What gardening taught me about life | tobacco brown

Translator: hassan qodusi Reviewer: sadegh zabihi

At age four, I found a garden,

در چهارسالگی، باغی پیدا کردم،

living underneath the kitchen floor.

که زیر کف آشپزخانه زندگی می‌کرد.

It was hiding behind leftover patches of linoleum

زیر باقی‌مانده‌های موزاییک‌های کف زمین قایم شده بود

on the worn-out floor my mother was having removed.

که کهنه شده بودند و مادرم قصد کندن‌شان را داشت.

The workman was busy when the garden caught my attention.

کارگر سرگرم کارش بود که آن باغچه توجهم را جلب کرد.

My eyes became glued to the patterns of embroidered roses

چشم‌هام دوخته شد به الگوهایی از رزهای تزئینی برجسته

blooming across my childhood landscape.

که منظره بچگی‌هایم را پرگل کرده بود.

I saw them and felt a sense of joy and adventure.

آنها را دیدم و احساس شور و هیجان کردم.

This excitement felt like a feeling to go forward

هیجانش مثل احساسی بود

into something I knew nothing about.

که سر از جایی در می‌آورد که شناختی به آن نداشتم.

My passion and connection to garden started at that exact moment.

دلبستگی و ارتباطم با باغ‌ها از همان ثانیه شروع شد.

When spring arrived, I ran so fast through the house,

وقتی بهار فرا رسید، توی خونه بدو بدو می‌کردم،

speeding ahead of my mother's voice.

طوری که از صدای مادرم جلو می‌زدم.

I pulled on my red corduroy jumper and my grey plaid wool hat

قبل از اینکه مادرم بتواند ژاکت‌اش را بپوشد

before my mother could get her jacket on.

لباس کار مخملی قرمزم و کلاه پشمی خاکستری‌ام را می‌پوشیدم.

I catapulted out of the front screen door

از در جلویی می‌پریدم بیرون

and threw myself on a fresh carpet of grass.

و خودم را پرت می‌کردم روی فرشی از علف‌های تر و تازه.

Excited, I bounced to my feet and flipped three more cartwheels

هیجان‌زده، روی پاهام خیز برمی‌داشتم و سه تا چرخ‌وفلک می‌زدم

before landing by her side.

تا کنار مادرم پایم به زمین برسد.

Mother dear was in the garden

مادر عزیزم توی باغ

busy breaking up the soil,

سرگرم زیر و رو کردن خاک بود،

and I sat beside her,

و من هم کنارش نشسته بودم،

playing with mud pies in the flower bed.

در باغچه خاک‌بازی می‌کردم.

When her work was done,

وقتی کارش تمام شد،

she rewarded me with an ice-cold glass of bittersweet lemonade

جایزه بهم یک لیوان تگری لیموناد تلخ و شیرین داد

and then lined my shoes with sprigs of mint

و بعد توی کفش‌هایم ساقه نعناع گذاشت

to cool off my feet.

تا پاهایم را خنک کند.

My mother cooked with the colors and textures of her garden.

مادرم با انواع رنگ‌ها و بافت‌های موجود در باغش آشپزی می‌کرد.

She baked yams and squash

سیب‌زمینی و کدو مسما می‌پخت

and heirloom tomatoes and carrots.

و هویج و گوجه‌های اصلاح شده.

She fed love to a generation of people

او با سبزیجات و لوبیای ارغوانی

عشق را به سفره‌های یک نسل از آدمها برد.

with purple hull peas and greens.

It seems that during my childhood,

ظاهراً هنگام کودکی من،

the blooms from my mother's gardens have healed all the way from her halo

شکوفه گل‌های باغ مادرم بیش از آنکه از ریشه‌های زیر پایمان تغذیه کنند،

to the roots on the soles of our feet.

از هاله نورانی وجود او سیراب می‌شدند.

In our last conversation before her death,

در آخرین صحبت‌مان پیش از اینکه فوت کند،

she encouraged me to go anywhere in the world

تشویقم کرد که به هرجایی از دنیا

that would make me happy.

که خوشحالم می‌کند بروم.

Since then, I have planted her gardens

از آن موقع، من باغ‌های مادرم را در قالب پروژه‌های هنری

through art installations throughout the world,

در سراسر دنیا کاشته‌ام،

in countries of the people that I meet.

در کشورهای مردمی که ملاقات می‌کنم.

Now they are lining parks and courtyards,

حالا آنها حیاط‌ها و بوستان‌هایی درست می‌کنند،

painted on walls and even in blighted lots off the street.

نقاشی شده بر دیوار و حتی در محوطه‌های دلگیر کنار خیابان.

If you were in Berlin, Germany,

اگر در برلین آلمان بودید،

you would have seen my garden at Stilwerk Design Center,

باغ مرا در «مرکز طراحی استیلورک» می‌دیدید،

where rosemary and lavender, hydrangea and lemon balm

جایی که رزماری و سُنبل بنفش، ادریسی و بادرنجبویه

trailed up the glass elevators to all six floors.

آسانسورهای شیشه‌ای را تا تمام شش طبقه پر کرده.

In 2009, I planted "Philosophers Garden,"

سال ۲۰۰۹، «باغ فلاسفه» را کاشتم،

a garden mural,

یک باغ دیواری،

blooming at the historic Frederick Douglass High School

سبز شده در دبیرستان تاریخی «فردریک داگلاس»

in Memphis, Tennessee.

در ممفیس، تنسی.

This school’s garden fed an entire community

این باغ در این مدرسه به کل مردم روحیه می‌داد

and was honored by Eleanor Roosevelt during the Great Depression.

و به افتخار النور روزولت در دوران رکود بزرگ ساخته شد.

Again, in 2011, I planted at Court Square Park --

باز هم در سال ۲۰۱۱ در بوستان کورت اسکوئر کشت‌وکار کردم --

six entry gardens

شش باغچه ورودی

with 80 varieties of deliciously fragrant floribunda

با ۸۰ گونه از رز پرورشی فلوریبوندای خیلی خوشبو

and hybrid tea roses.

و رزهای چای دو رگه.

Gardening has taught me that planting and growing a garden

باغداری به من آموخت که کاشتن و پرورش یک باغ

is the same process as creating our lives.

همان فرآیند آفرینش زندگی است.

This process of creation begins in the spring,

این فرآیند آفرینش در بهار آغاز می‌شود،

when you break up the soil and start anew.

وقتی خاک را زیر و رو کرده و کار را از سر می‌گیرید.

Then it's time to clear out the dead leaves,

سپس وقت آن است که برگهای مرده را جمع کنید،

debris and roots of the winter.

خاک‌برگ و ریشه‌های زمستان.

The gardener must then make sure

باغبان سپس باید اطمینان پیدا کند

that a good disposition and the proper nutrients

که یک ترکیب و مواد مغذی صحیح

are correctly mixed in the soil.

به درستی در خاک مخلوط شده‌اند.

Then it's important to aerate the topsoil

بعد مهم است که روخاک را درست کنیم

and leave it loosely packed on the surface.

و آن را کمی فشرده شده روی سطح رها کنیم.

You won't get those beautiful blooms in life

در زندگی به آن گلهای زیبا نخواهید رسید

until you first do the work just right.

مگر ابتدا به ساکن کارتان را به درستی انجام دهید.

When our gardens are balanced with care,

وقتی باغ‌هایمان با مراقبت به تعادل رسید،

we can harvest the beauty of living a life of grace.

می‌توانیم زیبایی داشتن یک زندگی پر مهر و محبت را برداشت کنیم.

In the forests,

در جنگل‌ها،

when trees realize through their roots that another tree is sick,

وقتی درختان از سر ریشه‌هایشان می‌فهمند که درختی دیگر بیمار شده،

they will send a portion of their nutrients to that tree

بخشی از آذوقه خود را به آن درخت ارسال می‌کنند

to help them to heal.

تا به خوب شدن‌شان کمک کنند.

They never think about what will happen to them

هرگز به این فکر نمی‌کنند که چه بر سرشان خواهد آمد

or feel vulnerable when they do.

یا احساس ضعیف شدن نمی‌کنند.

When a tree is dying,

وقتی یک درخت رو به مرگ است،

it releases all of its nutrients to other trees that need it the most.

تمام آذوقه خود را به درختانی می‌دهد که لازمش دارند.

Below the surface, we are all connected by our roots

از زیر سطح، ما بوسیله ریشه‌هایمان بهم وصل هستیم

and sharing nutrients with each other.

و آذوقه‌ها را با هم ردوبدل می‌کنیم.

It's only when we come together that we can honestly grow.

تنها وقتی با هم هستیم می‌توانیم رشد کنیم.

It's the same for humans in the garden of hardship.

برای انسان‌ها هم در باغ مصائب همینطور است.

In this garden,

در این باغ،

when the caterpillar transforms into a chrysalis,

وقتی یک کرم ابریشم به یک شفیره تبدیل می‌شود،

this involves some struggle.

اندکی به زحمت می‌افتد.

But it's a challenge with a purpose.

اما چالشی است هدفمند.

Without this painful fight

بدون این مبارزه پر رنج

to break free from the confines of the cocoon,

برای رهایی از قفس پیله‌اش

the newly formed butterfly can't strengthen its wings.

پروانه تازه متولد شده نمی‌تواند بالهایش را قوی کند.

Without the battle, the butterfly dies without ever taking flight.

بی مبارزه، پروانه می‌میرد بدون اینکه پرواز کرده باشد.

My life's work

کار من در زندگی

is to illustrate how to integrate human connectivity into the garden.

این است که نشان دهم چطور آدم‌ها به باغ‌ها مرتبط هستند.

Gardens are full of magical wisdom for this transformation.

باغها پر از توصیه‌های جادویی هستند برای این دگرگونی.

Mother Nature is creative energy waiting to be born.

مادر طبیعت انرژی خلاقه‌ای است منتظر پدیدار گشتن.

Gardens are a mirror

باغها آیینه‌ای هستند

that cast their own reflection into our waking lives.

که بازتاب خود را به زندگی روزانه ما می‌بخشند.

So nurture your talents and strengths

پس مراقب استعدادها و قدرت‌های خود باشید

while you appreciate all you've been given.

در حالی‌که قدردان آنچه در اختیارتان گذاشته شده هستید.

Remain humble to healing.

نسبت به رشد خود فروتن بمانید.

And maintain compassion for others.

و همچنان در حق دیگران نوع‌دوستی کنید.

Cultivate your garden for giving

باغ خود را برای بخشیدن سرسبز کنید

and plant those seeds for the future.

و دانه بکارید برای آیندگان.

The garden is the world living deep inside of you.

باغ دنیایی است که در عمق وجودتان زنده است.

Thank you.

ممنونم.

(Applause)

(تشویق)

(Cheers)

(هلهله)

(Applause)

(تشویق)