Jason McCue: Terrorism is a failed brand

Translator: Joseph Geni Reviewer: Morton Bast

Translator: Taravatsadat Nehzati Reviewer: soheila Jafari

We most certainly do talk to terrorists, no question about it.

قطعا ما با تروریست ها صحبت می‌کنیم، بحثی در این نیست.

We are at war with a new form of terrorism.

ما در حال مقابله با گونه جدیدی از تروریسم هستیم.

It's sort of the good old, traditional form of terrorism,

این یک گونه قدیمی و سنتی تروریسم است.

but it's sort of been packaged for the 21st century.

اما به نحوی برای قرن ۲۱ طراحی شده است.

One of the big things about countering terrorism

یکی از چیزهای بزرگ در مقابله با تروریسم

is, how do you perceive it?

این است که شما چگونه آن را درک می‌کنید؟

Because perception leads to your response to it.

چراکه درک شما منجر به پاسخ شما به اون میشه.

So if you have a traditional perception of terrorism,

پس اگر درک سنتی از تروریسم دارید،

it would be that it's one of criminality, one of war.

درک شما این خواهد بود که تروریسم یک نوع جنایتکاری از نوع جنگ هست

So how are you going to respond to it?

بنابراین چطور به اون پاسخ می‌دید؟

Naturally, it would follow that you meet kind with kind.

طبیعتاً، منجر به مقابله به مثل می‌شود.

You fight it. If you have a more modernist approach,

با اون می‌جنگید. اگر رویکرد مدرن تری داشته باشید،

and your perception of terrorism is almost cause-and-effect,

و درک شما از تروریست تقریبا علت و معلولی باشد،

then naturally from that, the responses that come out of it

آنگاه طبیعتاً، پاسخی که از آن حاصل می‌شود

are much more asymmetrical.

بسیار نا متقارن تر خواهد بود.

We live in a modern, global world.

ما در دنیایی مدرن زندگی می کنیم.

Terrorists have actually adapted to it.

تروریست هم در واقع با آن سازگار شده است.

It's something we have to, too, and that means the people

و این کاری ست که ما هم باید انجام بدیم، و این بدین معنی ست که کسانی که در مقابله با تروریسم کار می‌کنند

who are working on counterterrorism responses

و این کاری ست که ما هم باید انجام بدیم، و این بدین معنی ست که کسانی که در مقابله با تروریسم کار می‌کنند

have to start, in effect, putting on

باید شروع کنند

their Google-tinted glasses, or whatever.

عینک اینترنتی گوگل خود، یا هر چه دارند، رو به چشم بگذارند.

For my part, what I wanted us to do was just to look at

در مورد من، چیزی که انتظار دارم انجام شود این است که

terrorism as though it was a global brand,

تروریسم را همانطور ببینیم که به یک برند و یا شرکت جهانی نگاه می‌کنیم،

say, Coca-Cola.

مثلاً، کوکا کولا.

Both are fairly bad for your health. (Laughter)

هر دو برای سلامت شما مضر هستند. (خنده)

If you look at it as a brand in those ways,

اگر به آن به عنوان برند نگاه کنیم،

what you'll come to realize is, it's a pretty flawed product.

به چیزی که پی می‌بریم این است که کاملاً محصولی معیوب است.

As we've said, it's pretty bad for your health,

همانطور که گفتیم، بسیار برای سلامت مضر هستند،

it's bad for those who it affects,

و این برای کسانی که تحت تاثیر آن هستند، بد خواهد بود.

and it's not actually good if you're a suicide bomber either.

به خصوص اگه شما یک بمب گذار انتحاری باشید، اصلا برای شما خوب نخواهد بود.

It doesn't actually do what it says on the tin.

این در واقع چبزی را که روی قوطی نوشته انجام نمیده.

You're not really going to get 72 virgins in heaven.

شما در حقیقت ۷۲ تا دختر باکره در بهشت بدست نمی آورید.

It's not going to happen, I don't think.

این اتفاق نمی افتد، من اینطور فکر نمی کنم.

And you're not really going to, in the '80s, end capitalism

و شما در واقع به دهه ۸۰ نمیرید، وبا پشتیبانی ِ یکی از این گروه ها به سرمایه داری خاتمه نمیدید. این ها مزخرف هستند.

by supporting one of these groups. It's a load of nonsense.

و شما در واقع به دهه ۸۰ نمیرید، وبا پشتیبانی ِ یکی از این گروه ها به سرمایه داری خاتمه نمیدید. این ها مزخرف هستند.

But what you realize, it's got an Achilles' heel.

اما به این پی میبرید که این جریان یک پاشنه آشیل (نقطه ضعف) دارد.

The brand has an Achilles' heel.

برند ها پاشته آشیل (نقطه ضعف) دارند.

We've mentioned the health,

راجع به سلامت صحبت کردیم،

but it needs consumers to buy into it.

اما لازم هست که مصرف کننده به آن باور داشته باشند.

The consumers it needs are the terrorist constituency.

مصرف کننده های مورد نیاز همان هیئت موسسان تروریست هستند.

They're the people who buy into the brand, support them,

آنها کسانی هستند که برند را باور دارند، آنرا پشتیبانی می‌کنند،

facilitate them, and they're the people

تجهیزشان می‌کنند، و کسانی هستند که

we've got to reach out to.

ما باید به آنها ارتباط پیدا کنیم.

We've got to attack that brand in front of them.

باید در مقابل آنها به برند حمله کنیم.

There's two essential ways of doing that, if we carry on this brand theme.

اگر همین طرح برند را ادامه دهیم، دو راه ضروری برای این کار وجود دارد

One is reducing their market. What I mean is,

یکی اینکه بازار آنها را کاهش دهیم. منظورم این است که

it's their brand against our brand. We've got to compete.

گروه اونها مقابل گروه ماست. باید رقابت کنیم.

We've got to show we're a better product.

باید به اونها نشون بدیم که محصول ما بهتر است

If I'm trying to show we're a better product,

اگر بخواهم نشان بدهم که محصول ما بهتر است

I probably wouldn't do things like Guantanamo Bay.

احتمالا چیزی مانند زندان گوانتانامو درست نمی‌کنم.

We've talked there about curtailing the underlying need

در باره محدود کردن نیازهای اساسی برای خود محصول صحبت کردیم. میتونید به

for the product itself. You could be looking there at

در باره محدود کردن نیازهای اساسی برای خود محصول صحبت کردیم. میتونید به

poverty, injustice, all those sorts of things

فقر، بی عدالتی، و همه این قبیل چیزها نگاه کنید که

which feed terrorism.

تروریسم را تغذیه می‌کنند.

The other thing to do is to knock the product,

مسئله دیگر نقد محصول است.

attack the brand myth, as we've said.

از حمله به اسطوره محصول سخن گفتیم.

You know, there's nothing heroic about killing a young kid.

میدونید، هیچ چیز حماسی در کشتن یک بچه وجود ندارد.

Perhaps we need to focus on that and get that message back across.

شاید لازم است که بر این مطلب تمرکز کنیم و این پیام رو قابل درک کنیم.

We've got to reveal the dangers in the product.

باید خطرهای محصول را آشکار کنیم

Our target audience, it's not just the producers of terrorism,

مخاطبین ما تنها تولید کنندگان تروریسم نیستند،

as I've said, the terrorists.

همانطور که قبلا گفتم تروریست ها هستند.

It's not just the marketeers of terrorism,

نه تنها بازار گردانان ترورویسم

which is those who finance, those who facilitate it,

شامل سرمایه گزاران، و تجهیز کنندگان

but it's the consumers of terrorism.

بلکه مصرف کنندگان تروریسم مخاطب هستند.

We've got to get in to those homelands.

باید به وطن آنها وارد بشیم.

That's where they recruit from. That's where they get their power and strength.

وطن اونها جاییست که آنها رو استخدام میکند و به آنها نیرو و قدرت می‌دهد.

That's where their consumers come from.

وطن آنها جاییست که مشتریان آنها اهل آنجا هستند

And we have to get our messaging in there.

ما باید پیام خود رو به آنجا ببریم.

So the essentials are, we've got to have interaction

پس لازم است که در این دو حیطه

in those areas, with the terrorists, the facilitators, etc.

با تروریست ها و تجهیزکنندگان آن ها تعامل کنیم.

We've got to engage, we've got to educate,

باید بیازماییم و باید آموزش دهیم

and we've got to have dialogue.

باید گفتمان داشته باشیم

Now, staying on this brand thing for just a few more seconds,

اکنون، برای چند ثانیه دیگر هم این موضوع برند را ادامه دهیم و

think about delivery mechanisms.

به سیستم حمل رایگان فکر کنیم.

How are we going to do these attacks?

چگونه این حمله ها را انجام دهیم؟

Well, reducing the market is really one for governments

خوب، کاهش بازار یک راهکار برای دولتها

and civil society. We've got to show we're better.

و جامعه متمدن است. باید نشان دهیم که ما بهتریم.

We've got to show our values.

باید ارزشها یمان را نشان دهیم.

We've got to practice what we preach.

باید آنچه موعظه می‌کنیم را به عمل درآوریم.

But when it comes to knocking the brand,

اما وقتی به نقد محصول می‌رسیم،

if the terrorists are Coca-Cola and we're Pepsi,

اگر تروریست ها کوکاکولا باشند و ما پپسی باشیم

I don't think, being Pepsi, anything we say about Coca-Cola,

فکر نکنم، اگه ما پپسی باشیم، هر چه در باره کوکا کولا بگوییم

anyone's going to believe us.

کسی حرف ما را باور کند.

So we've got to find a different mechanism,

پس باید یک مکانیزم دیگر پیدا کنیم،

and one of the best mechanisms I've ever come across

و یکی از بهترین مکانیزم ها که من تا به حال به آن برخورده ام

is the victims of terrorism.

قربانیان تروریسم هستند.

They are somebody who can actually stand there and say,

آنها تنها کسانی هستند که می‌توانند آنجا بایستند و بگویند،

"This product's crap. I had it and I was sick for days.

" این محصول آشغال است. من این را خوردم و چند روز مریض بودم.

It burnt my hand, whatever." You believe them.

یا دستم را سوزاند، با هر چیزی از این قبیل. شما اونها رو باور می‌کنید.

You can see their scars. You trust them.

شما میتونید زخم های آنها را ببینید. به آنها اعتماد می‌کنید.

But whether it's victims, whether it's governments,

اما اگه این قربانیان باشند، یا دولت ها

NGOs, or even the Queen yesterday, in Northern Ireland,

سازمان‌های غیر دولتی، یا حتی ملکه که دیروز در ایرلند شمالی بود،

we have to interact and engage with those different

باید تعامل کنیم و با لایه های مختلف تروریسم روبرو شویم، در عمل

layers of terrorism, and, in effect,

باید تعامل کنیم و با لایه های مختلف تروریسم روبرو شویم، در عمل

we do have to have a little dance with the devil.

باید رقص کوتاهی با شیطان داشته باشیم.

This is my favorite part of my speech.

این قسمت مورد علاقه سخنرانی من است.

I wanted to blow you all up to try and make a point,

می‌خواستم همه شما را منفجر کنم تا یک نکته رو نشون بدم

but — (Laughter) —

اما - (خنده)-

TED, for health and safety reasons, have told me

TED به دلایل بهداشت و سلامتی، به من گفت که

I've got to do a countdown, so

باید شمارش معکوس انجام بدم،

I feel like a bit of an Irish or Jewish terrorist,

کمی احساس یک ایرلندی با یک تروریست یهودی را دارم،

sort of a health and safety terrorist, and I — (Laughter) —

یک جورهایی تروریست بهداشت و سلامتی، و من - (خنده)

I've got to count 3, 2, 1, and

من می شمارم ۳، ۲، ۱ و

it's a bit alarming, so thinking of what my motto would be,

کمی هشدار دهنده است، پس فکر کنیم ببینیم شعار من، چه میتواند باشد.

and it would be, "Body parts, not heart attacks."

شعار من "اعضای بدن، نه حمله قلبی" خواهد بود

So 3, 2, 1. (Explosion sound)

پس ۳، ۲، ۱. (صدای انفجار)

Very good. (Laughter)

بسیار خوب. (خنده)

Now, lady in 15J was a suicide bomber amongst us all.

در بین همه ما خانمی که در صندلی ۱۵J نشسته بمب گذار انتحاری بوده

We're all victims of terrorism.

ما همه قربانیان تروریست هستیم.

There's 625 of us in this room. We're going to be scarred for life.

۶۲۵ نفر در این سالن هستیم. قراره برای تمام زندگی زخم خورده بمونیم.

There was a father and a son who sat in that seat over there.

یک پدر و پسر بودند که در اون صندلی آنجا نشسته بودند.

The son's dead. The father lives.

پسر مرده. پدر زنده است.

The father will probably kick himself for years to come

پدر خودش رو در سال هایی که در پیش رو دارد سرزنش می‌کند

that he didn't take that seat instead of his kid.

که چرا به جای پسرش روی اون صندلی ننشسته بود.

He's going to take to alcohol, and he's probably

او الکل خواهد خورد و احتمالا

going to kill himself in three years. That's the stats.

بعد از سه سال خودش را خواهد کشت.

There's a very young, attractive lady over here,

بانوی جوان و جذابی آنجاست،

and she has something which I think's the worst form

چیزی دارد که، من فکر می‌کنم بدتربن

of psychological, physical injury I've ever seen

نوع جراحت روانی و فیزیکی ست که من تا به حال

out of a suicide bombing: It's human shrapnel.

در یک بمب گذاری انتحاری دیدم: این ترکش انسانی ست.

What it means is, when she sat in a restaurant

این یعنی، در سال های آتی، ۱۰ سال آینده، ۱۵ سال آینده، وقتی او در یک رستوران می نشیند

in years to come, 10 years to come, 15 years to come,

این یعنی، در سال های آتی، ۱۰ سال آینده، ۱۵ سال آینده، وقتی او در یک رستوران می نشیند

or she's on the beach, every so often she's going to start

یا وقتی در ساحل است، هر از گاهی شروع میکند

rubbing her skin, and out of there will come

به ساییدن پوست خود، و از اون

a piece of that shrapnel.

بخشی از یک ترکش بیرون خواهد آمد.

And that is a hard thing for the head to take.

و این برای ذهن به سختی قابل هضم است.

There's a lady over there as well who lost her legs

یک بانوی دیگری هم آنجا هست که پایش را در این بمب گذاری از دست داده.

in this bombing.

یک بانوی دیگری هم آنجا هست که پایش را در این بمب گذاری از دست داده.

She's going to find out that she gets a pitiful amount

او در خواهد یافت که میزان رقت انگیزی پول از دولتمان می گیرد

of money off our government

او در خواهد یافت که میزان رقت انگیزی پول از دولتمان می گیرد

for looking after what's happened to her.

تا مراقب شرایط پیش آمده باشد.

She had a daughter who was going to go to one of the best

او دختری داشت که قصد داشت به یکی از بهتریت دانشگاه ها برود. اکنون او دانشگاه را رها کرده

universities. She's going to give up university

او دختری داشت که قصد داشت به یکی از بهتریت دانشگاه ها برود. اکنون او دانشگاه را رها کرده

to look after Mum.

تا از مادرش مراقبت کند.

We're all here, and all of those who watch it

ما همه اینجا هستیم و تمام کساتی که شاهد این ماجرا بودند

are going to be traumatized by this event,

دچارآسیب روانی از این حادثه خواهند شد

but all of you here who are victims are going to learn

اما تمام شما که در اینجا قربانی شدید، برخی حقایق تلخ را خواهید آموخت.

some hard truths.

اما تمام شما که در اینجا قربانی شدید، برخی حقایق تلخ را خواهید آموخت.

That is, our society, we sympathize, but after a while,

که جامعه ما همدردی میکند اما پس از مدتی،

we start to ignore. We don't do enough as a society.

آغاز به نادیده گرفتن میکند. ما به عنوان یک جامعه کم کاری می‌کنیم.

We do not look after our victims, and we do not enable them,

ما از قربانیان مان مراقیت نمی‌کنیم و به آنها توان نمی‌دهیم،

and what I'm going to try and show is that actually,

و آنچه من تلاش می‌کنم که در واقع نشان دهم، این است که

victims are the best weapon we have

قربانیان بهترین سلاحی هستند که ما در مقابل تروریسم داریم.

against more terrorism.

قربانیان بهترین سلاحی هستند که ما در مقابل تروریسم داریم.

How would the government at the turn of the millennium

رویکرد امروز دولت در آغاز هزاره سوم چگونه خواهد بود؟ خوب، همه ما میدونیم.

approach today? Well, we all know.

رویکرد امروز دولت در آغاز هزاره سوم چگونه خواهد بود؟ خوب، همه ما میدونیم.

What they'd have done then is an invasion.

چیزی که انجام میدهند تهاجم است.

If the suicide bomber was from Wales,

اگر بمب گذار انتحاری اهل ولیز باشد،

good luck to Wales, I'd say.

من براب ولیز آرزوی موفقیت میکنم.

Knee-jerk legislation, emergency provision legislation --

وضع قوانین ضرب الاجل، قوانین تدارک اضطراری--

which hits at the very basis of our society, as we all know --

که همانطور که همه میدانیم بر پایه های جامعه اثر می‌کند--

it's a mistake.

این یک اشتباه است

We're going to drive prejudice throughout Edinburgh,

ما پیش قضاوتی را در سراسر ادینبورگ

throughout the U.K., for Welsh people.

و سراسرانگلستان گسترش میدهیم، به خاطر مردم ولز.

Today's approach, governments have learned from their mistakes.

در رویکرد امروز، دولت از اشتباهاتش درس گرفته است.

They are looking at what I've started off on,

آنها امروز به آنچه من امروز با آن شروع کردم نگاه می‌کنند

on these more asymmetrical approaches to it,

به آن روش های نامتفارن،

more modernist views, cause and effect.

رویکردهای مدرن تر، علت و معلول.

But mistakes of the past are inevitable.

اما اشتباهات گذشته غیر قابل اجتناب اند.

It's human nature.

این طبیعت انسان است.

The fear and the pressure to do something on them

ترس و فشار برای انجام کار، روی آنها بسیار شدید خواهد بود. و آنها اشتباه خواهند کرد.

is going to be immense. They are going to make mistakes.

ترس و فشار برای انجام کار، روی آنها بسیار شدید خواهد بود. و آنها اشتباه خواهند کرد.

They're not just going to be smart.

و آتها باهوش و زیرک نخواهند بود.

There was a famous Irish terrorist who once summed up

یک تروریست مشهور ایرلندی بود که یک بار این نکته را به زیبایی خلاصه کرد. او گفت،

the point very beautifully. He said,

یک تروریست مشهور ایرلندی بود که یک بار این نکته را به زیبایی خلاصه کرد. او گفت،

"The thing is, about the British government, is, is that it's got

"در مورد دولت بریتانیا موضوع این است که همیشه شانس می آورد، و ما فقط یک بار باید شانس بیاوریم".

to be lucky all the time, and we only have to be lucky once."

"در مورد دولت بریتانیا موضوع این است که همیشه شانس می آورد، و ما فقط یک بار باید شانس بیاوریم".

So what we need to do is we have to effect it.

پس چیزی که ما باید انجام بدیم این است که تاثیر گذار باشیم.

We've got to start thinking about being more proactive.

ما باید کنش‌گرا تر باشیم

We need to build an arsenal of noncombative weapons

در این جنگ با تروریسم ما نیاز به ساخت یک زرادخانه از سلاح های غیر مبارزه‌ای داریم.

in this war on terrorism.

در این جنگ با تروریسم ما نیاز به ساخت یک زرادخانه از سلاح های غیر مبارزه‌ای داریم.

But of course, it's ideas -- is not something that governments do very well.

اما این ایده چیزی نیست که دولت به خوبی آنرا انجام دهد.

I want to go back just to before the bang, to this idea of

می‌خواهم به قبل از انفجار بازگردم، به این ایده برند، و اینکه داشتم در باره کوکا و پپسی صحبت می‌کردم.

brand, and I was talking about Coke and Pepsi, etc.

می‌خواهم به قبل از انفجار بازگردم، به این ایده برند، و اینکه داشتم در باره کوکا و پپسی صحبت می‌کردم.

We see it as terrorism versus democracy in that brand war.

می‌بینیم که در جنگ برند، تروریسم در مقابل دموکراسی قرار می‌گیرد.

They'll see it as freedom fighters and truth

آنها این را به عنوان مبارزان آزادی و حقیقت

against injustice, imperialism, etc.

در برابر بی عدالتی و امپرسیالیسم می بینند.

We do have to see this as a deadly battlefield.

ما باید به این موضوع مانند یک میدان نبرد کشنده نگاه کنیم.

It's not just [our] flesh and blood they want.

آنها فقط گوشت و خون ما را نمی‌خواهند.

They actually want our cultural souls, and that's why

آنها در واقع روح فرهنگی ما را می خواهند، و به همین خاطر

the brand analogy is a very interesting way of looking at this.

مقایسه برند ها روش جالبی برای نگاه کردن به این موضوع است.

If we look at al Qaeda. Al Qaeda was essentially

اگر به القاعده نگاه کنیم. القاعده لزوماً

a product on a shelf in a souk somewhere

یک محصول توی قفسه یک بازار در جایی بود

which not many people had heard of.

که بسیاری از آن بی اطلاع بودند

9/11 launched it. It was its big marketing day,

یازده سپتامبر آنرا آغاز کرد. آنروز روز بزرگ بازاریابی بود

and it was packaged for the 21st century. They knew what they were doing.

و برای قرن ۲۱ بسته بندی شده بود. آنها می‌دانستند چه می‌کنند.

They were effectively [doing] something in this brand image

آنها به طور موثری چیزی برای تصویر این برند انجام می دادند

of creating a brand which can be franchised around

تا این برند بتواند در سرتاسر دنیا که فقر، جهل و بی عدالتی وجود دارد، شعبه های خود را به راه اندازد.

the world, where there's poverty, ignorance and injustice.

تا این برند بتواند در سرتاسر دنیا که فقر، جهل و بی عدالتی وجود دارد، شعبه های خود را به راه اندارد.

We, as I've said, have got to hit that market,

همانطور که گفتم ما باید به این بازار حمله کنیم.

but we've got to use our heads rather than our might.

اما باید بجای قدرتمان باید از فکرمان استفاده کنیم

If we perceive it in this way as a brand, or other ways of thinking at it like this,

اگر ما ادراکی مانند برند یا روش های دیگر فکری نسبت به آن داشته باشیم

we will not resolve or counter terrorism.

قادر به حل و فصل یا مقابله با تروریسم نخواهیم بود

What I'd like to do is just briefly go through a few examples

میخواهم به طور خلاصه چند مثال از کارم در حیطه هایی برای شما بزنم که سعی داریم رویکرد متفاوتی در این خصوص داشته باشیم.

from my work on areas where we try and approach these things differently.

میخواهم به طور خلاصه چند مثال از کارم در حیطه هایی برای شما بزنم که سعی داریم رویکرد متفاوتی در این خصوص داشته باشیم

The first one has been dubbed "lawfare,"

اولین آنها لقب "بلیط قانون" را گرفته است.

for want of a better word.

کمابیش اسم درستی ست.

When we originally looked at bringing civil actions against terrorists,

آنگاه که ما به دنبال انجام اقدام مدنی در برابر تروریست بودیم،

everyone thought we were a bit mad and mavericks

همه پنداشتند که ما دیوانه، تک رو و خل هستیم. و حالا اسم و رسمی دارد. همه آنرا انجام می‌‌دهند.

and crackpots. Now it's got a title. Everyone's doing it.

همه پنداشتند که ما دیوانه، تک رو و خل هستیم. و حالا اسم و رسمی دارد. همه آنرا انجام می‌‌دهند.

There's a bomb, people start suing.

هرجا بمبی باشه مردم شروع به پیگیری می کنند.

But one of the first early cases on this was the Omagh Bombing.

اما یکی از موارد اولیه آن بمب گذاری «اوماه» در ایرلند شمالی بود.

A civil action was brought from 1998.

اقدام مدنی از سال ۱۹۹۸ آغاز شد.

In Omagh, bomb went off, Real IRA,

درحادثه اوماه (شهری در ایرلند شمالی)، بمب گداری در طی فرایند صلح، توسط ارتش جمهوری خواه ایرلند انجام شد.

middle of a peace process.

درحادثه اوماه (شهری در ایرلند شمالی)، بمب گداری در طی فرایند صلح، توسط ارتش جمهوری خواه ایرلند انجام شد.

That meant that the culprits couldn't really be prosecuted

این بدین معنا بود که مجرمان به دلایل بسیار زیادی ازجمله روند صلح و آنچه در جریان بود، نمی توانستند تحت تعقیب قرار گیرند

for lots of reasons, mostly to do with the peace process

این بدین معنا بود که مجرمان به دلایل بسیار زیادی ازجمله روند صلح و آنچه در جریان بود، نمی توانستند تحت تعقیب قرار گیرند

and what was going on, the greater good.

این بدین معنا بود که مجرمان به دلایل بسیار زیادی ازجمله روند صلح و آنچه در جریان بود، نمی توانستند تحت تعقیب قرار گیرند

It also meant, then, if you can imagine this,

علاوه بر این بدین معنا بود - اگر قادر به تصور این باشید -

that the people who bombed your children

که کساتی که کودکان شما و همسرتان را در انفجار کشتند، بیرون سوپر مارکتی که شما در آن بودید قدم می زدند.

and your husbands were walking around the supermarket

که کساتی که کودکان شما و همسرتان را در انفجار کشتند، بیرون سوپر مارکتی که شما در آن بودید قدم می زدند.

that you lived in.

که کساتی که کودکان شما و همسرتان را در انفجار کشتند، بیرون سوپر مارکتی که شما در آن بودید قدم می زدند.

Some of those victims said enough is enough.

برخی از قربانیان گفتند دیگر کافی ست.

We brought a private action, and thank God, 10 years later,

ما اقدام خصوصی می کنیم، و شکر خدا، ۱۰ سال بعد،

we actually won it. There is a slight appeal on

ما پیروز شدیم. درخواست تجدید نظر اندکی در حال حاضر وجود دارد پس من باید کمی مراقب باشم،

at the moment so I have to be a bit careful,

ما پیروز شدیم. درخواست تجدید نظر اندکی در حال حاضر وجود دارد پس من باید کمی مراقب باشم،

but I'm fairly confident.

اما کاملاً اعتماد به نفس دارم.

Why was it effective?

چرا این اقدام موثر بود؟

It was effective not just because justice was seen to be done

این اقدام موثر بود چرا که نه تنها عدالت به عینه اجرا شد

where there was a huge void.

که خلا بزرگی در باره آن وجود دارد

It was because the Real IRA and other terrorist groups,

بلکه به خاطر ارتش جمهوری خواه ایراند و سایر گروه های تروریستی.

their whole strength is from the fact that they are

تمام قدرت آنها از این حقیقت است که آنها آدم های فلک زده ای هستند. وقتی ما قربانیان را به عنوان افراد فلک زده معرفی کردیم

an underdog. When we put the victims as the underdog

تمام قدرت آنها از این حقیقت است که آنها آدم های فلک زده ای هستند. وقتی ما قربانیان را به عنوان افراد فلک زده معرفی کردیم

and flipped it, they didn't know what to do.

و جریان را برگرداندیم، آنها نمی دانستند باید چه کار کنند.

They were embarrassed. Their recruitment went down.

آنها خجالت زده شدند. میزان استخدامشان پایین آمد.

The bombs actually stopped -- fact -- because of this action.

بمب ها به خاطر ابن اقدام متوقف شدند.

We became, or those victims became, more importantly,

ما یا در واقع آن قربانیان به طور ویژه ای،

a ghost that haunted the terrorist organization.

روحی شدند که سازمان تروریست ها را خالی از سکنه کرد.

There's other examples. We have a case called Almog

مثال های دیگری هم وجود دارد. ما موردی به نام آلموگ داشتیم

which is to do with a bank that was,

که در ارتباط با بانکی بود که

allegedly, from our point of view,

ظاهراً، و از نظر ما،

giving rewards to suicide bombers.

به بمب گذاران انتحاری پاداش میداد.

Just by bringing the very action,

تنها با اقدام ما،

that bank has stopped doing it, and indeed,

بانک این کار را متوقف کرد، و در واقع،

the powers that be around the world, which for real politic

قدرت های سراسر دنیا که به دلایل سیاسی حقیقی

reasons before, couldn't actually deal with this issue,

پیش از این قادر به رویارویی با این موضوع نبودند،

because there was lots of competing interests,

چراکه منافع رقیب دیگر بسیاری وجود داشتند،

have actually closed down those loopholes in the banking system.

این نقاط ضعف در سیستم بانکی را بستند.

There's another case called the McDonald case,

مورد دیگری به نام مک دونالد وجود دارد

where some victims of Semtex, of the Provisional IRA bombings,

که برخی قربانیان سمتکس (نوعی ماده منفجره)، بر اثر بمب گذاری ارتش موقت جمهوری خواه ایرلند شمالی بودند

which were supplied by Gaddafi, sued,

که توسط قذافی تامین میشدند، تحت تعقیب قرار گرفتند،

and that action has led to amazing things for new Libya.

و آن اقدام به وقایع شگفت انگیزی برای لیبی جدید منجر شد.

New Libya has been compassionate towards those victims,

لیبی جدید با قرباتیان با عطوفت برخورد کرد،

and started taking it -- so it started a whole new dialogue there.

و این موضوع را به عهده گرفت -- پس گفتمان کاملاً جدیدی آغاز شد.

But the problem is, we need more and more support

اما مشکل اینجاست ما پشتیبانی بیشتر و بیشتری از این موارد و ایده ها نیاز داریم.

for these ideas and cases.

اما مشکل اینجاست ما پشتیبانی بیشتر و بیشتری از این موارد و ایده ها نیاز داریم.

Civil affairs and civil society initiatives.

خدمات و طرح های اجتماعی مدنی نیاز داریم.

A good one is in Somalia. There's a war on piracy.

یک نمونه خوب در سومالی است. آنجا مبارزه با دزدی دربایی وجود دارد.

If anyone thinks you can have a war on piracy

اگر کسی فکر می کند می‌تواند مانند جنگ با تروریسم با دزدی دریایی بجنگد و شرط می بندد، در اشتباه است.

like a war on terrorism and beat it, you're wrong.

اگر کسی فکر می کند می‌تواند مانند جنگ با تروریسم با دزدی دریایی بجنگد و شرط می بندد، در اشتباه است.

What we're trying to do there is turn pirates to fisherman.

ما در آنجا سعی می کنیم دزدان دریایی را به ماهیگیر تبدیل کنیم.

They used to be fisherman, of course,

البته آنها قبلا ماهیگیر بوده اند.

but we stole their fish and dumped a load of toxic waste

اما ما ماهی آنها را دزدیدیم و حجم زیادی از ضایعات سمی را در آب آنها ریختیم، پس ما سعی میکنیم

in their water, so what we're trying to do is create

اما ما ماهی آنها را دزدیدیم و حجم زیادی از ضایعات سمی را در آب آنها ریختیم، پس ما سعی میکنیم

security and employment by bringing a coastguard

امنیت و شغل را با آوردن گارد ساحلی

along with the fisheries industry, and I can guarantee you,

به همراه صنایع شیلات ایجاد کنیم، و من به شما ضمانت می دهم،

as that builds, al Shabaab and such likes will not have

همانطور که این تشکیلات ساخته می شود، الشباب و سایر گروه ها

the poverty and injustice any longer to prey on those people.

فقر و بی عدالتی را نخواهند داشت تا آن مردم را طعمه خود کنند.

These initiatives cost less than a missile,

هزینه این طرح ها از از موشک و مطمئناً از ارزش زندگی یک سرباز کمتر خواهد بود.

and certainly less than any soldier's life,

هزینه این طرح ها از از موشک و مطمئناً از ارزش زندگی یک سرباز کمتر خواهد بود.

but more importantly, it takes the war to their homelands,

اما مهم تر از همه این جنگ را به سرزمین آنها می برد

and not onto our shore,

و نه به ساحل ما

and we're looking at the causes.

و ما به دنبال دلایل هستیم

The last one I wanted to talk about was dialogue.

آخرین موردی که میخواستم به آن اشاره کنم گفتمان بود.

The advantages of dialogue are obvious.

سود حاصل از گفتمان واضح است.

It self-educates both sides, enables a better understanding,

به تنهایی هر رو طرف را آموزش می دهد و درک بهتر را میسر می کند،

reveals the strengths and weaknesses,

نقاط قوت و ضعف را آشکار می کند،

and yes, like some of the speakers before,

و بله، مانند برخی از سخنوران قبلی،

the shared vulnerability does lead to trust, and

آسیب پذیری مشترک منجر به اعتماد می شود، و

it does then become, that process, part of normalization.

آنگاه این فرایند بخشی از هنجارسازی میشود.

But it's not an easy road. After the bomb,

اما این مسیر ساده ای نیست. بعد از بمب گذاری،

the victims are not into this.

قرباتیان قادر به انجام این نیستند.

There's practical problems.

مشکلات کاربردی وجود دارد.

It's politically risky for the protagonists

از نظر سیاسی برای پیشگامان و طرفین پر مخاطره است. در یک مورد

and for the interlocutors. On one occasion

از نظر سیاسی برای پیشگامان و طرفین پر مخاطره است. در یک مورد

I was doing it, every time I did a point that they didn't like,

من این کار را می کردم، و هر بار کاری کردم که خوشایند آنها نبود،

they actually threw stones at me,

آنها سنگ به سمت من پرتاب کردند،

and when I did a point they liked,

و وقتی ماری کردم که می پسندیدند،

they starting shooting in the air, equally not great. (Laughter)

شروع به شلیک تیر هوایی کردند، که چندان متناسب نبود (خنده)

Whatever the point, it gets to the heart of the problem,

نکته هرچه بود، درست در دل مشکل بود،

you're doing it, you're talking to them.

شما انجامش می دهید، با آنها صحبت می کنبد.

Now, I just want to end with saying, if we follow reason,

اکنون، میخواهم با گفتن این موضوع صحبتم را به پایان ببرم، اگر ما دلیل را دنبال کنبم،

we realize that I think we'd all say that we want to

در می یابیم که همه خواهند گفت ما می خواهیم

have a perception of terrorism which is not just a pure

درکی از تروریسم داشته باشیم که درک خالص نظامی از آن نیست.

military perception of it.

درکی از تروریسم داشته باشیم که درک خالص نظامی از آن نیست.

We need to foster more

ما باید پاسخ مدرن و غیر متقارن به تروریسم را بیشتر ترویج کنیم.

modern and asymmetrical responses to it.

ما باید پاسخ مدرن و غیر متقارن به تروریسم را بیشتر ترویج کنیم.

This isn't about being soft on terrorism.

این به معنی نرمش در برابر تروریسم نیست.

It's about fighting them on contemporary battlefields.

به معنی این است که در جبهه معاصر با آنها بجنگیم.

We must foster innovation, as I've said.

همانطور که گقتم باید خلاقیت را ترویج کنیم.

Governments are receptive. It won't come from those dusty corridors.

دولت ها پذیرای این موضوع هستند. این از راهروهای خاک گرفته بیرون نیامده.

The private sector has a role.

بخش خصوصی در این موضوع نقش دارد.

The role we could do right now is going away

نقش ما این است که بگردیم و ببینیم چطور می توانیم قربانیان را در سراسر دنیا پشتیبانی کنیم

and looking at how we can support victims around the world

نقش ما این است که بگردیم و ببینیم چطور می توانیم قربانیان را در سراسر دنیا پشتیبانی کنیم

to bring initiatives.

تا طرح ها را ایجاد کنیم.

If I was to leave you with some big questions here which

اگر قرار باشه شما را با سوالات بزرگی ترک کنم که ممکن است درک یک فرد را نسبت به این موضوع عوض کند، و چه کسی میداند

may change one's perception to it, and who knows what

اگر قرار باشه شما را با سوالات بزرگی ترک کنم که ممکن است درک یک فرد را نسبت به این موضوع عوض کند، و چه کسی میداند

thoughts and responses will come out of it,

چه افکار و پاسخ هایی از آن ایجاد خواهد شد،

but did myself and my terrorist group actually need

اما لازم است که من خودم و گروه تروریستی ام شما را منفجر کنیم تا منظور خود را متوجه شما کنیم؟

to blow you up to make our point?

اما لازم است که من خودم و گروه تروریستی ام شما را منفجر کنیم تا منظور خود را متوجه شما کنیم؟

We have to ask ourselves these questions, however unpalatable.

هر چند ناخوشایند است، اما باید این سوال ها را از خود بپرسیم.

Have we been ignoring an injustice or a humanitarian

آیا بی عدالتی و یا مبارزات انسان دوستانه را در جایی از دنیا نادیده گرفته ایم؟

struggle somewhere in the world?

آیا بی عدالتی و یا مبارزات انسان دوستانه را در جایی از دنیا نادیده گرفته ایم؟

What if, actually, engagement on poverty and injustice

اگر برخورد با فقر و بی عدالتی در واقع چیزی باشد که تروریست ها می خواهند چه؟

is exactly what the terrorists wanted us to do?

اگر برخورد با فقر و بی عدالتی در واقع چیزی باشد که تروریست ها می خواهند چه؟

What if the bombs are just simply wake-up calls for us?

اگر بمب ها تنها زنگ بیدار باشی برای ما باشند چه؟

What happens if that bomb went off

چه خواهد شد اگر این بمب ها

because we didn't have any thoughts and things in place

به خاطر بی فکری و بی ملاحظه گی ما در اجازه به گفتمان و تعامل برای مقابله با این موضوع، منفجر شوند؟

to allow dialogue to deal with these things and interaction?

به خاطر بی فکری و بی ملاحظه گی ما در اجازه به گفتمان و تعامل برای مقابله با این موضوع، منفجر شوند؟

What is definitely uncontroversial

چیزی که مطمئناً قابل بحث نیست،

is that, as I've said, we've got to stop being reactive,

این است که، همانطور که گفتم باید به رفتار انفعالی خاتمه دهیم،

and more proactive, and I just want to leave you

و کنش گرا تر عمل کنیم، و من شما را

with one idea, which is that

با ابن فکر که،

it's a provocative question for you to think about,

این یک سوال کنش گرا برای شماست که به آن فکر کنید،

and the answer will require sympathy with the devil.

و پاسخ به آن نیازمند همدردی با شیطان خواهد بود.

It's a question that's been tackled by many great thinkers

این سوالی ست که توسط متفکرین و نویسندگان بزرگ مورد توجه قرار گرفته:

and writers: What if society actually needs crisis to change?

اگر جامعه برای تغییر به نقد نیاز داشته باشد چه؟

What if society actually needs terrorism

اگر جامعه در واقع برای تغییر و تطبیق با شرایط بهتر به تروریسم نیاز داشته باشد چه؟

to change and adapt for the better?

اگر جامعه در واقع برای تغییر و تطبیق با شرایط بهتر به تروریسم نیاز داشته باشد چه؟

It's those Bulgakov themes, it's that picture of Jesus

این از طرح های بولگا کف است، آن تصویری از مسیح است

and the Devil hand in hand in Gethsemane

و شیطان دست در دست در جتسیمانی (باغی در اورشلیم)

walking into the moonlight.

در نور ماه راه می رود.

What it would mean is that humans,

معنی ان این است که انسان ها

in order to survive in development,

برای آنکه پیشرفت را نجات دهند،

quite Darwinian spirit here,

یک روح داروینی اینجا وجود دارد،

inherently must dance with the devil.

ذاتاً باید با شیطان برقصد.

A lot of people say that communism was defeated

بسیاری از مردم می‌گویند کمونیسم مغلوب رولینگ استونز (یک گروه راک) شد. این یک تئوری خوب است.

by the Rolling Stones. It's a good theory.

بسیاری از مردم می‌گویند کمونیسم مغلوب رولینگ استونز (یک گروه راک) شد. این یک تئوری خوب است.

Maybe the Rolling Stones has a place in this.

شاید رولینگ استونز (یک گروه راک) در آن نقش داشت.

Thank you.

سپاسگزارم.

(Music) (Applause)

(موزیک) (تشویق)

Bruno Giussani: Thank you. (Applause)

برونو گوساتی: سپاسگزارم. (تشویق)