4 ways to build a human company in the age of machines | Tim Leberecht

Translator: Mahdieh Hadian Rasanani Reviewer: Nima Pourreza

Half of the human workforce is expected to be replaced

انتظار می‌رود نیمی از نیروی انسانی

در بیست سال آینده با نرم‌افزارها و ربات‌ها جایگزین شوند.

by software and robots in the next 20 years.

And many corporate leaders welcome that as a chance to increase profits.

بسیاری از مدیران شرکت‌ها از این موضوع بعنوان فرصتی برای افزایش سود استقبال می‌کنند.

Machines are more efficient;

ماشینها کارایی بیشتری دارند؛

humans are complicated and difficult to manage.

انسان‌ها پیچیده هستند و مدیریت آن‌ها دشوار است.

Well, I want our organizations to remain human.

خب، من می‌خواهم سازمان‌های ما انسانی باقی بمانند.

In fact, I want them to become beautiful.

در واقع من می‌خواهم آن‌ها زیبا شوند.

چون وقتی ماشینها شغل‌های ما را گرفتند و آن‌ها را بهترانجام دادند،

Because as machines take our jobs and do them more efficiently,

soon the only work left for us humans will be the kind of work

به زودی تنها کاری که برای ما انسان‌ها باقی می‌ماند،

کاری است که باید به زیبایی انجام شود، تا با بهره‌وری بیشتر.

that must be done beautifully rather than efficiently.

To maintain our humanity in the this second Machine Age,

برای حفظ انسانیت در دومین عصر ماشینی،

we may have no other choice than to create beauty.

شاید جز به وجود آوردن زیبایی، انتخاب دیگری نداشته باشیم.

Beauty is an elusive concept.

زیبایی، مفهومی پیچیده است.

For the writer Stendhal it was the promise of happiness.

از نظر استاندال (نویسنده فرانسوی)، زیبایی وعده شادی است.

For me it's a goal by Lionel Messi.

از نظر من، می‌تواند یک گل لیونل مسی باشد.

(Laughter)

(خنده)

So bear with me

بگذارید توضیح بدهم.

as I am proposing four admittedly very subjective principles

من چهار شرط اصلی را نام می‌برم

that you can use to build a beautiful organization.

که می‌توانید از آن‌ها برای ایجاد یک سازمان زیبا استفاده کنید.

First: do the unnecessary.

اول: غیرلازم را انجام دهید.

[Do the Unnecessary]

[ غیرلازم را انجام دهید.]

A few months ago, Hamdi Ulukaya,

چند ماه پیش، حمدی اولوکایا،

the CEO and founder of the yogurt company Chobani,

مدیرعامل و موسس شرکت تولید ماست "چوبانی"

made headlines when he decided to grant stock to all of his 2,000 employees.

در خبرها آمد، وقتی تصمیم گرفت سهام شرکت را بین دو هزار کارمند آن تقسیم کند.

Some called it a PR stunt,

بعضی این کار را عوام فریبی نامیدند،

others -- a genuine act of giving back.

بعضی دیگر آن را بخشندگی می‌دانستند.

But there is something else that was remarkable about it.

ولی نکته قابل توجه دیگری در مورد آن وجود داشت.

این کار کاملا ناگهانی انجام شد.

It came completely out of the blue.

هیچ فشاری از جانب بازار یا سهامداران وجود نداشت.

There had been no market or stakeholder pressure,

and employees were so surprised

و کارکنان آنقدر غافلگیر شده بودند

that they burst into tears when they heard the news.

که وقتی خبرها را شنیدند، گریه می‌کردند.

Actions like Ulukaya's are beautiful because they catch us off guard.

کارهایی مانند کار اولوکایا زیبا هستند، چون ما را غافلگیر می‌کنند.

They create something out of nothing

این کارها از هیچ، چیزی به وجود می‌آورند

چون کاملا غیرضروری هستند.

because they're completely unnecessary.

زمانی در یک شرکت کار می‌کردم

I once worked at a company

که در نتیجه ادغام

that was the result of a merger

of a large IT outsourcing firm and a small design firm.

یک شرکت بزرگ برون‌سپار فناوری اطلاعات و شرکت کوچک طراحی به وجود آمده بود.

We were merging 9,000 software engineers

ما باید نه هزار مهندس نرم‌افزار را

with 1,000 creative types.

با هزار کارمند خلاق ادغام می‌کردیم.

And to unify these immensely different cultures,

و برای متحدکردن این دو فرهنگ کاملا متفاوت،

we were going to launch a third, new brand.

می‌خواستیم یک شعبه سوم جدید افتتاح کنیم.

And the new brand color was going to be orange.

و قرار شد رنگ این شعبه جدید نارنجی باشد.

به دلیل محدودیت بودجه در افتتاحیه،

And as we were going through the budget for the rollouts,

we decided last minute

در دقیقه آخر تصمیم گرفتیم

to cut the purchase of 10,000 orange balloons,

که خرید ده هزار بادکنک نارنجی که

which we had meant to distribute to all staff worldwide.

می‌خواستیم بین کارکنان در تمام دنیا پخش کنیم را لغو کنیم.

They just seemed unnecessary and cute in the end.

این کار غیرضروری و بامزه به نظر می‌رسید.

I didn't know back then

من در آن زمان نمی‌دانستم

that our decision marked the beginning of the end --

که این تصمیم ما، آغاز یک پایان بود.

that these two organizations would never become one.

و آن دو سازمان هیچ‌وقت متحد نشدند.

And sure enough, the merger eventually failed.

و مطمئنا، آن ادغام در نهایت شکست خورد.

Now, was it because there weren't any orange balloons?

دلیل این شکست، نخریدن بادکنک‌های نارنجی بود؟

No, of course not.

نه، قطعا نه.

But the kill-the-orange-balloons mentality permeated everything else.

ولی نخریدن بادکنک‌های نارنجی به طور ذهنی در همه موضوعات دیگر نفوذ کرد.

شاید همیشه متوجه این موضوع نشوید، ولی وقتی انجام کار غیرضروری را لغو می‌کنید،

You might not always realize it, but when you cut the unnecessary,

you cut everything.

همه چیز را لغو می‌کنید.

Leading with beauty means rising above what is merely necessary.

رهبری با زیبایی به معنی فراتر رفتن از انجام کارهای صرفا ضروری است.

So do not kill your orange balloons.

پس بادکنک‌های نارنجی خود را از بین نبرید.

اصل دوم:

The second principle:

create intimacy.

صمیمیت ایجاد کنید.

[صمیمیت ایجاد کنید.]

[Create Intimacy]

Studies show that how we feel about our workplace

مطالعات نشان می‌دهند احساسی که ما نسبت به محل کارمان داریم،

very much depends on the relationships with our coworkers.

به میزان زیادی وابسته به ارتباطات ما با همکارانمان است.

And what are relationships other than a string of microinteractions?

و ارتباطات چه چیزی است به جز مجموعه‌ای از تعاملات کوچک؟

روزانه صدها مورد از این تعاملات در سازمان‌های ما رخ می‌دهد

There are hundreds of these every day in our organizations

that have the potential to distinguish a good life from a beautiful one.

که پتانسیل ایجاد تمایز بین یک زندگی خوب با یک زندگی زیبا را دارند.

The marriage researcher John Gottman says

پژوهشگر ازدواج، جان گاتمن می‌گوید

that the secret of a healthy relationship

راز یک رابطه سالم

ژست بزرگ یا وعده‌های بلندپروازانه نیست.

is not the great gesture or the lofty promise,

it's small moments of attachment.

راز آن، لحظه‌های کوچک دلبستگی است.

In other words, intimacy.

یا به عبارت دیگر، صمیمیت.

در سازمان‌های به هم پیوسته

In our networked organizations,

we tout the strength of weak ties

ما به دنبال تقویت روابط ضعیف هستیم

but we underestimate the strength of strong ones.

ولی تقویت روابط قوی‌تر را دست کم می‌گیریم.

We forget the words of the writer Richard Bach who once said,

ما این گفته ریچارد باخ را فراموش کرده‌ایم که زمانی گفت

"صمیمیت

"Intimacy --

not connectedness --

ارتباط نیست؛

intimacy is the opposite of loneliness."

صمیمیت، متضاد تنهایی است."

So how do we design for organizational intimacy?

پس چگونه صمیمیت سازمانی را طرح‌ریزی کنیم؟

The humanitarian organization CARE

سازمان بشردوستانه CARE

wanted to launch a campaign on gender equality

می‌خواست کمپینی راه بیندازد برای برابری جنسیتی

in villages in northern India.

در روستاهای شمال هند.

ولی به سرعت متوجه شد

But it realized quickly

that it had to have this conversation first with its own staff.

که اول باید این موضوع را به کارکنان خود توضیح دهد.

So it invited all 36 team members and their partners

به خاطر همین، تمام ۳۶ عضو گروه و همکارانشان را

به یکی از معابد خاجوراهو دعوت کرد،

to one of the Khajuraho Temples,

known for their famous erotic sculptures.

که به خاطر مجسمه‌های شهوانی معروف هستند.

And there they openly discussed their personal relationships --

و در آنجا، آن‌ها در مورد روابط خصوصی خود

و تجربه‌هایشان در مورد برابری جنسیتی

their own experiences of gender equality

with the coworkers and the partners.

در ارتباط با همکارانشان بحث کردند.

برای همه مشارکت‌کنندگان روشنگرانه بود.

It was eye-opening for the participants.

Not only did it allow them to relate to the communities they serve,

این کار نه تنها بین آن‌ها با جامعه‌ای که برای آن کار می‌کنند، ارتباط برقرار کرد،

it also broke down invisible barriers

بلکه موانع نامرئی را از بین برد

and created a lasting bond amongst themselves.

و بین خودشان رابطه‌ای بادوام ایجاد کرد.

Not a single team member quit in the next four years.

حتی یک نفر از اعضای آن گروه، تا چهار سال بعد استعفا نکرد.

So this is how you create intimacy.

این‌گونه می‌توانید صمیمیت ایجاد کنید.

No masks ...

بدون نقاب

or lots of masks.

یا نقاب‌های بسیار

(Laughter)

(خنده)

When Danone, the food company,

وقتی شرکت مواد غذایی دنون

wanted to translate its new company manifesto into product initiatives,

می‌خواست بیانیه شرکت را به ابتکاری در محصول تفسیر کند،

it gathered the management team

تیم مدیریتی و

and 100 employees from across different departments,

صد کارمند را گرد هم آورد.

seniority levels and regions

از اداره‌ها، سطوح و مناطق مختلف

برای یک استراتژی عقب نشینی سه روزه.

for a three-day strategy retreat.

And it asked everybody to wear costumes for the entire meeting:

و از همه خواست در تمام جلسه لباس مبدل بپوشند:

wigs, crazy hats, feather boas,

کلاه گیس، کلاه های عجیب پرهای رنگی،

huge glasses and so on.

عینک های بزرگ و ...

And they left with concrete outcomes

به نتایج ملموسی رسیدند.

and full of enthusiasm.

و پر از اشتیاق.

و وقتی من از یک خانمی که این آزمایش را طراحی کرده است پرسیدم

And when I asked the woman who had designed this experience

"چرا جواب داد؟"

why it worked,

she simply said, "Never underestimate the power of a ridiculous wig."

ساده جواب داد: "هیچوقت قدرت یک کلاه گیس مسخره را دست کم نگیر."

(خنده حضار)

(Laughter)

(Applause)

(تشویق)

Because wigs erase hierarchy,

چون گلاه گیس سلسله مراتب را از بین میبرد،

و سلسه مراتب صمیمت را

and hierarchy kills intimacy --

both ways,

برای هردو،

for the CEO and the intern.

هم مدیرعامل وهم کارآموز،

Wigs allow us to use the disguise of the false

گلاه گیس به ما اجازه داد تا از تغییر قیافه ساختگی استفاده کنیم

to show something true about ourselves.

تا چیزی درست را درمورد خودمان نشان دهیم.

و این در زندگی کاری هر روزه مان ساده نیست،

And that's not easy in our everyday work lives,

because the relationship with our organizations

چون رابطه ما با موسساتمان

is often like that of a married couple that has grown apart,

بیشتر شبیه آن زوج ازدواج کرده ایست که جدا از هم رشد کرده اند،

suffered betrayals and disappointments,

از خیانت و مایوس شدن رنج کشیده اند،

and is now desperate to be beautiful for one another once again.

و دیگر رمقی برای زیبا کردن خود برای دیگری ندارند.

And for either of us the first step towards beauty involves a huge risk.

و برای تمام ما اولین قدم به سمت زیبایی همراه با ریسک بزرگیست.

The risk to be ugly.

ریسک زشت بودن.

[Be Ugly]

[زشت باش.]

موسسات زیادی این روزها علاقمند به طراحی فضای کاری زیبا هستند

So many organizations these days are keen on designing beautiful workplaces

that look like anything but work:

که به همه چیز شبیه است جز کار:

استراحتگاه برای تعطیلات،کافی شاپ زمین بازی یا محیط دانشگاه هایی

vacation resorts, coffee shops, playgrounds or college campuses --

(خنده حضار)

(Laughter)

Based on the promises of positive psychology,

بر اساس آنچه که روانشناسی مثبت میگوید،

we speak of play and gamification,

ما درباره بازی صحبت میکنیم،

and one start-up even says that when someone gets fired,

و حتی یک استارت آپ می‌گوید وقتی یک‌نفر اخراج می‌شود،

they have graduated.

آنها فارغ التحصیل شده اند.

(Laughter)

(خنده حضار)

That kind of beautiful language only goes "skin deep,

آن نوع زبان زیبا به این جمله شباهت دارد: "زیبایی ها از ظاهر اند،

but ugly cuts clean to the bone,"

اما زشت ها از دورن،"

as the writer Dorothy Parker once put it.

همانطور که نویسنده دوروتی پارکر گفته است.

To be authentic is to be ugly.

برای درست بودن باید زشت بود.

It doesn't mean that you can't have fun or must give in to the vulgar or cynical,

این به این معنی نیست که نمتوانید خوش بگذرانید یا باید مبتذل و بدبینانه باشد،

but it does mean that you speak the actual ugly truth.

ولی به این معنی است که حقیقت تلخ واقعی را بگویید.

Like this manufacturer

مانند این تولید کننده

که میخواست یکی از واحدهای تجاری خود را انتقال دهد.

that wanted to transform one of its struggling business units.

It identified, named and pinned on large boards all the issues --

تمام مسائل را شناسایی کرد،نام گذاشت و روی تخته های بزرگی چسباند

and there were hundreds of them --

و صدها عدد از آنها بود

that had become obstacles to better performance.

که موانع عملکرد بهتر بودند.

They put them on boards, moved them all into one room,

آنها را روی تخته گذاشتند، همه را به یک اتاق بردند،

which they called "the ugly room."

که به آن" اتاق زشت" می‌گفتند.

زشت برای همه عینی شد تا ببینند

The ugly became visible for everyone to see --

it was celebrated.

آن (کار) تحسین شد.

And the ugly room served as a mix of mirror exhibition and operating room --

و اتاق زشت هم اتاق آینه نمایش دهنده بود و هم اتاق عمل

a biopsy on the living flesh to cut out all the bureaucracy.

نمونه گیری از گوشت زنده برای بریدن تمام بروکراسی.

The ugliest part of our body is our brain.

زشت ترین بخش بدن ما مغزمان است.

Literally and neurologically.

به صورت عینی و عصبی.

Our brain renders ugly what is unfamiliar ...

مغز ما هرآنچه غیر آشناست زشت می‌پندارد،

modern art, atonal music,

هنر مدرن، موسیقی ناموزون

jazz, maybe --

جاز شاید --

VR goggles for that matter --

عینک‌های واقعیت مجازی برای آن موضوع --

strange objects, sounds and people.

چیزها و صداها و مردم عجیب

But we've all been ugly once.

ولی همه ما یک موقعی زشت بوده ایم.

We were a weird-looking baby,

ما یک بچه با ظاهر عجیب بودیم،

a new kid on the block, a foreigner.

بچه جدید در محله، یک غریبه.

And we will be ugly again when we don't belong.

و دوباره زشت خواهیم شد وقتی تعلق نداشته باشیم.

The Center for Political Beauty,

مرکزی برای زیبایی سیاسی،

an activist collective in Berlin,

گردهمایی فعالان در برلین،

recently staged an extreme artistic intervention.

اخیرا یک مداخله هنری را روی نمایش دادند.

With the permission of relatives,

با اجازه وابستگان،

نبش قبر پناهندگانی بود که در مرزهای اروپا غرق شده بودند،

it exhumed the corpses of refugees who had drowned at Europe's borders,

transported them all the way to Berlin,

انتقالشان دادند به برلین،

and then reburied them at the heart of the German capital.

و دوباره در قلب پایتخت آلمان دفنشان کردند.

The idea was to allow them to reach their desired destination,

ایده این بود که به آنها اجازه دهد به مقصد دلخواهشان برسند،

متاسفانه بعد از مرگشان.

if only after their death.

Such acts of beautification may not be pretty,

آن اعمال زیبا کردن شاید زیبا نباشند،

ولی لازم اند.

but they are much needed.

Because things tend to get ugly when there's only one meaning, one truth,

چون چیزها مایلند زشت شوند وقتی فقط یک معنی و حقیقت وجود دارد،

only answers and no questions.

فقط جواب ها و نه سوال ها.

Beautiful organizations keep asking questions.

موسسات زیبا مدام سوال می‌پرسند.

They remain incomplete,

ناقص میمانند.

which is the fourth and the last of the principles.

که چهارمین و آخرین اصل است

[Remain Incomplete]

[ناقص بمان]

Recently I was in Paris,

اخیرا پاریس بودم،

and a friend of mine took me to Nuit Debout,

و یکی از دوستانم مرا به نیوت دیبوت برد،

which stands for "up all night,"

که به معنی "تمام شب بیدار" است

the self-organized protest movement

یک جنبش اعتراضی خودمحور

that had formed in response to the proposed labor laws in France.

که برعلیه قوانین کار در فرانسه به وجود آمده است.

Every night, hundreds gathered at the Place de la République.

هرشب، صدها نفر در مکان de la République جمع می‌شوند.

Every night they set up a small, temporary village

هرشب یک دهکده کوچک موقتی برپا میکنند

to deliberate their own vision of the French Republic.

تا دید خودشان را از جمهوری فرانسه بیان کنند.

و در مرکز این جنبش موقتی

And at the core of this adhocracy

was a general assembly where anybody could speak

یک مجمع عمومی بود که همه بتوانند صحبت کنند

با استفاده یک زبان اشاره مخصوص.

using a specially designed sign language.

Like Occupy Wall Street and other protest movements,

مثل جنبش اشغال وال استریت یا دیگر جنبش های اعتراضی،

Nuit Debout was born in the face of crisis.

جنبش "نیوت دیبوت" در قبال بحران به وجود آمد.

بی نظم بود --

It was messy --

full of controversies and contradictions.

پر از اختلاف و تناقض بود.

But whether you agreed with the movement's goals or not,

ولی موافق اهداف جنبش باشید یا نه،

every gathering was a beautiful lesson in raw humanity.

همه دورهم جمع شدنی، درسی زیبا درباره انسانیت است.

And how fitting that Paris --

و چگونه پاریس

the city of ideals, the city of beauty --

شهر آرمان ها، شهر زیبایی

was it's stage.

صحنه وقوع آن بود.

It reminds us that like great cities,

آن برای ما یادآوری میکند که مانند شهرهای بزرگ،

the most beautiful organizations are ideas worth fighting for --

زیباترین موسسات از ایده ارزش جنگیدن بوجود آمده اند

even and especially when their outcome is uncertain.

حتی و مخصوصا زمانی که نتایج قطعی نیستند.

They are movements;

آنها جنبش هایی هستند،

they are always imperfect, never fully organized,

که همیشه ناقص، کاملا برنامه ریزی شده نیستند،

پس هیچوقت محبوبیت از دست نمی‌دهند.

so they avoid ever becoming banal.

They have something but we don't know what it is.

چیزی دارند که ما نمیدانیم چیست.

They remain mysterious; we can't take our eyes off them.

آنها ناشناخته میمانند، نمیتوانیم به آنها بی توجه باشیم.

We find them beautiful.

ما آنها را زیبا می‌دانیم.

So to do the unnecessary,

پس برای انجام غیرلازم،

برای ایجاد صمیمیت،

to create intimacy,

to be ugly,

برای زشت بودن،

to remain incomplete --

برای ناقص ماندن --

these are not only the qualities of beautiful organizations,

اینها تنها کیفیت های یک موسسه زیبا نیستند،

these are inherently human characteristics.

ذاتا ویژگی های انسانی هستند.

And these are also the qualities of what we call home.

و همچنین اینها کیفیت‌های چیزیست که به آن خانه میگوییم.

And as we disrupt, and are disrupted,

و مادامیگه مختل میشویم و شده اند،

the least we can do is to ensure

حداقل کاری که میتوانیم بکنیم این است که

that we still feel at home in our organizations,

مطمئین شویم، در موسساتمان هنوز حس میکنیم که خانه هستیم،

and that we use our organizations to create that feeling for others.

و از موسساتمان استفاده میکنیم تا آن حس را برای بقیه به وجود آوریم.

Beauty can save the world when we embrace these principles

زیبایی میتواند دنیا را نجان دهد وقتی این اصول را اعمال کنیم

and design for them.

و متناسب با آنان طراحی کنیم.

در مواجهه با هوش مصنوعی و یادگیری ماشینی،

In the face of artificial intelligence and machine learning,

we need a new radical humanism.

ما به یک انسانیت جدید اصلاحی نیاز داریم.

We must acquire and promote a new aesthetic and sentimental education.

باید یک اموزش جدید برمبنای زیبایی شناسی و احساسات به دست آورده و ترویج کنیم.

Because if we don't,

چون اگر نکنیم،

we might end up feeling like aliens

ممکن است در نهایت حس بیگانگان را داشته باشیم

in organizations and societies that are full of smart machines

در موسسات و جامعه ایی که پر است از ماشین های باهوش

that have no appreciation whatsoever

که هیچگونه حس قدردانی ندارند.

for the unnecessary,

برای انجام غیر لازم،

the intimate,

برای صمیمی بودن،

the incomplete

برای ناقص بودن،

and definitely not for the ugly.

و مطمئناً نه برای زشت بودن،

Thank you.

متشکرم.

(تشویق)

(Applause)