Aaron Koblin: Artfully visualizing our humanity

آرون کبلین: تصویر هنرمندانه انسانیتمان

Translator: Mehdi Yaghoubi Reviewer: mohsen hoseini

So I think data can actually make us more human.

فکر می کنم که اطلاعات می تواند ما را انساني تر كند.

We're collecting and creating all kinds of data about how we're living our lives,

همواره در حال جمع آوری و ایجاد اطلاعات درباره نحوه زندگی مان هستیم،

and it's enabling us to tell some amazing stories.

و این امکان را به ما می دهد داستانهای جالبی بگوییم.

Recently, a wise media theorist Tweeted,

اخیرا، یک رسانه هوشمند تویت زده است که،

"The 19th century culture was defined by the novel,

"فرهنگ قرن 19 با رمان تعریف می شد،

the 20th century culture was defined by the cinema,

فرهنگ قرن بیستم با سینما معرفی می شد،

and the culture of the 21st century

و فرهنگ قرن 21

will be defined by the interface."

با رابط کاربر معرفی خواهد شد."

And I believe this is going to prove true.

و باور دارم که درستی آن به اثبات خواهد رسید.

Our lives are being driven by data,

محرک زندگی ما اطلاعات است،

and the presentation of that data is an opportunity

و ارائه اطلاعات فرصتی است که بتوانیم

for us to make some amazing interfaces that tell great stories.

رابط کاربرهایی درست کنیم که ناقل داستانهای زیبا باشند.

So I'm going to show you a few of the projects

برای شما چند نمونه از پروژه هایی که

that I've been working on over the last couple years

در طول 2 سال پیش كار کرده ام نشان میدم

that reflect on our lives and our systems.

که منعکس کننده زندگی و روش زندگی هستند.

This is a project called Flight Patterns.

اسم این پروژه الگوهای پرواز است.

What you're looking at is airplane traffic

چیزی که می بینید ترافیک هوایی

over North America for a 24-hour period.

در شمال امریکا در مدت ٢٤ ساعت است.

As you see, everything starts to fade to black,

همانطور که می بینید، همه چیز در حال سیاه شدن است،

and you see people going to sleep.

و مردمی را می بینید که آماده خوابیدن می شوند.

Followed by that, you see on the West coast

بعد از آن در ساحل غربی

planes moving across, the red-eye flights to the East coast.

پروازهای شبانه هواپیماها، به ساحل شرقی را می بینید.

And you'll see everybody waking up on the East coast,

می بینید که مردم ساحل شرقی در حال بیدار شدن هستند،

followed by European flights coming in the upper right-hand corner.

بعد از آن پروازهای اروپایی از گوشه راست بالا می رسند.

Everybody's moving from the East coast to the West coast.

همه در حال حرکت از شرق به غرب ساحل هستند.

You see San Francisco and Los Angeles

در گوشه چپ پایین می بینید که مردم از

start to make their journeys down to Hawaii in the lower left-hand corner.

سانفرانسیسکو و لوس آنجلس به سمت هاوایی سفر می کنند.

I think it's one thing to say there's 140,000 planes

باید بگویم اینها 140 هزار هواپیما هستند

being monitored by the federal government at any one time,

که توسط دولت فدرال در یک زمان رصد شده اند،

and it's another thing to see that system as it ebbs and flows.

و دیگر اینکه می بینید که شبیه جزر و مد دریاست.

This is a time-lapse image of that exact same data,

این تصویر مرور زمان دقیقا همان اطلاعات است،

but I've color-coded it by type,

اما من آنها را با رنگ کدکذاری کردم،

so you can see the diversity of aircraft that are in the skies above us.

از اینرو می توانید تنوع هواپیماهایی که در آسمان بالای سرمان هستند را ببینید.

And I started making these, and I put them into Google Maps

شروع کردم به درست کردن و قرارداد آنها در نقشه های گوگل

and allow you to zoom in and see individual airports

و این امکان را دارید تصویر را بزرگ کنید و هر فرودگاه را ببینید

and the patterns that are occurring there.

و الگوهایی که در اینجا ایجاد شده اند.

So here we can see the white represents low altitudes,

بخشهای سفید نشانه ارتفاع پایین هواپیماها،

and the blue are higher altitudes.

و آبی نشانه ارتفاع بالاست.

And you can zoom in. This is taking a look at Atlanta.

و می تونید تصویر را بزرگ کنید. این تصویری از آتلانتاست.

You can see this is a major shipping airport,

همانطور که می بینید فرودگاه بزرگی برای حمل کالاست،

and there's all kinds of activity there.

و همه نوع فعالیت اینجا وجود دارد.

You can also toggle between altitude

همچنین می تونید بین ارتفاع هواپیماها

for model and manufacturer.

از جهت مدل و سازنده تغییر وضعیت دهید.

See again, the diversity.

باز هم ، تنوع.

And you can scroll around and see

می تونید به همه جا بچرخید و

some of the different airports and the different patterns that they have.

و فرودگاه های مختلف و الگوهای پروازی که دارند را ببینید.

This is scrolling up the East coast.

اینجا ساحل طولاني شرقی است.

You can see some of the chaos that's happening in New York

می بینید که در نیویورک کمی اشفتگی رخ داده

with the air traffic controllers

و این به خاطر ارتباط بخش کنترل

having to deal with all those major airports next to each other.

ترافیک هوایی با دیگر فرودگاه های بزرگ مجاور است.

So zooming back out real quick,

سریع تصویر رو کوچک می کنیم،

we see, again, the U.S. -- you get Florida down in the right-hand corner.

بازهم امریکا را میبینیم، فلوریدا در گوشه سمت راست قرار دارد.

Moving across to the West coast,

به سمت ساحل غربی حرکت می کنیم،

you see San Francisco and Los Angeles --

سانفرانسیسکو و لوس آنجلس را می بینید--

big low-traffic zones

مناطق بزرگ کم ترافیک

across Nevada and Arizona.

در نوادا و آریزونا.

And that's us down there in L.A. and Long Beach on the bottom.

و در پایین لوس آنجلس و لانگ بیچ قرار دارد.

I started taking a look as well at different perimeters,

به مناطق مختلف دیگر هم سری می زنیم،

because you can choose what you want to pull out from the data.

چون می توانید آنچه را که می خواهید از اطلاعات بیرون بکشید.

This is looking at ascending versus descending flights.

این تصویری از هواپیماها در حال بلند شدن و نشستن هستند.

And you can see, over time, the ways the airports change.

و می بینید که در طول زمان مسیر فرودگاه ها تغییر می کند.

You see the holding patterns that start to develop

می بینید که الگوها در پایین صفحه

in the bottom of the screen.

شروع می کنند به تغییر کردن.

And you can see, eventually the airport actually flips directions.

می بینید سرانجام مسیر فرودگاه ها جابجا می شود.

So this is another project that I worked on with the Sensible Cities Lab at MIT.

و این پروژه دیگری است که در لابراتوار سنسیبل سیتی در ام ای تی کار کردم.

This is visualizing international communications.

این ارتباطات بین المللی را به تصویر می کشد.

So it's how New York communicates

و این نحوه ارتباط نیویورک

with other international cities.

با دیگر شهرهای بین المللی است.

And we set this up as a live globe in the Museum of Modern Art in New York

و این تصویر را به عنوان یک جهان زنده به موزه هنر مدرن نیویورک فرستادیم.

for the Design the Elastic Mind exhibition.

برای نمایشگاه طراحی ذهن منعطف.

And it had a live feed with a 24-hour offset,

و باید 24 ساعته و به صورت زنده می بود،

so you could see the changing relationship

تا بتوانید تغییر ارتباط را ببینید

and some demographic info

و دیگر اطلاعات جمعیتی

coming through AT&T's data and revealing itself.

که از طریق اطلاعات ای تی اند تي ، خودشان را نشان می دهند.

This is another project I worked on with Sensible Cities Lab

این دیگر پروژه ای است که در لابراتوار سنسیبل سیتیز

and CurrentCity.org.

و سایت CurrentCity.org کار کردم.

And it's visualizing SMS messages being sent in the city of Amsterdam.

اس ام اس های ارسال شده در شهر آمستردارم را نشان می دهد.

So you're seeing the daily ebb and flow

جزر و مد روزانه مردمی که از شهرهای مختلف

of people sending SMS messages from different parts of the city,

اس ام اس ارسال کرده اند را می بینید،

until we approach New Year's Eve, where everybody says, "Happy New Year!"

تا می رسیم به شب عید در نیویورک که همه" سال نو را تبریک " می گویند!

(Laughter)

(خنده حضار)

So this is an interactive tool

چون این یک ابزار تعاملي است

that you can move around and see different parts of the city.

می توانید به اطراف حرکت کنید و بخشهای مخالف شهر را ببینید.

This is looking at another event. This is called Queen's Day.

به رویداد دیگری نگاه می اندازیم. این روزه ملکه نامیده می شود.

So again, you get this daily ebb and flow

بازهم دوباره، می توانید جزر و مد

of people sending SMS messages from different parts of the city.

مردمی که از بخش مختلف شهردر حال ارسال اسم ام اس هستند را ببینید.

And then you're going to see people start to gather in the center of the city

سپس مردمی را می بینیم که در مرکز شهر در حال دورهم جمع شدن هستند

to celebrate the night before,

تا شب قبل را جشن بگیرند،

which happens right here.

که اینجا برگزار شد.

And then you can see people celebrating the next day.

و می توانید افرادی که روز بعد جشن می گیرند را ببینید.

And you can pause it and step back and forth and see different phases.

می توانید توقف کنید و به عقب و جلو بروید و فازهاي متفاوت را ببینید.

So now on to something completely different.

و اکنون چیزی کاملاً متفاوت.

Some of you may recognize this.

ممکنه بعضی از شما این رو بشناسید.

This is Baron Wolfgang von Kempelen's mechanical chess playing machine.

این شطرنج باز مکانیکی بارون ولفگان ون کمپلن است.

And it's this amazing robot that plays chess extremely well,

و روبات بسیار جالبی است که خیلی خوب شطرنج بازی می کنه،

except for one thing: it's not a robot at all.

بجز اینکه، این اصلا روبات نیست.

There's actually a legless man that sits in that box

در حقیقت افراد بدون پایی هستند که در آن جعبه می نشینند

and controls this chess player.

و این شطرنج باز را کنترل می کنند.

This was the inspiration for a web service by Amazon

این کار خلاقانه برای یک سرویس دهنده وب توسط آمازون انجام شد

called the Mechanical Turk -- named after this guy.

که تورک مکانیکی--بعد از اين فرد نامیده شد.

And it's based on the premise that there are certain things

و بر اساس این فرض است که چیزهایی هستند

that are easy for people, but really difficult for computers.

که برای انسان ساده است اما برای کامپیوترها خیلی مشکل است.

So they made this web service and said,

از این رو این سرویس وب را راه اندازی کردند و گفتند،

"Any programmer can write a piece of software

"هر برنامه نویسی می تواند نرم افزاری بنویسید

and tap into the minds of thousands of people."

و با ذهن هزاران نفر ارتباط برقرار کند."

The nerdy side of me thought, "Wow, this is amazing.

بخش تک بعدی ذهنم فکر کرد، خیلی جالبه.

I can tap into thousands of people's minds."

می توانیم با ذهن هزاران نفر ارتباط برقرار کنم."

And the other nerdy side of me thought,

و بخش دیگر ذهنم اندیشید،

"This is horrible. This is completely bizarre.

خیلی ناخوشایند است. خیلی غریب است.

What does this mean for the future of mankind,

این برای آینده بشر چه معنایی دارد،

where we're all plugged into this borg?"

آیا همه ما به این شطرنج بورگ دسترسی داریم؟

I was probably being a little extreme.

شاید کمی تندروی کردم.

But what does this mean when we have no context for what it is that we're working on,

اما معنی کاری که محتوا ندارد انجام می دهیم چیست،

and we're just doing these little labors?

آیا اینگونه کار می کنیم؟

So I created this drawing tool.

از اینرو این ابزار طراحی را ایجاد کردم.

I asked people to draw a sheep facing to the left.

از مردم خواستم گوسفندی را بِكشند که صورتش به سمت چپ باشد.

And I said, "I'll pay you two cents for your contribution."

و گفتم برای این همکاری دو سنت می پردازم.

And I started collecting sheep.

و شروع کردم به جمع آوری گوسفندها.

And I collected a lot, a lot of different sheep.

و کلی گوسفند مختلف جمع آوری کردم.

Lots of sheep.

یک عالمه گوسفند.

I took the first 10,000 sheep that I collected,

10 هزار گوسفندی که جمع کرده بودم،

and I put them on a website called TheSheepMarket.com

را در سایت TheSheepMarket.com قرار دادم.

where you can actually buy collections of 20 sheep.

که می توانید از آنجا یک مجموعه بیست تایی گوسفند بخرید.

You can't pick individual sheep,

نمی توانید هر گوسفند را تکی انتخاب کنید،

but you can buy a single plate block of stamps as a commodity.

اما می توانید یک بلوک تمبر را به عنوان یک کالا بخرید.

And juxtaposed against this grid,

و روبروی این شبکه پشت سرهم قرار دهید،

you see actually, by rolling over each individual one,

در حقیقت، با حرکت کردن روی هر کدام،

the humanity behind this hugely mechanical process.

پشت این فرایند مکانیکی عظیم، کار انسانی را ببینید.

I think there's something really interesting

فکر می کنم چیز واقعا جالبی وجود دارد

to watching people as they go through this creative toil --

دیدن مردمی که از این ابزار خلاقانه استفاده می کنند--

something we can all relate to,

که همه را به چیزی می توانیم ربط دهیم،

this creative process of trying to come up with something from nothing.

این فرایند خلاقانه رسیدن به چیزی از هیچ است.

I think it was really interesting to juxtapose this humanity

فکر می کنم پشت سر هم قرار دادن این کار انسانی بسیار جالب بود

versus this massive distributed grid.

در برابر این شبکه گسترده.

Kind of amazing what some people did.

بعضی از مردم کارهای جالبی انجام دادند.

So here's a few statistics from the project.

از اینرو، آمار کمی از پروژه موجود است.

Approximate collection rate of 11 sheep per hour,

تقریبا جمع آوری 11 گوسفند در هر ساعت،

which would make a working wage of 69 cents per hour.

که دستمزد آن می شود ساعتی 69 سنت.

There were 662 rejected sheep

662 گوسفند رد شد

that didn't meet "sheep-like" criteria and were thrown out of the flock.

چون با معیار گوسفند ما جور نبودند و از گله کنار گذاشته شدند.

(Laughter)

(خنده حضار)

The amount of time spent drawing ranged from four seconds to 46 minutes.

زمان صرف شده از 4 ثانیه تا 46 دقیقه بود.

That gives you an idea of the different types of motivations and dedication.

که می توانید پی ببرید چه انگیزه و وقت صرف کردن های متفاوتی وجود داشت.

And there were 7,599 people that contributed to the project,

و 7,599 نفر به پروژه کمک کردند،

or were unique IP addresses --

یا آی پی آدرس انحصاری داشتند --

so about how many people contributed.

و این درباره تعداد افرادی که همکاری کردند.

But only one of them out of the 7,599 said this.

اما فقط یکی از 7,599 نفر اینرا گفت.

(Laughter)

(خنده حضار)

Which I was pretty surprised by.

که خیلی تعجب کردم.

I expected people to be wondering, "Why did I draw a sheep?"

انتظار داشتم مردم تعجب کنند، چرا باید گوسفند بکشم؟

And I think it's a pretty valid question.

و فکر کنم سوال کاملا درستی بود.

And there's a lot of reasons why I chose sheep.

و دلایل متعددی وجود داشت که چرا گوسفند را انتخاب كردم.

Sheep were the first animal

گوسفند اولین حیوان بود

to be raised from mechanically processed byproducts,

که از فرایند مکانیکی محصولات فرعی ایجاد شد،

the first to be selectively bred for production traits,

اولین چیزی بود که برای تولید پرورش یافت،

the first animal to be cloned.

اولین حیوانی بود که شبیه سازی شد.

Obviously, we think of sheep as followers.

و واضح است ما گوسفند را دنباله رو می دانیم.

And there's this reference to "Le Petit Prince"

و این ارجاعی است به کتاب شازده کوچولو

where the narrator asks the prince to draw a sheep.

جایی که راوی از شازده خواست یک گوسفند بکشد.

He draws sheep after sheep.

پشت سرهم گوسفند کشید.

The narrator's only appeased when he draws a box.

و وقتی راوی ظاهر شد که یک جعبه کشید.

And he says, "It's not about a scientific rendering of a sheep.

و گفت، این ترسیم علمی از یک گوسفند نیست.

It's about your own interpretation and doing something different."

این برداشت متفاوت شما و انجام کاری متفاوت است.

And I like that.

و من این را دوست دارم.

So this is a clip from Charlie Chaplin's "Modern Times."

و این کلیپی از "عصر جدید" چارلی چاپلين است.

It's showing Charlie Chaplin dealing with some of the major changes

چارلی چاپلین را مواجه با تغییرات اساسی نشان می دهد

during the Industrial Revolution.

در هنگام انقلاب صنعتی.

So there were no longer shoe makers,

دیگر کفش دوزی نبود،

but now there are people slapping soles on people's shoes.

و کسانی بودند که تخت کفش به کفش مردم می زدند.

And the whole idea of one's relationship to their work changed a lot.

و ایده کلی ارتباط یک نفر با کارش کلی تغییر کرد.

So I thought this was an interesting clip

فکر کردم که کليپ جالبی است

to divide into 16 pieces

که به 16 قطعه تقسیم شود

and feed into the Mechanical Turk with a drawing tool.

و با یک ابزار طراحی وارد تورك مکانیکی شود.

This basically allowed -- what you see on the left side is the original frame,

اصولا این امکان را می داد-- چیزی که سمت چپ می بینید فریم اصلی است،

and on the right side you see that frame

و سمت راست فریمی می بینید که

as interpreted by 16 people

توسط 16 نفر تفسیر شده است

who have no idea what it is they're doing.

كسي متوجه نمیشه دارند چکار می کنند.

And this was the inspiration for a project

و این الهام بخش یک پروژه بود

that I worked on with my friend Takashi Kawashima.

که با دوستم تاکاشی کاواشیما درست کردم.

We decided to use the Mechanical Turk for exactly what it was meant for,

تصمیم گرفتیم از تورک مکانیکی برای چیزی که درست شده بود استفاده کنیم،

which is making money.

که پول سازی بود.

So we took a hundred dollar bill and divided it into 10,000 teeny pieces,

یک اسکناس 100 دلاری را به 10 هزار تیکه ریز تقسیم کردیم،

and we fed those into the Mechanical Turk.

و آنها را وارد تورک مکانیکی کردیم.

We asked people to draw what it was that they saw.

از مردم خواستیم چیزی را که دیدند بکشند.

But here there was no sheep-like criteria.

اما معیاری مثل رسم گوسفند وجود نداشت.

People, if they drew a stick figure or a smiley face,

مردم، اگر یک صورت خندان یا عبوس را می کشیدند،

it actually made it into the bill.

در واقع به پول تبدیل میشد.

So what you see is actually a representation of how well people did

چیزی که می بینید نمایشی است از کاری که مردم انجام دادند

what it was they were asked to do.

چیزی که از آنها خواسته شد انجام دهند.

So we took these hundred dollar bills,

ما این اسکناس های صد دلاری را گرفتیم،

and we put them on a website called TenThousandsCents.com,

و آنها را در وب سایت TenThousandsCents.com قرار دادیم،

where you can browse through and see all the individual contributions.

جایی که می توانستید کمک های همه و هر فردی را ببینید.

And you can also trade real hundred-dollar bills for fake hundred-dollar bills

همچنین می توانید اسکناس های یکصد دلاری واقعی را با اسکناس های یکصد دلاری جعلی معامله کنید

and make a donation to the Hundred Dollar Laptop Project,

و به پروژه لپ تاپ یکصد دلاری کمک کنید،

which is now known as One Laptop Per Child.

که به پروژه هر کودک یک لپ تاپ، شاخته شده است.

This is again showing all the different contributions.

و می توانید کمکهای دیگران را هم ببینید.

You see some people did beautiful stipple renderings,

می توانید ببینید مردم نقاط زیبایی را تشکیل دادند،

like this one on top --

مثل این در بالا--

spent a long time making realistic versions.

زمان زیادی برای ایجاد نسخه های واقعی صرف شد.

And other people would draw stick figures or smiley faces.

و دیگران شکلهای عبوس یا چهره های خندانی ترسیم می کنند.

Here on the right-hand side in the middle

در اینجا سمت راست در وسط

you see this one guy writing, "$0.01!!! Really?"

می بینید که یکی داره می نویسه 0.01 دلار واقعا؟

That's all I'm getting paid for this?

همه اش اینقدر باید پول بدم؟

(Laughter)

(خنده حضار)

So the last Mechanical Turk project I'm going to talk to you about

آخرین پروژه تورک مکانیکی که برایتان شرح می دهم

is called Bicycle Built for 2000.

ساخت دوچرخه برای 2000 نفر نامیده می شود.

This is a collaboration with my friend Daniel Massey.

اینکار با همکاری دوستم دانیل ماسی انجام می شود.

You may recognize these two guys.

شاید این دو نفر را بشناسید.

This is Max Mathews and John Kelly from Bell Labs in the '60s,

مکس ماتئو و جان کلی از لابراتوار بل در دهه 60 هستند،

where they created the song "Daisy Bell,"

جایی که آهنگ" دیزی بل " را ساختند،

which was the world's first singing computer.

که اولین کامپیوتر خواننده دنیا بود.

You may recognize it from "2001: A Space Odyssey."

شاید این رو از " ادیسه فضایی: 2001 "بشناسید.

When HAL's dying at the end of the film he starts singing this song,

وقتي هال در حال مردن بود در پايان فيلم، او شروع به خواندن اين آهنگ كرد،

as a reference to when computers became human.

و مرجعی که کامپیوترها انسان شدند.

So we resynthesized this song.

از اینرو ما این آهنگ را دوباره سرودیم.

This is what that sounded like.

این آهنگ اینگونه بود.

We broke down all the individual notes

همه یادداشت ها را تجزیه کردیم

in the singing as well as the phonemes in the singing.

همانند آواها در خواندن.

Daisy Bell: ♫ Daisy, Daisy ... ♫

دیزی بل: دیزی، دیزی ...

Aaron Koblin: And we took all of those individual pieces,

آرون کوبلین: و تمام آن قطعات را گرفتیم،

and we fed them into another Turk request.

و آنها را وارد تورک دیگری کردیم.

This is what it would look like if you went to the site.

اگر به سایت نگاه بیاندازید این شکلی خواهد بود.

You type in your code,

کد خود را وارد کنید،

but you first test your mic.

اما ابتدا میکروفن خود را امتحان کنید.

You'd be fed a simple audio clip.

یک کلیپ صوتی ساده پخش می شود.

(Honk)

(صدای بوق)

And then you'd do your best to recreate that with your own voice.

و با صدای خودتان به بهترین نحو آنرا دوباره ایجاد کنید.

After previewing it and confirming it's what you submitted,

بعد از پیش نمایش و تایید چیزی که ارسال کردید،

you could submit it into the Mechanical Turk with no other context.

می توانید آنرا بدون هیچ زمینه ای وارد تورک مکانیکی کنید.

And this is what we first got back from the very first set of submissions.

و این چیزی بود که از اولین ارسال ها گرفتیم.

Recording: ♫ Daisy, Daisy ♫

Recording: ♫ Daisy, Daisy ♫

♫ give me your answer do ♫

♫ give me your answer do ♫

♫ I'm half crazy ♫

♫ I'm half crazy ♫

♫ all for the love of you ♫

♫ all for the love of you ♫

♫ It can't be a stylish marriage ♫

♫ It can't be a stylish marriage ♫

♫ I can't afford a carriage ♫

♫ I can't afford a carriage ♫

♫ But you'll look sweet upon the seat ♫

♫ But you'll look sweet upon the seat ♫

♫ of a bicycle built for two ♫

♫ of a bicycle built for two ♫

AK: So James Surowieki has this idea of the wisdom of crowds,

بعدی: بدین ترتیب جیمز سورو این ایده را از شعور جمعیت دارد،

that says that a whole bunch of people are smarter than any individual.

که یک گروه از مردم باهوش تر از یک نفر هستند.

We wanted to see how this applies to collaborative, distributed music making,

می خواستیم کاربرد آنرا در ساخت موسیقی و همکاری ببینیم،

where nobody has any idea what it is they're working on.

هیچ کس نمی دانست که آنها چکار می خواهند انجام دهند.

So if you go to the BicycleBuiltforTwoThousand.com

اگر به سایت BicycleBuiltforTwoThousand.com بروید

you can actually hear what all this sounds like together.

می بینید که تمام این صداها چقدر شبیه هم هستند.

I'm sorry for this.

برای این متاسفم.

(Noise)

(صدای خش)

Chorus: ♫ Daisy, Daisy ♫

هم سرايان: Daisy, Daisy

♫ Give me your answer do ♫

♫ Give me your answer do ♫

♫ I'm half crazy ♫

♫ I'm half crazy ♫

♫ all for the love of you ♫

♫ all for the love of you ♫

♫ It can't be a stylish marriage ♫

♫ It can't be a stylish marriage ♫

♫ I can't afford a carriage ♫

♫ I can't afford a carriage ♫

♫ But you'd look sweet upon the seat ♫

♫ But you'd look sweet upon the seat ♫

♫ of a bicycle built for two ♫

♫ of a bicycle built for two ♫

AK: So stepping back for a quick second,

بعدی: چند ثانیه به عقب برمی گردیم،

when I was at UCLA going to grad school,

وقتی که در یو سی ال فوق لیسانس می خواندم،

I was also working at a place called the Center for Embedded Network Sensing.

در جایی کار می کردم بنام مرکز احساس شبکه.

And I was writing software to visualize laser scanners.

و نرم افزاری برای به تصویر کشیدن اسکنرهای لیزری می نوشتم.

So basically motion through 3D space.

یعنی حرکت سه بعدي در فضا.

And this was seen by a director in L.A. named James Frost

و این کار توسط کارگردانی در لوس انجلس بنام جیمز فراست دیده شد

who said, "Wait a minute.

گفت، "یک لحظه صبر کنید.

You mean we can shoot a music video without actually using any video?"

منظورتون اینکه بدون هیچ گونه ویدیو می توانیم از یک موزیک ویدیو فیلمبرداری کنیم؟"

So we did exactly that.

و ما دقیقا همان کار را کردیم.

We made a music video for one of my favorite bands, Radiohead.

یک موزیک ویدیو برای گروه محبوبمان ردیوهد درست کردیم.

And I think one of my favorite parts of this project

و فکر کنم یکی از قسمتهای جالب این پروژه

was not just shooting a video with lasers,

فیلمبرداری ویدیویی با لیزر نبود،

but we also open sourced it,

بلکه ساخت آنرا همگانی کردیم،

and we made it released as a Google Code project,

و آنرا بصورت پروژه کد گوگل منتشر کردیم،

where people could download a bunch of the data and some source code

جایی که افراد می توانستند دسته ای از اطلاعات و چند سورس کد را دانلود کنند

to build their own versions of it.

تا نسخه دلخواه خودشان را بسازند.

And people were making some amazing things.

و مردم چیزهای جالبی درست کردند.

This is actually two of my favorites:

این دو تا از اونهایی است که دوست دارم:

the pin-board Thom Yorke and a LEGO Thom Yorke.

پینبورد تام یورک و لگو تام یورک.

A whole YouTube channel of people submitting really interesting content.

کل افراد کانال یوتیوب در حال ارسال چیزهای جالبی هستند.

More recently, somebody even 3D-printed Thom Yorke's head,

اخیرا، یک نفر سر تام یورک را هم سه بعدی چاپ کرده،

which is a little creepy, but pretty cool.

یه کم غیرعادیه، ولی نسبتاً خوبه.

So with everybody making so much amazing stuff

از اینرو با هرکسی که چنین چیز جالبی درست کرده

and actually understanding what it was they were working on,

و با درک اینکه روی چی کار می کردند،

I was really interested in trying to make a collaborative project

علاقمند شدم یک پروژه دسته جمعی ایجاد کنم

where people were working together to build something.

جایی که مردم چیزی را با هم درست می کردند.

And I met a music video director named Chris Milk.

و من با یک کارگردان موزیک ویدیو بنام کریس میلک ملاقات کردم.

And we started bouncing around ideas

و ایده دادم که

to make a collaborative music video project.

یک پروژه موزیک ویدیوی دسته جمعی درست کنیم.

But we knew we really needed the right person

اما می دانستیم که به یه شخص مناسب نیاز داریم

to kind of rally behind and build something for.

نوعی پشتيباني كردن برای ساخت چیزی.

So we put the idea on the back burner for a few months.

برای همین ایده رو، چند ماهی کنار گذاشتیم.

And he ended up talking to Rick Rubin,

و گفتگو با ریک روبین را تمام کرد،

who was finishing up Johnny Cash's final album

کسی که آخرین آلبوم جانی کش

called "Ain't No Grave."

بنام دیگر گوری نیست را به پایان رسانده بود.

The lyrics to the leading track are "Ain't no grave can hold my body down."

شعر آهنگ اول این است که دیگر گوری نیست که بدنم را در خود نگهدارد.

So we thought this was the perfect

فکر کردیم پروژه خیلی خوبیه

project to build a collaborative memorial

که یک یادبود جمعی ایجاد کنیم

and a virtual resurrection for Johnny Cash.

و احیای مجدد جانی کش.

So I teamed up with my good friend Ricardo Cabello, also known as Mr. doob,

تیم رو با دوست خوبم ریکاردو کابلو که به آقای دوب معروفه تشکیل دادم،

who's a much better programmer than I am,

برنامه نویسی، خیلی بهتر از من،

and he made this amazing Flash drawing tool.

و این ابزار طراحی بسیار جالب فلش را ساخت.

As you know,

همانطور که می دانید،

an animation is a series of images.

انیمیشن مجموعه ای از تصاویر است.

So what we did was cross-cut a bunch of archival footage of Johnny Cash,

مجموعه ای از فیلمهای آرشیوی جانی کش را با ويرايش کنار هم گذاشتیم،

and at eight frames a second,

ثانیه ای هشت فریم،

we allowed individuals to draw a single frame

به همه این امکان را ادامه دادیم که تک فریمی

that would get woven into

ایجاد کند که به این

this dynamically changing music video.

موزیک ویدیویی متحرک تبدیل شد.

So I don't have time to play the entire thing for you,

وقت کافی برای نمایش همه آن به شما وجود ندارد،

but I want to show you two short clips.

اما دوتا کلیپ کوتاه به شما نشان می دهم.

One is the beginning of the music video.

اولی شروع این موزیک ویدیو است.

And that's going to be followed by a short clip

و بعد از آن این کلیپ کوتاه

of people who have already contributed to the project

افرادی را می بینیم که در این پروژه همکاری کردند

talking about it briefly.

و در موردش کمی صحبت می کنم.

(Music)

(موزیک)

(Video) Johnny Cash: ♫ There ain't no grave ♫

(Video) Johnny Cash: ♫ There ain't no grave ♫

♫ can hold my body down ♫

♫ can hold my body down ♫

♫ There ain't no grave ♫

♫ There ain't no grave ♫

♫ can hold body down ♫

♫ can hold body down ♫

♫ When I hear the trumpet sound ♫

♫ When I hear the trumpet sound ♫

♫ I'm going to ride right out of the ground ♫

♫ I'm going to ride right out of the ground ♫

♫ Ain't no grave ♫

♫ Ain't no grave ♫

♫ can hold my body ... ♫

♫ can hold my body ... ♫

(Applause)

(تشویق حضار)

AK: What better way to pay tribute to the man

بعدی: چه یادبودی برای آن مرد

than to make something for one of his songs.

بهتر از ساختن یکی از آهنگهایش وجود دارد.

Collaborator: I felt really sad when he died.

همکار: وقتی مرد واقعا غمگین شدم.

And I just thought it'd be wonderful,

و فکر کردم که خیلی خوبه،

it'd be really nice to contribute something to his memory.

خیلی عالیه به یادبود کسی کمک شود.

Collaborator Two: It really allows

همکار دوم: این امان را ایجاد کرد که

this last recording of his

آخرین کارش

to be a living, breathing memorial.

یادبودی زنده باشد.

Collaborator Three: For all of the frames to be drawn by fans,

همكار سوم: تمام فریمهایی که توسط طرفداران کشیده شد،

each individual frame,

هر تک فریم،

it's got a very powerful feeling to it.

احساس قوی به آن می داد.

Collaborator Four: I've seen everybody

همکار چهار: همه را دیدم

from Japan, Venezuela, to the States,

از ژاپن، ونزوئلا تا امریکا،

to Knoxville, Tennessee.

ایالات ناکسویل ، تنسی.

Collaborator Five: As much as is different from frame to frame,

همکار پنج: به اندازه تفاوتی که هر فریم به فریم دارد،

it really is personal.

کاملا شخصی است.

Collaborator Six: Watching the video in my room,

همکار شش: با دیدن این ویدیو در اتاقم،

I could see me not understanding at the beginning of it.

فکر نمی کردم اول آنرا بفهمم.

And I just worked and worked through problems,

و با مشکلات سر و کله زدم،

until my little wee battles that I was fighting within the picture

تا اینکه مشکلات کوچکم که در تصویر با آنها می جنگیدم

all began to resolve themselves.

شروع کردند به حل کردن خودشان.

You can actually see the point when I know what I'm doing,

از اینرو می توانید ببینیدکه چه کاری انجام می دم،

and a lot of light and dark comes into it.

و کلی نور و تاریکی به آن رسید.

And in a weird way,

و بطور عجیبی،

that's what I actually like about Johnny Cash's music as well.

من هم علاقمند موزیک جانی کش شدم.

It's the sum total of his life,

این کل زندگی اوست،

all the things that had happened --

تمام چیزهایی که رخ داده--

the bad things, the good things.

اتفاقات خوب، اتفاقات بد.

You're hearing a person's life.

زندگی یک انسان را می شنوید.

AK: So if you go to the website JohnnyCashProject.com,

بعدی: اگر سری به وبسایت JohnnyCashProject.com بزنید،

what you'll see is the video playing above.

چیزی که می بینید ویدیویی در حال اجراست.

And below it are all the individual frames

و در پایین تمام تک فریمها

that people have been submitting to the project.

که مردم به پروژه ارسال کرده اند.

So this isn't finished at all,

هنوز تمام نشده،

but it's an ongoing project where people can continue to collaborate.

پروژه در حال کاری است مردم می توانند به آن کمک کنند.

If you roll over any one of those individual thumbnails,

اگر روی هر کدام از آن تصاویر کوچک ماوس را حرکت دهید،

you can see the person who drew that individual thumbnail

می توانید شخصی که آن عکس را گرفته

and where they were located.

و اینکه کجا هستند را ببینید.

And if you find one that you're interested in,

و اگر هر کدام را دوست داشتید،

you can actually click on it and open up an information panel

می توانید روی آن کلیک کنید و صفحه اطلاعات را باز کنید

where you're able to rate that frame,

که می توانید به فریم امتیاز بدهید،

which helps it bubble up to the top.

که می توانید آنرا به صدر جدول ببرد.

And you can also see the way that it was drawn.

و همچنین می توانید ببینید که چگونه گرفته شده است.

Again, you can get the playback and personal contribution.

و باز هم، می توانید اجرا کنید و همکاری داشته باشید.

In addition to that, it's listed, the artist's name, the location,

علاوه بر آن، نام و مکان آن لیست شده،

how long they spent drawing it.

و مدت زمانی که صرف تهیه آن شده است.

And you can pick a style. So this one was tagged "Abstract."

و می توانید سبکی را انتخاب کنید. من این یکی را انتزاعی علامت زدم.

But there's a bunch of different styles.

اما کلی سبک های متفاوت وجود دارد.

And you can sort the video a number of different ways.

و می توانید ویدیو را به طرق مختلف کوتاه کنید.

You can say, "I want to see the pointillist version

می توانید بگویید، می خواهم نسخه نقطه نقطه شده را ببینم

or the sketchy version or the realistic version.

یا نسخه واقعی یا نسخه طرح دستی.

And then this is, again, the abstract version,

و این بازهم نسخه انتزاعی،

which ends up getting a little bit crazy.

که کمی با گیج کردن تمام می شود.

So the last project I want to talk to you about is another collaboration with Chris Milk.

آخرین پروژه ایی که می خواهم در مورد آن با شما صحبت کنم دیگر همکاری من با کریس میلک است.

And this is called "The Wilderness Downtown."

و اسم آن مرکز نا آرام است.

It's an online music video for the Arcade Fire.

موسیقی آنلایم برای آرکاد فایر است.

Chris and I were really amazed

من و کریس آنرا خیلی دوست داریم

by the potential now with modern web browsers,

با مرورگرهای بالقوه پیشرفته ای که وجود دارد،

where you have HTML5 audio and video

با صوت و تصویر HTML5

and the power of JavaScript to render amazingly fast.

و قدرت جاوا اسکریپت به سرعت پخش می شود.

And we wanted to push the idea of the music video that was meant for the Web

و می خواستیم ایده موزیک ویدئو را که برای وب منظور بود نشان دهیم

beyond the four-by-three or sixteen-by-nine window

فراتر از پنجره چهار در سه یا 16/9

and try to make it play out and choreograph throughout the screen.

و سعی کردیم آنرا و حرکات رقص را از طریق صفحه نمایشگر اجرا کنیم.

But most importantly, I think,

و فکر این موضوع خیلی مهم بود،

we really wanted to make an experience that was unlike the Johnny Cash Project,

می خواستیم حسی ایجاد کنیم که شبیه پروژه جانی کش نباشد،

where you had a small group of people spending a lot of time

که تعداد افرادی زمان زیادی صرف می کردند

to contribute something for everyone.

تا به هرکسی در مورد چیزی همکاری کنند.

What if we had a very low commitment,

اگر یک کمی تعهد داشتیم،

but delivered something individually unique to each person who contributed?

که چیز منحصر به فردی به هر کسی که همکاری می کرد ارائه می کردیم چی؟

So the project starts off by asking you to enter the address

پروژه با درخواست از شما برای وارد کردن آدرس

of the home where you grew up.

خانه ای که در آن بزرگ شدید شروع شد.

And you type in the address --

و شما آدرس را تایپ می کنید--

it actually creates a music video specifically for you,

در حقیقت یک موزیک ویدیو اختصاصی برای شما ایجاد می گردد،

pulling in Google maps and Streetview images

در تصاویر گوگل مپ و استریت ویو قرار می گرفت

into the experience itself.

تا خودش تجربه شود.

So this should really be seen at home with you typing in your own address,

از این هنگام تایپ کردن آدرس خودتان باید در خانه تان دیده می شد،

but I'm going to give you a little preview of what you can expect.

اما به شما نشان می دهم که چی می تونستید ببینید.

(Video) Win Butler: ♫ Now our lives are changing fast ♫

(Video) Win Butler: ♫ Now our lives are changing fast ♫

♫ Now our lives are changing fast ♫

♫ Now our lives are changing fast ♫

♫ Hope that something pure can last ♫

♫ Hope that something pure can last ♫

♫ Hope that something pure can last ♫

♫ Hope that something pure can last ♫

♫ Ooh we used to wait ♫

♫ Ooh we used to wait ♫

♫ Ooh we used to wait ♫

♫ Ooh we used to wait ♫

♫ Ooh we used to wait ♫

♫ Ooh we used to wait ♫

♫ Sometimes it never came ♫

♫ Sometimes it never came ♫

♫ Sometimes it never came ♫

♫ Sometimes it never came ♫

♫ Still moving through the pain ♫

♫ Still moving through the pain ♫

♫ We used to wait for it ♫

♫ We used to wait for it ♫

♫ We used to wait for it ♫

♫ We used to wait for it ♫

♫ We used to wait for it ♫

♫ We used to wait for it ♫

AK: So I think, if there's one thing to take away from my talk today,

بعدی: فکر کنم که مطلبی نگفته در حرفهایم باقی مانده،

it's that an interface can be a powerful narrative device.

که رابط کاربر می تواند وسیله روایتگر قدرتمندی باشد.

And as we collect more and more personally and socially relevant data,

هرچه بیتشر اطلاعات شخصی و اجتماعی بیشتری جمع آوری می کنیم،

we have an opportunity, and maybe even an obligation,

یک فرصت یا شاید حتی یک تعهدی داریم،

to maintain the humanity and tell some amazing stories

تا که انسانیت را حفظ کنیم و داستانهای زیبایی نقل کنیم

as we explore and collaborate together.

و با هم کشف و همکاری کنیم.

Thanks a lot.

خیلی ممنون.

(Applause)

(تشویق حضار)