Smelfies, and other experiments in synthetic biology | Ani Liu

Translator: Nima Pourreza Reviewer: Seyed Mohammad Mohammadi

What if our plants

چه میشد اگر گیاهان ما

could sense the toxicity levels in the soil

می‌توانستند درجه سم در خاک را احساس کنند

and express that toxicity through the color of its leaves?

و درجه سمیت را از طریق رنگ برگهایشان نشان دهند.

What if those plants could also remove those toxins from the soil?

و چه میشد اگر آن گیاهان میتوانستند آن سموم را از خاک، حذف کنند؟

Instead, what if those plants

درعوض، چه میشد اگر آن گیاهان

grew their own packaging,

بسته بندی‌های خودشان را رشد میدادند،

or were designed to only be harvested

یا طراحی شده بودند تا فقط درو شوند

by their owners' own patented machines?

با دستگاه هایی که خودشان ثبت کرده اند؟

What happens when biological design

چه اتفاقی می افتد اگر طراحی بیولوژیک

is driven by the motivations of mass-produced commodities?

توسط انگیزه ای از کالاهای تولید انبوه هدایت میشد؟

What kind of world would that be?

چه دنیایی میتوانست باشد؟

My name is Ani, and I'm a designer and researcher at MIT Media Lab,

اسم من انی و طراح و محقق در آزمایشگاه رسانه موسسه فناوری ماساچوست هستم،

where I'm part of a relatively new and unique group called Design Fiction,

جاییکه من بخشی از گروه نسبتاً جدید و منحصربه فردی به اسم "افسانه طراحی" هستم،

where we're wedged somewhere between science fiction and science fact.

جاییکه ما درآن بین افسانه و حقایق علمی را می شکافیم.

And at MIT, I am lucky enough to rub shoulders with scientists

و در MIT، من به اندازه کافی خوش شانس بودم تا همکاری بکنم با دانشمندانی که

studying all kinds of cutting edge fields

در تمامی علوم پیشگام چون:

like synthetic neurobiology,

نوروبیولوژِی ترکیبی (عصب شناسی مصنوعی)،

artificial intelligence, artificial life

هوش مصنوعی، (شبیه سازی) زندگی مصنوعی

and everything in between.

و هرچیزی مابین این دو علم.

And across campus, there's truly brilliant scientists

و در محیط دانشگاه، دانشمندان واقعا باهوشی بودند که

asking questions like, "How can I make the world a better place?"

سوالاتی شبیه این را میپرسیدند: "چگونه میتوانم دنیا را جای بهتری بکنم؟"

And part of what my group likes to ask is, "What is better?"

و بخشی از افراد گروه من این را دوست دارند بپرسند: "چه چیزی بهتر است؟"

What is better for you, for me,

چه چیزی برای من و شما بهتر است؟،

for a white woman, a gay man,

برای یک زن سیاه پوست، مرد همجنسگرا،

a veteran, a child with a prosthetic?

یک کهنه کار، یک کودک دارای اندام پروتزی (مصنوعی)؟

Technology is never neutral.

تکنولوژی هیچوقت خنثی نیست.

It frames a reality

ان به واقعیت چارچوب میدهد

and reflects a context.

و زمینه را نمایان میکند.

Can you imagine what it would say about the work-life balance at your office

آیا میتوانید متصور بشوید که چه چیزی (تکنولوژی) در مورد تعادل زندگی کاری در محل کارتان میگفت

if these were standard issue on the first day?

اگر این (تصویر) موضوع استاندارد در روز اول کاری می بود؟

(Laughter)

(خنده حاضرین)

I believe it's the role of artists and designers

من باور دارم که این وظیفه هنرمندان و طراحان است

to raise critical questions.

تا سوالات حیاتی و مهمی را بپرورانند.

Art is how you can see and feel the future,

هنر چیزیست که شما با ان آینده را می بینید و احساس می کنید،

and today is an exciting time to be a designer,

و امروز یک فرصت هیجان انگیز برای یک طراح بودن است.

for all the new tools becoming accessible.

تا تمامی ابزار های جدید قابل دسترس بشوند.

For instance, synthetic biology

برای مثال، زیست شناسی مصنوعی،

seeks to write biology as a design problem.

بدنبال نوشتن زیست شناسی به عنوان یک مشکل طراحی هست.

And through these developments,

و بواسطه این پیشرفت ها،

my lab asks, what are the roles and responsibilities

(همکاران) آزمایشگاه من می‌پرسند، "نقش و مسئولیت ما به عنوان

of an artist, designer, scientist or businessman?

هنرمند، طراح، دانشمند یا تاجر چیست؟"

What are the implications

پیامدهای

of synthetic biology, genetic engineering,

زیست شناسی مصنوعی، مهندسی ژنتیک چیست،

and how are they shaping our notions of what it means to be a human?

و چگونه آنها تصور ما را از معنی انسان بودن تشکیل میدهند؟

What are the implications of this on society, on evolution

پیامدهایش بر روی این جامعه، تکامل تدریجی چیست؟،

and what are the stakes in this game?

و ریسک‌های این بازی (در تصویر) چیست؟

My own speculative design research at the current moment

تحقیقات طراحی مخاطره آمیز من در این این لحظه

plays with synthetic biology,

سروکار دارد با زیست شناسی ترکیبی(مصنوعی)،

but for more emotionally driven output.

اما برای خروجی هدایت شده احساسی.

I'm obsessed with olfaction as a design space,

من غرق در بویایی شده بودم به عنوان یک فضای طراحی،

and this project started with this idea

و این پروژه با این ایده شروع شد:

of what if you could take a smell selfie, a smelfie?

چه میشد اگر شما می‌توانستید یک سلفی بویایی بگیرید؟

(Laughter)

(خنده حاضرین)

What if you could take your own natural body odor

چه میشد اگر شما میتوانستید بوی طبیعی بدن خودتان را گرفته

and send it to a lover?

و به کسی که دوستش دارید بفرستید؟

Funny enough, I found that this was a 19th century Austrian tradition,

شوخی کافیه، من فهمیدم که این یک رسم قرن نوزده اتریشی که،

where couples in courtship would keep a slice of apple

زوج های که در معاشقه بودند، تکه‌ای از سیب را

crammed under their armpit during dances,

در طول رقص زیر بغلشان فرو میکردند،

and at the end of the evening,

و در انتهای شب،

the girl would give the guy she most fancied her used fruit,

دختر به پسر، خیالی ترین میوه‌ی استفاده شده‌اش را میداد،

and if the feeling was mutual,

و اگر عشقشان دوطرفه می‌بود،

he would wolf down that stinky apple.

باید آن سیب بد بو را سریع میخوردند.

(Laughter)

(خنده حاضرین)

Famously, Napoleon wrote many love letters to Josephine,

معروفه که، ناپلئون نامه های عاشقانه زیادی برای جوزفین میفرستاد،

but perhaps amongst the most memorable is this brief and urgent note:

اما در میان آن نامه ها شاید بیاد‌ماندنی ترینشان این نوشته مختصر فوری باشد:

"Home in three days. Don't bathe."

"سه روز خانه بمان و به حمام نیز نرو."

(Laughter)

(خنده)

Both Napoleon and Josephine adored violets.

ناپلئون و جوزفین هردو به گل بنفشه علاقه داشتند.

Josephine wore violet-scented perfume,

جوزفین لباسی با رایحه بنفشه معطر شده بتن کرد،

carried violets on their wedding day,

و در روز ازدواج، گل بنفشه در دست داشت،

and Napoleon sent her a bouquet of violets

و ناپلئون هر ساله دسته گلی از بنفشه

every year on their anniversary.

برای او در روز سالگردشان میفرستاد.

When Josephine passed away,

وقتی جوزفین درگذشت،

he planted violets at her grave,

او در قبرش گل بنفشه کاشت،

and just before his exile,

و (ناپلئون) قبل از تبعیدش،

he went back to that tomb site,

به مزار (جوزفین) برگشت،

picked some of those flowers, entombed them in a locket

دسته‌ای از آن گل‌ها را چید و آنها را به گردن آویزی وارد کرد.

and wore them until the day he died.

و تا روز مرگش آن را در گردن داشت.

And I found this so moving,

من این رو تاثیر گذار یافتم.

I thought, could I engineer that violet to smell just like Josephine?

من با خود فکر کردم، آیا من میتونم آن بنفشه را درست مثل عطری که جوزفین داشت، درست کنم؟

What if, for the rest of eternity,

چه میشد، اگر تا همیشه،

when you went to visit her site,

وقتی شما میخواستید به قبرش سر بزنید،

you could smell Josephine just as Napoleon loved her?

شما میتوانستید جوزفین را درست مثل عطری که ناپلئون بو میکرد، حسش کنید؟

Could we engineer new ways of mourning,

آیا ما میتوانیم راهی جدید برای عزاداری بسازیم،

new rituals for remembering?

یک مراسم جدید برای یادآوری؟

After all, we've engineered transgenic crops

بعد از اینها، ما محصولات تراریخته ساخته ایم،

to be maximized for profit,

برای به حداکثر رساندن سود (محصولات)،

crops that stand up to transport,

محصولاتی که در حمل و نقل سالم باقی می مانند،

crops that have a long shelf life,

محصولاتی که عمر مفید زیادی دارند،

crops that taste sugary sweet but resist pests,

محصولاتی که مزه شیرین شکری دارند، اما دربرابر آفات مقاومند

sometimes at the expense of nutritional value.

بعضی مواقع در هزینه ها (به ازای) ارزش غذایی.

Can we harness these same technologies for an emotionally sensitive output?

آیا ما میتوانیم تکنولوژی های مشابه را برای نتایج احساسی عاطفی مطیع کنیم؟

So currently in my lab,

در حال حاضر در آزمایشگاه من،

I'm researching questions like, what makes a human smell like a human?

من در مورد سوالاتی چون "چه چیزی باعث میشود بوی بدن انسان منحصر به فرد خودش باشد؟" کار میکنم.

And it turns out it's fairly complicated.

و معلوم شود این بود نسبتا پیچیده است.

Factors such as your diet, your medications, your lifestyle

عواملی چون رژیم غذاییتان، داروهای مصرفیتان، سبک زندگیتان،

all factor into the way you smell.

همه عوامل باعث بوی شما میشود.

And I found that our sweat is mostly odorless,

و من یافتم که عرق ما که اکثراً بی بو است،

but it's our bacteria and microbiome

اما آن باکتری ها و میکروبیوم ها (موجودات همزیست بدن) هستند

that's responsible for your smells, your mood, your identity

که مسئول بوی بدن شما، ویژگی مزاجی شما، هویت شماست

and so much beyond.

و هرچیز فراتر آن.

And there's all kinds of molecules that you emit

و درآن هرنوع مولکولی هست شما بیرون میدهید

but which we only perceive subconsciously.

اما ما تنها ناخودآگاهانه درکش میکنیم.

So I've been cataloging and collecting

پس من جمع آوری و طبقه بندی کرده ام

bacteria from different sites of my body.

باکتری های قسمت های مختلف بدنم.

After talking to a scientist, we thought,

بعد از گفتگو با دانشمندان، ما فکر کردیم،

maybe the perfect concoction of Ani

شاید ترکیب کاملی از "اَنی" (اسم گوینده)

is like 10 percent collarbone, 30 percent underarm,

به مانند ۱۰ درصد ترقوه، ۳۰ درصد زیر بغل،

40 percent bikini line and so forth,

۴۰ درصد خط مایو، و هر بعد از ان،

and occasionally I let researchers from other labs

و من گاهاً به محققانی از دیگر آزمایشگاه ها اجازه میدادم تا

take a sniff of my samples.

تا نمونه های من را بو کنند.

And it's been interesting to hear how smell of the body

و جالب توجه است بشنوید که بوی بدن

is perceived outside of the context of the body.

چگونه در بیرون از قالب بدن دیده میشود.

I've gotten feedback such as,

من بازخوردهای بدست آورده ام همچون :

smells like flowers, like chicken,

بوهایی چون گلها، چون جوجه مرغ،

like cornflakes,

چون برگه ذرت (برشتوک)،

like beef carnitas.

چون خوراک گوشت گاو (اسم غذایی مکزیکی)

(Laughter)

(خنده حاضرین)

At the same time, I cultivate a set of carnivorous plants

در همان زمان، من گروهی از گیاهان گوشتخوار را پرورش دادم

for their ability to emit fleshlike odors to attract prey,

بخاطر قابلیت آنها در انتشار بویی شبیه گوشت برای جذب طعمه های خودشان.

in an attempt to kind of create this symbiotic relationship

در تلاشی برای ایجاد این رابطه همزیستی

between my bacteria and this organism.

باکتری های من و این موجود.

And as it so happens, I'm at MIT and I'm in a bar,

و وقتی اون اتفاق افتاد، من در MIT و بار بودم،

and I was talking to a scientist

و درحال صحبت با یک محققی

who happens to be a chemist and a plant scientist,

که از شانس من، یک شیمیدان و محقق گیاهی بود،

and I was telling him about my project,

من در مورد پروژه ام بهش میگفتم،

and he was like, "Well, this sounds like botany for lonely women."

و او گفت، "خُب، این همچون گیاه شناسی برای یک زن مجرد بنظر میاد."

(Laughter)

(خنده حاضرین)

Unperturbed, I said, "OK."

آرام من گفتم، "باشه".

I challenged him.

من او را به چالش کشیدم.

"Can we engineer a plant that can love me back?"

"آیا ما میتونیم یک گیاهی رو بسازیم که من رو در عوض دوست داشته باشه؟ "

And for some reason, he was like, "Sure, why not?"

و او برای دلایلی گفت، "مطمئناً، چراکه نه؟"

So we started with, can we get a plant to grow towards me

بنابراین ما با این چالش شروع کردیم، آیا ما میتوانیم گیاهی داشته باشیم که به سمت من رشد کند؟

like I was the sun?

مثل اینکه من خورشید اون باشم؟

And so we're looking at mechanisms in plants such as phototropism,

و ما به مکانیزم هایی در گیاهان همچون گرایششان به نور نگاه کردیم.

which causes the plant to grow towards the sun

که باعث رشد گیاه به سمت نور میشود

by producing hormones like auxin,

با تولید هورمون های چون آکسین،

which causes cell elongation on the shady side.

که باعث کشیدگی سلولی به طرف سایده دار میباشد.

And right now I'm creating a set of lipsticks

و حالا من رژلب‌هایی می سازم

that are infused with these chemicals

که به آن ها این مواد شیمیایی تزریق شده است

that allow me to interact with a plant on its own chemical signatures --

که به من اجازه تعامل با یک گیاه به وسیله آثار شیمیایی خودش را می دهد.

lipsticks that cause plants to grow where I kiss it,

رژلب‌هایی که باعث میشود گیاه در جهتی رشد کند که من میبوسمشان،

plants that blossom where I kiss the bloom.

از جایی که گیاه (شکوفه دادنی) را میبوسم شکوفه میزند.

And through these projects,

و بواسطه این پروژه ها،

I'm asking questions like,

من سوالاتی میپرسیدم چون:

how do we define nature?

چگونه ما طبیعت را تعریف میکنیم؟

How do we define nature when we can reengineer its properties,

چگونه ما طبیعت را تعریف میکنیم وقتی که میتوانیم خصوصیات آن را دوباره مهندسی کنیم

and when should we do it?

و چه موقع باید آن (مهندسی طبیعت) را انجام دهیم؟

Should we do it for profit, for utility?

باید برای سودمان انجامش بدیم؟

Can we do it for emotional ends?

آیا میتونیم برای اهداف عاطفی انجامش بدیم؟

Can biotechnology be used to create work as moving as music?

ایا میشه از بیوتکنولوژی برای ایجاد وجودی همچون موزیک استفاده ببریم؟

What are the thresholds between science

آستانه بین علم و قابلیت آن

and its ability to shape our emotional landscape?

در شکل دادن منظره های عاطفی ما چیست؟

It's a famous design mantra that form follows function.

این یک نجوای طراحی مشهوری است که تابع عملکرد است.

Well, now, wedged somewhere between science, design and art

خب، اکنون، جایی مابین علم و طراحی و هنر را شکافتیم

I get to ask,

من به سوالی رسیدم،

what if fiction informs fact?

چه میشود اگر افسانه ها، حقایق را شکل دهند؟

What kind of R&D lab would that look like

چه مدل از آزمایشگاه‌های تحقیق و توسعه خواهیم داشت

and what kind of questions would we ask together?

چه مدل از سوالات را از یکدیگر خواهیم پرسید؟

We often look to technology as the answer,

ما اغلب از تکنولوژی انتظار پاسخگویی داریم،

but as an artist and designer,

اما به عنوان یک هنرمند و طراح،

I like to ask, but what is the question?

میخوام بپرسم، "اما سوال چیست؟"

Thank you.

ممنونم.

(Applause)

(تشویق حاضرین)