The secrets I find on the mysterious ocean floor | Laura Robinson

Translator: Leila Ataei Reviewer: Babak Azizafshari

Well, I'm an ocean chemist.

خب من کیمیاگر اقیانوس هستم.

I look at the chemistry of the ocean today.

شیمی کنونی اقیانوس را بررسی می‌کنم.

I look at the chemistry of the ocean in the past.

به شیمی توی اقیانوسها در گذشته نگاه می‌کنم.

The way I look back in the past

طرز نگاهم به گذشته

is by using the fossilized remains of deepwater corals.

با استفاده از بقایای فسیل شده مرجانهای اعماق دریاست.

You can see an image of one of these corals behind me.

تصویری که پشت سرم می‌ببینین یکی از این مرجانهاست.

It was collected from close to Antarctica, thousands of meters below the sea,

از نزدیکی‌های جنوبگان،هزاران متر زیر دریا جمع‌آوری شده،

so, very different than the kinds of corals

پس خیلی متفاوت از مرجانهایی است

you may have been lucky enough to see if you've had a tropical holiday.

که در صورت رفتن به سفر استوایی احتمالا شانس دیدنش را داشته‌اید.

So I'm hoping that this talk will give you

بنابراین امیدورم که این سخنرانی به شما

a four-dimensional view of the ocean.

دیدگاهی چهار بعدی از اقیانوس را بدهد.

Two dimensions, such as this beautiful two-dimensional image

دو بعد، مثل این تصویر دو بعدی زیبا

of the sea surface temperature.

از دمای سطح دریا.

This was taken using satellite, so it's got tremendous spatial resolution.

با استفاده از ماهواره گرفته شده، بنابراین وضوح فضایی فوق‌العاده‌ایی دارد.

The overall features are extremely easy to understand.

درک ویژگیهای کلی آن بسیار آسان است.

The equatorial regions are warm because there's more sunlight.

مناطق استوایی گرم هستند چون آفتاب بیشتر است.

The polar regions are cold because there's less sunlight.

مناطق قطبی سرد هستند چون آفتاب کمتر است.

And that allows big icecaps to build up on Antarctica

و امکان ساخته شدن کلاهک‌های یخی بزرگ در جنوبگان و

and up in the Northern Hemisphere.

بالای نیمکره شمالی را می‌دهد.

If you plunge deep into the sea, or even put your toes in the sea,

اگر در ژرفای آب فرو بروید یا حتی انگشتان‌تان را توی دریا فرو کنید،

you know it gets colder as you go down,

می‌دانید که هر چه پایین‌تر بروید سردتر می‌شود،

and that's mostly because the deep waters that fill the abyss of the ocean

و بیشتر بخاطر این است که آبهای عمیقی که قعر اقیانوس را پر می‌کند

come from the cold polar regions where the waters are dense.

از مناطق قطبی سردی هستند که آنجا آبها متراکم‌اند.

If we travel back in time 20,000 years ago,

اگر به ۲۰٫۰۰۰ سال قبل سفر کنیم،

the earth looked very much different.

زمین خیلی متفاوت به نظر می‌رسید.

And I've just given you a cartoon version of one of the major differences

و الان برایتان کارتونی نشان دادم از یکی از تفاوتهای اساسی

you would have seen if you went back that long.

که اگر به گذشته‌های دور برمی‌گشتید می دیدید.

The icecaps were much bigger.

کلاهک‌های یخی بزرگتر بودند.

They covered lots of the continent, and they extended out over the ocean.

بیشتر قاره را پوشانده‌ بودند، و تمام اقیانوس را گرفته بودند.

Sea level was 120 meters lower.

سطح دریا ۱۲۰ متر پایین‌تر بود.

Carbon dioxide [levels] were very much lower than they are today.

دی اکسیدکربن خیلی کمتر از امروز بود.

So the earth was probably about three to five degrees colder overall,

بنابراین به طورکلی زمین احتمالا حدود سه تا پنج درجه سردتر بود،

and much, much colder in the polar regions.

و در نواحی قطبی خیلی خیلی سردتر.

What I'm trying to understand,

آنچه سعی می‌کنم بفهمم

and what other colleagues of mine are trying to understand,

و سایر همکارانم تلاش در فهم آن دارند،

is how we moved from that cold climate condition

این است که چطور از شرایط آب و هوایی سرد

to the warm climate condition that we enjoy today.

به شرایط آب و هوایی گرمی رسیدیم که امروز از آن لذت می‌بریم.

We know from ice core research

از تحقیقات هسته یخی دریافتیم

that the transition from these cold conditions to warm conditions

که انتقال از این شرایط سرد به شرایط گرم

wasn't smooth, as you might predict from the slow increase in solar radiation.

آنطور که شاید از افزایش آهسته تشعشعات خورشیدی انتظار داشته باشید، تدریجی نبود.

And we know this from ice cores, because if you drill down into ice,

و این را از هسته های یخی فهمیدیم، چون اگر مته را داخل یخ بفرستید،

you find annual bands of ice, and you can see this in the iceberg.

نوارهای سالیانه‌ای از یخ را میابید و این را در کوههای یخی هم می بینید.

You can see those blue-white layers.

آن لایه‌های سفید- آبی را می‌بینید.

Gases are trapped in the ice cores, so we can measure CO2 --

گازها در هسته های یخی به دام افتاده‌اند، پس می‌توان CO2 را اندازه گرفت--

that's why we know CO2 was lower in the past --

برای همین است که می‌دانیم CO2 در گذشته کمتر بود--

and the chemistry of the ice also tells us about temperature

و شیمی یخ به ما درباره دما

in the polar regions.

در نواحی قطبی می‌گوید.

And if you move in time from 20,000 years ago to the modern day,

و اگر با زمان از ۲۰٫۰۰۰ سال قبل به عصر جدید بیایید،

you see that temperature increased.

می‌بینید که دما افزلیش یافته.

It didn't increase smoothly.

این افزایش آهسته نیست.

Sometimes it increased very rapidly,

گاهی این افزایش بسیار سریع بوده،

then there was a plateau,

سپس به کفه (حالت پایدار) رسیده،

then it increased rapidly.

بعد افزایش سریع داشته.

It was different in the two polar regions,

در دو ناحیه قطبی متفاوت بوده،

and CO2 also increased in jumps.

و CO2 هم افزایش ناگهانی داشته.

So we're pretty sure the ocean has a lot to do with this.

پس کاملا مطمئن هستیم اقیانوس خیلی با این ارتباط دارد.

The ocean stores huge amounts of carbon,

اقیانوس مقدار زیادی کربن ذخیره می‌کند،

about 60 times more than is in the atmosphere.

حدود ۶۰ برابر بیشتر از مقداری که در جو (اتمسفر) هست.

It also acts to transport heat across the equator,

اقیانوس همچنین باعث انتقال گرما از مناطق استوایی می شود،

and the ocean is full of nutrients and it controls primary productivity.

و پر از مواد مغذی‌‌است و (با فتوسنتز و کموسنتز) تولید مواد آلی خام را کنترل می‌کند.

So if we want to find out what's going on down in the deep sea,

پس اگر بخواهیم بفهمیم در اعماق دریا چه خبر است،

we really need to get down there,

واقعا باید برویم آن پایین

see what's there

تا ببینیم آنجا چه هست

and start to explore.

و شروع به کاوش کنیم.

This is some spectacular footage coming from a seamount

صحنه ی دیدنی از یک صخره دریایی

about a kilometer deep in international waters

در عمق تقریباً یک کیلومتری در آبهای بین المللی

in the equatorial Atlantic, far from land.

در بخش استوایی اقیانوس اطلس، به دور از خشکی.

You're amongst the first people to see this bit of the seafloor,

شما از اولین کسانی هستید که این بخش از بستر دریا را

along with my research team.

همراه با تیم تحقیق من می بینید.

You're probably seeing new species.

احتمالا گونه‌های جدیدی را می‌بینید.

We don't know.

نمی‌دانیم.

You'd have to collect the samples and do some very intense taxonomy.

باید نمونه‌ها را جمع‌آوری و به دقت طبقه بندی کنید.

You can see beautiful bubblegum corals.

این مرجانهای آدامس بادکنکی زیبا را می‌بینید.

There are brittle stars growing on these corals.

ستاره‌های شکننده‌ای وجود دارد که روی این مرجانها رشد می‌کند.

Those are things that look like tentacles coming out of corals.

همان چیزهایی که مثل شاخک از مرجانها بیرون آمده.

There are corals made of different forms of calcium carbonate

مرجانهایی از جنس کربنات کلسیم در شکل های مختلف

growing off the basalt of this massive undersea mountain,

در بستر این صخره های عظیم بازالت در زیر آب،

and the dark sort of stuff, those are fossilized corals,

و آن چیزهای تیره، مرجانهای فسیل شده هستند،

and we're going to talk a little more about those

و درباره اش بیشتر خواهیم گفت

as we travel back in time.

در طول سفر به گذشته.

To do that, we need to charter a research boat.

برای این کار، باید یک قایق تحقیقی کرایه کنیم.

This is the James Cook, an ocean-class research vessel

این جیمز کوک است، کشتی تحقیقی اقیانوس پیما

moored up in Tenerife.

که در تنریف لنگر انداخته.

Looks beautiful, right?

زیباست، نه؟

Great, if you're not a great mariner.

عالیه، اگر که دریانورد زبده‌ای نیستید.

Sometimes it looks a little more like this.

گاهی بیشتر مثل این میماند.

This is us trying to make sure that we don't lose precious samples.

این ما هستیم که سعی می کنیم این نمونه‌های گرانبها گم نشود.

Everyone's scurrying around, and I get terribly seasick,

همه در اطراف شتابزده هستند، و من به شدت دریازده شده ام،

so it's not always a lot of fun, but overall it is.

خیلی خوش نمی گذرد، اما به طور کلی خوب است.

So we've got to become a really good mapper to do this.

خب ما برای این کار باید نقشه‌بردار واقعا خوبی باشیم.

You don't see that kind of spectacular coral abundance everywhere.

چنان منظره دیدنی از توده عظیم مرجانی را هرجایی نمی‌بینید.

It is global and it is deep,

یک دست و عمیق،

but we need to really find the right places.

اما باید دنبال جاهای واقعاً مناسب باشیم.

We just saw a global map, and overlaid was our cruise passage

فقط یک نقشه کلی را دیدیم و مسیر دریانوردی ما

from last year.

که مال پارسال بود.

This was a seven-week cruise,

۷ هفته دریانوردی،

and this is us, having made our own maps

و این ماهستیم، با نقشه‌هایی که خودمان ساختیم

of about 75,000 square kilometers of the seafloor in seven weeks,

از حدود ۷۵٫۰۰۰ کیلومتر مربع از کف دریا در عرض هفت هفته،

but that's only a tiny fraction of the seafloor.

اما این تنها کسر کوچکی از سطح دریاست.

We're traveling from west to east,

ما از غرب به شرق سفر می‌کنیم،

over part of the ocean that would look featureless on a big-scale map,

بر بخشی از اقیانوس که روی نقشه‌ای با مقیاس بزرگ جلب توجه نمی کند،

but actually some of these mountains are as big as Everest.

اما درواقع برخی از این کوهها به بزرگی اورست هستند.

So with the maps that we make on board,

با نقشه‌هایی که در عرشه می کشیم،

we get about 100-meter resolution,

با وضوح حدود ۱۰۰ متر،

enough to pick out areas to deploy our equipment,

که برای انتخاب محدوده‌ برای استقرار تجهیزات‌مان کافی است،

but not enough to see very much.

اما آنقدر کافی نیست که خیلی چیزها را ببینیم.

To do that, we need to fly remotely-operated vehicles

برای این کار تجهیزات قابل هدایت از راه دور لازم داریم

about five meters off the seafloor.

در عمق تقریباً ۵ متر بالاتر از بستر دریا.

And if we do that, we can get maps that are one-meter resolution

و اگر این کار را انجام دهیم، نقشه‌هایی خواهیم داشت با وضوح یک متر

down thousands of meters.

تا هزاران متر.

Here is a remotely-operated vehicle,

این یک وسیله قابل هدایت از راه دور است،

a research-grade vehicle.

یک وسیله تحقیقاتی.

You can see an array of big lights on the top.

آن بالا انواع نورافکن های بزرگ را می‌بینید.

There are high-definition cameras, manipulator arms,

دوربینهای با وضوح بالا، بازوهای مکانیکی،

and lots of little boxes and things to put your samples.

و کلی جعبه‌های کوچک و چیزهایی برای گذاشتن نمونه هایتان.

Here we are on our first dive of this particular cruise,

اینجا ما در اولین غواصی خود در این سفر دریایی خاص هستیم،

plunging down into the ocean.

تا ته اقیانوس می‌رویم.

We go pretty fast to make sure the remotely operated vehicles

نسبتا سریع می رویم تا مطمئن شویم که وسایل هدایت پذیر از دور

are not affected by any other ships.

تحت‌تاثیر دیگر کشتیها قرار نمی‌گیرد.

And we go down,

و پایین می‌رویم،

and these are the kinds of things you see.

و این چیزهایی است که می‌بینید.

These are deep sea sponges, meter scale.

اینها اسفنجهای ته دریا هستند با مقیاس متر.

This is a swimming holothurian -- it's a small sea slug, basically.

یک خیار دریایی چرمی شناور-- در واقع یک حلزون دریایی کوچک است.

This is slowed down.

سرعتش کم شده.

Most of the footage I'm showing you is speeded up,

بیشتر فیلمهایی که نشان می‌دهم سرعتشان زیاد شده،

because all of this takes a lot of time.

چون همه اینها خیلی زمان می‌برد.

This is a beautiful holothurian as well.

یک خیار دریایی چرمی زیبای دیگر.

And this animal you're going to see coming up was a big surprise.

و این حیوانی که خواهید دید واقعاً عجیب بود.

I've never seen anything like this and it took us all a bit surprised.

هرگز چیزی مثل این را قبلا ندیده‌ام و کمی باعث شگفتی ما شد.

This was after about 15 hours of work and we were all a bit trigger-happy,

بعد از حدود ۱۵ ساعت کار بود و خوشحال بودیم،

and suddenly this giant sea monster started rolling past.

و یکهو این هیولای دریایی غول‌پیکر غلت زنان از جلوی ما گذشت.

It's called a pyrosome or colonial tunicate, if you like.

اسمش آتش‌تنان یا همان آب‌دزدک دریایی است.

This wasn't what we were looking for.

چیزی نبود که دنبالش باشیم.

We were looking for corals, deep sea corals.

دنبال مرجانها بودیم، مرجانهای عمق دریا.

You're going to see a picture of one in a moment.

عکس یکی از آنها را به زودی می‌بینید.

It's small, about five centimeters high.

کوچک است بارتفاع حدود ۵ سانتی‌متر.

It's made of calcium carbonate, so you can see its tentacles there,

از کلسیم کربنات ساخته شده، می‌توانید شاخکهایش را آنجا ببینید،

moving in the ocean currents.

که با جریانهای اقیانوس حرکت می‌کند.

An organism like this probably lives for about a hundred years.

جانداری مثل این احتمالا حدود ۵۰۰ سال عمر می‌کند.

And as it grows, it takes in chemicals from the ocean.

و همانطور که رشد می‌کند، مواد شیمیایی را از اقیانوس جذب می‌کند.

And the chemicals, or the amount of chemicals,

و نوع مواد شیمیایی، یا مقدار مواد شیمیایی

depends on the temperature; it depends on the pH,

به دما بستگی دارد؛ به pH

it depends on the nutrients.

و به مواد غذایی بستگی دارد.

And if we can understand how these chemicals get into the skeleton,

و اگر بتوانیم بفهمیم چطور این مواد شیمیایی وارد اسکلت شده،

we can then go back, collect fossil specimens,

می‌توانیم برگردیم و نمونه‌های فسیلی گردآوری کنیم،

and reconstruct what the ocean used to look like in the past.

و وضعیت اقیانوس را در گذشته بازسازی کنیم.

And here you can see us collecting that coral with a vacuum system,

و می‌توانید ببینید آن مرجان را با یک سیستم خلاء جمع‌آوری می‌کنیم،

and we put it into a sampling container.

و آن را داخل یک ظرف نمونه‌گیری قرار می‌دهیم.

We can do this very carefully, I should add.

باید اضافه کنم که می‌توانیم این کار را خیلی با احتیاط انجام دهیم.

Some of these organisms live even longer.

برخی از این موجودات ممکن است هنوز زنده باشند.

This is a black coral called Leiopathes, an image taken by my colleague,

این یک مرجان سیاه بنام لیوپاتز است، تصویری که توسط همکارم گرفته شده،

Brendan Roark, about 500 meters below Hawaii.

برندان روارک، حدود ۵۰۰ متر زیر هاوایی.

Four thousand years is a long time.

چهار هزار سال زمان درازی است.

If you take a branch from one of these corals and polish it up,

اگر یک شاخه از این مرجانها بگیرید و برق بیاندازید،

this is about 100 microns across.

پهنایی حدود ۱۰۰ میکرون دارد.

And Brendan took some analyses across this coral --

و برندان با این مرجان آزمایش هایی انجام داد--

you can see the marks --

می‌توانید نشانه‌هایش را ببینید--

and he's been able to show that these are actual annual bands,

و او توانست نشان دهد اینها نوارهای سالیانه واقعی هستند،

so even at 500 meters deep in the ocean,

پس حتی در عمق ۵۰۰ متری اقیانوس

corals can record seasonal changes,

مرجانها قادر به ثبت تغییرات فصلی هستند،

which is pretty spectacular.

که بسیار جالب توجه است.

But 4,000 years is not enough to get us back to our last glacial maximum.

اما ۴٫۰۰۰ سال برای بازگرداندن ما به آخرین عصر یخبندان کافی نیست.

So what do we do?

پس چکار کنیم؟

We go in for these fossil specimens.

ما در پی این گونه‌های فسیلی می‌رویم.

This is what makes me really unpopular with my research team.

برای همین است که در بین تیم تحقیقاتی‌ام بسیار نامحبوب می‌شود.

So going along,

خب در ادامه،

there's giant sharks everywhere,

کوسه‌های عظیم‌الجثه همه جا هستند،

there are pyrosomes, there are swimming holothurians,

همینطور آتش‌تنان و خیارهای دریایی چرمی شناگر.

there's giant sponges,

اسفنجهای غول‌آسا را داریم،

but I make everyone go down to these dead fossil areas

اما همه را وادار می‌کنم که به آن نواحی فسیلی مرده رفته

and spend ages kind of shoveling around on the seafloor.

و سالها به بیل زدن در بستر دریا مشغول شوند.

And we pick up all these corals, bring them back, we sort them out.

و همه این مرجانها را انتخاب کردیم

But each one of these is a different age,

اما هر کدام از اینها سن متفاوتی دارند

and if we can find out how old they are

و اگر بفهمیم چند سال دارند

and then we can measure those chemical signals,

و بعد بتوانیم آن پیام های شیمیایی را اندازه بگیریم،

this helps us to find out

این امر کمک می‌کند به

what's been going on in the ocean in the past.

یافتن آنچه در گذشته در اقیانوسها رخ داده.

So on the left-hand image here,

خب اینجا در تصویر سمت چپ،

I've taken a slice through a coral, polished it very carefully

یک برش از مرجانی را برداشته‌ام وحسابی آن را برق انداختم

and taken an optical image.

و از آن عکس گرفته‌ام.

On the right-hand side,

در سمت راست،

we've taken that same piece of coral, put it in a nuclear reactor,

همان تکه مرجان را برداشته‌ایم، داخل راکتور هسته‌ای گذاشتیم،

induced fission,

شکافت القائی،

and every time there's some decay,

و هر جا که مقداری واپاشی (فرایند تبدیل ایزوتوپ به ماده پایدار) باشد،

you can see that marked out in the coral,

می‌بینید که در مرجان مشخص شده است،

so we can see the uranium distribution.

پس می‌توانیم توزیع اورانیوم را ببینیم.

Why are we doing this?

چرا این کار را می‌کنیم؟

Uranium is a very poorly regarded element,

اورانیوم عنصر شدیدا بدنامی است

but I love it.

اما دوستش دارم.

The decay helps us find out about the rates and dates

واپاشی به ما کمک می کند شدت و زمان وقوع اتفاقات را

of what's going on in the ocean.

در اقیانوس مشخص کنیم.

And if you remember from the beginning,

و اگر از ابتدا در خاطرتان مانده باشد،

that's what we want to get at when we're thinking about climate.

این چیزیه که هنگام فکر کردن درباره آب و هوا میخواهیم داشته باشیم.

So we use a laser to analyze uranium

از لیزر برای آنالیز اورانیوم

and one of its daughter products, thorium, in these corals,

و یکی از محصولات آن، یعنی توریم، در این مرجانها استفاده می‌کنیم

and that tells us exactly how old the fossils are.

و این کار به ما می‌گوید که فسیلها دقیقاً چند سال دارند.

This beautiful animation of the Southern Ocean

با این پویانمایی زیبا ار اقیانوس جنوبگان

I'm just going to use illustrate how we're using these corals

قصد دارم نشان دهم چگونه با این مرجانها

to get at some of the ancient ocean feedbacks.

توانستم برخی از بازخوردهای باستانی اقیانوس را تشریح کنم.

You can see the density of the surface water

چگالی آب سطح را در این پویانمایی از رایان ابرناتی می‌بینید.

in this animation by Ryan Abernathey.

چگالی آب سطح را در این پویانمایی از رایان ابرناتی می‌بینید.

It's just one year of data,

این تنها مربوط به داده‌های یکسال است،

but you can see how dynamic the Southern Ocean is.

اما مشاهده می‌کنید که اقیانوس جنوبگان چقدر پویاست.

The intense mixing, particularly the Drake Passage,

این ترکیب ژرف، بخصوص گذرگاه دریک،

which is shown by the box,

که با این جعبه نشان داده شده،

is really one of the strongest currents in the world

حقیقتا یکی از قویترین جریانها در جهان است

coming through here, flowing from west to east.

که از اینجا میاید، از غرب به شرق جاری است.

It's very turbulently mixed,

و بسیار پرتلاطم است،

because it's moving over those great big undersea mountains,

چون بر روی آن صخره های غول‌آسا در زیر آب جریان دارد،

and this allows CO2 and heat to exchange with the atmosphere in and out.

و این امکان تبادل دی‌اکسید کربن و گرما را با جو اتمسفر فراهم می کند.

And essentially, the oceans are breathing through the Southern Ocean.

و در اصل ، اقیانوسها از طریق اقیانوس جنوبگان تنفس می‌کنند.

We've collected corals from back and forth across this Antarctic passage,

ما مرجانهایی را پس و پیش از گذرگاه جنوبگان جمع‌آوری کردیم،

and we've found quite a surprising thing from my uranium dating:

و با تعیین عمر توسط اورانیوم به نکته نسبتا شگفت‌انگیزی رسیدم:

the corals migrated from south to north

مرجانها از جنوب به شمال مهاجرت کرده‌اند

during this transition from the glacial to the interglacial.

We don't really know why,

واقعا نمی‌دانیم چرا،

but we think it's something to do with the food source

اما فکر می‌کنیم چیزیست که به منبع غذا ارتباط دارد

and maybe the oxygen in the water.

و شاید اکسیژن درون آب .

So here we are.

پس بفرمایید.

I'm going to illustrate what I think we've found about climate

قصد دارم آنچه فکر می‌کنم درباره آب و هوا یافته ایم را نشان دهم

from those corals in the Southern Ocean.

از آن مرجانها در اقیانوس جنوبگان.

We went up and down sea mountains. We collected little fossil corals.

از صخره های دریایی بالا و پایین رفتیم. فسیلهای کوچک مرجانی را جمع کردیم.

This is my illustration of that.

این تصویر من از آن است.

We think back in the glacial,

با توجه به انالیزهای حاصل از مرجانها فکر می کنیم در عصر یخبندان،

from the analysis we've made in the corals,

با توجه به انالیزهای حاصل از مرجانها فکر می کنیم در عصر یخبندان،

that the deep part of the Southern Ocean was very rich in carbon,

بخش ژرف اقیانوس جنوبگان از کربن بسیار غنی بوده

and there was a low-density layer sitting on top.

و لایه ی بالایی چگالی کمتری داشته.

That stops carbon dioxide coming out of the ocean.

این مانع خروج دی‌اکسید کربن از اقیانوس می‌شود.

We then found corals that are of an intermediate age,

بعد مرجانهایی را یافتیم کهسن متوسط دارند

and they show us that the ocean mixed partway through that climate transition.

و به ما نشان می‌دهند که اقیانوس طی انتقالات جوی تا حدی ترکیب شد.

That allows carbon to come out of the deep ocean.

این به کربن امکان می دهد از ژرفای اقیانوس خارج شود.

And then if we analyze corals closer to the modern day,

و بعد اگر مرجانهای نزدیک به عصر جدید را آنالیز کنیم،

or indeed if we go down there today anyway

یا در واقع امروز به هر دلیل آن پایین‌ها برویم

and measure the chemistry of the corals,

و شیمی مرجانها را اندازه گیری کنیم،

we see that we move to a position where carbon can exchange in and out.

شاهد حرکتمان به موقعیتی هستیم که کربن در آنجا تبادل می‌شود.

So this is the way we can use fossil corals

خب این راه استفاده از مرجانهای فسیلی

to help us learn about the environment.

برای کمک به فهم بیشتر محیط‌‌ زیست است.

So I want to leave you with this last slide.

پس مایلم شما را با این آخرین اسلاید ترک کنم.

It's just a still taken out of that first piece of footage that I showed you.

این عکسی است از صحنه ی آخری که به شما نشان دادم.

This is a spectacular coral garden.

یک باغ مرجانی زیبا.

We didn't even expect to find things this beautiful.

ما اصلاً انتظار نداشتیم چیزهایی به این زیبایی پیدا کنیم.

It's thousands of meters deep.

هزاران متر زیر دریا.

There are new species.

گونه‌های جدیدی هست.

It's just a beautiful place.

مکان واقعاً زیبایی است.

There are fossils in amongst,

در آن بین فسیلهایی هست

and now I've trained you to appreciate the fossil corals

و حالا یاد گرفتید قدر آن مرجانهای فسیلی را که آن پایین است بدانید.

that are down there.

و حالا یاد گرفتید قدر آن مرجانهای فسیلی را که آن پایین است بدانید.

So next time you're lucky enough to fly over the ocean

پس دفعه بعد که شانس داشتید که بر فراز اقیانوس پرواز کرده

or sail over the ocean,

یا با کشتی از آن عبور کنید،

just think -- there are massive sea mountains down there

فقط به این فکر کنید چه صخره های دریایی عظیمی آن پایین هست

that nobody's ever seen before,

که هرگز کسی قبلا ندیده،

and there are beautiful corals.

و چه مرجانهای زیبایی دارد.

Thank you.

متشکرم.

(Applause)

(تشویق)