Sherwin Nuland: A meditation on hope

شروین نولند در امید

Translator: soheila Jafari Reviewer: Saeed Salehi

You know, I am so bad at tech

می دانید، من در تکنولوژی بسیار بد هستم

that my daughter -- who is now 41 --

دخترم که حالا 41 ساله است-

when she was five, was overheard by me

وقتی پنج ساله بود ، بارها از من شنیده بود

to say to a friend of hers,

که به دوستش بگوید،

If it doesn't bleed when you cut it,

اگر تو خودت را هم بکشی

my daddy doesn't understand it.

پدرم این را نمی فهمد.

(Laughter)

(خنده تماشاکران)

So, the assignment I've been given

خوب، آنچه به من نسبت داد شده

may be an insuperable obstacle for me,

شاید مانع مغلوب نشدنی بر سر راه من باشد

but I'm certainly going to try.

ولی من قطعا قصد دارم آن را امتحان کنیم.

What have I heard

در طول این چهار روز گذشته

during these last four days?

من چه چیزی شنیده ام؟

This is my third visit to TED.

این سومین دیدار من با تد است.

One was to TEDMED, and one, as you've heard,

یکی در( تد سلامتی) TEDMED، و یکی دیگر که شنیده اید،

was a regular TED two years ago.

تد عادی در دو سال پیش بود.

I've heard what I consider an extraordinary thing

من چیز فوق العاده ای که به آن توجه دارم را شنیده ام

that I've only heard a little bit in the two previous TEDs,

چیزی که من کمی از آن را تنها در دو جلسه گذشته تد شنیده ام،

and what that is is an interweaving

و چیزی از یک هم آمیختگی

and an interlarding, an intermixing,

هم سرشتی و هم ترکیبی

of a sense of social responsibility

از حس مسئولیت اجتماعی

in so many of the talks --

در بسیاری ازاین بحث ها بود --

global responsibility, in fact,

در واقع، مسؤلیت جهانی،

appealing to enlightened self-interest,

توسل به علاقه روشنفکرانه شخصی،

but it goes far beyond enlightened self-interest.

اما این خیلی فراتر از علاقه روشنفکرانه شخصی است.

One of the most impressive things

یکی از چیزهایی که بیشتر قابل توجه است

about what some, perhaps 10,

شاید 10 نفر ،

of the speakers have been talking about

از سخنرانان در مورد آن صحبت کردن

is the realization, as you listen to them carefully, that they're not saying:

درک این موضوع که، همانطور که شما به آنها با دقت گوش کنید که آنها نمی گویند :

Well, this is what we should do; this is what I would like you to do.

خوب، این کاریست که ما باید بکنیم؛ این چیزیست که ما دوست داریم انجام دهیم.

It's: This is what I have done

اینه: چیزی که من انجام دادم

because I'm excited by it,

زیرا من خیلی هیجان زده این هستم،

because it's a wonderful thing, and it's done something for me

زیرا این یک جیز فوق العاده است، و یک کاری برای من انجام شده

and, of course, it's accomplished a great deal.

که البته، کار بسیار خوبی است.

It's the old concept, the real Greek concept,

این یک مفهوم قدیمیاست ، یک مفهوم واقعی یونانی،

of philanthropy in its original sense:

بشردوستیانه در احساس اصلی آن است :

phil-anthropy, the love of humankind.

عشق به نوع بشر

And the only explanation I can have

تنها توضیحی که من می توانم برایتان

for some of what you've been hearing in the last four days

از آنچه که ما در چهار روز گذشته شنیدهایم داشته باشم

is that it arises, in fact, out of a form of love.

در واقع این است که این برخاسته از نوعی عشق است.

And this gives me enormous hope.

و این یه من امید بیکرانی می دهد.

And hope, of course, is the topic

امید، البته ، سرفصل موضوعیست

that I'm supposed to be speaking about,

که تصور می کنم باید در باره آن صحبت کنم،

which I'd completely forgotten about until I arrived.

که من آن را کاملا" فراموشش کرده بودم تا که بدینجا رسیدم.

And when I did, I thought,

و هنگامی رسیدم، فکر کردم،

well, I'd better look this word up in the dictionary.

خوب، بهتر از به نگاهی فرهنگ لغات بیندازم.

So, Sarah and I -- my wife -- walked over to the public library,

بنابر این، سارا و من-- همسرم-- رفتیم کتابخانه عمومی،

which is four blocks away, on Pacific Street, and we got the OED,

که چهار تا چهاراه آنطرف تر است، در خیابان پاسفیک، و فرهنگ لغت آکسفورد را گرفتیم،

and we looked in there, and there are 14 definitions of hope,

به آن نگاه کردیم، و چهارده معنی برای امید پیدا کردیم،

none of which really hits you

که هیچ یک از آنها

between the eyes as being the appropriate one.

به نظر مناسب نمی آمدند.

And, of course, that makes sense,

و البته، این قابل فهم است،

because hope is an abstract phenomenon; it's an abstract idea,

زیرا امید یک پدیدة انتزاعیست، این یک ایده انتزاعی،

it's not a concrete word.

این یک اسم ذات نیست.

Well, it reminds me a little bit of surgery.

خوب، این مرا کمی به یاد عمل جراحی می اندازد.

If there's one operation for a disease, you know it works.

اگر یک عمل برای یک بیماری وجود باشد ، و شما می دانید که این مناسب است.

If there are 15 operations, you know that none of them work.

اگر دارای 15 عمل جراحی باشد شما می دانید که هیچ یک از آنها کار نمی کند.

And that's the way it is with definitions of words.

و این شیوة معنی کردن واژه ه است .

If you have appendicitis, they take your appendix out, and you're cured.

اگر آپانتیس داشته باشی، آنها آپانتیس تو را بیرون می آورند و تو خوب می شوی.

If you've got reflux oesophagitis, there are 15 procedures,

اگر سوزش سر دل داشته باشید، 15 دستوالعمل دارد،

and Joe Schmo does it one way

و جو شو(Joe Schmo) یک شیوه درمان است

and Will Blow does it another way,

و ویل باو(Will Blow) شیوه دیگریست،

and none of them work, and that's the way it is with this word, hope.

و هیچ کدام موثر نیستند، و به این مانند واژه امید است ( هیچیک از معانی درست نیست).

They all come down to the idea of an expectation

همه معانی به انتظار از یک

of something good that is due to happen.

چیز خوب که قرار است اتفاق بیفتد ختم می شود.

And you know what I found out?

می دونید من چه چیزی را دریافتم؟

The Indo-European root of the word hope

ریشه هند اروپایی کلمه امید

is a stem, K-E-U --

K-E-U است

we would spell it K-E-U; it's pronounced koy --

که ما آن را K-E-U هجی می کنیم؛ و کیو تلفظ می شود--

and it is the same root from which the word curve comes from.

و ریشه مشترکی با واژه خم کردن یا منحنی دارد.

But what it means in the original Indo-European

اما چیزی که در اصل هندی- اروپایی معنی می دهد

is a change in direction, going in a different way.

تغییر جهت دادن است.، رفتن به مسیر دیگری.

And I find that very interesting and very provocative,

من این را بسیار جالب و محرک یافتم،

because what you've been hearing in the last couple of days

زیرا آنچه که در چهار روز گذشته شنید اید

is the sense of going in different directions:

حس رفتن به مسیرهای متفاوت را می دهد:

directions that are specific and unique to problems.

مسیرهای ویژه و منحصر بفرد برای مشکلات.

There are different paradigms.

مدلهای علمی مختلفی وجود دارد.

You've heard that word several times in the last four days,

ما این واژه را چندین بار در چهار روز گذشته شنیده ایم،

and everyone's familiar with Kuhnian paradigms.

و همه با مدل علمی کوهنین( انقلاب علمی توماس کوهن) آشنا هست.

So, when we think of hope now,

خوب، حالاهنگامی که ما در باره امید فکر می کنیم،

we have to think of looking in other directions

ما باید در جستجوی تغییر مسیر باشیم

than we have been looking.

از چیزی که ما قبلا در آن بودیم.

There's another -- not definition, but description, of hope

در اینجا نه معنی دیگری بلکه توضیح دیگری وجود دارد

that has always appealed to me, and it was one by Václav Havel

که همواره برای من جاذبه داشته است، این

in his perfectly spectacular book "Breaking the Peace,"

توسط واسلاو هاول در کتاب بسیار جذابش "شکستن صلح" مطرح شده

in which he says that hope

او گفته که امید

does not consist of the expectation that things will

شامل انتظار داشتن برای چیزی نمی باشد

come out exactly right,

که دقیقا" همانطور بشود،

but the expectation that they will make sense

اما انتظار ی که معنی دار باشد

regardless of how they come out.

بدون در نظر گرفتن اینکه چه نتیجه ای ببار می آید.

I can't tell you how reassured I was

تمی توانم به شما بگویم چگونه از این ( معنی) مطمئن شدم

by the very last sentence

بوسیله آخرین جملهء

in that glorious presentation by Dean Kamen a few days ago.

سخنرانی درخشان دان کامن در چند روز پیش.

I wasn't sure I heard it right,

مطمئن نبودم درست شنیده باشم،

so I found him in one of the inter-sessions.

خوب، او را در یکی از بین جلسات پیدا کردم.

He was talking to a very large man, but I didn't care.

او داشت با یک مرد بلند قد صحبت می کرد ولی من توجه نکردم.

I interrupted, and I said, "Did you say this?"

حرف او را قطع کردم و گفتم، "آیا تو این را گفتی؟"

He said, "I think so."

و او گفت، " فکر کنم اینطوره"

So, here's what it is: I'll repeat it.

چیزی را که او گفت را تکرار می کنم

"The world will not be saved by the Internet."

"جهان را توسط اینترنت نمی شود نجات داد."

It's wonderful. Do you know what the world will be saved by?

این فوق العاده است. آیا می دانید که جهان با چه چیزی نجات داده خواهد شد؟

I'll tell you. It'll be saved by the human spirit.

به شما می گویم. این توسط روح انسان نجات می یابد.

And by the human spirit, I don't mean anything divine,

منظور م این نیست که همه چیز توسط روح انسان معجزه می شود،

I don't mean anything supernatural --

منظورم هیچ چیز مافوق طبیعتی نیست--

certainly not coming from this skeptic.

قطعا" از هیچ چیز مشکوکی نمی آید.

What I mean is this ability

آنچه که منظور م است ، تواناییست

that each of us has

که هر یک از ما داریم

to be something greater than herself or himself;

برای اینکه والاتر از آنچه که هستیم باشیم،

to arise out of our ordinary selves and achieve something

برای ارتقاع خود عادی مان، و رسیدن به چیزی

that at the beginning we thought perhaps we were not capable of.

که ما شاید فکر می کردیم که ما مناسب برای آن چیز نیستیم.

On an elemental level, we have all felt

در یک سطح ذاتی، همه ما در

that spirituality at the time of childbirth.

زمان تولد نوزاد این احساس معنویت را داریم.

Some of you have felt it in laboratories;

بعضی از شما در آزمایشگاه این را احساس کرده اید.

some of you have felt it at the workbench.

بعضی از شما بر روی نیمکت کار این احساس را کرده اید.

We feel it at concerts.

ما این را در کنسرت احساس می کنیم.

I've felt it in the operating room, at the bedside.

من این را در اتاق عمل کنار تخت( بیمار)احساس کرده ام.

It is an elevation of us beyond ourselves.

این در جایگاه رفعی از ما ، فراتراز خودمان است.

And I think that it's going to be, in time,

و گمان می کنم طی زمان ، این

the elements of the human spirit that we've been hearing about

عناصر از روح انسانیت که ما درباره آنها

bit by bit by bit from so many of the speakers in the last few days.

ذره، ذره ، ذره، در حرفهای تعداد زیادی از سخنرانان شنیده ایم، می رود که صورت پذیرد.

And if there's anything that has permeated this room,

و اگر چیزی در این اتاق نفوذ و سرایت کند،

it is precisely that.

یقینا" این است.

I'm intrigued by

من شیفته

a concept that was brought to life

مفهومی هستم که در اوایل

in the early part of the 19th century --

قرن نوزدهم--

actually, in the second decade of the 19th century --

در واقع، در دهه دوم قرن نوزدهم--

by a 27-year-old poet

بوسیله یک شاعر بیست و هفت ساله

whose name was Percy Shelley.

به نام پرسی شلی به زندگیها آورده شد.

Now, we all think that Shelley

ما همه فکر می کنیم که شلی

obviously is the great romantic poet that he was;

کاملا" شاعر رومنتیک بوده است؛

many of us tend to forget that he wrote

و خیلی از ما تمایل داریم که فراموش کنیم که او

some perfectly wonderful essays, too,

مقالات بسیارفوق العاده ای را نیز نوشته است.

and the most well-remembered essay

ودر به یاد ماندتی ترین مقاله اش

is one called "A Defence of Poetry."

به نام "دفاع از شعر "او می نویسد.

Now, it's about five, six, seven, eight pages long,

این در حدود پنج، شش ، و یا هشت صفحه است،

and it gets kind of deep and difficult after about the third page,

و بعد از صفحه سوم بسیار عمیق و مشکل می شود،

but somewhere on the second page

اما در جایی در صفحه دوم

he begins talking about the notion

او شروع به صحبت در باره مفهومی

that he calls "moral imagination."

که او آن را " تصور اخلاقی" می نامد ، می کند.

And here's what he says, roughly translated:

و این چیزی است که او می گوید، ترجمه تقریبی آن:

A man -- generic man --

یک انسان

a man, to be greatly good,

برای اینکه بسیار خوب باشد،

must imagine clearly.

باید تصور روشنی داشته باشد.

He must see himself and the world

او باید خود و جهان را از

through the eyes of another,

طریق چشمان دیگری

and of many others.

و افراد زیادی دیگری ببیند.

See himself and the world -- not just the world, but see himself.

دیدن خود و جهان--تنها جهان نه ، بلکه خودش را نیز ( ببینید).

What is it that is expected of us

این چه چیزیست که

by the billions of people

میلیاردها نفری

who live in what Laurie Garrett the other day

که در یاس و تبعیض زندگی می کنند از ما انتظار دارند ؟( لاری گارت

so appropriately called

روزگاری خیلی مناسب آن را

despair and disparity?

یاس و تبعیض نامید)

What is it that they have every right

این چه چیزی است که آنها همواره این حق را دارند که

to ask of us?

از ما سوال کنند؟

What is it that we have every right to ask of ourselves,

این چه چیزیست که ما همواره این حق را داریم که

out of our shared humanity and out of the human spirit?

خارج از مشترکات انسانیت مان و خارج از روح انسانی مان آن از خودمان سوال کنیم؟

Well, you know precisely what it is.

خوب ، شما دقیقا" می دانید این چیست.

There's a great deal of argument

این یک بحث بزرگی است

about whether we, as the great nation that we are,

درباره اینکه ایا ما بعنوان یک ملت بزرگ ، که هستیم،

should be the policeman of the world,

باید پلیس برای جهان باشیم،

the world's constabulary,

پاسبان جهان باشیم،

but there should be virtually no argument

اما عملا نباید هیچ بحثی

about whether we should be the world's healer.

درباره اینکه ما بایدشفا دهند جهان باشیم وجود داشته باشد.

There has certainly been no argument about that

دقیقا" در چهار روز گذشته هیچ بحثی

in this room in the past four days.

در این مورد نشد.

So, if we are to be the world's healer,

خوب اگر ما شفا دهند جهان هستیم،

every disadvantaged person in this world --

هر فرد محرومی در این جهان--

including in the United States -- becomes our patient.

از جمله ایلات متحده-- بیمار ما خواهد شد.

Every disadvantaged nation, and perhaps our own nation,

هر ملت محرومی، و شاید ملت خودمان،

becomes our patient.

بیمار ما خواهد شد.

So, it's fun to think about the etymology of the word "patient."

بنابراین ، جالب است که در مورد ریشه شناسی کلمه "بیمار" فکر کنیم.

It comes initially from the Latin patior, to endure, or to suffer.

این ازریشه واژه لاتین patior یا تحمل و یا رنج می آید.

So, you go back to the old Indo-European root again,

خوب ، دوباره برگردید به ریشه قدیمی هندی اروپایی ،

and what do you find? The Indo-European stem is pronounced payen --

و چیزی که یافتید--ریشه هندی اروپایی آن (payen) درد تلفظ می شود --

we would spell it P-A-E-N -- and, lo and behold, mirabile dictu,

که ما آن را P-A-E-N هجی می کنیم--و بنگر، دیدن، ارتباط خارق العاده ای بین آنها است،

it is the same root as the word compassion comes from, P-A-E-N.

واژه درد ریشه مشترکی با کلمه شفقت یا دیگر دوستی دارد.

So, the lesson is very clear. The lesson is that our patient --

بنابر این ، این درس بسیار روشن است--

the world, and the disadvantaged of the world --

جهان و محرومان جهان--

that patient deserves our compassion.

این بیماران سزاوار شفقت هستند.

But beyond our compassion, and far greater than compassion,

اما فراتر از شفقت و دیگر دوستی ما ، و بسیار والاتر از شفقت و دیگر دوستی،

is our moral imagination

تصور اخلاقی ما است

and our identification with each individual

و معنی ما از هر فردی که در این

who lives in that world,

جهان زندگی می کند،

not to think of them as a huge forest,

نه اینکه به آنها به عنوان جنگلی ( از آدمها ) فکر کنیم

but as individual trees.

بلکه به عنوان یک درخت( فرد مستقل).

Of course, in this day and age, the trick is not to let each tree

البته در عصر حاضر، این حقه اجاز نمی دهد هر درخت

be obscured by that Bush in Washington that can get --

پنهان بماند ، توسط ( جرج) بوش در واشینگتن سیتی -

can get in the way.

می توان این راه را گرفت.

(Laughter)

( خنده تماشاگران)

So, here we are.

خوب، ما اینجا هستیم.

We are, should be,

ما باید

morally committed to

از لحاظ اخلاقی متعهد به

being the healer of the world.

شفا دهنده جهان باشیم.

And we have had examples over and over and over again --

و ما مثالهای بسیار بسیار زیادی داریم--

you've just heard one in the last 15 minutes --

ما تنها یکی از آنها را در 15 دقیقه گذشته شنیدیم--

of people who have not only had that commitment,

از مردمی که نه تنها به این متعهد بودند،

but had the charisma, the brilliance --

بلکه جذبه و ذهن بسیار روشنی داشتند--

and I think in this room it's easy to use the word brilliant, my God --

آه خدای من-- گمان کنم که خیلی آسان باشد که برای افراد این اتاق واژه درخشندگی را بکار گیریم

the brilliance to succeed at least at the beginning

درخشندگی برای موفقیت شدن دست کم برای شروع

of their quest,

طلب و تلاشان،

and who no doubt will continue to succeed,

کسانی که بدون شک ادامه خواهد داد تا موفق شوند،

as long as more and more of us enlist ourselves in their cause.

تا زمانی که تعداد بیشتر و بیشتری از ما داوطلب کمک برای مورد آنان شویم .

Now, if we're talking

اگر ما در باره

about medicine,

علم طب صحبت می کنیم،

and we're talking about healing,

ما واقع درباره شفا صحبت می کنیم،

I'd like to quote someone who hasn't been quoted.

می خواهم از کسی نقل قول کنم که تا به حال از او نقل قول نشده.

It seems to me everybody in the world's been quoted here:

به نظرم از همه در این جهان نقل قول شده:

Pogo's been quoted;

از "پوگو" نقل قول شد؛

Shakespeare's been quoted backwards, forwards, inside out.

از جلو و عقب و کناره شکسپیر نقل قول شد.

I would like to quote one of my own household gods.

علاقه دارم از یکی از خدایان خانه خودم نقل قول کنم.

I suspect he never really said this,

مشکوکم که او هرگز این را گفته باشد،

because we don't know what Hippocrates really said,

زیرا ما نمی دانیم که بقراط واقعا" چه گفته،

but we do know for sure that one of the great Greek physicians

اما مسلما" میدانیم که یکی از یزرگترین فلاسفه یونانی

said the following,

موارد زیر را گفته،

and it has been recorded in one of the books attributed to Hippocrates,

و آن را در یکی از کتاب های منسوب به بقراط ،

and the book is called "Precepts."

به نام "احکام" ثبت شده است.

And I'll read you what it is.

این را برایتان می خوانم.

Remember, I have been talking about,

به خاطر داشته باشید، من درباره

essentially philanthropy:

اصل انسان دوستی صحبت کردم:

the love of humankind, the individual humankind

عشق از نوع بشر، نوع بشر منحصر به فرد

and the individual humankind

و بشر منحصر بفردی

that can bring that kind of love

که می تواند این نوع عشق را بوجود آورد

translated into action,

و آن را به عمل برگرداند،

translated, in some cases, into enlightened self-interest.

و آن را برای مواردی به علاقه روشنفکرانه شخصی برگرداند.

And here he is, 2,400 years ago:

و در اینجا ست ،دو هزار و چهار صد سال پیش:

"Where there is love of humankind,

" جایی که عشق نوع بشر است،

there is love of healing."

در آنجا عشق به شفا وجود دارد."

We have seen that here today

و ما این را

with the sense,

با احساس،

with the sensitivity --

با حساسیت--

and in the last three days,

در طی سه روز گذشته ،

and with the power of the indomitable human spirit.

و با قدرت تسخیر ناپذیر روح بشر دیده ایم

Thank you very much.

بسیار سپاسگزارم

(Applause)

( تشویق تماشاگران)