How young people join violent extremist groups -- and how to stop them | Erin Marie Saltman

Translator: Leila Ataei Reviewer: sadegh zabihi

So in 2011, I altered my name

در سال ۲۰۱۱، اسمم را تغییر دادم

so that I could participate in Far Right youth camp in Hungary.

تا بتوانم در اردوی جوانان دست راستی تندرو در مجارستان مشارکت کنم.

I was doing a PhD looking at youth political socialization --

در حال گذراندن دوره دکتری با گرایش معاشرت سیاسی جوانان بودم --

why young people were developing political ideologies

چرا جوانان در یک بستر پسا کمونیست

in a post-communist setting,

ایدئولوژیهای سیاسی را پرورش می‌دادند.

and I saw that a lot of young people I was talking to

و شاهد بودم خیلی از جوانانی که با آنها صحبت می‌کردم

were joining the Far Right,

به راست تندرو ملحق می‌شدند،

and this was astounding to me.

و برایم تعجب‌آور بود.

So I wanted to enroll in this youth camp

برای همین خواستم به این اردوی جوانان ملحق شوم

to get a better understanding of why people were joining.

تا درک بهتری از دلیل ملحق شدن آدم‌ها داشته باشم.

So a colleague enrolled me,

بنابراین همکاری، من را ثبت نام کرد

and my last name sounds a little bit too Jewish.

و اسم فامیلم کمی زیادی یهودی بود.

So Erin got turned into Iréna,

بنابراین ارین به آیرینا تغییر کرد،

and Saltman got turned into Sós,

و سالتمن به شوش،

which means "salty" in Hungarian.

که در زبان مجاری به معنای نمکی است.

And in Hungarian, your last name goes first,

و در مجاری اسم فامیل پیش از اسم کوچک می‌آید.

so my James Bond name turned into "Salty Irena,"

بنابراین اسم جیمز باندی من شد سالتی آیرینا،

which is not something I would have naturally chosen for myself.

چیزی که من به طور عادی برای خودم انتخاب نمی‌کردم.

But going to this camp,

اما با رفتن به این اردو،

I was further shocked to realize that it was actually really fun.

چیزی که راستش باعث تعجب بیشترم شد این است که خیلی مفرح بود.

They talked very little about politics.

خیلی کم درباره سیاست حرف می‌زدند.

It was mostly learning how to ride horses,

بیشتر اسب سواری یاد گرفتن،

shooting a bow and arrow,

پرتاب تیر با کمان،

live music at night,

موسیقی زنده در شب،

free food and alcohol,

الکل و غذای مجانی،

also some air-gun target practice

کمی هم تمرین هدف با تفنگ بادی

using mainstream politicians' faces as targets.

با استفاده از چهره‌های سیاسی اصلی به عنوان هدف بود.

And this seemed like a very, actually, friendly, inclusive group

و راستش بیشتر به یک گروه جامع و دوستانه می‌ماند

until you started talking or mentioning anything to do with the Roma population,

تا این که شروع به صحبت یا ذکر نکته‌ای درباره جمعیت کولی‌های رومانیایی

Jewish people or immigrants,

مردم یهودی یا مهاجرها می‌کردید،

and then the discourse would become very hate-based very quickly.

و بحث به سرعت کینه توزانه می‌شد.

So it led me into my work now,

خب اینطور شد که جرقه کار الانم خورد،

where we pose the question,

و این سوال مطرح شد،

"Why do people join violent extremist movements,

«چرا انسان‌ها به جنبش‌های افراطی خشونت‌آمیز ملحق می‌شوند،

and how do we effectively counter these processes?"

و چطور می‌توانیم موثرانه با آنها مقابله کنیم؟»

In the aftermath of horrible atrocities and attacks

بعد از وقوع حملات و فجایع وحشتناک

in places like Belgium, France, but all over the world,

در جاهایی مثل فرانسه، بلژیک و سایر نقاط دنیا

sometimes it's easier for us to think,

گاهی آسان است که فکر کنیم

"Well, these must be sociopaths,

«خب، اینها باید روان پریش باشند،

these must be naturally violent individuals.

افرادی که ذاتاً خشونت طلب هستند.

They must have something wrong with their upbringing."

باید مشکلی در تربیت آنها وجود داشته باشد.»

And what's really tragic

و آنچه خیلی دردناک است

is that oftentimes there's no one profile.

این است که اغلب تاریخچه‌ای در بین نیست.

Many people come from educated backgrounds,

خیلی آدمها دارای زمینه تحصیلی،

different socioeconomic backgrounds,

سوابق اجتماعی اقتصادی مختلف،

men and women, different ages,

زن و مرد، در سنین مختلف،

some with families, some single.

برخی دارای خانواده و بعضاً مجرد هستند.

So why? What is this allure?

خب چرا؟ چه جذابیتی دارد؟

And this is what I want to talk you through,

و درباره این می‌خواهم حرف بزنم،

as well as how do we challenge this in a modern era?

همینطور این که چه چالشی با آن در این عصر مدرن داریم؟

We do know, through research,

به واسطه تحقیقات می‌دانیم

that there are quite a number of different things

که چند عامل مختلف هست

that affect somebody's process of radicalization,

که بر فرایند افراط‌گرا شدن فرد اثر می‌گذارند،

and we categorize these into push and pull factors.

و ما اینها را به عوامل کشش و رانش طبقه‌بندی می‌کنیم.

And these are pretty much similar for Far Right, neo-Nazi groups

و اینها تقریباً برای همه گروه‌های نئونازی و راست افراطی

all the way to Islamist extremist and terrorist groups.

و افراطی‌های اسلامگرا و گروههای تروریستی نسبتاً مشابه است.

And push factors are basically what makes you vulnerable

و عوامل رانش اساساً چیزهایی هستند که شما را

to a process of radicalization,

نسبت به فرآیند افراط‌گرایی آسیب‌پذیر می‌کند،

to joining a violent extremist group.

تا به یک گروه خشونت طلب و افراطی ملحق شوید.

And these can be a lot of different things,

و اینها می‌توانند چیزهای مختلفی باشند،

but roughly, a sense of alienation, a sense of isolation,

اما بطور تقریبی، حس بیگانگی، حس جداافتادگی،

questioning your own identity,

با زیر سوال بردن هویت شما،

but also feeling that your in-group is under attack,

همچنین این حس که گروهی که عضو آن هستید زیر حمله است،

and your in group might be based on a nationality or an ethnicity

و گروهی که عضو آن هستید احتمالاً پایه ملیتی، قومیتی

or a religion,

یا مذهبی دارد،

and feeling that larger powers around you are doing nothing to help.

واین حس که قدرتهای بزرگتر اطراف شما کمکی دراین‌باره به شما نمی‌کنند.

Now, push factors alone do not make you a violent extremist,

الان عوامل رانش به تنهایی شما را به یک افراط‌گرای خشن تبدیل نمی‌کنند،

because if that were the fact,

چون اگر حقیقت این بود

those same factors would go towards a group like the Roma population,

همان عوامل سراغ جمعیتی مثل کولیهای رومانیایی می‌رفت

and they're not a violently mobilized group.

و آنها یک گروه سیار خشن نیستند.

So we have to look at the pull factors.

پس باید عوامل کشش را بررسی کنیم.

What are these violent extremist organizations offering

این سازمانهای افراط‌گرای خشن چه چیزی را پیشنهاد می‌کنند

that other groups are not offering?

که بقیه گروهها نمی‌کنند؟

And actually, this is usually very positive things,

و راستش اینها معمولاچیزهای بسیاری مثبتی هستند،

very seemingly empowering things,

به ظاهر بسیار توانمندساز،

such as brotherhood and sisterhood

مثل گروههای برادری و خواهری

and a sense of belonging,

و حس تعلق،

as well as giving somebody a spiritual purpose,

همینطور دادن نیت معنوی به شخص.

a divine purpose to build a utopian society

یک هدف مقدس برای ساخت جامعه اتوپیایی،

if their goals can be met,

در صورتی که اهدافشان برآورده شود،

but also a sense of empowerment and adventure.

اما حس توانمندسازی و ماجراجویی هم چاشنی آن است،

When we look at foreign terrorist fighters,

وقتی به پیکارجویان خرابکار خارجی نگاه کنیم،

we see young men with the wind in their hair

مردان جوان را با بادی لای موهایشان

out in the desert and women going to join them

آن بیرون در بیابان می‌بینیم و زنانی که می‌روند تا به آنها ملحق شوند

to have nuptials out in the sunset.

تا در غروب آفتاب به نکاح هم دربیایند.

It's very romantic, and you become a hero.

خیلی عاشقانه است و تو تبدیل به یک قهرمان می‌شوی.

For both men and women, that's the propaganda being given.

این پروپاگاندایی است که هم به مردان و هم به زنان داده می‌شود.

So what extremist groups are very good at

پس آنچه گروههای افراط‌گرا در آن خیلی خوب هستند

is taking a very complicated, confusing, nuanced world

این است که جهان بسیار پیچیده، گیج کننده و زیرک را برداشته

and simplifying that world into black and white,

و به سادگی آن را به سیاه و سفید تغییر می‌دهند،

good and evil.

خیر و شر.

And you become what is good,

و شما آن بخش خیر می‌شوید

challenging what is evil.

که شر را به چالش می‌کشد.

So I want to talk a little bit about ISIS, Daesh,

خب می‌خواهم کمی از نیروی دولت اسلامی یا داعش بگویم،

because they have been a game changer in how we look at these processes,

چون الان تغییردهنده اصلی بازی در تغییر نوع نگاه ما به این مسائل است

and through a lot of the material and their tactics.

و البته بواسطه روشها و چیزهایی که استفاده می‌کنند.

They're very much a modern movement.

آنها یک جنبش بسیار مدرن هستند.

One of the aspects is the internet and the usage of social media,

یکی از زوایای اینترنت و استفاده ازشبکه‌های اجتماعی است،

as we've all seen in headlines tweeting and videos of beheadings.

همانطور که در سرخط توییتها و ویدیوهای بریدن سر دیدیم.

But the internet alone does not radicalize you.

اما اینترنت به تنهایی شما را افراطی نمی‌کند.

The internet is a tool.

اینترنت یک ابزار است.

You don't go online shopping for shoes

اینطور نیست که برای خرید انلاین کفش سراغ اینترنت رفته

and accidentally become a jihadist.

ناگهان جهادی شوید.

However, what the Internet does do is it is a catalyst.

با این حال اینترنت مثل کاتالیزور عمل می‌کند.

It provides tools and scale and rapidity

ابزار و مقیاس و سرعتی را فرآهم می‌کند

that doesn't exist elsewhere.

که جای دیگری نیست.

And with ISIS, all of a sudden,

و با داعش، به یکباره

this idea of a cloaked, dark figure of a jihadist changed for us.

این ایده شخصیت شنل‌پوش تیره از یک جهادی برای ما تغییر کرد.

All of a sudden, we were in their kitchens.

به یکباره، ما در آشپزخانه‌های آنها بودیم.

We saw what they were eating for dinner.

دیدیم که برای شام چه می‌خورند.

They were tweeting.

توئیت می‌کردند.

We had foreign terrorist fighters tweeting in their own languages.

پیکارجویان خرابکار خارجی که به زبان خودشان توئیت می‌کردند.

We had women going out there talking about their wedding day,

زنانی که در آنجا درباره روز عروسی‌شان،

about the births of their children.

درباره بدنیا آمدن فرزندانشان حرف می‌زدند.

We had gaming culture, all of a sudden,

یک دفعه فرهنگ بازیهای کامپیوتری را داشتیم.

and references to Grand Theft Auto being made.

و اشاراتی به "اتومبیل‌دزدی بزرگ" شد.

So all of a sudden, they were homey.

بنابراین به یکباره آنها خودمانی بودند.

They became human.

انسان بودند.

And the problem is that trying to counter it,

و مشکل تلاش در مواجه شدن با آنهاست.

lots of governments and social media companies

خیلی از دولتها و کمپانیهای رسانه‌های اجتماعی

just tried to censor.

تلاش در سانسورشان کردند.

How do we get rid of terrorist content?

چطور از محتوای تروریستی خلاص شویم؟

And it became a cat-and-mouse game

و تبدیل شد به بازی موش و گربه

where we would see accounts taken down and they'd just come back up,

جایی که شاهد پاک شدن و بعد بازگشت آنها بودیم،

and an arrogance around somebody having a 25th account

و شدت عمل شخصی با ۲۵ حساب کاربری

and material that was disseminated everywhere.

و مطالبی که همه جا ارسال می‌شود.

But we also saw a dangerous trend --

اما همچنین شاهد یک روند خطرناک بودیم--

violent extremists know the rules and regulations of social media, too.

افراطی‌های خشنونت‌گرا قوانین رسانه‌های اجتماعی را می‌دانند.

So we would see a banal conversation with a recruiter

بنابراین شاهد مکالمه‌ای پیش پاافتاده با یک مسئول گرفتن نیرو بودیم

start on a mainstream platform,

که در پلتفرمی اصلی شروع می‌شد

and at the point at which that conversation

و در آن مرحله که آن مکالمه

was going to become illegal,

غیرقانونی می‌شد،

they would jump to a smaller, less regulated,

آنها سراغ پلتفرمی کوچکتر، با قاعده کمتر

more encrypted platform.

و رمزگذاری بیشتر می‌رفتند.

So all of a sudden, we couldn't track where that conversation went.

به یکباره ما نمی توانستیم مکالمات را ردیابی کنیم.

So this is a problem with censorship,

خب این مشکلی است که با سانسور داریم،

which is why we need to develop alternatives to censorship.

به همین خاطر لازم است تمهیداتی درباره جایگزین‌های سانسور بیاندیشیم.

ISIS is also a game-changer because it's state-building.

نیروی مقاومت اسلامی همچنین یک بازیگردان است چون حکوت تشکیل داده.

It's not just recruiting combatants;

فقط پیکارجو استخدام نمی‌کند؛

it's trying to build a state.

تلاش در ساخت دولت دارد.

And what that means is all of a sudden,

و این به آن معناست که به یکباره

your recruitment model is much more broad.

مدل نیروگیری شما بسیار گسترده‌تر می‌شود.

You're not just trying to get fighters --

فقط سراغ مبارزها نمی‌روید--

now you need architects, engineers, accountants, hackers and women.

الان به معمار، مهندس، حسابدار، هکر و زنها نیاز دارید.

We've actually seen a huge increase of women going

ما درواقع شاهد افزایش انبوه زنانی بودیم

in the last 24, but especially 12 months.

که طی ۲۴ ماه و بخصوص۱۲ ماه اخیر به آنها می‌پیوندند.

Some countries, one in four of the people going over to join

الان در برخی کشورها، یکی از هر چهار نفر ملحق شونده

are now women.

زنان هستند.

And so, this really changes

و این درواقع نحوه تلاش ما

who we're trying to counter this process with.

را در برخورد با این فرآیند تغییر می‌دهد.

Now, not all doom and gloom.

خب البته همه ماجرا بدبینانه و غمگین نیست.

So the rest I'd like to talk about some of the positive things

خب بقیه حرفهایم درباره برخی نکات مثبت است

and the new innovation in trying to prevent and counter violent extremism.

و نوآوری جدیدی که تلاش در پیشگیری و برخورد با افراط‌گرایی خشونت‌آمیز دارد.

Preventing is very different than countering,

پیشگیری خیلی با مقابله کردن فرق دارد،

and actually, you can think of it in medical terms.

و درواقع می‌توانید آن را در قالب عبارات پزشکی بسنجید.

So preventative medicine is,

بنابراین طب پیشگیرانه این است

how do we make it so you are naturally resilient

که چطور باعث شویم شما به طور عادی نسبت به فرآیند

to this process of radicalization,

افراطی‌گرایی انعطاف‌پذیر شوید،

whereas that is going to be different

چون متفاوت خواهد بود

if somebody is already showing a symptom or a sign

اگر فرد همین الان هم علائم و نشانه‌هایی

of belonging to a violent extremist ideology.

از تعلق به یک ایدئولوژی افراطی بروز می‌دهد.

And so in preventative measures,

و همینطور در اقدامات پیشگیرانه،

we're talking more about really broad groups of people

بیشتر درباره گروه‌های واقعی گسترده‌تری از مردم

and exposure to ideas

و در معرض ایده‌ها بودنشان صحبت می‌کنیم

to make them resilient.

تا آنها را انعطاف‌پذیر کنیم.

Whereas it's very different

در حالیکه واقعاً دشوار است

if somebody is starting to question and agree with certain things online,

اگر کسی شروع به سوال کردن کند و با موارد آنلاین خاصی موافق باشد،

and it's also very different if somebody already has a swastika tattoo

و همینطور واقعا دشوار است اگر شخص همان موقع هم خالکوبی صلیب شکسته دارد

and is very much embedded within a group.

و ریشه در گروهی هم دوانده باشد.

How do you reach them?

دستیابی‌تان به آنها چگونه است؟

So I'd like to go through three examples of each one of those levels

خب سه مثال از هر کدام از این سطوح را بررسی خواهم کرد

and talk you through

و آنچه برخی روشهای تازهٔ به کارگرفتن مردم

what some of the new ways of engaging with people are becoming.

در حال تبدیل شدن به آن هستند را شرح خواهم داد.

One is "Extreme Dialogue,"

یکی از آنها « تبادل نظر افراطی» است

and it's an educational program that we helped develop.

و این یک برنامه آموزشی که به توسعه آن کمک کردیم.

This one is from Canada,

این یکی از کاناداست،

and it's meant to create dialogues within a classroom setting,

و قصدش برگزاری بحث و گفتگو در کلاسهای درسی

using storytelling,

با استفاده از قصه‌گویی است،

because violent extremism can be very hard to try to explain,

چون توضیح افراط‌گرایی خشونت آمیز می‌تواند خیلی دشوار باشد،

especially to younger individuals.

بخصوص برای اشخاص جوانتر.

So we have a network of former extremists and survivors of extremism

پس شبکه‌ای از افراطیهای سابق و بازماندگان افراطی‌گرایی را داریم

that tell their stories through video and create question-giving to classrooms,

که داستانهایشان را از طریق ویدئو می‌گویند و برای کلاسهای درس سوال طرح می‌کنند

to start a conversation about the topic.

تا گفتگو درباره این موضوعات را شروع کنند.

These two examples show Christianne,

این دو مثال کریستین را نشان می‌دهد

who lost her son,

که پسرش را از دست داده

who radicalized and died fighting for ISIS,

بخاطر تندرو شدن و مبارزه برای داعش،

and Daniel is a former neo-Nazi

و دنیل یک عضو سابق نئونازی هست،

who was an extremely violent neo-Nazi,

و او یک تندروی خشن نئونازی بوده

and they pose questions about their lives and where they're at and regret,

و آنها سوالاتی را درباره زندگی خود و این که چرا پشمیان هستند مطرح می‌کنند،

and force a classroom to have a dialogue around it.

و کلاس درسی را وادار به بحث درباره آن می‌کنند.

Now, looking at that middle range of individuals,

الان با نگاه کردن به قشر متوسط اشخاص،

actually, we need a lot of civil society voices.

راستش نیازمند کلی صداهای جامعه مدنی هستیم.

How do you interact with people that are looking for information online,

چطور با آدمهایی که بدنبال اطلاعات آنلاین هستند

that are starting to toy with an ideology,

که بازی با ایدئولوژی را شروع کردند

that are doing those searching identity questions?

که در جستجوی این پرسشهای هویتی هستند، تعامل داشته باشید؟

How do we provide alternatives for that?

چگونه جایگزین‌هایی برای آن پیدا کنیم؟

And that's when we combine large groups of civil society voices

و اینجاست که ما گروههای بزرگی از صداهای جامعه مدنی را

with creatives, techies, app developers, artists, comedians,

با افراد خلاق، اهالی دنیای فناوری،

طراحان نرم‌افزار، هنرمندان و کمدینها ترکیب می‌کنیم،

and we can create really specified content

و به این ترتیب محتوای واقعا خاصی می‌توانیم خلق کنیم

and actually, online, disseminate it to very strategic audiences.

و در واقع بطور آنلاین آن را برای مخاطبین بسیار استراتژیک بفرستیم.

So one example would be creating a satirical video

پس یک مثال ساخت ویدیو هزلی بود

which makes fun of Islamophobia,

که اسلام هراسی را دست می‌انداخت

and targeting it to 15- to 20-year-olds online

و مخاطبش ۱۵ تا ۲۰ساله‌هایی است

that have an interest in white power music

که به موسیقی برترپندار سفیدها علاقمند هستند

and live specifically in Manchester.

و مخصوصا در منچستر زندگی می‌کنند.

We can use these marketing tools to be very specific,

می‌توانیم از ابزار بازاریابی برای دقیق بودن استفاده کنیم،

so that we know when somebody's viewing, watching

به این ترتیب می‌دانیم که چه موقع و چه کسی ویدیوها را تماشا می‌کند

and engaging with that content,

و آن محتوای خاص

it's not just the average person, it's not me or you --

فقط برای انسانهای معمولی یعنی من و شما نیست.

it's a very specific audience that we are looking to engage with.

ما به دنبال مخاطبین بسیار خاصی برای جذب هستیم .

Even more downstream, we developed a pilot program called "One to One,"

حتی در همراهی بیشتر با جریان اصلی، یک برنامه راهنما با عنوان «یک به یک»

where we took former extremists

آنجایی که از تندروهای سابق استفاده می‌کردیم

and we had them reach out directly to a group of labeled neofascists

تا مستقیما با گروهی از نئوفاشیستها

as well as Islamist extremists,

همینطور اسلامگراهای تندر‌و در رابطه باشیم،

and put direct messages through Facebook Messenger into their inbox, saying,

و به فیس بوک مسنجراین اشخاص با چنین متنی پیغام مستقیم می‌فرستادند،

"Hey, I see where you're going. I've been there.

«هی می‌دانی، به کجا می‌رسی و من قبلا اونجا بودم.

If you want to talk, I'm here."

اگر خواستی صحبت کنی، من اینجا هستم.»

Now, we kind of expected death threats from this sort of interaction.

خب ما معمولا از این مدل تعاملها توقع دریافت تهدید به مرگ شدن داریم.

It's a little alarming to have a former neo-Nazi say, "Hey, how are you?"

کمی هشدار دهنده است وقتی یک عضو سابق نئونازی می‌پرسد، «سلام، چطوری؟»

But actually, we found that around 60 percent

اما راستش، فهمیدیم که حدود ۶۰ درصد آدمهایی

of the people reached out to responded,

که با آنها تماس گرفته شد پاسخ دادند،

and of that, around another 60 percent had sustained engagement,

و از آنها حدود ۶۰ دیگر مشارکت پیوسته داشتند

meaning that they were having conversations

یعنی که آنها مکالماتی داشتند

with the hardest people to reach about what they were going through,

با سرسختترین آدمها در رسیدن به چیزی که می‌گذراندند

planting seeds of doubt

با کاشتن بذر شک،

and giving them alternatives for talking about these subjects,

و دادن جایگزینهایی به آنها برای صحبت درباره این موضوعات .

and that's really important.

و این واقعا مهم است.

So what we're trying to do

پس آنچه تلاش داریم انجام دهیم

is actually bring unlikely sectors to the table.

آوردن بخشهای غیرمحتمل سر میز است.

We have amazing activists all over the world,

در کل دنیا فعالان فوق‌العاده ای را داریم

but oftentimes, their messages are not strategic

اما اغلب اوقات پیامهایشان استراتژیک نیست

or they don't actually reach the audiences they want to reach.

یا آنها درواقع به مخاطبین مورد نظرشان دست نمیابند.

So we work with networks of former extremists.

پس با شبکه‌هایی از افراطیهای سابق کار می‌کنیم.

We work with networks of young people in different parts of the world.

ما با شبکه‌هایی از جوانان در نقاط مختلف دنیا کار می‌کنیم.

And we work with them to bring the tech sector to the table

و با آنها کار می‌کنیم تا بخش فناوری را با کمک هنرمندان

with artists and creatives and marketing expertise

و خلاقان و متخصصین بازایابی سر میز بیاوریم

so that we can actually have a more robust and challenging of extremism

تا درواقع بتوانیم راهکاری موثرتر در به چالش کشیدن

that works together.

افراط گرایی داشته باشیم.

So I would say that if you are in the audience

پس می‌خواهم بگویم که اگر در بین مخاطبین هستید

and you happen to be a graphic designer,

و بر حسب اتفاق گرافیست، شاعر،

a poet, a marketing expert,

کارشناس بازار،

somebody that works in PR,

کسی که در روابط عمومی کار می‌کند،

a comedian --

یا یک کمدین هستید--

you might not think that this is your sector,

شاید فکر کنید که این بخش شما نیست،

but actually, the skills that you have right now

اما راستش مهارتهایی که الان دارید

might be exactly what is needed

شاید دقیقا چیزهای لازمی باشند

to help challenge extremism effectively.

که به نبرد موثر با افراط گرایی کمک می‌کنند.

Thank you.

متشکرم.

(Applause)

(تشویق)