How I'm Working for Change Inside My Church | Chelsea Shields | TED Talks

Translator: soheila Jafari Reviewer: Leila Ataei

Religion is more than belief.

دین یک باور نیست.

It's power, and it's influence.

قدرت است، و نفوذ.

And that influence affects all of us,

و این تاثیرگذاری و نفوذ بر همه ما تاثیر می‌گذارد،

every day, regardless of your own belief.

هر روز، صرف نظر از آنکه باور شما چیست.

Despite the enormous influence of religion on the world today,

با وجود تاثیر عظیم دین بر جهان امروز،

we hold them to a different standard of scrutiny and accountability

ما آنها را در استاندارد متفاوتی ازبررسی و پاسخگویی نگه می‌داریم

than any other sector of our society.

نستبت به هر بخش دیگری از جامعه‌مان.

For example, if there were a multinational organization,

برای مثال، اگر یک سازمان چند ملیتی،

government or corporation today

دولت یا شرکتی وجود داشته باشد

that said no female could be on a leadership board,

که بگوید که هیچ زنی نمی‌تواند هیئت مدیر شرکت‌ها یا رهبری کشور باشد،

not one woman could have a decision-making authority,

هیچ زنی نمی‌تواند یک تصمیم بر اساس تصدی که دارد بگیرد،

not one woman could handle any financial matter,

هیچ زنی نمی‌تواند هیچ موضوع مالی را انجام دهد،

we would have outrage.

خشمگین می‌شویم.

There would be sanctions.

تحریم آنها اتفاق می‎افتد.

And yet this is a common practice in almost every world religion today.

و این رفتار رایج در تمامی مذاهب و ادیان امروز جهان هست.

We accept things in our religious lives

ما چیزهایی را برای زندگی مذهبی‌مان قبول می‌کنیم

that we do not accept in our secular lives,

که آن را در زندگی سکولارمان نمی‌پذیریم،

and I know this because I've been doing it for three decades.

و این را می‌دانم زیرا برای سه دهه عمرم آن را انجام داده‌ام.

I was the type of girl that fought every form of gender discrimination growing up.

من از آن دخترانی بودم که برای هر شکل از تبعیض جنسیتی جنگیدم.

I played pickup basketball games with the boys and inserted myself.

بسکتبال با پسران بازی کردم و خودم را تو بازی جا دادم.

I said I was going to be the first female President of the United States.

می‌گفتم که می‌خواهم اولین رئیس جمهور زن آمریکا باشم.

I have been fighting for the Equal Rights Amendment,

من برای اصلاحیه حقوق برابری

which has been dead for 40 years.

که ۴۰ سال است از دست رفته جنگیده‌ام.

I'm the first woman in both sides of my family

من اولین زن در خانواده ام هم از طرف پدر و هم از طرف مادری

to ever work outside the home and ever receive a higher education.

که خارج از خانه کار کرده و تحصیلات عالی داشته است.

I never accepted being excluded because I was a woman,

من هرگز نپذیرفتم که حذف شوم چون که یک زن هستم،

except in my religion.

به جز دينم.

Throughout all of that time,

در تمام آن مدت،

I was a part of a very patriarchal orthodox Mormon religion.

من عضوى از یک خانواده مذهبی مورمن ارتدکس پدرسالار بودم.

I grew up in an enormously traditional family.

در یک خانواده به شدت سُنتی بزرگ شدم.

I have eight siblings, a stay-at-home mother.

هشت خواهر و برادر دارم، مادرم خانه‎دار است

My father's actually a religious leader in the community.

پدرم رهبر مذهبی در جامعه‌مان هست.

And I grew up in a world believing that my worth and my standing

و من در جهانی بزرگ شدم که باور دارند ارزش من و زندگی من

was in keeping these rules that I'd known my whole life.

برای نگه داشتن قوانینی است که در تمام زندگیم آنها را یاد گرفتم.

You get married a virgin, you never drink alcohol,

تو باید باکره ازدواج کنی، هرگز الکل ننوشی،

you don't smoke, you always do service,

سیگار نکشی، همیشه خدمت کنی،

you're a good kid.

تا بچه خوبی ‎باشی.

Some of the rules we had were strict,

برخی از قوانین ما سخت هستند،

but you followed the rules because you loved the people

اما شما قوانین را رعایت می‌کنید چون شما عاشق این افراد هستید،

and you loved the religion and you believed.

و عاشق دین‌تان هستید، و این را باور دارید.

Everything about Mormonism determined what you wore,

چیزهایی که می‌پوشی، با چه کسی دیدار عاشقانه می‌کنی،

who you dated, who you married.

با چه کسی ازدواج می‌کنی را احکام مورمن تعیین می‌کند.

It determined what underwear we wore.

حتی تعیین می‌کند که چه لباس زیری بپوشی.

I was the kind of religious where everyone I know

من در مذهبی بودم که هر کسی را که می‌شناختم

donated 10 percent of everything they earned to the church,

۱۰ درصد از درآمدی را که داشت به کلیسا می‌بخشید،

including myself.

از جمله خود من.

From paper routes and babysitting, I donated 10 percent.

۱۰ درصد در آمدم را از پخش روزنامه و نگهداری بچه‌ها را به کلیسا می بخشیدم.

I was the kind of religious where I heard parents tell children

من در مذهبی بودم که می‎شنیدم پدر و مادرها به فرزندانشان

when they're leaving on a two-year proselytizing mission

هنگام ترک خانه برای انجام دو سال تبلیغات مذهب مورمن می‌گویند

that they would rather have them die

ترجیح می‌دهند که فرزندشان

than return home without honor, having sinned.

مُرده به خانه برگردد تا بدون افتخار و گناه‎کار.

I was the type and the kind of religious

من در مذهبی بودم

where kids kill themselves every single year

که کودکان هر سال دست به خودکشی می‌زدند

because they're terrified of coming out to our community as gay.

چون وحشت داشتند در جامعه‌شان بگویند آنها همجنسگرا هستند.

But I was also the kind of religious

همچنین من در مذهبی بودم

where it didn't matter where in the world I lived,

که اهمیت نداشت در کجای جهان زندگی می‌کنم.

I had friendship, instantaneous mutual aid.

من دوستانی داشتم که کمک‌های متقابل آنی به من می‌کردند.

This was where I felt safe. This is certainty and clarity about life.

و این جایی بود که من احساس امنیت می‌کردم. این قطعیت و شفافیت در مورد زندگی است.

I had help raising my little daughter.

من برای بزرگ کردن دختر کوچکم کمک داشتم.

So that's why I accepted without question that only men can lead,

خب به همین دلیل بود که بدون هیچ پرسشی پذیرفتم تنها مردان می‌توانند رهبری کنند،

and I accepted without question

و بدون هیچ پرسشی پذیرفتم

that women can't have the spiritual authority of God on the Earth,

که زنان نمی‌توانند وظایف روحانی از طرف خداوند بر روی زمین که به آن

which we call the priesthood.

روحانییت می‌گویم را داشته باشند.

And I allowed discrepancies between men and women in operating budgets,

من به تبعیض بین مردان و زنان برای استفاده از بودجه،

disciplinary councils, in decision-making capacities,

در شوراهای انضباطی کلیساها، در توانایی تصمیم گیری اجازه دادم،

and I gave my religion a free pass

و به دینم اختیار تام دادم

because I loved it.

زیرا عاشقش بودم.

Until I stopped,

تا زمانی که این کار را متوقف کردم،

and I realized that I had been allowing myself to be treated

و متوجه شدم که به خودم اجازه داده بودم تا به عنوان

as the support staff to the real work of men.

یک کارمند پشتیبانی در کارهای واقعی مردانه مشارکت کنم.

And I faced this contradiction in myself,

و من با این تناقض در خودم روبرو شدم،

and I joined with other activists in my community.

و به سایر فعلان اجتماعی در جامعه خودم پیوستم.

We've been working very, very, very hard for the last decade and more.

ما خیلی خیلی خیلی سخت کار کردیم طى دهه گذشته و بیشتر از آن.

The first thing we did was raise consciousness.

اولین کاری که کردیم بالا بردن میزان آگاهی بود.

You can't change what you can't see.

چیزی که نمی‌توانید ببینید را نمی‌توانید تغییر دهید.

We started podcasting, blogging, writing articles.

شروع به تهیه پادکست، نوشتن بلاگ، و نوشتن مقاله کردیم.

I created lists of hundreds of ways

لیستى از صدها شیوه

that men and women are unequal in our community.

نابرابری بین و زنان و مردان تهيه کردم.

The next thing we did was build advocacy organizations.

کار بعدی که کردیم ایجاد سازمانهای حمایتی بود.

We tried to do things that were unignorable,

سعی بر انجام کارهایی که نميشد نديده گرفت کردیم،

like wearing pants to church and trying to attend all-male meetings.

مانند پوشیدن شلوار در کلیسا و تلاش برای حضور در جلسات مردانه.

These seem like simple things,

اینها به نظر خیلی ساده می‌آید،

but to us, the organizers, they were enormously costly.

اما برای ما سازمان دهندگان بسیار پر هزینه بود.

We lost relationships. We lost jobs.

ارتباطاتمان را از دست دادیم. شغل‌هایمان را از دست دادیم.

We got hate mail on a daily basis.

هر روز ایميلهای تنفرآميز دریافت مى‌کردیم.

We were attacked in social media and national press.

به ما در رسانه‌هاهای اجتماعی و مطبوعات ملی حمله شد،

We received death threats.

تهدید به مرگ شدیم.

We lost standing in our community. Some of us got excommunicated.

موقعیتمان را در جامعه‎مان از دست دادیم. برخی از ما تکفیر شدیم.

Most of us got put in front of a disciplinary council,

بیشتر ما در در برابر شورای انظباطی قرار گرفتیم،

and were rejected from the communities that we loved

و از جوامعی که دوستشان داشتیم طرد شدیم

because we wanted to make them better, because we believed that they could be.

زیرا می‌خواستیم که زندگی آنها را بهتر کنیم، زیرا باور داشتیم که آنها لایق آن هستند.

And I began to expect this reaction from my own people.

و من انتظار این نوع واکنش‌‌ها را از نزدیکان خودم نیز داشتم.

I know what it feels like when you feel like someone's trying to change you

می‌دانم هنگاهی که کسی سعی در تغییر یا انتقاد از تو می‌کند

or criticize you.

چه احساسی دارید.

But what utterly shocked me was throughout all of this work

اما چیزی که مرا کاملا شوکه کرد

I received equal measures of vitriol from the secular left,

دریافت واکنشهای تند از افراد سکولار به همان میزان بود،

the same vehemence as the religious right.

به همان شدتی در حقوق مذهبی بود.

And what my secular friends didn't realize was that this religious hostility,

و آنچه که دوستان سکولار من تشخیص ندادند این دشمنی مذهبی بود،

these phrases of, "Oh, all religious people are crazy or stupid."

این گفتار که« آه، همه افراد مذهبی دیوانه و احمق هستند.»

"Don't pay attention to religion."

« به مذهب توجه نکن»

"They're going to be homophobic and sexist."

«آنها همه همجنسگراهراس و جنسیت‌زده خواهند شد.»

What they didn't understand

آنچه که آنها درک نمی‌کردند

was that that type of hostility did not fight religious extremism,

این بود که آن نوع دشمنی با افراط‌گرایان مذهبی کار نمی‌کرد،

it bred religious extremism.

بلکه افراط گرایی مذهبی را پرورش می‌داد.

Those arguments don't work, and I know because I remember

جدل و استدلال آنها کار نمی‌کند، و این را می‌دانم چون به خاطر دارم

someone telling me that I was stupid for being Mormon.

فردی به من گفت که چون مورمن هستم احمقم.

And what it caused me to do was defend myself and my people

این باعث شد من از خودم و مردمم

and everything we believe in, because we're not stupid.

و هر چیزی که باورداریم دفاع کنم، چون ما احمق نیستیم.

So criticism and hostility doesn't work, and I didn't listen to these arguments.

خُب انتقاد و دشمنی کار نمی‎کند وموثرنیست، و من به این استدلالها گوش نمی‎کردم.

When I hear these arguments, I still continue to bristle,

هنگامی که این استدلال‌ها را می‌شنوم هنوز آماده جنگیدن می‌شوم.

because I have family and friends.

زیرا من خانواده و دوستانی دارم ( که مورمن هستند).

These are my people, and I'm the first to defend them,

آنها مردم من هستند، اولین کسی هستم که از آنها دفاع می‌کنم،

but the struggle is real.

اما این کشمکش و درگیری واقعی هست.

How do we respect someone's religious beliefs

چگونه به باورهای مذهبی افراد احترام می‌گذاریم

while still holding them accountable for the harm or damage

در حالی که هنوز آنها را جوابگوی آسیب و یا خسارتی می‎دانیم

that those beliefs may cause others?

که ممکن است اعتقادات آنها موجب این خسارت‌ها باشند؟

It's a tough question. I still don't have a perfect answer.

پرسش سختی هست. من هنوز پاسخ کاملی به این پرسش ندارم.

My parents and I have been walking on this tightrope for the last decade.

پدر و مادرم و من در دهه گذشته روی بند راه رفتیم.

They're intelligent people. They're lovely people.

آنها افراد روشنی هستند. افرادی دوست داشتنی.

And let me try to help you understand their perspective.

بگذارید به شما کمک کنم تا دیدگاه‌های آنها را درک کنید.

In Mormonism, we believe that after you die,

در مورمونیست، ما اعتقاد داریم شما پس از مرگ،

if you keep all the rules and you follow all the rituals,

اگر تمامی قوانین و آداب و رسوم را نگه دارید

you can be together as a family again.

می‌توانید به عنوان خانواده دوباره در کنار هم باشید.

And to my parents, me doing something as simple

و برای پدر و مادر من، انجام کاری بسادگی

as having a sleeveless top right now, showing my shoulders,

پوشیدن لباس بدون آستین که، شانه‎هایم را نشان می‌دهد

that makes me unworthy.

مرا بی‎ارزش می‌کند.

I won't be with my family in the eternities.

من در آخرت با خانواده‎ام نخواهم بود.

But even more, I had a brother die in a tragic accident at 15,

اما بیشتر از این، برادری داشتم که در ۱۵ سالگی در اثر تصادفی غم انگیز درگذشت،

and something as simple as this means we won't be together as a family.

چیزی به این سادگی به معنای اینکه ما نمی‌توانم دوباره به عنون یک خانواده با هم باشیم.

And to my parents, they cannot understand

و پدر و مادرم نمی توانند بفهمند

why something as simple as fashion or women's rights

چرا چیزی به این سادگی مانند مد لباس یا حقوق زنان

would prevent me from seeing my brother again.

مانع دیدار دوباره من با برادرم خواهد شد.

And that's the mindset that we're dealing with,

و این طرز تفکری هست که ما با آن برخورد داریم،

and criticism does not change that.

انتقاد این را تغییر نخواهد داد.

And so my parents and I have been walking this tightrope,

خب پدر و مادرم و من روی این بندها راه رفتیم،

explaining our sides, respecting one another,

تفکرمان را توضیح دادیم، و به یکدیگر احترام گذاشتیم،

but actually invalidating each other's very basic beliefs

اما در واقع ما به طریقی اعتقادات بسیار اساسی یکدیگر

by the way we live our lives, and it's been difficult.

را با شیوه‌ای که زندگی کردیم بی اعتبارکردیم، واین بسیار دشوار بود.

The way that we've been able to do that

شیوه‎ای که توانستیم این کار را بکنیم

is to get past those defensive shells

این بود که آن پوسته دفاعی را کنار نهاده

and really see the soft inside of unbelief and belief

و بخش نرم داخلی ناباوری و باور را مشاهده کنیم

and try to respect each other while still holding boundaries clear.

و تلاش کنیم به یکدیگر احترام بگذاریم در حالی که مرزها را روشن نگه داشته‎ایم.

The other thing that the secular left and the atheists and the orthodox

چیز دیگری که سکولارها، خداناباوران، ارتدوکس

and the religious right, what they all don't understand

و حقوق ادیان رهایش کردند و اصلا آن را درک نکردند

was why even care about religious activism?

این است که چرا باید به فعالان مدهبی توجه کرد؟

I cannot tell you the hundreds of people who have said,

نمی‌توانم به شما بگویم صدها نفر گفته‌اند،

"If you don't like religion, just leave."

« اگر مذهب را دوست نداری رهایش کن.»

Why would you try to change it?

چرا تلاش می‌کنی آن را تغییر دهی؟

Because what is taught on the Sabbath

چون آنچه که در روز یکشنبه آموزش می‌دهند

leaks into our politics, our health policy,

به سیاست، به مقرارت بهداشتی و سلامت ما،

violence around the world.

و خشونت در سراسر جهان نفوذ می‌کند.

It leaks into education, military, fiscal decision-making.

به آموزش و پرورش، ارتش و تصمیم‌های مالی نفوذ می‌کند.

These laws get legally and culturally codified.

این مقررات از لحاظ قانونی و فرهنگی مدون می‌شوند.

In fact, my own religion has had an enormous effect on this nation.

در حقیقت، دین من تاثیر بسیار زیادی برکل کشور گذاشته است.

For example, during Prop 8, my church raised over 22 million dollars

برای مثال، درهمه پرسی علیه حق ازدواج همجنسگراها درکالیفرنیا، کلیسای من۲۲میلیون دلار

to fight same-sex marriage in California.

پول جمع کرد برای مبارزه با آن جمع‎آوری کرد.

Forty years ago, political historians will say,

۴۵ سال پیش، مورخان سیاسی می‌گفتند،

that if it wasn't for the Mormon opposition to the Equal Rights Amendment,

اگر مخالفت مورمن‎ها در اصلاحیه حقوق برابر نبود،

we'd have an Equal Rights Amendment in our Constitution today.

ما امروز اصلاحیه حقوق برابر را در قانون اساسی مان داشتیم.

How many lives did that affect?

این اتفاق بر زندگی چند نفر تاثیر گذاشته است؟

And we can spend time fighting every single one

و می‌توانیم بر سر تک تک

of these little tiny laws and rules,

این قوانین و مقررات کوچک با هم بجنگیم،

or we can ask ourselves,

یا می‌توانیم از خودمان بپرسیم،

why is gender inequality the default around the world?

چرا نابرابری جنسیتی بطور پیش فرص در سراسر جهان گسترده است؟

Why is that the assumption?

چرا یک پیش‎فرض است؟

Because religion doesn't just create the roots of morality,

چون که ادیان تنها توجه به اخلاق ندارند،

it creates the seeds of normality.

ادیان تخم هنجارها را می‌آفرینند.

Religions can liberate or subjugate,

ادیان می‌توانند رهایی‎بخش یا رام کننده باشند،

they can empower or exploit, they can comfort or destroy,

آنها می‌توانند توانمندسازی یا بهره برداری کنند، آنها می‌توانند آسایش‎بخش یا تخریبگر باشند،

and the people that tip the scales over to the ethical and the moral

و مردمی که نوک ترازو را بسوی اخلاقی یا غیر اخلاقی می‌چرخانند

are often not those in charge.

اغلب مسئول نیستند.

Religions can't be dismissed or ignored.

ادیان را نمی‎توان حذف کرد و یا نادیده گرفت.

We need to take them seriously.

ما نیاز داریم که بطور جدی با آنها برخورد کنیم.

But it's not easy to influence a religion, like we just talked about.

اما خیلی ساده نیست که بر یک دین تاثیر بگذاریم، مانند آنچه الان صحبتش را کردم.

But I'll tell you what my people have done.

اما به شما می‌گویم که مردم من چه کردند.

My groups are small, there's hundreds of us,

گروه من کوچک هست، ما صدها نفر هستیم،

but we've had huge impact.

اما تاثیر بسیار بزرگی گذاشتیم.

Right now, women's pictures are hanging in the halls next to men

در حال حاضر، برای اولین بار تصویر زنان

for the first time.

بر روی دیوار در کنار مردان هست

Women are now allowed to pray in our church-wide meetings,

اکنون زنان اجازه دارند که در جلسات کلیسای ما دعا کنند،

and they never were before in the general conferences.

و آنها قبلا هرگز در کنفرانسهای عمومی نبودند.

As of last week, in a historic move,

همانطور که در هفته گذشته، در حرکتی تاریخی،

three women were invited down to three leadership boards

سه زن برای هیات مدیره نظارت بر

that oversee the entire church.

تمامی فعالیتهای کلیسا دعوت شدند.

We've seen perceptual shifts in the Mormon community

ما تغییر ادراکی در جامعه مورمن را می‌بینیم

that allow for talk of gender inequality.

که اجازه می‌دهد درباره برابری جنسیتی صحبت کنیم.

We've opened up space, regardless of being despised,

ما فضا را باز کردیم، بدون اینکه آنها تحقیر شوند،

for more conservative women to step in and make real changes,

تا زنان محافظه‎کار بیشتری پیشقدم شوند و تغییر واقعی ایجاد کنند،

and the words "women" and "the priesthood" can now be uttered in the same sentence.

و دو واژه « زنان» و «روحانیت» اکنون می‌تواند در یک جمله بیان شود.

I never had that.

من هرگز این را نداشتم.

My daughter and my nieces are inheriting a religion that I never had,

دخترم و خواهرزاده‎های مونث‎ام، دینی را به ارث می‌برند که من نداشتم،

that's more equal -- we've had an effect.

در آن برابری بیشتر هست ـ این تاثیری بود که ما گذاشتیم.

It wasn't easy standing in those lines

خیلی آسان نبود که در آن صفوف بایستیم

trying to get into those male meetings.

و تلاش کنیم در جلسات مردانه شرکت کنیم.

There were hundreds of us,

صدها نفر از ما بودند،

and one by one, when we got to the door,

و یکی پس از دیگری، هنگامی که به در می‌رسیدیم،

we were told, "I'm sorry, this meeting is just for men,"

به ما گفته می‌شد، « متاسفیم، این جلسه تنها برای مردان هست،»

and we had to step back and watch men get into the meeting

و باید به عقب برگردیم و تماشاگر ورود مردانی به جلسه‎ای باشیم

as young as 12 years old,

که پسر بچه‎های ۱۲ ساله

escorted and walked past us as we all stood in line.

آنها را همراهی می‎کردند و از کنار ما که صف کشیده بودیم می‎گذشتند.

But not one woman in that line will forget that day,

اما حتی یک نفر از زنانی که آن روز در آن صف ایستاده را فراموش نخواهد کرد،

and not one little boy that walked past us will forget that day.

و حتی یک پسر بچه هم آن روز را فراموش نخواهد کرد.

If we were a multinational corporation or a government, and that had happened,

اگریک شرکت چندملیتی یا یک دولت بودیم، و این اتفاق افتاده بود،

there would be outrage,

این امر می‌توانست نوعی توهین باشد،

but we're just a religion.

اما ما تنها یک دین هستیم.

We're all just part of religions.

ما همه بخشی ازادیان هستیم.

We can't keep looking at religion that way,

نمی‌توانیم با این دید به ادیان نگاه کنیم،

because it doesn't only affect me, it affects my daughter

زیرا نه تنها تاثیرش روی من است، بلکه تاثیرش روی دختر من

and all of your daughters and what opportunities they have,

و دختران همه شماهاست و همه فرصت‌هایی که در زندگی دارند،

what they can wear, who they can love and marry,

از لباس پوشیدن گرفته تا تا عاشق شدن و ازدواجشان

if they have access to reproductive healthcare.

و این که آیا دسترسی به مراقبتهای بهداشتی تولیدمثل را داشته باشند.

We need to reclaim morality in a secular context

ما نیاز به اصلاح اخلاق در بافتی سکولار داریم

that creates ethical scrutiny and accountability

که اخلاق را تحقق بخشد و پاسخگوی

for religions all around the world,

همه ادیان در سراسر جهان باشد،

but we need to do it in a respectful way

ما نیاز به شیوه‎ی محترمانه‎ای داریم

that breeds cooperation and not extremism.

که باعث همکاری شود و نه افراط گرایی.

And we can do it through unignorable acts of bravery,

و می‌توانیم از طریق اعمال شجاعانه غیر قابل اغماض آن را انجام دهیم،

standing up for gender equality.

و برای برابری جنسیتی به پاخیزیم.

It's time that half of the world's population

زمان آن فرا رسیده است که آن نیمه دیگر از جمعیت جهان

had voice and equality within our world's religions,

اعتراضشان را برای ایجاد برابری در تمامی ادیان جهان ما،

churches, synagogues, mosques and shrines around the world.

کلیساها، کنیساها، مساجد و معابد در سراسر جهان بلند کنند.

I'm working on my people. What are you doing for yours?

من روی مردم خودم کار می‌کنم. شما برای مردم خودتان چه کار می‎کنید؟

(Applause)

( تشویق)