Noah Feldman: Politics and religion are technologies

Translator: Mohammad Badsar Reviewer: sadegh vn

می‌خواهم با شما در این مورد بحث کنم که در واقع سیاست و مذهب

که دو عامل اصلی هستند --

نه تنها عوامل بلکه قاطعانه عوامل اصلی -- دارند به سمت یک جنگ

I want to argue to you that in fact, politics and religion,

حرکت می‌کنند که احتمال وقوع آن بسیار بالا است و تا این لحظه

آن را به مرز غیرقابل اجتناب رسانده‌اند،

which are the two primary factors --

چه یکی از آنها به نفع یا علیه آن باشد --

not the sole, but overwhelmingly, the primary factors --

اینکه سیاست و مذهب در واقع خودشان

which are driving towards a war which looks extremely likely --

نوعی تکنولوژی مفهومی هستند،

bordering on the inevitable at this point,

whether one is in favor of that or not --

و موضوع انواع سوالاتی هستند که ما معمولاً لحاظ می‌کنیم

that politics and religion are, in fact, themselves

better conceptualized as kinds of technology,

در فضای طراحی مفهومی.

منظورم این است. سیاست و --

and subject to kinds of questions that we regularly consider

بگذارید بر یک نظام سیاسی در سوال خاص اینجا تمرکز کنیم،

in the space of conceptual design.

که یک نظام دموکراسی است.

دموکراسی بعنوان شکلی از سیاست یک فناوری است

Here's what I mean. Politics and --

let's focus on the political system in particular question here,

برای کنترل و اعمال قدرت.

شما به اشکال مختلفی می‌توانید قدرت را اعمال کنید.

which is the system of democracy.

Democracy, as a type of politics, is a technology

مشهورترین‌ها -- استبداد مثال خوبی است؛

هرج و مرج روشی است برای عدم اعمال قدرت به شکلی سازمان‌یافته،

for the control and deployment of power.

برای اعمال قدرت اساساً به شکل پراکنده؛

You can deploy power in a wide range of ways.

دموکراسی مجموعه‌ای از فناوری‌هاست،

The famous ones -- despotism is a good one;

که این اثر را در اساس دارد،

anarchy is a way to not deploy the power in any organized way,

که منبع قدرت را بین تعداد زیادی از افراد توزیع می‌کند

to do it in a radically diffused fashion;

و سپس دوباره آن را در گروه کوچکتری برای حکمرانی متمرکز می‌کند،

and democracy is a set of technologies,

which have the effect of, in principle,

گروهی که خود اساساً برای حکمرانی صلاحیت کسب کرده‌اند

diffusing the power source to a large number of people

به لطف کاری که طیف وسیع‌تری از عموم انجام داده‌اند.

and then re-concentrating it in a smaller group of people who govern,

حال مذهب را ملاحظه کنید -- در مورد اسلام،

and who themselves are, in principle, authorized to govern

که مذهبی است که در نگاه اول،

by virtue of what the broader public has done.

می‌توان گفت وقتش است به آن ورود کنیم. بگذارید در حاشیه بگویم

Now, consider religion -- in this case Islam,

چرا فکر می‌کنم قضیه اینگونه است،

which is the religion that, in some direct sense,

چون فکر می‌کنم بیانی است که می‌تواند جدل‌برانگیز باشد.

can be said to be precipitating what we're about to enter.

من آن را در معادله پیش رو می‌گذارم: نه ۱۱ سپتامبر و نه جنگ.

Let me say parenthetically why I think that's the case,

در ابتدای دولت بوش،

because I think it's a potentially controversial statement.

هنگامی که جورج بوش، دولت را در دست داشت،

I would put it in the following equation: no 9/11, no war.

او خیلی واضح بیان کرد که علاقه‌ای به مداخله وسیع در جهان ندارد.

At the beginning of the Bush administration,

در واقع، روندها عدم درگیری با دیگر کشورها را نشان می‌داد.

when President Bush, now President Bush, was running for president,

به همین دلیل برای مثال کناره‌گیری از پروتکل کیوتو را می‌شنیدیم.

he made it very clear that he was not interested in intervening broadly in the world.

پس از ۱۱ سپتامبر، ورق برگشت.

In fact, the trend was for disengagement with the rest of the world.

و رئیس جمهور به همراه مشاوران تصمیم گرفت،

That's why we heard about the backing away from the Kyoto protocol, for example.

که نوعی فعالیت مداخله‌جویانه در جهان را انجام دهد.

After 9/11, the tables were turned.

با افغانستان شروع شد،

And the president decided, with his advisors,

و وقتی خطر افغانستان کاملاً برطرف شد،

to undertake some kind of an active intervention in the world around us.

تصمیمی از طریق فناوری دموکراسی اتخاذ شد --

That began with Afghanistan,

البته توجه داشته باشید نه یک فناوری بی‌عیب --

and when Afghanistan went extremely smoothly and quickly,

اما از طریق فناوری دموکراسی

a decision was made through the technology of democracy --

که این دولت داشت به سمت جنگی دیگر حرکت می‌کرد --

این بار، جنگی در عراق.

again, notice, not a perfect technology --

حالا دلیلی که من با گفتن «نه ۱۱ سپتامبر، نه جنگ» شروع کردم

but through the technology of democracy

that this administration was going to push in the direction of another war --

این است که باید بدانیم که اسلام،

this time, a war in Iraq.

Now, the reason I begin by saying "no 9/11, no war"

بر اساس تعبیر افرادی رادیکال و بسیار بسیار اندک

is that we have to acknowledge that Islam,

بعنوان علت اصلی حملات ۱۱ سپتامبر شناخته می‌شود --

as interpreted by a very, very small, extremely radical group of people,

علت اصلی حملات ۱۱ سپتامبر --

بطور غیرمستقیم و بعنوان یک پیامد

was a precipitating cause of the 9/11 attacks --

علت اصلی جنگ این بود که ما قرار بود درگیر جنگ دیگری بشویم.

the precipitating cause of the 9/11 attacks --

و باید اضافه کنم بن‌لادن و همراهانش

and as a consequence, at one degree of remove,

آگاهانه زندگی خود را صرف هدف جنگی بین دموکراسی کرده بودند،

the precipitating cause of the coming war that we're about to be engaged in.

یا حداقل دمکراسی نظام سرمایه‌داری، در یک طرف،

And I would add that bin Laden and his followers

و جهان اسلام چنانکه القاعده می‌دید و تعریف می‌کرد در طرف دیگر.

are consciously devoted to the goal of creating a conflict between democracy,

حالا چطور اسلام در این دستگاه مفهومی یک فناوری است؟

or at least capitalist democracy, on the one hand,

خوب اسلام یک فناوری است بخاطر موضوع سعادت در ساختار اولیه.

and the world of Islam as they see and define it.

یعنی سازوکاری است برای ساخت جهان

Now, how is Islam a technology in this conceptual apparatus?

به روشی که سعادت را برای یک فرد معتقد به ارمغان خواهد آورد،

Well, it's a technology for, first, salvation in its most basic sense.

اما منظور اسلامگراها هم همین است --

It's meant to be a mechanism for construing the universe

از این عبارت برای افرادی استفاده می‌کنم که معتقدند اسلام --

in a way that will bring about the salvation of the individual believer,

آنها از شعاری پیروی می‌کنند که می‌گوید اسلام پاسخ بسیاری از

but it's also meant by the Islamists --

سوالات است، چه اجتماعی یا سیاسی یا شخصی یا عرفانی.

and I use that term to mean people who believe that Islam --

در دایره افرادی که چنین نگاهی دارند،

و تعداد زیادی در جهان اسلام را در بر دارد

they follow the slogan, Islam is the answer to a wide range of questions,

که با بن‌لادن در روش کار مخالف هستند،

whether they're social, or political, or personal, or spiritual.

اما موافقند که اسلام راه حل است.

اسلام روشی برای تعامل با جهان را عرضه می‌کند

Within the sphere of people who have that view,

and it's a large number of people in the Muslim world

که از آن طریق هر کس می‌تواند خواسته‌های مشخصی را بدست آورد.

who disagree with bin Laden in his application,

و اهداف از نگاه مسلمین اساساً،

but agree that Islam is the answer.

Islam represents a way of engaging the world

صلح، عدالت و برابری است،

through which one can achieve certain desirable goals.

اما تعاریف بر اساس آموزه‌های سنتی مسلمانان است.

And the goals from the perspective of Muslims are, in principle,

خوب نمی‌خواهم بی‌انگیزگی ایجاد کنم

peace, justice and equality,

با تعیین هر یک از این مفاهیم --

but on terms that correspond to traditional Muslim teachings.

با تعیین هر یک از این پدیده‌ها دموکراسی یا اسلام بعنوان فناوری.

Now, I don't want to leave a misimpression

نمی‌خواهم بگویم اینها تنها چیزهایی هستند که باید به آن توجه شود.

by identifying either of these propositions --

و فکر می‌کنم روش خوبی برای اثبات موضوع

rather, either of these phenomena, democracy or Islam -- as technologies.

این است که شرح دهم با خود چه فکر می‌کردم

وقتی تصمیم گرفتم هنگام سخنرانی روی دیوار پشت سرم چه بنویسم.

I don't want to suggest that they are a single thing that you can point to.

و من سریعاً سراغ یک مسئله مفهومی رفتم:

And I think a good way to prove this

نمی‌توان تصویری از دموکراسی نشان داد.

is simply to demonstrate to you what my thought process was

می‌توان یک شعار، یک نماد یا علامتی برای دموکراسی نشان داد.

when deciding what to put on the wall behind me when I spoke.

And I ran immediately into a conceptual problem:

می‌توانید عمارت کنگره را نشان دهید

you can't show a picture of democracy.

من وقتی جلد کتاب بعدی خود را

طراحی می‌کردم هم چنین مشکلی داشتم --

You can show a slogan, or a symbol, or a sign that stands for democracy.

برای دموکراسی روی جلد چه می‌کشید؟

و مشکل مشابهی در مورد اسلام وجود دارد.

You can show the Capitol --

می‌توانید مسجد یا نمازگزاران را نشان دهید،

I had the same problem when I was designing the cover

اما روش سرراست برای تصویر اسلام وجود ندارد.

of my forthcoming book, in fact --

چون این نوع مفاهیم

what do you put on the cover to show democracy?

به راحتی قابل تفسیر نیستند.

And the same problem with respect to Islam.

You can show a mosque, or you can show worshippers,

و از همین جهت هم عمیقاً مورد انتقاد هستند.

but there's not a straightforward way of depicting Islam.

به همین خاطر همه مردم در جهان

That's because these are the kinds of concepts

that are not susceptible to easy representation.

که می‌گویند مسلمان هستند، اساساً می‌توانند

تأیید کنند که تفاسیر مختلفی از اینکه اسلام چیست وجود دارد

Now, it follows from that, that they're deeply contestable.

It follows from that that all of the people in the world

و در مورد دموکراسی هم چنین است.

who say that they are Muslims can, in principle,

به عبارت دیگر بر خلاف کلمه امید،

subscribe to a wide range of different interpretations

که هر کس می‌تواند در فرهنگ لغت ریشه آن را بیابد،

of what Islam really is, and the same is true of democracy.

و شاید، به تحلیلی مورد اتفاق دست پیدا کند،

In other words, unlike the word hope,

اینها مفاهیم مورد اتفاق هستند.

which one could look up in a dictionary and derive origins for,

این ایده‌ها در مورد چیزهایی هستند که افراد در عمیق‌ترین احساسات ممکن با هم مخالفند.

and, perhaps, reach some kind of a consensual use analysis,

و در نتیجه این مخالفت،

these are essentially contested concepts.

They're ideas about which people disagree in the deepest possible sense.

بسیار بسیار مشکل است برای هر کس که بگوید،

«من اسلام راستین را در اختیار دارم.»

می‌دانید پس از ۱۱ سپتامبر، با پدیده جالبی مواجه شدیم

And as a consequence of this disagreement,

که جورج بوش می‌گوید، «اسلام یعنی صلح.»

it's very, very difficult for anyone to say,

خوب جورج بوش چنین می‌گوید.

"I have the right version of Islam."

You know, post-9/11, we were treated to the amazing phenomenon

دیگران می‌گویند معنای اسلام چیز دیگری است.

برخی از افراد می‌گویند اسلام یعنی تسلیم.

of George W. Bush saying, "Islam means peace."

برخی می‌گویند اسلام یعنی پذیرفتن

Well, so says George W. Bush.

یا شناخت حاکمیت خداوند.

طیف وسیعی از معناهایی که اسلام می‌تواند داشته باشد وجود دارد.

Other people would say it means something else.

Some people would say that Islam means submission.

و ظاهرا در مورد دموکراسی هم چنین است.

Other people would say it means an acknowledgement

برخی می‌گویند دموکراسی اساساً با انتخابات شکل می‌گیرد.

or recognition of God's sovereignty.

برخی می‌گویند خیر، این کافی نیست،

There are a wide range of different things that Islam can mean.

باید حقوق پایه لیبرال تامین شود: آزادی بیان، آزادی رسانه، برابری شهروندان.

And ostensibly, the same is true of democracy.

Some people say that democracy consists basically in elections.

نقاط مشترک وجود دارد و پاسخ دادن به آن غیرممکن است با گفتن

Other people say no, that's not enough,

«آها، در فرهنگ لغت پیدایش کردم، و معنای این مفاهیم را دریافتم.»

there have to be basic liberal rights: free speech, free press, equality of citizens.

حالا، اگر اسلام و دموکراسی در حال حاضر

These are contested points, and it's impossible to answer them by saying,

در اوج تقابل با هم هستند،

"Ah ha, I looked in the right place, and I found out what these concepts mean."

معنایش چیست؟

خوب می‌توانید با انواع مختلف پیش‌فرضهای تفسیری پاسخ دهید.

Now, if Islam and democracy are at present

می‌توانید با آن چیزی آغاز کنید که دو روز پیش شروع کردیم،

in a moment of great confrontation,

what does that mean?

با ترس.

Well, you could fit it into a range of different interpretative frameworks.

ترس یک واکنش نامقبول در قبال جنگ در گوشه‌ای از جهان نیست

You could begin with the one that we began with a couple of days ago,

و بسیار بسیار محتمل است که افراد بسیار بسیار زیادی در نتیجه

which was fear.

این تقابل بمیرند --

Fear is not an implausible reaction with a war just around the corner

تقابلی که مردم بسیار بسیار زیادی

در جهان اسلام خواهانش نیستند،

and with a very, very high likelihood that many, many people are going to die

مردم بسیار بسیار زیادی در دموکراسی آمریکایی خواهانش نیستند،

as a consequence of this confrontation --

افراد بسیاری در دیگر نقاط جهان دوست ندارند،

a confrontation which many, many people

اما عده‌ای کافی از افراد به این تقابل تمایل دارند --

in the Muslim world do not want,

حداقل در فضای قابل ذکر، یعنی آمریکا

many, many people in the American democracy do not want,

many people elsewhere in the world do not want,

در حال پیشروی است. پس ترس به تنهایی اصلا یک پاسخ جاهلانه نیست.

but which nonetheless is favored by a large enough number of people --

و فکر می‌کنم احتمالاً اولین پاسخ مناسب باشد.

at least in the relevant space, which is the United States --

چیزی که می‌خواهم در دو دقیقه پیش‌رو پیشنهاد دهم این است

to actually go forward. So fear is not a crazy response at all.

که پاسخ مفید هم به این موضوع وجود دارد.

And I think that that's, in fact, probably the first appropriate response.

و پاسخ مفید از اینجا استخراج می‌شود

What I want to suggest to you, though, in the next couple of minutes

که اسلام و دموکراسی فناوری هستند.

is that there's also a hopeful response to this.

و به لطف فناوری بودن قابل دستکاری هستند.

و به روش‌هایی می‌توانند دستکاری شوند

And the hopeful response derives from recognizing

که نتایج بسیار مثبتی را به بار آورند.

that Islam and democracy are technologies.

چه در ذهن دارم؟

And by virtue of being technologies, they're manipulable.

خوب در سراسر جهان اسلام افرادی هستند

And they're manipulable in ways

که عمیقاً به اسلام معتقدند، در مورد اسلام دغدغه دارند،

that can produce some extremely positive outcomes.

What do I have in mind?

برای کسانی که آن را منبع ایمان یا تمدن یا ارزش‌های عمیق می‌بینند،

Well, all over the Muslim world there are people

یا فقط منبعی برای داشتن شخصیت فردی قدرتمند،

who take Islam deeply seriously, people who care about Islam,

کسانی که فریاد می‌زنند که در واقع بین اسلام و دموکراسی

for whom it's a source either of faith, or of civilization, or of deep values,

تقابلی وجود ندارد بلکه عمیقا با هم سازگار هستند.

or just a source of powerful personal identity,

و این مسلمین -- این جمعیت زیاد مسلمین --

who think and are saying loudly that Islam and democracy

عمیقاً با رویکرد بن لادن مخالفند، عمیقاً.

are in fact not in conflict, but are in fact deeply compatible.

و اینها مضافاً بطور فراگیر معتقدند --

And these Muslims -- and it's the vast majority of Muslims --

البته نمی‌توان در مورد همه گفت ولی اکثریت،

disagree profoundly with bin Laden's approach, profoundly.

و هر کس با مطالعه نوشته‌هایی که این افراد

تولید کرده‌اند و در اینترنت فراوان است می‌تواند بفهمد

And they furthermore think overwhelmingly --

و به تمام زبان‌ها هر کس می‌تواند ببیند که اینها

again one can't speak of every person, but overwhelmingly,

در ابتدا بدنبال آزادی در کشورهای خودشان هستند

and one can find this by reading any of the sources

that they have produced, and they're all over the Internet

and in all sorts of languages -- one can see that they're saying

تا آزادی لازم را داشته باشند در محدوده‌هایی مثل زندگی شخصی،

that their concern in their own countries is primarily to free up themselves

اقتصاد، سیاست

و البته در محدوده مذهب،

to have choice in the spheres of personal life,

که خود در بیشتر کشورهای اسلامی به شکل قانون در آمده است.

و بسیاری از این مسلمین اضافه می‌کنند

in the sphere of economics, in the sphere of politics,

که موضع مخالفت آنها با آمریکا از اینجا ناشی می‌شود

and, yes, in the sphere of religion,

که در گذشته همچنین در حال،

which is itself closely regulated in most of the Muslim world.

از طریق حکام مستبد آنها در جهان اسلام اتخاذ شده

And many of these Muslims further say

that their disagreement with the United States

تا منافع کوتاه‌مدت آمریکا را تأمین کنند.

is that it, in the past and still in the present,

has sided with autocratic rulers in the Muslim world

خوب، در طی جنگ سرد، که یک

موضع دفاعی برای آمریکا بوده است.

in order to promote America's short-term interests.

این یک سوال دانشگاهی است.

ممکن بود جنگ بزرگی بین شرق و غرب در بگیرد،

Now, during the Cold War, that may have been

و این در محور دموکراسی علیه کمونیسم ضروری بود.

a defensible position for the United States to take.

That's an academic question.

و ضروری بود که در برخی جهات یکدیگر را نقض کنند،

It may be that there was a great war to be fought between West and East,

و در نتیجه شما هر طور می‌توانستید باید دوستی ایجاد می‌کردید.

and it was necessary on the axis of democracy against communism.

اما الآن جنگ سرد تمام شده است،

الآن تقریباً یک توافق فراگیر در جهان اسلام وجود دارد --

And it was necessary in some way for these to contradict each other,

and as a consequence you have to make friends wherever you can get them.

و تقریباً شبیه اینجا در آمریکا،

اگر با مردم صحبت کنید و بپرسید --

But now that the Cold War is over,

که هیچ دلیلی ندارد که دموکراسی و اسلام نتوانند بطور همزمان وجود داشته باشند.

there's nearly universal consensus in the Muslim world --

و این را در بین فعالان مسلمانان پایبند می‌بینیم،

and pretty close to the same here in the United States,

if you talk to people and ask them --

مثل مسلمانانی که الآن انتخاب می‌شوند،

that in principle, there's no reason that democracy and Islam cannot co-exist.

در پارلمان و دولت دموکراتیک ترکیه،

که برنامه‌-محور رفتار می‌کنند نه ایدئولوژی-محور،

And we see this among activist, practical Muslims,

که ارزش‌های مذهبی خود را تبلیغ می‌کنند،

like the Muslims who are presently the elected,

و توسط مردم خودشان انتخاب می‌شوند

parliamentary, democratic government of Turkey,

چون مردم آنها را امین و متواضع تصور می‌کنند

who are behaving pragmatically, not ideologically,

بخاطر ارزش‌های مذهبی خودشان،

اما آنهایی‌اند که فکر می‌کنند اسلام و نظام حکومتی دموکراتیک

who are promoting their own religious values,

who are elected by their own people

اساساً ناسازگار هستند.

because they were perceived as honest and sincere

خوب، ممکن است بگویید، اما مطمئناً، چیزی که در تلویزیون در مورد اسلام عربستان می‌بینیم

because of their religious values,

but who do not think that Islam and a democratic system of governance

قانع می‌شویم این اسلام سازگار نیست

are fundamentally incompatible.

با چیزی که بعنوان اصل دموکراسی می‌فهمیم --

Now, you may say, but surely, what we've seen on television about Saudi Islam

چیزهایی مثل آزادی سیاسی، آزادی اساسی و برابری اساسی.

اما آمده‌ام بگویم که فناوری‌ها بیش از این

convinces us that it can't possibly be compatible

with what we consider the core of democracy --

قابل انعطاف هستند.

namely, free political choice, basic liberty and basic equality.

آمده‌ام بگویم که مسلمانان بسیار بسیار زیادی معتقدند --

But I'm here to tell you that technologies

اکثریت قریب به اتفاق فکر می‌کنم باید بگویم

که بسیاری از مسلمین در عربستان معتقدند که ارزش‌های اساسی اسلام،

are more malleable than that.

I'm here to tell you that many, many Muslims believe --

چیزهایی مثل پذیرش حاکمیت خداوند

و برابری اساسی انسان‌ها در برابر خدا،

the vast majority, in fact -- in fact I think I would go so far as to say

that many Muslims in Saudi Arabia believe that the core values of Islam,

خود اینها با آزادی، برابری و آزادی سیاسی سازگار هستند.

namely acknowledgement of God's sovereignty

و مسلمانانی هستند، بسیاری از مسلمین که دقیقاً همین جمله را می‌گویند.

and basic human equality before God,

are themselves compatible with liberty, equality and free political choice.

و این مباحثه را هر جا اجازه داشته باشند مطرح می‌کنند.

اما لاجرم دولت‌ها با این گفتمان به خطر

And there are Muslims, many Muslims out there, who are saying precisely this.

می‌افتند و برای همین اکثراً از بیان این گفته‌ها منع می‌شوند.

خوب برای مثال، گروهی از فعالان جوان در مصر

And they're making this argument wherever they're permitted to make it.

But their governments, needless to say, are relatively threatened by this.

سعی دارند حزبی به نام حزب مرکزی تشکیل دهند،

And for the most part try to stop them from making this argument.

که از سازگاری اسلام و دموکراسی دفاع می‌کند.

حتی اجازه تشکیل حزب را نیافتند.

So, for example, a group of young activists in Egypt

حتی از تشکیل یک حزب منع شدند

توسط نظام سیاسی مصر. چرا؟

try to form a party known as the Center Party,

چون می‌توانستند بسیار خوب عمل کنند.

which advocated the compatibility of Islam and democracy.

در آخرین انتخابات در جهان اسلام --

They weren't even allowed to form a party.

که پاکستان، مراکش

They were actually blocked from even forming a party

under the political system there. Why?

و ترکیه را شامل می‌شود -- در هر مورد،

Because they would have done extraordinarily well.

کسانی که خود را بعنوان دموکرات‌های اسلامی کاندیدا می‌کردند

In the most recent elections in the Muslim world --

بسیار بیشتر رأی کسب می‌کردند

which are those in Pakistan, those in Morocco

هر جایی که اجازه می‌یافتند حضور داشته باشند.

and those in Turkey -- in each case,

people who present themselves to the electorate as Islamic democrats

خوب در مراکش، برای مثال، در رقابت سیاسی سوم شدند

were far and away the most successful vote-getters

اما فقط اجازه یافتند نصف کرسی‌ها را بگیرند.

every place they were allowed to run freely.

خوب اگر کرسی‌های بیشتری را می‌گرفتند،

حتی نتایج بهتری می‌گرفتند.

So in Morocco, for example, they finished third in the political race

خوب می‌خواهم به شما پیشنهاد کنم که علت وجود امید در این مورد

but they were only allowed to contest half the seats.

این است که در شرف یک گذار واقعی در جهان اسلام هستیم.

So had they contested a larger number of the seats,

they would have done even better.

و این گذاری است که در آن بسیاری از مسلمین مخلص پایبند --

Now what I want to suggest to you is that the reason for hope in this case

is that we are on the edge of a real transformation in the Muslim world.

که بسیار بسیار و عمیقاً مراقب سنت‌های خود هستند،

کسانی که نمی‌خواهند از این ارزش‌ها عدول کنند --

And that's a transformation in which many sincerely believing Muslims --

معتقدند که از طریق انعطاف‌پذیری فناوری دموکراسی

who care very, very deeply about their traditions,

و انعطاف‌پذیری و قابلیت ساختاری فناوری اسلام،

who do not want to compromise those values --

believe, through the malleability of the technology of democracy

این دو ایده می‌توانند با هم همکاری کنند.

خوب چنین همکاری چه شکلی خواهد بود؟

and the malleability and synthetic capability of the technology of Islam,

وقتی می‌گوییم یک دموکراسی اسلامی وجود دارد معنایش چیست؟

خوب واقعیت این است که قرار نیست دقیقاً

that these two ideas can work together.

شبیه دموکراسی موجود در آمریکا باشد.

Now what would that look like?

ممکن است چیز خوبی باشد با توجه به نقدهایی که امروز شنیده‌ایم --

What does it mean to say that there's an Islamic democracy?

برای مثال در زمینه قانونی -- از چیزی که دموکراسی تولید می‌کند.

Well, one thing is, it's not going to look identical

to democracy as we know it in the United States.

دقیقاً شبیه چیزی که افراد حاضر در این سالن تصور می‌کنند نخواهد بود،

That may be a good thing, in light of some of the criticisms we've heard today --

یا تصوری که مسلمین در جاهای دیگر دنیا دارند

for example, in the regulatory context -- of what democracy produces.

منظورم این نیست که اینجا مسلمان نداریم، احتمالاً هستند --

It will also not look exactly the way either the people in this room,

اسلام را تصور کنید.

این همچنین اسلامی تغییریافته خواهد بود.

or Muslims out in the rest of the world --

و در نتیجه این همگرایی،

I don't mean to imply there aren't Muslims here, there probably are --

این تلاش ترکیبی برای معنادار کردن این دو ایده بطور همزمان،

conceptualize Islam.

It will be transformative of Islam as well.

این احتمالا واقعا وجود دارد، به جای احتمال

And as a result of this convergence,

جنگ تمدن‌ اسلامی -- اگر چنین چیزی وجود داشته باشد -- با تمدن

this synthetic attempt to make sense of these two ideas together,

دمکراتیک اگر چنین چیزی وجود داشته باشد --

خوب در واقع سازگاری نزدیکی خواهیم داشت.

there's a real possibility that, instead of a clash

خوب، با جنگ شروع می‌کنم چون موضوع واضحی است،

of Islamic civilization -- if there is such a thing --

and democratic civilization -- if there is such a thing --

و نمی‌توانید وانمود کنید که احتمال جنگ

we'll in fact have close compatibility.

وجود ندارد اگر در این موضوعات سخن بگویید.

جنگ خطرات بسیار بزرگی برای مدلی که دارم توصیف می‌کنم دارد

Now, I began with the war because it's the elephant in the room,

زیرا بسیار محتمل است در نتیجه یک جنگ،

and you can't pretend that there isn't about to be a war

بسیاری از مسلمین نتیجه بگیرند که آمریکا

if you're talking about these issues.

The war has tremendous risks for the model that I'm describing

آن جایی نیست که بخواهند از آن الگو بگیرند

بر اساس اشکال سیاسی حکومت آمریکا.

because it's very possible that as a consequence of a war,

از طرف دیگر، احتمال بیشتری وجود دارد که بسیاری از آمریکایی‌ها،

many Muslims will conclude that the United States

در تب و تاب جنگ نتیجه بگیرند و احساس کنند

is not the kind of place that they want to emulate

with respect to its forms of political government.

که اسلام در هر صورت دشمن است --

On the other hand, there's a further possibility that many Americans,

اسلام را باید بعنوان یک دشمن ساختاری تلقی کنند.

swept up in the fever of a war, will say, and feel, and think

و حتی اگر بخاطر و دلایل ملاحظات سیاسی،

رئیس جمهور بسیار بسیار خوب از اسلام بگوید که اسلام دشمن نیست،

that Islam is the enemy somehow --

that Islam ought to be construed as the enemy.

فارغ از این یک واکنش طبیعی هنگام ورود به جنگ وجود دارد

And even though, for political tactical reasons,

که طرف مقابل را دشمن می‌پندارد.

the president has been very, very good about saying that Islam is not the enemy,

و ممکن است مضافاً کسی تا حد امکان تعمیم دهد

که دشمن چه کسی است.

nonetheless, there's a natural impulse when one enters war

پس خطرات خیلی بزرگ هستند.

to think of the other side as an enemy.

از طرف دیگر، ظرفیت‌های نتایج مثبت پس از یک جنگ هم

And one furthermore has the impulse to generalize, as much as possible,

in defining who that enemy is.

So the risks are very great.

نباید دست کم گرفته شوند،

On the other hand, the capacities for positive results in the aftermath of a war

حتی توسط، باید بگویم بویژه توسط، افرادی

که عمیقاً دودل هستند که باید در همان ابتدا وارد جنگ شویم یا خیر.

کسانی که با جنگ مخالفت می‌کنند معتقدند اگر جنگ رخ دهد،

are also not to be underestimated,

even by, and I would say especially by, people

نمی‌تواند یک استراتژی درست باشد،

who are deeply skeptical about whether we should go to war in the first place.

هم به لحاظ برنامه‌ریزی، یا معنوی یا اخلاقی باید بگویم پس از جنگ

Those who oppose the war ought to realize that if a war happens,

«خوب، بگذاریم خود به خود جلو رود، هر اتفاقی که می‌خواهد بیفتد،

it cannot be the right strategy,

either pragmatically, or spiritually, or morally, to say after the war,

چون ما در لحظه اول با جنگ مخالفت کرده‌ایم.»

این نحوه عمل رویکردهای انسانی نیست.

شما با شرایطی که جلوی شماست مواجه می‌شوید

"Well, let's let it all run itself out, and play out however it wants to play out,

سپس ادامه می‌دهید.

خوب چیزی که می‌خواهم اینجا بگویم،

because we opposed the war in the first place."

برای افرادی که در مورد جنگ دودل هستند،

That's not the way human circumstances operate.

اهمیت ویژه‌ای دارد که شرایط پس از جنگ را بفهمیم

You face the circumstances you have in front of you

and you go forward.

احتمالی برای دولت آمریکا و مردم مسلمانی که با آنها تعامل می‌کند

Well, what I'm here to say then is,

for people who are skeptical about the war,

وجود دارد

it's especially important to recognize that in the aftermath of the war

که شکلی از دولت بوجود آید که واقعاً دمکراتیک

there is a possibility for the government of the United States

و همچنین واقعاً اسلامی باشد.

و این حیاتی است -- به طریق عملی و فعالانه حیاتی است --

and the Muslim peoples with whom it interacts

to create real forms of government that are truly democratic

برای افرادی که به فکر این موضوعات هستند که مطمئن شوند

and also truly Islamic.

که در بین فناوری دموکراسی، در این نظام،

And it is crucial -- it is crucial in a practical, activist way --

آنها رویکردها، اختیارات و صداهای خودشان را به کار می‌گیرند،

for people who care about these issues to make sure

تا به نتیجه مورد نظر برسند.

این یک پیام مفید است،

that within the technology of democracy, in this system,

اما این پیام فقط در صورتی مفید است که آن را

they exercise their preferences, their choices and their voices

بعنوان یک تعهد اساسی برای همه‌مان تلقی کنیم.

to encourage that outcome.

و فکر می‌کنم ظرفیت پذیرش این تعهد را داریم،

That's a hopeful message,

اما فقط در صورتی که چیزی که می‌خواهیم را در آن بگنجانیم.

but it's a message that's hopeful only if you understand it

as incurring serious obligation for all of us.

و اگر این کار را بکنیم، فکر نمی‌کنم این امید غیرقابل تضمین باشد.

And I think that we are capable of taking on that obligation,

متشکرم.

but only if we put what we can into it.

And if we do, then I don't think that the hope will be unwarranted altogether.

Thanks.