Katlego Kolanyane-Kesupile: How I'm bringing queer pride to my rural village | TED

Translator: Saeed DashtakiPour Reviewer: sadegh zabihi

"You don't belong here"

«شما به اینجا تعلق ندارید»

almost always means, "We can't find a function or a role for you."

تقریباً همیشه بدین معناست که، «نمی‌توانیم برای شما نقش یا کاری بیابیم.»

"You don't belong here" sometimes means, "You're too queer to handle."

«شما بدین جا تعلق ندارید» گاهی بدین معناست «شما خیلی غیرعادی برای به کاربردن هستید.»

"You don't belong here"

«شما به اینجا تعلق ندارید»

very rarely means,

به ندرت به این معناست که

"There's no way for you to exist and be happy here."

«هیچ راهی برای بودن و شاد بودن شما در اینجا وجود ندارد.»

I went to university in Johannesburg, South Africa,

من در ژوهانسبورگ درآفریقای جنوبی به دانشگاه می‌رفتم.

and I remember the first time a white friend of mine

و بیاد می‌آورم اولین باری که یکی از دوستان سفید پوست من

heard me speaking Setswana, the national language of Botswana.

می‌شنید که من سوتسوآنایی صحبت می‌کردم، زبان ملی بوتسوآنا.

I was on the phone with my mother

درحال مکالمه با مادرم با تلفن بودم

and the intrigue which painted itself across her face was absolutely priceless.

و فریفته شدنی که در چهره‌اش پدیدار شد مطلقا باارزش بود.

As soon as I hung up, she comes to me and says,

به محض اینکه قطع کردم، پیش من آمد و گفت:

"I didn't know you could do that.

«نمی‌دانستم که می‌توانی این کار را انجام دهی.

After all these years of knowing you, how did I not know you could do that?"

بعد از این همه سال شناختنت، چگونه نمی‌دانستم می‌توانی چنین کاری کنی؟»

What she was referring to was the fact that I could switch off the twang

چیزی که به آن اشاره می‌کرد این حقیقت بود که می‌توانستم صدای تودماغی را عوض کنم

and slip into a native tongue,

و به زبانی مادری حرف بزنم،

and so I chose to let her in on a few other things

و بنابراین تصمیم گرفتم که چیزهای دیگری هم بداند

which locate me as a Motswana,

که مرا یک موتسوآنایی معرفی می‌کرد،

not just by virtue of the fact that I speak a language

نه تنها فقط این حقیقت که من آن زبان را صحبت می‌کنم

or I have family there,

و یا اینکه خانواده‌ای آنجا دارم،

but that a rural child lives within this shiny visage of fabulosity.

بلکه اینکه یک کودک روستایی با چنین چهره افسانه‌ای درخشانی زندگی می‌کند.

(Laughter)

(خنده)

(Applause)

(تشویق)

I invited the Motswana public into the story, my story,

من سال‌ها قبل جامعه موتسوآنایی را به داستان دعوت کردم، داستان من،

as a transgender person years ago, in English of course,

بعنوان یک فرد تراجنسیتی، به زبان انگلیسی البته،

because Setswana is a gender-neutral language

زیرا زبان سوتسوآنایی یک زبان بی‌طرف از نظر جنسی است

and the closest we get is an approximation of "transgender."

و نزدیکترین چیزی که می‌توان گفت تقریبی از «تراجنسیتی» است.

And an important part of my history got left out of that story,

و یک بخش مهم از تاریخ من در آن داستان باقی مانده است.

by association rather than out of any act of shame.

به علاوه بجای هرگونه عمل شرم‌آور.

"Kat" was an international superstar,

«کَت» یک فوق‌ستاره بین‌المللی بود،

a fashion and lifestyle writer, a musician, theater producer

نویسنده مُد و سبک زندگی، موسیقی‌دان، تهیه‌کننده تئاتر

and performer --

و بازیگر --

all the things that qualify me to be a mainstream, whitewashed,

تمام چیزهایی که من را برای مسیر اصلی واجد شرایط می‌کرد، وارونه شده،

new age digestible queer.

عصر جدید غیرعادی قابل هضم.

Kat.

کت،

Kat had a degree from one of the best universities in Africa,

کت مدرکی از یکی از بهترین دانشگاه‌های آفریقا داشت،

oh no, the world.

اُه نه، جهان.

By association, what Kat wasn't

به علاوه، چیزی که کت نبود

was just like the little brown-skinned children

این بود که شبیه یک کودک رنگین پوست

frolicking through the streets of some incidental railway settlement

در خیابان‌های مستقر شده در اطراف راه‌آهن ورجه ورجه کند

like Tati Siding,

شبیه تاتی سیدینگ،

or an off-the-grid village like Kgagodi,

یا روستایی خارج از شبکه مثل «کا اودی،»

legs clad in dust stockings whose knees had blackened

پاهای ملبس به جوراب‌های گرد وغبارآلود که زانوهایشان سیاه شده بود

from years of kneeling and wax-polishing floors,

از سال‌های زانو زدن و واکس زنی زمین،

whose shins were marked with lessons from climbing trees,

که ساق پاهایش به وسیله درس‌هایی از بالا رفتن از درختان علامت‌گذاری شده بود،

who played until dusk,

کسی که تا غروب آفتاب بازی می‌کرد،

went in for supper by a paraffin lamp

برای صرف شام با چراغی پارافینی می‌رفت

and returned to play hide-and-seek amongst centipedes and owls

و برای بازی قایم موشک در بین جغدها و هزارپاها بازمی‌گشت

until finally someone's mother would call the whole thing to an end.

تا اینکه نهایتاً مادر کسی بودن تمام این چیزها را خاتمه داد.

That got lost both in translation and in transition,

آن در بین ترجمه شدن و منتقل شدن گم شد،

and when I realized this,

و وقتی این را درک کردم،

I decided it was time for me to start building bridges between myselves.

تصمیم گرفتم که زمان آن است که بین شخصیت‌هایم پل‌هایی بسازم.

For me and for others to access me,

برای من و برای دیگران تا به من دسترسی داشته باشند،

I had to start indigenizing my queerness.

من مجبور بودم که غیرعادی بودنم را بومی سازی کنم.

What I mean by indigenizing is stripping away the city life film

از بومی‌سازی منظورم این است که فیلم زندگی شهری را دور کنم

that stops you from seeing the villager within.

که شما را از دیدن وجه روستایی بازمی‌دارد.

In a time where being brown, queer, African and seen as worthy of space

در زمانی که قهوه‌ای‌ پوست بودن، غیرعادی، آفریقایی و ارزشمند دیده شدن

means being everything but rural,

به معنی همه چیز است بجز روستایی بودن،

I fear that we're erasing the very struggles

نگرانم که در حال پاک کردن مبارزاتی هستیم که

that got us to where we are now.

ما را به جایی که اکنون هستیم رسانده است.

The very first time I queered being out in a village,

اولین باری که با غیرعادی بودن خارج از روستا بودن روبرو شدم،

I was in my early 20s, and I wore a kaftan.

در اوایل دهه ۲۰ زندگی‌ام بودم، و یک کافتان پوشیدم.

I was ridiculed by some of my family and by strangers for wearing a dress.

بعضی از افراد خانواده‌ام و برخی از غریبه‌ها بخاطر لباسم مرا مسخره کردند.

My defense against their comments was the default that we who don't belong,

دفاع من در مقابل نظراتشان این بود که به‌صورت پیش‌فرض مایی که تعلق نداریم،

the ones who are better than, get taught,

کسانی که بهتر هستند، آموخته‌اند،

we shrug them off and say, "They just don't know enough."

شانه بالا می‌اندازیم و می‌گوییم «به اندازه کافی اطلاع ندارند.»

And of course I was wrong, because my idea of wealth of knowledge

و البته که اشتباه می‌کردم، زیرا ایده من از ثروت آگاهی

was based in removing yourself from Third World thinking and living.

براساس جدا کردن خود از فکر و زندگی جهان سومی بود.

But it took time for me to realize that my acts of pride

اما زمان بُرد برای من تا درک کنم رفتار مغرورانه من

weren't most alive in the global cities I traipsed through,

در بیشتر شهرهایی که درآن‌ها قدم زدم جایی نداشتند،

but in the villages where I speak the languages and play the games

اما در روستاهایی که زبان‌ها را صحبت می‌کردم و بازی‌ها را انجام می‌دادم

and feel most at home and I can say,

و بیشترین احساس در خانه بودن را دارم و می‌توانم بگویم،

"I have seen the world,

«من دنیا را دیده‌ام،

and I know that people like me aren't alone here, we are everywhere."

و می‌دانم افرادی مثل من در اینجا تنها نیستند، ما همه‌جا حضور داریم.»

And so I used these village homes for self-reflection

و بنابراین از این خانه‌های روستایی برای بازتاب شخصی خودم استقاده کردم

and to give hope to the others who don't belong.

و برای امید دادن به دیگران که به آنجا تعلق نداشتند.

Indigenizing my queerness

بومی‌سازی غیرعادی بودنم

means bridging the many exceptional parts of myself.

به معنی ارتباط ساختن بین بخش‌های استثنایی وجود من است.

It means honoring the fact

به معنی افتخار کردن به حقیقت است

that my tongue can contort itself to speak the Romance languages

که زبان من می‌تواند خود را برای گفتن زبان‌های عاشقانه از شکل بیندازد

without denying or exoticizing the fact that when I am moved, it can do this:

بدون انکار یا غلبه بر این حقیقت که وقتی من جابجا شوم، می‌تواند این کار را کند:

(Ululating)

(جیغ و زوزه)

It means --

بدین معنی که

(Cheers)

(به سلامتی)

(Applause)

(تشویق حضار)

It means branding cattle with my mother or chopping firewood with my cousins

یعنی علامت‌گذاری گله همراه مادرم یا شکستن هیزم همراه عموزاده‌هایم

doesn't make me any less fabulous or queer,

مرا اندکی غیرعادی و افسانه‌ای نمی‌کند،

even though I'm now accustomed to rooftop shindigs, wine-paired menus

اگرچه اکنون به سقف‌های مجلس رقص و منوهای شراب‌دار، عادت کرده‌ام

and VIP lounges.

و اتاق‌های استراحت مخصوص.

(Laughter)

(خنده)

It means wearing my pride through my grandmother's tongue,

به این معنی است که دوام غرورم از طریق زبان مادربزرگم است،

my mother's food, my grandfather's song,

غذای مادرم، ترانه پدربزرگم،

my skin etched with stories of falling off donkeys

پوستم که با داستان‌های افتادن از الاغ‌ها علامت‌گذاری شده است

and years and years and years of sleeping under a blanket of stars.

و سال‌ها و سال‌ها و سال‌های خوابیدن در زیر روکشی از ستاره‌ها.

If there's any place I don't belong,

اگر تنها نقطه‌ای باشد که به آن تعلق ندارم،

it's in a mind where the story of me starts with the branch of me being queer

در ذهنی است که داستانم با شاخه‌ای از غیرعادی بودنم شروع شود

and not with my rural roots.

و نه با ریشه‌های روستایی بودنم.

Indigenizing my queerness means understanding

بومی‌سازی غیرعادی بودنم به معنی درک این است

that the rural is a part of me, and I am an indelible part of it.

که روستایی بودن بخشی از من است، و من هم بخش محو نشدنی آن هستم.

Thank you.

ممنونم.

(Applause)

(تشویق حضار)