The infamous overpopulation bet: Simon vs. Ehrlich - Soraya Field Fiorio

Çeviri: Ceren Calici Gözden geçirme: Gözde Alpçetin

In 1980, two American professors bet $1,000

1980′de iki Amerikalı profesör, bir soru hakkında

olabilecek en yüksek meblağda, 1000 dolar üzerine iddiaya girdiler:

on a question with stakes that couldn’t be higher:

would the earth run out of resources to sustain a growing human population?

Dünyanın kaynakları, artan insan nüfusunu sürdürmek için tükenir mi?

One of them was Stanford biologist Paul Ehrlich,

Biri, 1968 yılının çok satan kitabı “Nüfus Bombası“nı yazan

who wrote the bestselling 1968 book, “The Population Bomb.”

Stanfordlı biyolog Paul Ehrlich’ti.

The global population had grown rapidly since World War II,

II. Dünya Savaşı’ndan bu yana küresel nüfus hızla artmıştı

and Ehrlich predicted that millions would starve to death

ve Ehrlich, nüfus artışının gıda tedariğinden hızlı olması nedeniyle

as the population increased faster than the food supply.

milyonların açlıkla karşı karşıya kalacağını öngörmüştü.

He drew from the ideas of 18th century economist Thomas Malthus

18. yüzyıl ekonomisti Thomas Malthus’un fikirlerini alıp

and related work from the 20th century.

20. yüzyıldan çalışmalarla ilişkilendirmiştir.

Malthus, nüfus artışının zaman içinde kontrol altına alınmadığı takdirde,

Malthus had posited that population growth,

if unchecked over time, would always outpace food supply.

her zaman gıda tedariğini geride bırakacağını belirtmişti.

Through the 1970s, it seemed like Ehrlich was right:

1970′lere kadar Ehrlich haklı görünüyordu:

famines, pollution, and political unrest

kıtlık, kirlilik ve politik istikrarsızlık

had many concerned that humanity was on the brink of such a crisis,

birçok insanı krizin eşiğine gelindiği konusunda endişelendiriyordu

and some governments considered and even implemented

ve bazı devletler nüfus artışını sınırlandırmak üzere

policies to limit population growth.

politikalar düşündüler ve hatta uyguladılar.

Betting against Ehrlich was Julian Simon, a professor of business and economics.

Ehrlich’le iddiaya giren kişi,

işletme ve ekonomi profesörü Julian Simon’dı.

Tüm dünyadan topladığı tarihsel verinin analizini yaptı

He analyzed historic data from around the world,

and found no correlation between a growing population

ve artan nüfusla yaşam standartlarının düşmesi arasında hiçbir ilişki bulamadı—

and a decrease in standards of living—

in fact, he found the opposite.

hatta tam aksini buldu.

He argued that Ehrlich’s work, and that of Malthus before him,

Gerçek dünya verileri farklı bir hikâye anlatırken

was based on theoretical calculations,

Ehrlich’in ve ondan önce de Malthus’un çalışmalarının

while the real-world data told a different story.

teorik hesaplamalara dayandığını öne sürdü.

Ama sonra, insan becerisinin azalan kaynakları telafi etmek için

But then, he departed from the data himself,

claiming human ingenuity would always find alternatives

her zaman alternatifler bulabileceğini iddia ederek

to compensate for diminishing resources.

kendi verilerinden uzaklaştı.

If that seems overly optimistic to you, well, you're not alone.

Eğer bu size aşırı derecede iyimser görünüyorsa yalnız değilsiniz.

Ehrlich and other experts found Simon’s claims preposterous.

Ehrlich ve diğer uzmanlar, Simon’ın görüşlerini mantık dışı buldular.

In June 1980, Simon wrote a scathing article for Science Magazine

Haziran 1980′de Simon, iki adam arasında hararetli bir tartışmayı teşvik eden

that incited a heated debate of published articles between the two men.

sert bir makale kaleme aldı Science Magazine için.

Simon said he should have placed a wager against Ehrlich years before,

Simon, Ehrlich’e karşı yıllar önce -

Ehrlich “İngiltere 2000 yılında var olmayacak”

when Ehrlich ventured that,

deme cesaretini gösterdiği zaman - onunla bahse girmesi gerektiğini söyledi.

“England would not exist in the year 2000.”

Later that year, Simon called Ehrlich a false prophet

O yıl, daha sonra Simon, Ehrlich’i sahte kâhin olarak andı

and challenged him to a bet.

ve bir iddiaya girmek üzere ona meydan okudu.

Their feud also touched on the debate

Aralarındaki çatışma; çevrenin korunmasına mı,

about whether to prioritize environmental protections or economic growth,

yoksa ekonomik olarak gelişmeye mi öncelik verilmesi gerektiği ile ilgili

a key issue in the American presidential race

bir çekişmeye de dayandı ki bu Amerikan başkanlığı yarışında

between Jimmy Carter and Ronald Reagan.

Jimmy Carter and Ronald Reagan arasındaki temel meseleydi.

After some debate, they set the final terms:

Bu çekişmenin ardından Simon ve Ehrlich, son şartları belirledi:

$200 on the price of each of five metals.

Beş metalin her biri için 200 dolar fiyat belirlendi.

If the price of the metal decreased or held steady over the next decade,

Eğer gelecekteki on yılda metalin fiyatı düşerse

ya da olduğu yerde kalırsa Simon kazanacaktı.

Simon won.

If the price increased, Ehrlich won.

Eğer fiyat yükselirse Ehrlich kazanacaktı.

Wait, what?

Bir dakika, ne?

Weren’t we talking about overpopulation and famine?

Aşırı nüfus artışı ve kıtlık hakkında konuşmuyorlar mıydı?

What could the price of metals possibly have to do with that?

Metal fiyatlarının bununla ne ilgisi olabilir ki?

Well, the reality is that the price of metals may not have been the best choice—

Aslında metal fiyatları en iyi seçenek değildi—

many factors impact these prices that have nothing to do with overpopulation.

Sonuçta aşırı nüfus ile ilgisi olmayan pek çok faktör bu fiyatlara etki edebilir.

But their reasoning was as follows: metals are finite natural resources

Ama onların gerekçeleri şuydu:

Metaller, her türlü üretim sahasında kullanılan,

used in all sorts of manufacturing.

sınırı olan doğal kaynaklardır.

Ehrlich believed a growing population would consume such finite resources,

Ehrlich, artan nüfusun böyle sınırlı bir kaynağı tüketeceğine

ve kaynağın az bulunurluğunun fiyatları artıracağına inanıyordu.

and scarcity would drive the prices up.

Simon thought humanity would find substitutes for the metals,

Simon ise insanlığın, metallerin yerine geçebilecek yeni kaynaklar bulabileceğine

and the prices would stay stable or even decrease.

ve fiyatların aynı şekilde kalacağına, hatta düşeceğine inanıyordu.

So, what happened?

Peki, ne oldu?

The world population continued to increase over the next 10 years,

Dünya nüfusu, sonraki 10 yılda artmaya devam etti

but the price of all five metals decreased,

fakat beş metalin de fiyatları düştü.

making Simon the clear winner of a bet that may not have been a great proxy

Bu da onların çekiştikleri konuda mükemmel bir seçenek olmayan iddiayı

for the question they were debating, anyway.

Simon’ın kesin olarak kazandığı anlamına geliyordu.

As for the question itself, today,

Sorunun kendisine gelince, bugün,

their focus on overpopulation represent a snapshot of history.

onların odaklandığı aşırı nüfus tarihten bir enstantane sunuyor.

Our understanding of what causes starvation and famine has progressed:

Bizim açlık ve kıtlığa nelerin neden olduğuna ilişkin anlayışımız ilerledi:

we have the resources to support a growing human population,

Artan insan nüfusunu destekleyecek kaynaklara sahibiz

but we’re currently failing to distribute those resources equitably,

ancak şu anda, bu kaynakları eşit olarak dağıtmakta başarısızlık yaşıyoruz.

and changing that should be our priority.

Bunu değiştirmek de önceliğimiz olmalı.

And we no longer see population size as a primary cause

Artık nüfusun büyüklüğünü, çevresel bozulmanın

of environmental degradation and climate change,

ve iklim değişikliğinin birincil nedeni olarak görmüyoruz.

or limiting population growth as a viable solution to these problems.

Nüfus artışını sınırlamayı, bu problemlere uygulanabilir çözüm olarak da görmüyoruz.

Rather, experts largely agree that our focus should be

Uzmanlar, sürdürülemeyen teknolojileri ve alışkanlıkları,

on replacing unsustainable technologies and practices with sustainable ones,

sürdürülebilir olanlarla değiştirmemiz gerektiği konusunda geniş ölçüde hemfikir,

and that economic growth and environmental protections

üstelik ekonomik büyüme ile çevreyi koruma pratiklerinin

don’t have to be at odds.

üstünlüğü söz konusu değildir.

In October 1990, Julian Simon received a check from Paul Ehrlich.

1990 yılının Ekim ayında Julian Simon, Paul Ehrlich’ten bir çek aldı.

There was no note.

Yanında bir not yoktu.