What investigating neural pathways can reveal about mental health | Kay M. Tye

Transcriber: Ivana Korom Reviewer: Krystian Aparta

Translator: Sajad Baniasadi Reviewer: Masoud Motamedifar

I'm going to start by saying something you think you know to be true.

قصد دارم با گفتن چیزی که شما فکرمی‌کنید که می‌دانید درست است شروع کنم.

Your brain creates all facets of your mind.

مغز شما تمام ابعاد ذهن شما را بوجود می‌آورد.

So then why do we treat mental and physical illnesses

پس چرا ما بیماری‌های فیزیکی و روانی را

so differently,

بسیار متفاوت درمان می‌کنیم،

با اینکه تصورمی‌کنیم می‌دانیم ذهن از مغزمنشا می‌گیرد؟

if we think we know that the mind comes from the brain?

به‌عنوان یک عصب‌شناس، اغلب به من گفته می‌شود

As a neuroscientist, I'm often told

that I'm not allowed to study how internal states

که اجازه ندارم که به مطالعه‌ی چگونگی حالت‌های درونی

like anxiety or craving or loneliness

مثل اضطراب یا ولع یا تنهایی

are represented by the brain,

که توسط ذهن نشان داده می‌شوند بپردازم،

and so I decided to set out and do exactly that.

به همین دلیل تصمیم گرفتم تا شروع کنم و دقیقا آن را انجام دهم.

My research program is designed to understand the mind

برنامه تحقیقاتی من طراحی شد تا ذهن را

by investigating brain circuits.

بوسیله بررسی مدارهای مغزی درک کند.

Specifically, how does our brain give rise to emotion.

بویژه، اینکه چگونه ذهن ما احساس را رشد می‌دهد.

It's really hard to study feelings and emotions,

مطالعه‌ی عواطف و احساسات بسیار دشوار است،

because you can't measure them.

چراکه شما نمی‌توانید آنها را اندازه بگیرید.

Behavior is still the best and only window

رفتار همچنان بهترین و تنها پنجره

into the emotional experience of another.

به روی تجربه‌های عاطفی است.

For both animals and people,

هم برای حیوانات و هم برای انسان‌ها،

yes, self-report is a behavioral output.

بله، خود ارزیابی یک خروجی رفتاری است.

Motivated behaviors fall into two general classes:

رفتارهای انگیزشی به دو گروه کلی تقسیم می‌شوند:

seeking pleasure and avoiding pain.

به دنبال لذت بودن و پرهیز از درد کردن.

The ability to approach things that are good for you

توانایی رسیدن به چیزهایی که برای شما خوب هستند

and avoid things that are bad for you

و پرهیز ازچیزهایی که برای شما بد هستند

is fundamental to survival.

برای بقا اساسی‌اند.

And in our modern-day society,

و درجامعه‌ی مدرن امروزی ما،

trouble telling the difference can be labeled as a mental illness.

مشکل در گفتن تفاوت می‌تواند به عنوان یک بیماری روانی شناخته شود.

If I was having car trouble,

اگر من مشکل ماشین داشته باشم،

and I took my car to the mechanic,

و ماشینم را به مکانیکی ببرم،

the first thing they do is look under the hood.

اولین کاری که آن‌ها می‌کنند این است که به داخل کاپوت ماشین نگاه می‌کنند.

But with mental health research,

اما در بررسی بیماری روانی،

you can't just pop open the hood with the press of a button.

شما نمی‌توانید تنها با زدن یک دکمه کاپوت را باز کنید.

So this is why we do experiments on animals.

به همین دلیل است ما برروی حیوانات آزمایش انجام می‌دهیم.

Specifically, in my lab, mice.

بطور ویژه، در آزمایشگاه من، موش‌ها.

To understand the brain, well, we need to study brains.

برای درک مغز، خب، ما نیاز به مطالعه مغزها داریم.

And for the first time, we actually can.

وبرای اولین بار، ما واقعا می‌توانیم.

We can pop open the hood.

ما می‌توانیم کاپوت را باز کنیم.

We can look inside

ما می‌توانیم به داخل نگاه کنیم

and do an experiment and see what comes out.

و آزمایش انجام دهیم و ببینیم چه نتایجی بدست می‌آیند.

Technology has opened new windows into the black box that is our minds.

تکنولوژی پنجره‌های جدیدی به جعبه ی سیاه ذهن ما باز کرده است.

The development of optogenetic tools

توسعه‌ی ابزارهای اُپتوژنتیک

has allowed us unprecedented control over specific neurons in the brain

به ما اجازه داده‌اند که کنترل بی سابقه روی نورون‌های خاصی در مغز

and how they talk to each other by firing electrical signals.

وچگونگی حرف زدن آن‌ها با یکدیگر بوسیله شلیک پیام‌های الکتریکی داشته باشیم.

We can genetically engineer neurons to be light sensitive

ما می‌توانیم نورورن‌ها را مهندسی ژنتیکی کنیم تا به نور حساس باشند

and then use light to control how neurons fire.

و سپس از نور برای کنترل چگونگی شلیک نورون‌ها استفاده کنیم.

This can change an animal's behavior,

این می‌تواند رفتار یک حیوان را تغییر دهد،

giving us insight into what that neural circuit can do.

آنچه که آن مدارعصبی می‌تواند انجام دهد به ما بینشی می‌دهد.

Want to know how scientists figure this out?

می‌خواهید بدانید که چگونه دانشمندان این را فهمیدند؟

Scientists developed optogenetic tools by borrowing knowledge

دانشمندان ابزار اُپتوژنتیکی‌ را با بهره‌ گیری از دانش

from other basic science fields.

سایر رشته‌های علوم پایه توسعه داده اند.

Algae are single-celled organisms that have evolved to swim towards light.

جلبک‌ها ارگانیسم‌های تک سلولی‌‌اند که طوری تکامل یافته‌اند تا به‌ سمت نورشنا کنند.

And when blue light shines onto the eyespot of an algae cell,

و وقتیکه نورآبی به لکه چشمی یک سلول جلبک بتابد

a channel opens, sending an electrical signal

کانالی باز می‌شود، یک پیام الکتریکی ارسال می‌کند

that makes little flagella flap

که باعث حرکت تاژک‌های کوچک می‌شود

and propels the algae towards sunlight.

و جلبک را به سمت نورخورشید حرکت می‌دهد.

If we clone this light-sensitive part of the algae

اگر ما این بخش حساس به نور جلبک را کلون کنیم

and then add it to neurons through genetic modification,

وسپس بوسیله تغییرات ژنتیکی به نورون‌ها اضافه کنیم،

we can make neurons light-sensitive, too.

ما می‌توانیم نورون‌های حساس به نور را نیز بسازیم.

Except, with neurons,

بجز این، با نورون‌ها،

when we shine light down an optical fiber deep into the brain,

وقتیکه به فیبرنوری در اعماق مغز نور بتابانیم،

we change how they send electrical signals to other neurons in the brain

ما نحوه ارسال سیگنال‌های الکتریکی به دیگر سلول‌های عصبی مغزرا تغییر می‌دهیم

and thus change the animal's behavior.

و به این ترتیب رفتار حیوان تغییر می‌کند.

With the help of my colleagues,

به کمک همکارانم،

I pioneered the use of optogenetic tools

من در استفاده از ابزاراپتوژنتیک پیشگام شدم

to selectively target neurons that are living in point A,

تا بطور انتخابی نورون‌هایی که در نقطه ی آ هستند را هدف گیری کنم،

sending messages down wires aimed at point B,

پیام‌هایی را با سیم‌ها به هدف نقطه ب ارسال کرده،

leaving neighboring neurons going other places unaffected.

نورون‌های همسایه را که به قسمت‌های دیگر می‌روند بدون تاثیرباقی بگذاریم.

This approach allowed us to test the function of each wire

این رویکرد به ما اجازه داد تا عملکرد هر سیم را

within the tangled mess that is our brain.

درون آشفتگی درهم و برهمی که مغز ما است، بررسی کنیم.

A brain region called the amygdala

ناحیه‌ای از مغز به نام آمیگدال

has long been thought to be important for emotion,

مدت‌هاست که تصورمی‌شود برای احساسات مهم باشد،

and my laboratory discovered

و آزمایشگاه من کشف کرد

that the amygdala resembles a fork in the road

که آمیگدال شبیه یک چند راهی است

where activating one path can drive positive emotion and approach,

جایی‌ که در آن فعال شدن یک مسیر می‌تواند احساسات و رویکردهای مثبت را هدایت کند،

and activating another path can drive negative emotion and avoidance.

و فعال کردن یک مسیر دیگر می‌تواند احساسات منفی و اجتناب را به وجود آورد.

I'm going to show you a couple of examples --

من قصد دارم به شما چند نمونه نشان دهم--

a taste of raw data --

نمونه‌ای از اطلاعات خام--

of how we can use optogenetics to target specific neurons in the brain

ازاینکه چگونه می‌توانیم از اُپتوژنتیک برای هدف‌گیری نورون‌های خاصی درمغز استفاده کنیم

and get very specific changes in behavior.

وتغییرات بسیارخاصی در رفتار به‌دست‌آوریم.

Anxiety patients have abnormal communication

بیماران مضطرب ارتباط غیرعادی‌ای میان

between two parts of the amygdala,

دو ناحیه از آمیگدال دارند،

but in people, it's hard to know if this abnormality is cause or effect

اما درانسان‌ها، دانستن اینکه این ناهنجاری علت یا معلول

of the disease.

بیماری است، دشواراست.

We can use optogenetics to target the same pathway in a mouse,

ما می‌توانیم از آُپتوژنتیک استفاده کنیم تا همان مسیر را در یک موش هدف قراردهیم،

and see what happens.

وببینیم چه چیزی رخ می‌دهد.

So this is the elevated plus maze.

خب این مدل رفتاری ماز بعلاوه شکل مرتفع می‌باشد.

It's a widely used anxiety test

این یک آزمایش اضطراب است که بطورگسترده استفاده می‌شود

that measures the amount of time

که مدت زمانی را که

that the mouse spends in the safety of the closed arms

موش در امنیت بازوهای بسته می‌گذراند

relative to exploring the open arms.

نسبت به کاوش بازوهای باز می‌گذراند اندازه می‌گیرد.

Mice have evolved to prefer enclosed spaces,

موش‌ها تکامل یافته‌اند تا فضاهای بسته را ترجیح دهند،

like the safety of their burrows,

مثل امنیت لانه‌های زیرزمینی‌شان،

but to find food, water, mates,

اما برای پیدا کردن غذا، آب، جفت،

they need to go out into the open

نیاز دارند که بیرون بروند

where they're more vulnerable to predatory threats.

جایی که در معرض خطر بیشتری قرار دارند.

So I'm sitting in the background here,

بنابراین من اینجا در پشت صحنه نشسته‌ام،

and I'm about to flip the switch.

و قصد دارم سوئیچ را بزنم.

And now, when I flip the switch and turn the light on,

وحالا، وقتی که سوییچ را زدم و چراغ را روشن کردم،

you can see the mouse begins to explore the open arms of the maze more.

می‌توانید ببینید که موش شروع به کاوش بیشتری در بازوهای باز مارپیچ می‌کند.

And in contrast to drug treatments for anxiety,

و در مقابل به درمان دارویی برای اضطراب،

there's no sedation, no locomotor impairment,

هیچ آرام‌بخشی، هیچ نقص حرکتی وجود ندارد،

just coordinated, natural-looking exploration.

تنها هماهنگ با روند کاوش طبیعی بود.

So not only is the effect almost immediate,

پس نه تنها اثرش تقریبا بلافاصله است،

but there are no detectable side effects.

بلکه هیچ عوارض جانبی قابل پیداکردنی وجود ندارد.

Now, when I flip the switch off,

حالا، وقتی که کلید را خاموش می‌کنم،

you can see that the mouse goes back to its normal brain function

می‌توانید مشاهده کنید که موش به فعالیت مغزی نرمال خود بازمی‌گردد

and back to its corner.

و به کنج خودش برمی‌گردد.

When I was in the lab and I was taking these data,

زمانی که در آزمایشگاه بودم واین اطلاعات را می‌گرفتم،

I was all by myself, and I was so excited.

تنها بودم و بسیار هیجان زده شدم.

I was so excited, I did one of these quiet screams.

خیلی هیجان زده بودم، من یکی از این جیغ‌ها را کشیدم.

(Silently) Aah!

آه!

(Laughter)

(خنده)

Why was I so excited?

چرا اینقدرهیجان زده بودم؟

I mean, yeah, theoretically, I knew that the brain controlled the mind,

منظورمن این است که، بله، بصورت تئوری من می‌دانستم که مغز ذهن را کنترل می‌کند،

but to flip the switch with my hand

اما با زدن کلید با دست‌های خودم

and see the mouse change its behavioral state

و دیدن تغییر وضعیت‌رفتاری موش

so rapidly and so reversibly,

خیلی سریع و برگشت پذیر،

it was really the first time that I truly believed it.

این اولین بار بود که حقیقتا آن را باور کردم.

Since that first breakthrough,

از زمان اولین موفقیت،

there have been a number of other discoveries.

تعدادی اکتشافات دیگر وجود داشته است.

Finding specific neural circuits that can elicit dramatic changes

یافتن مدارهای عصبی خاص که می‌توانند در رفتار حیوان

in animal behavior.

تغییرات چشمگیر ایجاد کنند.

Here's another example: compulsive overeating.

یک مثال دیگر: پرخوری اجباری.

We can eat for two reasons.

ما می‌توانیم به دو دلیل غذا بخوریم.

Seeking pleasure, like tasty food,

به دنبال لذت، مثل غذاهای خوشمزه،

or avoiding pain, like being hungry.

یا جلوگیری از درد، مثل گرسنه بودن.

How can we find a treatment for compulsive overeating

چگونه ما می‌توانیم یک درمان برای پرخوری اجباری پید کنیم

without messing up the hunger-driven feeding

بدون اینکه تغذیه گرسنگی را از دست بدهیم

that we need to survive?

که برای بقا نیازداریم؟

The first step is to understand

اولین قدم این است که بفهمیم

how the brain gives rise to feeding behavior.

چگونه مغز رفتار تغذیه‌ای ایجاد می‌کند.

This fully-fed mouse is just exploring a space

این موش که کاملا تغذیه شده درحال کاوش درفضایی است

completely devoid of any food.

که کاملا عاری ازهرگونه غذا است.

Here we're using optogenetics to target neurons living in the hypothalamus,

اینجا ما ازاُپتوژنتیک برای هدف گیری نورون‌های هیپوتالاموس استفاده می‌کنیم،

sending messages down wires aimed at the midbrain.

پیام‌ها را ازسیم‌ها به پایین به سمت مغز میانی ارسال می‌کنند.

When I turn the light on, right here,

وقتی که من چراغ را روشن می‌کنم، درست در اینجا،

you can see that the mouse immediately begins licking the floor.

می‌توانید ببینید که موش ناگهان شروع به لیس زدن زمین می‌کند.

(Laughter)

(خنده)

This seemingly frenzied behavior

این رفتار به ظاهر دیوانه کننده

is about to escalate into something I find really incredible.

درحال شدت یافتن به چیزی است که برایم غیرقابل باوربود.

It's kind of trippy, actually.

این درواقع نوعی حیله و تزویراست.

Ready?

آماده‌اید؟

It's right here.

دقیقا اینجاست.

See, he picks up his hands as if he is eating a piece of food,

ببینید، او دست‌هایش را بلند می‌کند مانند زمانی که تکه‌ای غذا می‌خورد،

but there's nothing there, he's not holding anything.

اما چیزی اینجا نیست، او چیزی را نگه نمی‌دارد.

So this circuit is sufficient to drive feeding behavior

پس این مدار برای هدایت رفتار تغذیه‌ای کافی است

in the absence of hunger,

در غیاب گرسنگی،

even in the absence of food.

و حتی درغیاب غذا.

I can't know for sure how this mouse is feeling,

من به طور قطعی نمی‌توانم بدانم که این موش چه احساسی دارد،

but I speculate these neurons drive craving

اما حدس می‌زنم که این نورون‌ها ولع را هدایت می‌کنند

based on the behaviors we elicit when we target this pathway.

برمبنای رفتارهای خروجی که می‌گیریم وقتی که این مسیر را هدف قرار می‌دهیم.

Turn the light back off --

نور را دوباره خاموش کنیم --

animal's back to normal.

حیوان به حالت نرمال باز می‌گردد.

When we silence this pathway,

وقتی که این مسیر را خاموش می‌کنیم،

we can suppress and reduce compulsive overeating

می‌توانیم پرخوری اجباری را سرکوب و

without altering hunger-driven feeding.

بدون تغییر دادن در تغذیه گرسنگی کاهش دهیم.

What did you take away from these two videos

شما چه برداشتی از این دو فیلمی که الان

that I just showed you?

به شما نشان دادم می‌کنید؟

That making a very specific change to neural circuits in the brain

اینکه ایجاد یک تغییر منحصر به فرد در مدارهای عصبی مغز

can have specific changes to behavior.

می‌تواند تغییرات خاصی در رفتار داشته باشد.

That every conscious experience that we have

هرتجربه هوشیارانه‌ای که داریم

is governed by cells in our brain.

توسط سلول‌های درون مغزمان اداره می‌شود.

I am the daughter of a physicist and a biologist,

من دختر یک پزشک و یک بیولوژیست هستم،

who literally met on the boat coming to America

که یکدیگر را روی قایقی که به آمریکا می‌آمد ملاقات کردند

in pursuit of an education.

و به دنبال تحصیل بودند.

So naturally,

پس طبیعتا،

since there was "no pressure" to be a scientist ...

ازآنجایی که «هیچ فشاری» برای دانشمند شدن نبود...

(Laughter)

(خنده)

as a college student,

به عنوان یک دانشجوی کالج،

I had to decide whether I wanted to focus on psychology, the study of the mind,

باید تصمیم می‌گرفتم که آیا می‌خواهم برروی روانشناسی، مطالعه‌ی ذهن،

or neuroscience, the study of the brain.

یا علوم اعصاب، مطالعه مغز تمرکزکنم.

And I chose neuroscience,

ومن علوم اعصاب را انتخاب کردم،

because I wanted to understand how the mind is born

چراکه می‌خواستم بفهمم چگونه ذهن

out of biological tissue.

خارج از بافت بیولوژیکی زاده شده.

But really, I've come full circle to do both.

اما حقیقتا به خانه اول بازگشتم.

And now my research program

وحالا برنامه تحقیقاتی من

bridges the gap between the mind and the brain.

پلی است میان فاصله بین مغز و ذهن.

Research from my laboratory

تحقیقات حاصل ازآزمایشگاه من

suggests that we can begin to tie specific neural circuits

نشان می‌دهد که می‌توانیم شروع کنیم به اتصال مدارهای عصبی منحصربه فرد

to emotional states.

به حالات احساسی.

And we have found a number of circuits

و ما تعدادی مدار پیدا کردیم

that control anxiety-related behavior,

که کنترل رفتارهای مرتبط با هیجان را برعهده دارد،

compulsive overeating,

پرخوری اجباری،

social interaction, avoidance

تعامل اجتماعی، کناره گیری

and many other types of motivated behaviors

و انواع دیگری از رفتارهای انگیزشی

that may reflect internal emotional states.

که احتمالا منعکس کننده حالات احساسی درونی است.

We used to think of functions of the mind as being defined by brain regions.

ما سابقا فکر می‌کردیم که عملکردهای ذهن با نواحی مغزی تعریف شده‌اند.

But my work shows that within a given brain region,

اما کار من نشان داد که داخل یک ناحیه مغزی معین،

there are many different neurons doing different things.

نورون‌های مختلف زیادی درحال انجام کارهای متفاوت وجود دارند.

And these functions are partly defined by the paths they take.

و این عملکردها تا حدودی با مسیری که طی می‌کنند تعریف شده‌اند.

Here's a metaphor to help illustrate

دراینجا تشبیهی برای کمک به تصویرسازی وجود دارد

how these discoveries change the way that we think about the brain.

که چگونه این کشفیات طرز فکر ما را درباره مغز تغییر می‌دهند.

Let's say that the brain is analogous to the world

بیایید بگوییم که مغز همان دنیا است

and that neurons are analogous to people.

و نورون‌ها همان مردم هستند.

And we want to understand how information is transmitted across the planet.

و ما می‌خواهیم بفهمیم که چگونه اطلاعات به سراسر سیاره منتقل می‌شود.

Sure, it's useful to know

مطمئنا، مفید است که بدانیم

where a given person is located when recording what they're saying.

افرد مشخص شده هنگام ثبت آنچه که می‌گویند کجا قراردارند.

But I would argue that it's equally important

اما من استدلال خواهم کرد که به همان اندازه مهم است

to know who this person is talking to,

که بدانیم این افراد با چه کسی حرف می‌زنند،

who is listening

چه کسی گوش می‌دهد

and how the people listening respond to the information that they receive.

وچگونه افراد شنونده به اطلاعات دریافتی پاسخ می‌دهند.

The current state of mental health treatment

جایگاه حال حاضر روان درمانی

is essentially a strategy of trial and error.

اساسا یک استراتژی آزمون و خطا است.

And it is not working.

و کار نمی‌کند.

The development of new drug therapies for mental health disorders

توسعه دارو درمانی‌های جدید برای اختلالات روانی

has hit a brick wall,

به بن بست خورده است،

with scarcely any real progress since the 1950s.

بدون هیچ گونه پیشرفت واقعا موثری از دهه‌ی ۱۹۵۰.

So what does the future hold?

پس چه اتفاقی در آینده می‌افتد؟

In the near future,

در آینده نزدیک،

I expect to see a mental health treatment revolution,

من انتظاردارم که یک انقلاب در روان درمانی مشاهده کنم،

where we focus on specific neural circuits in the brain.

جایی که ما روی مدارهای عصبی خاصی در مغز تمرکز کنیم.

Diagnoses will be made based on both behavioral symptoms

تشخیص دادن بردو مبنای علائم رفتاری

and measurable brain activity.

وفعالیت مغزی قابل اندازه گیری خواهد بود.

Further in the future,

در آینده‌ی دورتر،

by combining our ability to make acute changes to the brain

با ترکیب توانایی‌مان در ایجاد تغییرات شدید در مغز

and get acute changes to behavior

وگرفتن تغییرات شدید در رفتار

with our knowledge of synaptic plasticity to make more permanent changes,

به همراه دانش ما درباره انعطاف پذیری سیناپسی به منظور ایجاد تغییرات دائمی‌تر،

we could push the brain into a state of fixing itself

ما می‌توانیم مغز را به سمت حالت خود تعمیرکنندگی هل بدهیم

by reprogramming neural circuits.

ازطریق برنامه ریزی مجدد نورون‌ها.

Exposure therapy at the circuit level.

مواجهه درمانی درسطح مدار.

Once we switch the brain into a state of self-healing,

وقتی که ما مغز را به حالت خود درمانی تغییر می‌دهیم،

this could potentially have long-lasting effects

می‌تواند بطور بالقوه آثار طولانی مدتی

with no side effects.

بدون هیچ گونه عوارض جانبی داشته باشد.

I can envision a future where neural circuit reprogramming

می‌توانم آینده‌ای را تجسم کنم که در آن برنامه ریزی مجدد مدارهای عصبی

represents a potential cure, not just a treatment.

یک درمان بالقوه را ارائه می‌دهد، نه فقط یک درمان.

OK, but what about right now?

خب، اما درمورد حال حاضر چی؟

If from this very moment forward,

اگر از همین لحظه به بعد،

each and every one of you left this talk

هرکدام از شما این سخنرانی را ترک کنید

and truly believed that the mind comes entirely from cells in your brain,

و کاملا باور کنید که ذهن تماما از سلول‌های داخل مغز شما بوجود می‌آید،

then we could immediately get rid of negative perceptions and stigmas

پس ما می‌توانیم بلافاصله از ادراکات وبرچسب‌های منفی رها شویم

that prevent so many people

که مانع بسیاری ازافراد

from getting the mental health support that they need.

درگرفتن کمک‌های بهداشت روان مورد نیازشان می‌شود.

Mental health professionals,

به عنوان متخصصین سلامت روان،

we're always thinking about what's the next new treatment.

ما همواره درباره اینکه چه چیزی درمان جدید بعدی هست فکر می‌کنیم.

But before we can apply new treatments,

اما قبل ازاینکه بتوانیم درمان جدید را استفاده کنیم،

we need people to feel comfortable seeking them.

نیاز داریم که مردم با کاوش شدنشان احساس راحتی کنند.

Imagine how dramatically we could reduce the rates of suicides

تصورکنید که به چه میزان چشمگیری می‌توانستیم میزان خودکشی‌ها و

and school shootings

تیرانداز‌یهای مدرسه‌ای را کاهش‌ دهیم

if everyone who needed mental health support actually got it.

اگر هرکسی که به پشتیبانی سلامت روانی نیاز داشت در حقیقت آن‌ را دریافت می‌کرد.

When we truly understand exactly how the mind comes from the brain,

زمانی که ما حقیقتا درک کنیم که چگونه ذهن ازمغز منشا می‌گیرد،

we will improve the lives of everyone

زندگی همه‌ای افراد را بهبود خواهیم بخشید

who will have a mental illness in their lifetime --

کسانی که درطول زندگی خود به یک بیماری روانی دچارشوند--

half the population --

نیمی از جمعیت--

as well as everyone else with whom they share the world.

وهمچنین همه‌ی افراد دیگری که با آن‌ها دنیای خودشان را سهیم شده‌اند.

Thank you.

متشکرم.

(Applause)

(تشویق)