The case for having kids | Wajahat Ali

Translator: Saba Rezaie Reviewer: Leila Ataei

I'm an exhausted dad.

من پدری خسته‌ هستم.

Currently owned and dominated by two mini dictators,

در حال حاضر صاحب دو دیکتاتور کوچولو هستم.

who rule my life with an iron fist while wearing their Huggies diapers.

که با مشتی آهنین و پوشک به پا فرمانروای زندگی من هستند .

(Laughter)

(‌خنده‌)

Now probably because I've been drowning in small people lately,

حالا احتمالا چون اخیرا خیلی درگیر آدم کوچولوها بودم،

I've been paying close attention to a particular headline.

توجه من بیشتر معطوف تیترهای خبری خاصی بود.

It seems around the world, in developed countries,

به نظر می‌رسد در سرتاسر جهان، در کشورهای توسعه یافته،

people are having fewer babies.

مردم فرزندان کمتری دارند.

From North America to Europe to China to Japan,

در واقع از امریکای شمالی تا اروپا، تا چین، تا ژاپن،

there's actually been a consistent decline in birth rates.

کاهش مشابهی در نرخ تولد وجود دارد.

In fact, over the past 50 years,

در واقع در پنجاه سال گذشته،

the global fertility rate has halved.

نرخ جهانی باروری نصف شده است.

What the heck is going on?

چه خبر شده است؟

Now, my friends who don't want kids,

حالا، دوستان من که فرزند نمی‌خواهند،

all point to climate change as a reason for never having babies.

همه تغییرات اقلیمی را دلیل هرگز فرزند دار نشدنشان می‌خوانند .

And many of you are sitting there right now, saying,

و خیلی از شما، آنجا نشسته‌اید و می‌گویید،

"Waj, there's also overpopulation,

« واج، مساله جمعیت زیاد هم هست،

there's also high birth rates,

نرخ بالای تولد هم هنوز در

which still exist in many African and Middle Eastern countries,

بسیاری از کشورهای آفریقایی و خاورمیانه وجود دارد،

کودکان بی‌سرپرستی هم هستند که هنوز به والدین احتیاج دارند،

there's also orphan kids who still need parents,

there's also a lack of resources to go around for everyone,

کمبود منابع برای تامین نیازهای همه هم مشکل است،

and oh, by the way,

اوه و راستی،

we have a ginormous carbon footprint that is destroying this planet.

تولید بیش از حد کربن هم داریم که در حال ویران کردن این کره خاکی است!»

I hear you, I hear you.

حرفتان را قبول دارم، حرفتان را قبول دارم.

And yet, despite all this chaos,

ولی برخلاف تمام این نابسامانی‌ها،

I still think we should have babies.

هنوزهم معتقدم که باید بچه‌دار شویم.

I believe we can and should fight for the earth and humanity,

باور دارم که ما می‌توانیم و باید برای زمین و انسانیت بجنگیم،

side by side.

هر دو کنار هم .

حالا، اگر بتوانم برای یک آن به موضوع شخصی نگاه کنم،

Now, if I could take it personal for a second,

I get it, I get why some of you might be skeptical about having babies.

می‌فهمم، درک می‌کنم که چرا بعضی از شما ممکن است در مورد بچه‌دار شدن شکاک باشید.

Here's a photo of my wife and me before we had kids.

این عکسی از من و همسرم قبل از بچه‌دار شدن است.

Young, happy, fresh.

خوشحال، جوان و شاداب.

(Laughter)

(خنده حضار)

Here's a photo of me after having kids.

این عکسی من بعد از بچه‌دار شدن است.

A broken, defeated husk of a man.

پوسته مردی توخالی ورشکسته و مغلوب.

(Laughter)

(خنده حضار)

Here's the photo of the car I thought I'd be driving as an adult.

این عکس اتومبیلی است که من همیشه فکر می‌کردم در بزرگسالی خواهم راند.

A Porsche.

یک دستگاه پورش.

Here's what I actually drive.

و این خودرویی است که الان می‌رانم.

A Honda Odyssey minivan.

یک مینی ون هوندا اودیسی.

(Laughter)

(خنده حضار)

(Applause)

(تشویق حضار)

For the minivan.

به افتخار مینی ون.

Where there was once hope, now there is convenient space,

آنجایی که قبلا امید بود، حالا راحتی فضا نشستن است،

and good mileage, good mileage.

و کیلومترطی شده مناسب، کیلومترطی شده مناسب.

Now, I just want to stress

حالا، می‌خواهم تاکید کنم

that I'm completely aware of the very dire threats

که کاملا از تمام عواقب شوم

of global warming and climate change.

گرم شدن هوا و تغییرات اقلیمی آگاه هستم.

I just want to acknowledge that choosing to have babies

فقط می‌خواهم تایید کنم که انتخاب داشتن فرزند

is a deeply, profoundly personal choice.

یک انتخاب عمیقا و کاملا شخصی است.

And that many who want to are unable.

و این که خیلی از آنها که می‌خواهند، نمیتوانند.

But just for today, let's examine the flip side of the coin.

ولی فقط برای امروز بگذارید آن روی دیگر سکه را هم بررسی کنیم.

At how not having enough new people

اینکه با نداشتن انسان‌های جدید،

is going to be a major problem moving forward.

مشکلی اساسی در پیش خواهیم داشت.

According to the World Health Organization,

مطابق سازمان بهداشت جهانی،

we need to average about 2.1 children per woman today

ما امروز به میانگینی حدود ۲/۱ فرزند در ازای هر زن احتیاج داریم

just so we have enough people to replace the previous generation.

تا فقط با انسان‌های نسل گذشته جایگزین شوند.

A lot of you thought overpopulation was going to be a problem in 100 years --

خیلی از شما فکر می‌کردید، ازدیاد جمعیت مشکل صد سال آینده می‌شود—

yeah, it might be underpopulation.

بله، ممکن است فقدان جمعیت باشد!

So a question:

پس یک سوال:

what happens if that number dips below 2.1?

چه می‌شود اگرآن عدد به کمتر از ۲/۱ برسد؟

There's going to be a domino effect.

تاثیری دومینویی خواهد داشت.

As all of us get older, and live longer,

وقتی همه ما پیرتر می‌شویم و طولانی‌ترعمرمی‌کنیم،

there's going to be a shrinking younger population,

جمعیت جوان‌تر کمتر می‌شود،

which is going to lead to rising labor shortages

که این منجر به کمبود نیروی کار

in the world's biggest economies.

در بزرگ‌ترین اقتصادهای دنیا خواهد شد.

I'm talking about United States, China, Japan, Germany.

من در مورد آمریکا، چین، ژاپن و آلمان صحبت می‌کنم.

Fewer younger working people means less tax revenue.

جمعیت جوان‌تر جویای کار به معنی درآمد کمتر از مالیات است.

Less tax revenue means less money and resources

درآمد کمتر مالیات، به معنی پول کمتر و کمبود منابع

to go to safety net programs that all of us are going to depend upon.

برای امنیت شبکه‌های است که همه به آن وابسته خواهیم شد.

I'm talking about pensions and health care.

در مورد حقوق بازنشستگی و بیمه درمانی صحبت می‌کنم.

It seems every generation is indeed connected.

به نظر می‌رسد که در‌واقع تمام نسل‌ها به هم وابسته‌اند.

But how the heck did we get here in the first place?

ولی ما چگونه از اول به اینجا رسیدیم؟

Well, in some cases, it was intentional.

خوب، در بعضی از موارد بین‌المللی بود.

Let's take the DeLorean to simpler times.

بیایید با دلورین (ماشین زمان) به زمان‌های ساده تری برویم،

Let's stop in China.

بیایید در چین متوقف شویم.

Somewhere between the death of disco and "Empire Strikes Back" -- 1980.

جایی بین مرگ دیسکو و فیلم «امپراتوری ضربه می‌زند»— ۱۹۸۰.

In 1980, China decided to implement the one-child policy,

در سال ۱۹۸۰ چین تصمیم به وضع قانون تک فرزندی گرفت،

largely limiting most parents to having just one kid

که اغلب والدین را محدود به داشتن تنها یک فرزند می‌کرد

to combat overpopulation.

تا با مشکل ازدیاد جمعیت مقابله کند.

Check out some good old-fashioned Chinese propaganda, lovely.

بعضی از تبلیغات جوسازی خوب قدیمی چینی‌ها را ببینید، فوق العاده است.

Now, fast-forward to 2019.

حالا، سریع به جلو و سال ۲۰۱۹ برگردیم.

Even after ending its one-child policy in 2015,

حتی بعد از پایان سیاست تک فرزندی در سال ۲۰۱۵،

China's birth rates have largely declined.

نرخ تولد در چین کاهش زیادی داشته است.

In fact, the falling population in China

در واقع با کاهش جمعیت در چین،

is removing one of its biggest drivers of growth -- people.

یکی از بزرگترین بازوهای توسعه — مردم، در حال حذف شدن است.

If trends continue,

اگر این روند ادامه یابد،

China's population is actually going to peak in 2029,

جمعیت در چین در سال ۲۰۲۹، به بیشترین میزان خود می‌رسد،

before entering "unstoppable decline."

قبل از وارد شدن به «کاهش غیرقابل توقف».

China's government is so freaked out right now

دولت چین الان به قدری ترسیده است،

that it's actually doing new propaganda --

که جوسازی جدیدی را شروع کرده است—

it's begging couples to have children for the country.

به مردمش التماس می‌کند تا برای کشور بچه دار شوند.

Let's take the DeLorean and hop over to Japan,

بیایید با دلورین به ژاپن برویم،

home of my beloved Honda Odyssey minivan.

سرزمین ماشین عزیز من مینی‌ون هوندا اُدیسی

(Laughter)

(خنده حضار)

Japan is now producing more adult diapers than infant ones.

ژاپن درحال حاضر پوشک بزرگسالان بیشتر از پوشک بچه تولید می‌کند.

The number of kids in Japan has fallen for the 37th straight year.

تعداد کودکان در ژاپن برای ۳۷امین سال متوالی کاهش یافته است.

And unlike other countries,

و برخلاف بقیه کشورها،

it has not been able to replace its population numbers

موفق به جایگزینی عدد جمعیت از راه

through immigrant workers.

ورود مهاجرین متقاضی کار نشده است.

There will be labor shortages

کمبود نیروی کار خواهد بود،

and not enough money to fund the safety-net programs.

و نبود پول کافی برای برنامه شبکه امن.

Now, Japan has introduced two solutions.

حالا، ژاپن دو راه کار پیشنهاد داده است:

First, a financial incentive.

اول: انگیزه مالی.

Some local governments in Japan have offered couples money to have babies,

بعضی از دولت‌های محلی در ژاپن، به زوج‌ها برای بچه‌دار شدن پول می‌دهند،

with the money increasing with each additional child being born.

و افزایش پول با به دنیا آمدن هر فرزند جدید.

This actually worked for one year in 2014 in this town called Ama.

که در واقع برای یک سال در سال ۲۰۱۴ در شهری به نام آما جواب داد

It actually raised the birth rate from about 1.66 kids per woman to 1.8.

و نرخ تولد را از ۱/۶۶ فرزند به ازای هر زن به ۱/۸ افزایش داد.

But it did not gain traction across Japan.

ولی در بقیه ژاپن با استقبال روبرو نشد.

In 2018, a leader of Japan's ruling party tried a new tack.

در سال ۲۰۱۸، یکی از رهبران حزب حاکم رویه جدیدی در پیش گرفت.

He told young people,

او به مردم جوان گفت:

"You're selfish for not having babies."

«شما به خاطر بچه نداشتن، خودخواه هستید»

Shockingly, shaming was not a rousing aphrodisiac.

به طرز غیرقابل انتظاری، شرمساری عامل تحریک جنسی نشد.

Surprise, I know, surprise.

شگفتا، می‌دانم، شگفتا!

Who would have thought?

چه کسی فکرش را می‌کرد؟

(Laughter)

(خنده حضار)

Let's take the DeLorean to Europe,

بیایید دلورین را به اروپا ببریم،

the continent of delicious cheeses I love to eat but cannot pronounce.

قاره پنیرهای خوشمزه‌ای که من عاشق خوردنشان هستم اما نمی‌توانم تلفظشان کنم.

The UK and much of Western Europe

بریتانیا و بیشتر غرب اروپا

has a birth rate of about 1.7 kids per woman,

نرخ تولد فرزند ۱/۷ به ازای هر زن را دارند،

which at least is better than Hungary, where it hovers around 1.45.

که حداقل از مجارستان با نرخ نزدیک به ۱/۴۵ بهتر است.

Now, Hungary's prime minister Viktor Orbán

حالا، نخست وزیر مجارستان ویکتور اوربان،

has proposed a new solution to try to incentivize people to have kids.

راه حل جدیدی برای ترغیب مردم به بچه‌دار شدن ارائه کرده است.

He said families where the women have four or more kids

او‌ گفته خانواده‌هایی که ۴ فرزند یا بیشتر دارند

will no longer pay income tax.

دیگر از پرداخت مالیات بر درآمد معاف هستند.

Pretty good, right, pretty good.

بد نیست، درست است؟ بد نیست.

At least it's better than Russia's 2007 proposal,

حداقل از طرح پیشنهادی روسیه در ۲۰۰۷ بهتر است.

which once offered women in a particular region

که یک نفر در منطقه خاصی، وعده

the opportunity of winning a fridge if they had more kids.

امکان برنده شدن یک یخچال برای خانوم‌هایی که بچه بیشتری داشتند را می‌داد.

(Laughter)

(خنده حضار)

Yeah, it didn't work, it didn't work.

بله، جواب نداد. جواب نداد.

But hold on, pump the brakes.

ولی صبر کنید، ترمز کنید.

Orbán is primarily proposing this because he wants to limit

اوربان در اصل این طرح را به این دلیل پیشنهاد داد، چون می‌خواست

the population of Muslims and people of color.

جمعیت مسلمانان و مردم رنگین پوست را محدود کند.

He says he doesn't think Hungary's traditions and culture and color

او می‌گوید، فکر نمی‌کند، رسوم و فرهنگ و رنگ مجارستان،

has to be "mixed with those of others."

نیازی "به مخلوط شدن با بقیه" داشته باشد.

Subtle.

دقیق.

Unfortunately for Orbán, and much of the EU,

متاسفانه برای اوربن و خیلی از اتحادیه اروپا،

the birth rates are not high enough right now

اکنون نرخ تولد آنقدر بالا نیست که

to be replenished without immigration.

بدون جمعیت مهاجر جایگزین شود.

Among EU countries, there is a demographic decline.

در بین کشورهای اروپایی، کاهش جمعیتی وجود دارد.

So it seems, in Europe, karma is going to be brown and Muslim.

پس به نظر می‌رسد در اروپا، کارما قرار است مسلمان با پوست قهوه‌ای باشد.

(Laughter) (Applause)

(خنده) (تشویق)

Just saying.

گفته باشم.

The question remains:

این سوال باقی می‌ماند:

Why aren't people having enough kids?

چرا مردم به اندازه کافی فرزند ندارند؟

Why is the birth rate declining in these countries?

چرا نرخ تولد در این کشورها در حال کاهش است؟

In some cases,

در بعضی موارد،

it's because women are more literate, more educated.

زنان باسوادترند، تحصیلات بیشتری دارند.

They have more economic opportunities -- applaud.

موقعیت‌های اقتصادی بیشتری دارند —تشویق.

All good things, all good things, yes.

همه چیزهای خوب، همه چیزهای خوب، بله.

(Applause)

(تشویق حضار)

In India, this has been fantastic,

در هند این عالی بوده است،

it has actually reduced the birth rate but kept it above that magic 2.1 number.

در واقع باعث کاهش نرخ تولد شده است اما آن را بالای آن عدد جادویی ۲/۱ نگه داشته است.

Women also have more access to birth control,

زنان به منابع کنترل بارداری بیشتری هم دسترسی دارند،

more control over their reproductive lives,

کنترل بیشتری بر زندگی تولید مثل‌شان،

all good things.

همه چیزهای خوب.

But in the United States, in particular,

ولی در امریکا، علی‌الخصوص،

a lot of young people are opting out of having kids,

خیلی از جوان‌ها از داشتن فرزند انصراف می‌دهند،

largely cite the same reason:

اغلب با عنوان کردن دلیل مشابهی:

financial concerns.

نگرانی‌های مالی.

Let's take the DeLorean to my motherland, the United States of America,

بیاید دلورین را به سرزمین مادری من، ایالت متحده آمریکا ببریم،

where the birth rate hit its historic low in 2017.

جایی که در سال ۲۰۱۷ نرخ تولد به پایین‌ترین عدد تاریخ خود رسید.

The United States is the most expensive country in the world

آمریکا گران‌ترین کشور در دنیا

to give birth.

برای زایمان است.

If you do not have insurance,

اگر شما بیمه نداشته باشید،

it will cost you 32,000 dollars to have a baby,

هزینه بچه دار شدن ۳۲٫۰۰۰ دلار پای شما درمی‌آید،

if everything goes perfectly.

در صورتی که همه چیز عالی پیش رود.

That's like buying a brand new Honda Odyssey minivan, OK?

این مثل خریدن یک مینی ون هوندا اودیسی است، خوب؟

So, congratulations, you just had a baby,

تبریک می‌گویم، شما صاحب یک فرزند شدید،

but the baby's economic productivity is zero, and guess what?

ولی بهره‌وری اقتصادی فرزند شما صفر است،

The United States is the only industrialized country in the world

ایالات متحده آمریکا تنها کشور صنعتی در جهان است که

that does not require employers to offer paid parental leave.

ارائه مرخصی باحقوق برای زایمان توسط کارفرما اجباری نیست.

"Mom, you just had a baby, congratulations, that's lovely.

«مادر، شما به تازگی بچه دار شدید، تبریک میگوییم، خیلی زیباست.

Get back to work or you're fired, young mom!"

به سر کار برگردید! یا اخراج خواهید شد، مادر جوان!»

My wife and I, both working parents,

من و همسرم، هر دو والدین شاغل،

pay about 3,500 dollars a month -- a month -- in Virginia for childcare.

حدود ۳,۵۰۰ دلار ماهی، درماه ، برای مراقبت از فرزندانمان در ویرجینیا می‌پردازیم.

If you do the math, that's 40,000 dollars a year.

اگر محاسبه کنید، این حدود ۴۰,۰۰۰ دلار در سال است.

That's like buying a brand new, souped-up, Honda Odyssey minivan, OK.

این معادل خریدن یک دستگاه سوپر مینی‌ون هوندا اودیسی صفر است، خوب.

I have one, I do not need 10.

من یکی دارم، احتیاج به ۱۰ تا ندارم.

So here's my bold suggestion.

پس این پیشنهاد بسیار متمایز من است.

Let's make it easier for people to have babies.

بیایید بچه‌دار شدن را برای انسان‌ها آسان‌تر کنیم.

It seems in order to invest in our future, we actually have to invest in the present

به نظر می‌رسد که برای سرمایه گذاری در آینده‌مان، باید در حال سرمایه گذاری کنیم

and help those people who want to become parents.

و به انسان‌هایی که می‌خواهند صاحب فرزند شوند کمک کنیم.

Give them affordable health care,

به آنها بیمه با قیمت مناسب ارائه کنیم،

give them affordable childcare,

به آنها بیمه هزینه فرزند مناسب ارائه کنیم،

give them paid parental leave.

به آنها مرخصی زایمان با حقوق بدهیم.

Among the EU states in 2017, France reported the highest birth rates.

در بین کشورهای اتحادیه اروپا در سال ۲۰۱۷، فرانسه بالاترین نرخ تولد را دارد.

Why?

چرا؟

Largely due to its pronatal policies

عمدتا به علت سیاست‌های بعد از زایمان

that actually kept women in the workforce.

که درواقع بانوان را سر کار نگه می‌دارد.

I'm talking about subsidized daycare and paid maternal leave.

من در مورد سوبسیت‌های بیمه هزینه فرزند و مرخصی‌های زایمان با حقوق صحبت می‌کنم.

China and Japan, thank God, are finally wisening up

چین و ژاپن، خداروشکر، بالاخره کمی عقل به خرج داده‌اند،

and proposing such policies.

و چنین سیاست‌هایی را پیشنهاد کرده‌اند.

This is great.

خیلی خوب است.

That being said, I know some of you have listened to me

با وجود گفتن اینها، می‌دانم بعضی از شما به من گوش کرده‌اید، اما

and you still think the best investment we can make in the future

هنوز هم فکر می‌کنید بهترین سرمایه‌گذاری که برای آینده می‌توان انجام داد،

is not having babies.

نداشتن فرزند است.

من به آن احترام می‌گذارم.

I respect that.

I get where you're coming from.

می‌دانم از کجا [به اینجا] رسیده‌اید.

And I know many of you in this audience want to have babies

و می‌دانم خیلی از شما حاضرین در اینجا، بچه می‌خواهید

but you are terrified about the future.

ولی از آینده هراس دارید.

And as a parent, I feel you.

و به عنوان پدر، درکتان می‌کنم.

I'm scared about the future.

من هم از آینده می‌ترسم.

I wrote that last line a month ago.

خط آخر را یک ماه پیش نوشتم.

But it really hit home three days ago for me,

ولی تنها سه روز پیش واقعا احساسش کردم

while I was at TED.

وقتی در TED بودم.

Three days ago, my wife calls me, crying.

سه روز پیش، همسرم درحالی که گریه می‌کرد،به من زنگ زد.

I pick it up in my hotel room.

من در اتاق هتلم تلفن را جواب دادم.

و‌ او گفت، «از بیمارستان تماس می‌گیرم».

And she said, "I'm calling from the hospital."

ما باید دخترکوچکم، نوسایبا، که برگرفته از نام یک شاهزاده جنجگوست

We had to take my baby daughter Nusayba,

who was named after a warrior princess,

را به علت پیدا شدن توده‌ای در شکمش

to the hospital, because she found a bump on the stomach.

به بیمارستان می‌بردیم.

We got back the results, and there were bumps all around her liver.

نتیجه را گرفته بودیم و غده‌های زیادی تمام دور کلیه او را گرفته است.

Today, this morning, we found out that she has stage IV liver cancer.

امروز صبح با خیر شدیم که او دچار سرطان کلیه استیج پنج شده است.

(Audience gasps)

(افسوس حضار)

It has been a challenging week.

هفته پر چالشی بوده است.

It has been a challenging week.

هفته پر چالشی بوده است.

And if I may, I just want to take a moment

و اگر اجازه می‌دهید، می‌خواهم اجازه وقت مختصر بخواهم،

to acknowledge the TED staff, everyone, top-down,

تا از دست‌اندر‌کاران TED تشکر کنم، همه، از بالا تا پایین،

everyone in the back, in the green room, some of the speakers, word has spread.

همه در پشت صحنه، در اتاق سبز، بقیه سخنرانان، خبر پخش شده است،

On behalf of my family, my wife,

از طریق خودم، همسرم و خانواده‌ام،

and my parents -- my Pakistani parents said I had to say this --

و پدر و مادرم، پدر و مادر پاکستانی‌ام، به من گفتند حتما بگویم،

thank you for just being decent and kind this week.

خیلی متشکرم از اینکه بسیار خوب و مهربان بودید این هفته.

So thank you.

پس متشکرم.

(Applause)

(تشویق حضار)

These are my beloveds, my Ibrahim and Nusayba, my babies.

اینها عزیزان من، ابراهیم و نوسایبا، فرزندانم هستند.

I talked to my wife,

من با همسرم صحبت کردم،

and despite the terrible news and the fight ahead,

و برخلاف خبر فوق‌العاده بد و جنگ پیش رو،

we both concluded that we regret nothing.

ما هر دو نتیجه گرفتیم که از هیچ چیز پشیمان نیستیم.

Deciding to have babies was the best decision we ever made.

تصمیم برای بچه‌دار شدن بهترین تصمیمی بود که تا الان گرفته‌ایم.

Our babies have brought us so much joy and they've brought the world so much joy,

فرزندان ما برای ما شادی بسیاری به ارمغان آورده‌اند، برای جهان شادی بسیارآورده‌اند.

and having kids is a risk, but life is a risk.

داشتن فرزند ریسک دارد. زندگی کردن هم ریسک دارد.

و بله، امیدوارم که شما توجه کرده باشید،

And yes, I hope you've been paying attention,

ما نیاز به سرمایه‌گذاری برای فرزندانمان در کشورهای توسعه یافته داریم

we need to invest in babies in developed countries

if we want to help save our economy and pensions.

اگر می‌خواهیم اقتصاد و بازنشستگی خود را نجات دهیم.

But that's not the reason you have babies.

ولی این دلیل فرزند داشتن نیست.

That's not the main reason.

این دلیل اصلی نیست.

Babies have always represented

کودکان همیشه

humanity's best, boldest, most beautiful infinite possibilities.

بهترین، متمایزترین و زیباترین تواناییهای بینهایت بشر را نمایش داده‌اند.

And if we in developed countries,

و اگر در کشورهای توسعه یافته،

as a whole, opt out,

همه، انصراف دهیم،

and don't invest in present and future generations,

و در نسل حال و آینده سرمایه گذاری نکنیم ،

then what the hell's the point?

پس واقعا نکته چیست؟

What's the point of being on this absurd journey together?

نکته با هم بودن در این سفر مضحک چیست؟

And so, for those who can and who choose to,

و در نتیجه، برای آنان که می‌توانند، و انتخاب می‌کنند،

for those who can and who choose to have kids,

درنتیجه، برای آنان که می‌توانند، و انتخاب می‌کنند که بچه داشته باشند،

may you pass on this beautiful thing called life,

برای شما آرزو می‌کنم این چیز زیبا که زندگی نامیده میشود را منتقل کنید ،

with kindness, generosity,

با مهربانی، سخاوت،

decency and love.

نجابت و عشق.

Thank you.

متشکرم.

(Applause)

(تشویق حضار)