The spellbinding art of human anatomy | Vanessa Ruiz

Translator: Babak Azizafshari Reviewer: Leila Ataei

As a lover of human anatomy,

من به عنوان کسی که عاشق آناتومی (تشریح) هستم،

I'm so excited that we're finally putting our bodies at the center of focus.

بی نهایت خوشحالم که بالاخره بدن ما در مرکز توجه قرار گرفته.

Through practices such as preventive medicine,

با کارهایی مثل طب پیشگیری،

patient empowerment

افزایش اختیار بیماران

and self-monitoring --

و خود-پایشی--

down to now obsessing over every single step we take in a day.

تا اکنون که نسبت به هر قدمی که هر روز برمی‌داریم وسواس پیدا کرده‌ایم.

All of this works to promote

همه‌ی اینها باعث شکل‌گیری

a healthy connection between ourselves and our bodies.

یک ارتباط سالم بین ما و بدنمان شده است.

Despite all this focus on the healthy self,

با وجود این همه تمرکز روی سلامت خود،

general public knowledge of the anatomical self is lacking.

دانش عمومی از آناتومی اندک است.

Many people don't know the location of their vital organs,

خیلی از افراد جای اعضای حیاتی خود،

or even how they function.

یا حتی کار آنها را نمی‌دانند.

And that's because human anatomy

و علت این است که یاد گرفتن آناتومی انسان

is a difficult and time-intensive subject to learn.

مشکل و وقت گیر است.

How many of you here made it through anatomy?

چند نفر این جا آناتومی خوانده‌اند؟

Wow, good --

وای، چه خوب--

most of you are in medicine.

بیشتر شما پزشکی می‌خوانید.

I, like you, spent countless hours memorizing hundreds of structures.

من هم مثل شما ساعتها صرف حفظ صدها ساختار آناتومیک کرده‌ام.

Something no student of anatomy could do without the help of visuals.

چیزی که هیچ دانشجوی آناتومی بدون کمک تصاویر قادر به انجام آن نیست.

Because at the end of the day,

چون در پایان روز،

whether you remember every little structure or not,

چه تمام جزئیات یادتان باشد و چه نباشد،

these medical illustrations are what makes studying anatomy so intriguing.

این تصاویر پزشکی چیزی است که مطالعه آناتومی را چنین جذاب می‌کند.

In looking at them,

وقتی به آن‌ها نگاه می‌کنیم،

we're actually viewing a manual of our very selves.

در واقع کتابچه‌ای از بدن خود ما هستند.

But what happens when we're done studying?

اما وقتی درس تمام می‌شود چه اتفاقی می‌افتد؟

These beautiful illustrations are then shut back

این تصاویر زیبا داخل صفحات یک کتاب پزشکی

into the pages of a medical textbook,

یا یک اپلیکیشن

or an app,

بدون استفاده میماند،

referenced only when needed.

فقط در صورت نیاز به آن‌ها مراجعه می‌شود.

And for the public,

و عموم مردم،

medical illustrations may only be encountered passively

شاید تصاویر پزشکی را فقط به طور تصادفی

on the walls of a doctor's office.

روی دیوار مطب یک پزشک ببینند.

From the beginnings of modern medicine,

از آغاز پزشکی نوین،

medical illustration,

تصاویر پزشکی،

and therefore anatomy,

و بنابراین آناتومی،

have existed primarily within the realm of medical education.

عمدتاً در حیطه‌ی آموزش پزشکی حضور داشته است.

Yet there's something fascinating happening right now.

اما هم اکنون اتفاق جالبی در حال وقوع است.

Artists are breaking anatomy out of the confines of the medical world

هنرمندان آناتومی را از مرزهای جهان پزشکی بیرون می‌کشند

and are thrusting it into the public space.

و وارد فضای عمومی می‌کنند.

For the past nine years, I have been cataloguing and sharing

من در طی ۹ سال گذشته مشغول فهرست نویسی و به اشتراک گذاری

this rise in anatomical art with the public --

این تمایل فزاینده به هنر آناتومی با عموم مردم--

all from my perspective as a medical illustrator.

البته از دیدگاه خودم به عنوان یک تصویرگر پزشکی هستم.

But before I get into showing you how artists are reclaiming anatomy today,

اما پیش از این که به شما نشان دهم امروز هنرمندان چگونه در حال احیای آناتومی هستند،

it's important to understand how art influenced anatomy in the past.

مهم است که بفهمیم در گذشته هنر چه تأثیری روی آناتومی داشت.

Now, anatomy is by its very nature a visual science,

خوب، آناتومی ذاتاً علمی بصری است،

and the first anatomists to understand this lived during the Renaissance.

و اولین آناتومیست‌هایی که این را فهمیدند در قرون وسطا می‌زیستند.

They relied on artists

آنان به هنرمندان متوسل شدند

to help advertise their discoveries to their peers in the public.

تا اکتشافات خود را در سطح عموم به اطلاع همکاران خود برسانند.

And this drive to not only teach but also to entertain

و این تمایل به جلب توجه در کنار آموزش

resulted in some of the strangest anatomical illustrations.

منجر به خلق برخی از عجیب‌ترین تصاویر آناتومی شد.

Anatomy was caught in a struggle between science, art and culture

آناتومی محل تلاقی تلاشهای علم، هنر و فرهنگ

that lasted for over 500 years.

برای بیش از۵۰۰ سال بود.

Artists rendered dissected cadavers as alive,

هنرمندان اجساد کلبدشکافی شده را طوری نقاشی می‌کردند که گویا زنده‌اند،

posed in these humorous anatomical stripteases.

برهنه و آمیخته با شوخی.

Imagine seeing that in your textbooks today.

اینها را در کتابهای درسی امروزتان تصور کنید.

They also showed them as very much dead --

به نظر می‌رسد بعضی از این تصاویر بیش از حد مرده‌اند--

unwillingly stripped of their skin.

برخلاف میل پوست آنان کنده شده است.

Disembodied limbs were often posed in literal still lives.

اندامهایی که از بدن جدا شده‌اند اما به نظر می‌رسد هنوز جان دارند.

And some illustrations even included pop culture references.

و حتی برخی تصاویر شامل ارجاعات به فرهنگ پاپ بود.

This is Clara,

این کلاراست،

a famous rhinoceros that was traveling Europe in the mid-1700s,

کرگدن معروفی که در اواسط دهه ۱۷۰۰ به اروپا سفر کرد،

at a time when seeing a rhino was an exciting rarity.

هنگامی که به ندرت کسی کرگدن دیده بود.

Including her in this illustration was akin to celebrity sponsorship today.

نشان دادن او در این تصویر مثل حمایت مالی ستاره‌های امروزی است.

The introduction of color

سپس ورود رنگ

then brought a whole new depth and clarity to anatomy

عمق و شفافیت کاملاً جدیدی به آناتومی بخشید

that made it stunning.

علاوه بر این که آن را جذاب کرد.

By the early 20th century,

در اوایل قرن بیستم،

the perfect balance of science and art had finally been struck

بالاخره تعادل کامل بین علم و هنر

with the emergence of medical illustrators.

با ظهور تصاویر پزشکی مصادف شد.

They created a universal representation of anatomy --

این تصاویر نمایش جهانشمولی از آناتومی خلق کردند--

something that was neither alive nor dead,

چیزی که نه زنده بود و نه مرده،

that was free from those influences of artistic culture.

که عاری از تأثیرات فرهنگ هنری بود.

And this focus on no-frills accuracy

و این تمرکز بر موضوع بدون پرداختن به حاشیه ها

was precisely for the benefit of medical education.

دقیقاً به نفع آموزش پزشکی بود.

And this is what we get to study from today.

و این چیزی است که امروز موضوع مطالعه ماست.

But why is it that medical illustration --

اما چرا تصاویر پزشکی--

both past and present --

چه در گذشته و چه امروز--

captures our imaginations?

تصور ما را جلب می‌کند؟

Now, we are innately tuned into the beauty of the human body.

خوب، ما ذاتاً به زیبایی بدن انسان علاقمند هستیم.

And medical illustration is still art.

و تصویرگری پزشکی هنر بی‌جان است.

Nothing can elicit an emotional response --

هیچ چیز قادر به القای یک پاسخ احساسی--

from joy to complete disgust --

از لذت تا انزجار--

more than the human body.

بیش از بدن انسان نیست.

And today,

و امروز،

artists armed with that emotion,

هنرمندان مجهز به این احساس،

are grasping anatomy from the medical world,

آناتومی را از جهان پزشکی می‌گیرند،

and are reinvigorating it through art in the most imaginative ways.

و آن را از طریق هنر با خلاقانه‌ترین روشها احیا می‌کنند.

A perfect example of this is Spanish contemporary artist Fernando Vicente.

مثال خوب آن هنرمند معاصر اسپانیایی فرناردو ویسنته است.

He takes 19th century anatomical illustrations of the male body

او تصاویر قرن ۱۹ آناتومی بدن مرد را می‌گیرد

and envelops them in a female sensuality.

و با حس زنانه تلفیق می‌کند.

The women in his paintings taunt us to view beyond their surface anatomy,

زنان در نقاشیهای او از ما می‌خواهند عمقی‌تر از آناتومی سطحی نگاه کنیم،

thereby introducing a strong femininity

و یک حس زنانگی قدرتمند ایجاد می‌کنند

that was previously lacking in the history of anatomical representation.

که قبلاً در تاریخ تصاویر پزشکی وجود نداشت.

Artistry can also be seen in the repair and recovery of the human body.

حس هنری را می‌توان در مرمت و بازسازی بدن انسان نیز مشاهده کرد.

This is an X-ray of a woman who fractured and dislocated her ankle

این کلیشه رادیوگرافی یک زن با دررفتگی و شکستگی مچ پا

in a roller-skating accident.

در یک حادثه اسکیت است.

As a tribute to her trauma,

او برای یادبود مصدومیت خود،

she commissioned Montreal-based architect Federico Carbajal

از معمار ساکن مونترال، فدریکو کارباخال خواست

to construct a wire sculpture of her damaged lower leg.

یک مجسمه سیمی از پایش بسازد.

Now, notice those bright red screws magnified in the sculpture.

خوب، به آن پیچهای قرمز روشن که در مجسمه بزرگنمایی شده توجه کنید.

These are the actual surgical screws used in reconstructing her ankle.

اینها پیچهای واقعی جراحی هستند که در بازسازی مچ پای او به کار رفت.

It's medical hardware that's been repurposed as art.

این سخت افزار پزشکی است که دوباره با هدف هنری مصرف شده است.

People often ask me how I choose the art that I showcase online

گاهی مردم از من می‌پرسند آثاری را که در اینترنت

or feature in gallery shows.

یا نگارخانه‌ها نمایش می‌دهم چگونه انتخاب می‌کنم.

And for me it's a balance between the technique

و این برای من تعادلی بین فن هنری

and a concept that pushes the boundaries of anatomy as a way to know thyself,

و مفهوم موضوع در زمینه آناتومی به عنوان روشی برای شناخت خود است،

which is why the work of Michael Reedy struck me.

که به همین دلیل آثار میشل ریدی برای من جالب است.

His serious figure drawings are often layered in elements of humor.

چهره‌های جدی که رسم کرده اغلب دارای لایه‌های فکاهی است.

For instance, take a look at her face.

مثلاً، به قیافه‌اش نگاه کنید.

Notice those red marks.

به آن علائم قرمز دقت کنید.

Michael manifests the consuming insecurity of a skin condition

میشل تزلزل تحلیل برنده یک بیماری پوستی را

as these maniacal cartoon monsters

به شکل این هیولاهای کارتونی خشمگین

annoying and out of control in the background.

و غیر قابل کنترل در پس زمینه نشان داده است.

On the mirrored figure,

در تصویر مکمل آن

he renders the full anatomy

آناتومی کامل را نشان داده

and covers it in glitter,

و با رنگ براق پوشانده،

making it look like candy.

تا شبیه آب نبات شود.

By doing this,

با این کار،

Michael downplays the common perception of anatomy

میشل تصور رایج درباره آناتومی را،

so closely tied to just disease and death.

که بیشتر با بیماری و مرگ عجین بود، کم رنگ کرده است.

Now, this next concept might not make much sense,

خوب، موضوع بعدی شاید بی ارتباط باشد

but human anatomy is no longer limited to humans.

اما آناتومی انسان دیگر محدود به انسان نیست.

When you were a child,

وقتی بچه بودید،

did you ever wish that your toys could come to life?

هرگز آرزو کرده‌اید که اساب بازی های تان زنده شوند؟

Well, Jason Freeny makes those dreams come true

خوب، جیسون فرینی باعث شد این رؤیاها به تحقق برسد

with his magical toy dissections.

با کالبدشکافی جادویی اسباب بازیها.

(Laughter)

(خنده)

One might think that this would bring a morbid edge

شاید کسی فکر کند این می‌تواند باعث مرگ

to one's innocent childhood characters,

شخصیتهای بی‌گناه کودکی شود،

but Jason says of his dissections,

اما جیسون می‌گوید کالبدشکافی او

"One thing I've never seen in a child's reaction to my work is fear."

«هرگز باعث ترس کودکان نشده است.»

It's always wonder,

همیشه شگفتی بوده،

amazement

سرگرمی

and wanting to explore.

و علاقه به اکتشاف.

Fear of anatomy and guts is a learned reaction.

ترس از آناتومی و دل و روده واکنش شناخته شده‌ای است.

This anatomization also extends to politically and socially charged objects.

این گرایش به آناتومی به موضوعات سیاسی و اجتماعی هم کشانده شده است.

In Noah Scalin's "Anatomy of War,"

در کتاب "آناتومی جنگ" نوا اسکالین،

we see a gun dissected to reveal human organs.

تفنگی کالبدشکافی شده می بینیم که حاوی احشای انسان است.

But if you look closely,

اما اگر دقت کنید،

you'll notice that it lacks a brain.

متوجه می‌شوید که مغز ندارد.

And if you keep looking, you might also notice

و اگر بیشتر دقت کنید، ممکن است این را هم متوجه شوید

that Noah has so thoughtfully placed the rectum

که نوا عمداً مقعد را

at the business end of that gun barrel.

در دهانه لوله تفنگ قرار داده است.

Now, this next artist I've been following for many years,

خوب، هنرمند بعدی که سالها دنبال کرده‌ام،

watching him excite the public about anatomy.

در حال تماشای او که مردم را با آناتومی به وجد می‌آورد.

Danny Quirk is a young artist

دنی کوئیرک هنرمند جوانی است

who paints his subjects in the process of self-dissection.

که موضوع نقاشی خود را با کالبدشکافی خود انتخاب می کرد.

He bends the rules of medical illustration

او اصول تصویرگری پزشکی را

by inserting a very dramatic light and shadow.

با استفاده از سایه و روشن شدید تغییر داد.

And this creates a 3-D illusion

و این یک توهم سه بعدی ایجاد می‌کند

that lends itself very well to painting directly on the human skin.

که خود را به وضوح در نقاشی روی پوست انسان نشان می‌دهد.

Danny makes it look as if a person's skin has actually been removed.

دنی باعث می شود پوست افراد طوری به نظر برسد که گویا واقعاً کنده شده است.

And this effect --

و این اثر--

also cool and tattoo-like --

که زیبا و شبیه خالکوبی نیز هست--

easily transitions into a medical illustration.

به سادگی به تصاویر پزشکی راه می‌یابد.

Now Danny is currently traveling the world,

حال دنی به جاهای مختلف جهان سفر می‌کند

teaching anatomy to the public via his body paintings,

و آناتومی را با نقاشی‌ها روی پوست خود به مردم یاد می‌دهد،

which is why it was so shocking to find out

و به همین دلیل برای ما تعجب آور است وقتی بدانیم

that he was rejected from medical illustration programs.

او را از برنامه‌های تصویرگری پزشکی منع کرده‌اند.

But he's doing just fine.

اما برای او مهم نیست.

Then there are artists

هنرمندانی هستند

who are extracting anatomy from both the medical world and the art world

که آناتومی را هم زمان از جهان پزشکی و جهان هنر استخراج می‌کنند

and are placing it directly on the streets.

و مستقیماً به خیابانها می‌آورند.

London-based SHOK-1 paints giant X-rays of pop culture icons.

نقاشی های SHOK-1 در لندن رادیوگرافی‌های بزرگ از نمادهای فرهنگ پاپ.

His X-rays show how culture can come to have an anatomy of its own,

رادیوگرافی‌های او نشان می‌دهد چگونه فرهنگ می‌تواند آناتومی خود را داشته باشد،

and conversely how culture can become part of the anatomy of a person.

و برعکس، چگونه فرهنگ می تواند به بخشی از آناتومی یک فرد تبدیل شود.

You come to admire his work

از کار او لذت خواهید برد

because reproducing X-rays by hand, let alone with spray paint,

چون صرف نظر از پاشیدن رنگ، ترسیم رادیوگرافی حتی با دست

is extremely difficult.

کار بسیار سختی است.

But then again this is a street artist,

اما این هم یک هنرمند خیابانی دیگر،

who also happens to hold a degree in applied chemistry.

که تصادفاً مدرک او در رشته شیمی کاربردی است.

Nychos, an Austrian street artist,

نیکوس، یک هنرمند خیابانی اهل اتریش،

takes the term "exploded view" to a whole new level,

اصطلاح «نمای متلاشی شده» را به سطح کاملاً جدیدی رساند،

splattering human and animal dissections on walls all over the world.

با پاشیدن تصاویر کالبدشکافی شده از انسان و حیوان به روی دیوارهای سراسر جهان.

Influenced by comics and heavy metal,

تحت تأثیر کمیک و هوی متال،

Nychos inserts a very youthful and enticing energy into anatomy

نیکوس انرژی جوانی و اغواکننده ای به آناتومی می‌بخشد

that I just love.

که واقعاً آن را دوست دارم.

Street artists believe that art belongs to the public.

هنرمندان خیابانی معتقدند هنر متعلق به مردم است.

And this street anatomy is so captivating

و این آناتومی خیابانی واقعاً فریبنده است

because it is the furthest removed from the medical world.

چون دورترین فاصله را از جهان پزشکی دارد.

It forces you to look at it,

شما را وادار می‌کند که به آن نگاه کنید،

and confront your own perceptions about anatomy,

و درک شما از آناتومی را به چالش می کشد،

whether you find it beautiful,

این که آن را زیبا می بینید،

gross,

زمخت،

morbid

بیمار،

or awe-inspiring, like I do.

یا مثل من احترام برانگیز.

That it elicits these responses at all

این که آناتومی چنین واکنشهایی را بر می‌انگیزد

is due to our intimate and often changing relationship with it.

ناشی از ارتباط نزدیک و اغلب متغیر ما با آن است.

All of the artists that I showed you here today

همه هنرمندانی که امروز به شما نشان دادم

referenced medical illustrations for their art.

هنر خود را به تصاویر پزشکی ارجاع دادند.

But for them,

اما برای آنان،

anatomy isn't just something to memorize,

آناتومی صرفاً چیزی برای به خاطر سپردن نیست،

but a base from which to understand the human body on a meaningful level;

بلکه بنیانی است برای فهم بدن انسان

to depict it in ways that we can relate,

و به تصویر کشیدن آن به روشی که می‌توانیم،

whether it be through cartoons,

چه از راه کارتون،

body painting

یا نقاشی بدن،

or street art.

یا هنر خیابانی.

Anatomical art has the power

هنر آناتومی این قدرت را دارد

to reach far beyond the pages of a medical textbook,

که از صفحات کتاب های پزشکی فراتر برود،

to ignite an excitement in the public,

در مردم شور ایجاد کند،

and reinvigorate an enthusiasm in the medical world,

و به جهان پزشکی انگیزه دوباره بدهد،

ultimately connecting our innermost selves with our bodies through art.

تا در نهایت خود درونی ما را از طریق هنر با کالبد ما مرتبط کند.

Thank you.

متشکرم.

(Applause)

(تشویق)