این استراتژیها کارآمدی کافی

on this scale, in this situation, with so many countries affected

در این مقیاس، با این شرایط، با این همه کشوری که با این نرخ رشد فزاینده

with the kind of exponential growth that you saw.

درگیر بیماری شده اند و شاهدش هستند را دارند.

That was the big question that we were facing just two or three months ago.

این مهمترین سوالی است که همین دو تا سه قبل با آن مواجه بودیم.

Today we know the answer to that question.

امروز دیگر جواب آن سوال را می دانیم.

And we know that answer because of the extraordinary work

و دانستن پاسخ را مدیونکار خارق العاده

of an incredible group of NGOs, of governments, of local leaders,

گروه شگفت آوری از سازمان های غیردولتی، دولتها و رهبران محلی،

of U.N. agencies and many humanitarian and other organizations

آزانسهای سازمان ملل و سایر موسسات اقدامات بشردوستانه ای هستیم

that came and joined the fight to try and stop Ebola in West Africa.

که آمدند و به این مبارزه ملحق شدند و تلاش کردند و ابولا را در آفریقای غربی متوقف کردند.

But what had to be done there was slightly different.

اما آنچه باید آنجا انجام میشد کمی متفاوت بود.

These countries took those strategies I just showed you;

این کشورها استراتژیهایی که به شما نشان دادم را اتخاذ کردند؛

the community engagement, the case finding, contact tracing, etc.,

مشارکت جامعه، پیدا کردن موارد مبتلا به بیماری، ردیابی تماسهایشان و غیره،

and they turned them on their head.

و در ذهنشان آنها را ملکه کردند.

There was so much disease, they approached it differently.

بیماری گسترده بود، از رویکردی متفاوت استفاده کردند.

What they decided to do was they would first try and slow down this epidemic

چیزی که تصمیم گرفتند انجام دهند این بود که نخست سعی کردند تا سرعت مسری شدن

by rapidly building as many beds as possible in specialized treatment centers

آن را با ساخت سریع حتی المکان تختهای فروان در مراکز مخصوص تداوی کنند کنند

so that they could prevent the disease from spreading from those were infected.

به این ترتیب قادر بودند از انتقال بیماری از افراد مبتلا ممانعت کنند.

They would rapidly build out many, many burial teams

آنها با سرعت تیمهای متعدد تدفین را تشکیل می دادند

so that they could safely deal with the dead,

تا به طریقی ایمن با اجساد سروکار داشته باشند،

and with that, they would try and slow this outbreak

و با آن کار سعی داشتند این حمله را آسته کنند

to see if it could actually then be controlled using the classic approach

تا بعد ببیند با استفاده از رویکرد قدیمی شناسایی بیمار و ردیابی تماسهایشان

of case finding and contact tracing.

میشود آن را مهار کنند.

And when I went to West Africa about three months ago,

و هنگامی که سه ماه قبل به افریقای غربی رفتم،

when I was there what I saw was extraordinary.

وقتی آنجا بودم،آنچه دیدم فوق العاده بود.

I saw presidents opening emergency operation centers themselves against Ebola

روسای جمهوری را دیدم که مراکز عملیات اضطراری خودشان را علیه ابولا باز کردند،

so that they could personally coordinate and oversee and champion

بنابراین می توانستند شخصا این موج پشتیبانی بین المللی در جهت توقف کردن این مرض

this surge of international support to try and stop this disease.

را هماهنگی و سرپرستی کرده و آن را به مبارزه بگیرند.

We saw militaries from within those countries and from far beyond

نظامیانی را دیدیم که از خود این کشورها و یا از جاهی دورتر میامدند

coming in to help build Ebola treatment centers

تا در ساخت مراکز تداوی ابولا کمک کنند

that could be used to isolate those who were sick.

تا از آنها برای جداسازی افراد بیمار استفاده شود.

We saw the Red Cross movement working with its partner agencies on the ground there

شاهد همکاری صلیب سرخ با آزانسهای همتایش در این زمینه بودیم

to help train the communities so that they could actually safely bury their dead

تا به جوامع در دفن کردن ایمن اجسادشان

in a dignified manner themselves.

به شیوه ای موقر آموزش دهند.

And we saw the U.N. agencies, the World Food Program,

و آزانسهای سازمان ملل ، و برنامه جهانی غذا را دیدم

build a tremendous air bridge

که پل هوای عالی را ساختند

that could get responders to every single corner of these countries rapidly

تا رساندن کمک به گوشه و کنار این کشورها با سرعت بیشتر انجام شود

to be able to implement the strategies that we just talked about.

و به این صورت بتوانیم این استراتژیهایی که صحبتش را کردم بکار گیریم.

What we saw, ladies and gentlemen, which was probably most impressive,

آنچه دیدیم، انمها و آقایان که احتمالا از همه بیشتر تاثیر گذار بود

was this incredible work by the governments,

کار فوق العاده ای بود که دولتها انجام دادند،

by the leaders in these countries, with the communities,

از سوی رهبران این کشورها در رابطه با جوامعی

to try to ensure people understood this disease,

که سعی کردن مردم را در شناخت این مرض قانع کنند،

understood the extraordinary things they would have to do to try and stop Ebola.

در فهمیدن چیزهای فوق العاده ای که در متوقف کردن ابولا کمک می کرد.

And as a result, ladies and gentlemen,

و در نتیجه، خانمها و آقایان،

we saw something that we did not know only two or three months earlier,

ما شاهد چیزی بودیم که دو ماه، سه ماه پیشتر نمی دانستیم،

whether or not it would be possible.

این که امکان پذیر باشد یا نه.

What we saw was what you see now in this graph,

آنچه شاهدش بودیم و شما الان در این نمودار می بینید

when we took stock on December 1.

نتیجه بررسی دقیق ما در اول دسامبر است.

What we saw was we could bend that curve, so to speak,

خلاصه آنچه شاهد بودیم این است که می توانیم شرایط را در جهت مثبت تغییر دهیم،

change this exponential growth,

این رشد تصاعدی را تغییر دهیم،

and bring some hope back to the ability to control this outbreak.

و کمی امید به توانایی خویش در مهار این بیماری بروز کرده بیاوریم.

And for this reason, ladies and gentlemen, there's absolutely no question now

و بهمی خاطر، خانمها و آقایان اینک مطلقا پرسشی در زمینه این که بتوانیم حریف حمله

that we can catch up with this outbreak in West Africa and we can beat Ebola.

صورت گرفته از سوی این بیماری در آفریقای غربی شویم و آن را شکست دهیم وجود ندارد.

The big question, though, that many people are asking,

هر چند سوال اصلی که اکنون از سوی خیلی مطرح است،

even when they saw this curve, they said,

حتی با این که این این آمارها را دیده اند، این است که؛

"Well, hang on a minute -- that's great you can slow it down,

"خب، یک لحظه صبر کنید-- خیلی عالی هست که شما توانستید سرعت آن را کند کنید،

but can you actually drive it down to zero?"

اما آیا واقعا می توانید به صفر برسانیدش؟"

We already answered that question back at the beginning of this talk,

در ابتدای این سخنرانی در واقع جواب سوال را دادیم،

when I spoke about Lofa County in Liberia.

وقتی درباره لوفا کانتی در لیبریا حرف زدم.

We told you the story how Lofa County got to a situation

برایتان داستان اینکه چطور شد لوفا کانتی به موقعیتی رسید

where they have not seen Ebola for eight weeks.

که هشت هفته است ر آن موردی از ابولا مشاهده نشده را گفتیم.

But there are similar stories from the other countries as well.

اما داستانهایی مشابه ای از کشورهای دیگر هم هست.

From Gueckedou in Guinea,

از گوئکدو در گینه،

the first area where the first case was actually diagnosed.

اولین منطقه ای که در آن نخستین مورد ابتلا به بیماری تشخیص داده شد.

We've seen very, very few cases in the last couple of months,

ما شاهد ماورد بسیار بسیار اندکی در دو ماه گذشته بودیم،

and here in Kenema, in Sierra Leone, another area in the epicenter,

و اینجا در کنئما در سیرالئون، منطقه ای دیگر در مرکزاپیدمی

we have not seen the virus for more than a couple of weeks --

بیش از دو هفته است که نشاه ای از بیماری ندیده ایم--

way too early to declare victory, obviously,

البته خیلی خیلی زود است که اعلام پیروزی کنیم،

but evidence, ladies and gentlemen,

اما شواهد، خانمها و آقایان،

not only can the response catch up to the disease,

نه تنها حاکی از سبقت گرفتن مرض را نشان می دهد

but this disease can be driven to zero.

بلکه این مرض را می توان به صفر رساند.

The challenge now, of course, is doing this on the scale needed

چالش ما اینک، به انجام رساندن این مساله در مقیاس لازم

right across these three countries, and that is a huge challenge.

در این سه کشور است، و چاش عظیمی است.

Because when you've been at something for this long, on this scale,

چون وقتی برای مدت طولانی درگیر چیزی با این مقیاس باسید،

two other big threats come in to join the virus.

تا دو تهدید بزرگ میاید تا به این ویروس ملحق شود.

The first of those is complacency,

اولین آنها رضایتمندی است.

the risk that as this disease curve starts to bend,

ریسک این که منحنی بیماری شروع به خم شدن کرده،

the media look elsewhere, the world looks elsewhere.

رساناها حواسشان معطوف به جای دیگر است، جهان حواسش به جای دیگری است.

Complacency always a risk.

رضایتمندی همیشه ریسکی است.

And the other risk, of course, is when you've been working so hard for so long,

و ریسک دیگر، البته، وقتی است که رووی یزی برای مدت خیلی طولانی کار می کنید

and slept so few hours over the past months,

و در ماههای گذشته ساعتهای خیلی کمی خوابیدید،

people are tired, people become fatigued,

آدمها خسته می شوند، انرژیشان تمام می شود،

and these new risks start to creep into the response.

و این ریسکهای تازه شروع به تاثیر گذاشتن می کند.

Ladies and gentlemen, I can tell you today I've just come back from West Africa.

خانمها و آقایان، امروز می توان برایتان بگویم که اخیرا از آفریقای غربی برگشتم.

The people of these countries, the leaders of these countries,

مردم این کشورها، رهبران این کشورها،

they are not complacent.

ناخشنود نیستند.

They want to drive Ebola to zero in their countries.

میخواهند نرخ ابولا را در کشورشان به صفر برسانند.

And these people, yes, they're tired, but they are not fatigued.

و این آدمها، بله، آنها خسته اند، اما از پا در نیامده اند.

They have an energy, they have a courage,

انرژی دارند و جسارت،

they have the strength to get this finished.

هنوز توان برای یکسره کردن کار را دارند.

What they need, ladies and gentlemen, at this point,

خانمها و آقایان، آنچه انها در این مرحله نیاز دارند

is the unwavering support of the international community,

حمایت قاطع و متداوم جامعه بین المللی است،

to stand with them,

تا در کنار آنها بیاستند،

to bolster and bring even more support at this time, to get the job finished.

آنها را تقویت کنند و حتی حمایت بیشتری را در این برهه از خود نشان دهند تا کار یکسره شود.

Because finishing Ebola right now means turning the tables on this virus,

چون یکسره کردن کار ابولا در حالا حاضر به معنای تغییر برنامه ها در براره این ویروس است

and beginning to hunt it.

و شروع کردن به شکار آن.

Remember, this virus, this whole crisis, rather, started with one case,

بخاط داشته باشید، این ویروس، تمام این فاجعه، در عوض با ابتلا یک مورد شروع شد

and is going to finish with one case.

و قرار هست با یک مورد تمام شود.

But it will only finish if those countries have got enough epidemiologists,

اما تنها زمانی به پایان می رسد که این کشورها اِپیدمیولوژیست کافی،

enough health workers, enough logisticians and enough other people working with them

کارکان سلامت کافی، آمایشگر کافی و سایر مردمانی که با آنها کار کنند

to be able to find every one of those cases, track their contacts

تا در پیدا کردن تک تک این موارد و ردیابی کسانی با آنها در تماس بوده اند موفق شوند

and make sure that this disease stops once and for all.

و اطمینان حاصل شود که این مرض یکبار و برای همیشه متوقف شده است.

Ladies and gentleman, Ebola can be beaten.

خانمها و آقایان، ابولا شکست دادنی است.

Now we need you to take this story out to tell it to the people who will listen

اکنون وقت آن است که این داستان را برای مردمانی که گوش شنوا دارند بگویید

and educate them on what it means to beat Ebola,

و به آنها آموزش دهید که به معنای شکست دادن ابولا است،

and more importantly, we need you to advocate with the people

و از همه مهمتر، نیازمند حمایت از کسانی هستیم

who can help us bring the resources we need to these countries,

که به ما در گردآوردی منابع برای این کشورهایی که باید این مرض را در آنها شکست دهیم

to beat this disease.

یاری می کنند.

There are a lot of people out there who will survive and will thrive,

آدمهای زیادی آن بیرون هستند که زنده خواهند ماند و موفق خواهند شد که البته بخشی از آن بخاطر کمکی است

in part because of what you do to help us beat Ebola.

که شما به ما در شکست دادن ابولا انجام می دهید.

Thank you.

متشکرم.

(Applause)

(تشویق)