Why should you read Sylvia Plath? - Iseult Gillespie

Çeviri: Nihal Aksakal Gözden geçirme: Gözde Alpçetin

“From the tip of every branch,

''Her dalın ucundan,

like a fat purple fig,

bereketli bir mor incir gibi,

a wonderful future beckoned and winked…

mükemmel bir gelecek işaret etti ve göz kırptı...

but choosing one meant losing all the rest,

Fakat birini seçmek, geri kalanından vazgeçmek demekti

and, as I sat there, unable to decide,

ve orada karar veremez bir şekilde oturdum

the figs began to wrinkle and go black,

ve incirler buruşmaya ve siyahlaşmaya başladı

and, one by one, they plopped to the ground at my feet.”

ve birer birer ayaklarımın dibine düştüler.

In this passage from Sylvia Plath’s "The Bell Jar,"

Sylvia Plath'ın ''Sırça Fanus'' adlı eserindeki bu bölümde,

a young woman imagines an uncertain future–

genç bir kadın belirsiz bir gelecek hayal eder

and speaks to the universal fear

ve yanlış karar verme ihtimalinden dolayı meydana gelen uyuşmuşluk hissinin

of becoming paralyzed

by the prospect of making the wrong choice.

evrensel korkusuna sesleniyordu.

Although she considered other careers,

Diğer kariyer yollarını düşünmüş olmasına rağmen,

Plath chose the artist’s way.

Plath sanatçılık yolunu seçti.

Poetry was her calling.

Şiir onun tutkusuydu.

Under her shrewd eye and pen,

Kurnaz gözünün ve kaleminin altında,

everyday objects became haunting images:

gündelik nesneler perili görüntüler oldu:

a “new statue in a drafty museum,”

"soğuk esintili bir müzede yeni bir heykel",

a shadow in a mirror, a slab of soap.

aynada bir gölge, bir sabun parçası.

Fiercely intelligent, penetrating and witty,

Son derece zeki, etkili ve nükteli olan

Plath was also diagnosed with clinical depression.

Plath'a klinik müdahale gerektiren depresyon teşhisi koyulmuştu.

She used poetry to explore her own states of mind

Kendi ruhsal durumlarını en samimi terimlerle keşfetmek için

in the most intimate terms,

şiiri kullandı ve nefes kesici duygu,

and her breathtaking perspectives on emotion,

doğa ve sanat bakış açıları büyülemeye

nature and art continue to captivate and resonate.

ve insanlara hitap etmeye devam ediyor.

In her first collection of poems,

''Colossus'' adı verilen ilk şiir koleksiyonunda,

"The Colossus,"

she wrote of a feeling of nothingness:

hiçlik duygusunu yazdı:

"white: it is a complexion of the mind.”

''beyaz, ruhun rengidir.''

At the same time,

Aynı zamanda teselliyi doğada buldu,

she found solace in nature,

from “a blue mist” “dragging the lake,”

''mavi sis"'', ''gölde sürüklenmek''ten,

to white flowers that “tower and topple,”

''yükselen ve yıkılan'' beyaz çiçeklere,

to blue mussels “clumped like bulbs.”

''çiçek soğanları gibi kümelenmiş'' mavi midyelere kadar.

After "The Colossus" she published "The Bell Jar,"

''Colossus''tan sonra tek romanı olan ''Sırça Fanus''u yayımladı,

her only novel,

which fictionalizes the time she spent working for Mademoiselle magazine

ki bu roman üniversiteye giderken New York'ta çalıştığı

Mademoiselle dergisindeki çalışma zamanlarını kurguluyordu.

in New York during college.

The novel follows its heroine, Esther,

Roman, şiddetli depresif bir bölüme girerken,

as she slides into a severe depressive episode,

kahramanı Esther'i takip ediyor,

but also includes wickedly funny and shrewd depictions

ama aynı zamanda züppe moda partilerinin kötü ve kurnaz tasvirlerini

of snobby fashion parties and dates with dull men.

ve sıkıcı erkeklerle randevularının tasvirlerini içeriyor.

Shortly after the publication of "The Bell Jar,"

''Sırça Fanus''un yayımlanmasından kısa süre sonra,

Plath died by suicide at age 30.

Plath 30 yaşındayken intihar etti.

Two years later, the collection of poems she wrote in a burst of creative energy

İki yıl sonra, ölümünden önce, aylar boyunca yaratıcı bir enerji

during the months before her death

patlamasıyla yazdığı şiir koleksiyonu,

was published under the title "Ariel."

"Ariel" adı altında yayımlandı.

Widely considered her masterpiece,

Başyapıtlarından biri olarak kabul edilen Ariel,

Ariel exemplifies the honesty and imagination

acısını kontrol altına almak için harcadığı dürüstlüğü

Plath harnessed to capture her pain.

ve hayal gücünü örneklemektedir.

In one of "Ariel's" most forceful poems,

"Ariel’in" en güçlü şiirlerinden "Lady Lazarus" la,

"Lady Lazarus," she explores her attempts to take her own life through Lazarus,

kendi hayatını alma girişimlerini, ölülerden doğan

the biblical figure who rose from the dead.

İncilsel şahıs olan Lazarus üzerinden keşfediyor.

She writes, “and I a smiling woman/ I am only thirty/

“Ve ben gülümseyen bir kadınım / sadece otuz yaşındayım

And like the cat I have nine times to die.”

/ Ve kedi gibi ölmek için dokuz canım var” yazıyor.

But the poem is also a testament to survival:

Ancak şiir ayrıca hayatta kalmanın bir kanıtıdır:

“I rise with my red hair/ And I eat men like air.”

“Kızıl saçlarımla yükseliyorum/ Hava gibi adamlar yiyorum”.

This unflinching language has made Plath an important touchstone

Nefes kesici bakış açıları ve korkusuz bir dil,

for countless other readers and writers

onu travma, hayal kırıklığı ve cinsellik sorunları

who sought to break the silence

surrounding issues of trauma, frustration, and sexuality.

etrafındaki sessizliği kırmak isteyen okuyucular için bir mihenk taşı yaptı.

"Ariel" is also filled with moving meditations on heartbreak and creativity.

"Ariel" ayrıca, kalp kırığı ve yaratıcılık üzerine etkili meditasyonlarla doludur.

The title poem begins “Stasis in darkness/

Başlık şiiri “Karanlıkta durgunluk /

Then the substanceless blue/ Pour of tor and distances.”

Sonra esassız mavi / tepelerin ve mesafelerin dökülmesi” diye başlıyor.

This sets the scene for a naked ride on horseback in the early morning—

Bu, sabahın erken saatlerinde Plath’ın yaratıcı özgürlük sevincinin en unutulmaz

one of Plath’s most memorable expressions of the elation of creative freedom.

ifadelerinden biri olan at sırtında çıplak bir gezinti için sahneyi hazırlar.

But it is also full of foreboding imagery,

Ama aynı zamanda “duvarda eriyen” “çocuğun ağlaması” gibi

such as “a child's cry” that “melts in the wall”

ve “sabahın kazanı” kırmızı / göz gibi

and a “red/eye, the cauldron of morning.”

ön plana çıkmış görüntülerle doludur.

This darkness is echoed throughout the collection,

Bu karanlık, büyük yangın ve Kamikazes için tartışmalı

which includes controversial references to the holocaust and the Kamikazes.

referanslar içeren koleksiyon boyunca yankılanıyor.

Even the relics of seemingly happier times are described as crucifying the author:

Mutlu görünen zamanların kalıntıları bile işkence gördüğü şeklinde tanımlanıyor:

“My husband and child smiling out of the family photo;

“Kocam ve çocuğum aile fotoğrafında gülümsüyor;

Their smiles catch onto my skin, little smiling hooks.”

Gülüşleri cildime tutunuyor, küçük gülümseyen kancalar. ”

Her domestic dissatisfaction and her husband’s mistreatment of her

Evdeki memnuniyetsizliği ve kocasının ona kötü muamelesi,

are constant themes in her later poetry.

daha sonraki şiirlerinde devam eden temalardır.

After her death, he inherited her estate,

Ölümünden sonra, eşi mülkünü devraldı

and has been accused of excluding some of her work from publication.

ve eserlerinin bir kısmını yayın dışında bırakmakla suçlandı.

Despite these possible omissions and her untimely death,

Bu olası ihmallere ve zamansız ölümüne rağmen,

what survives is one of the most extraordinary bodies of work

hayatta kalan, yirminci yüzyıl şairi tarafından yapılan

by a twentieth century poet.

en olağanüstü çalışmalarından biridir.

While her work can be shocking in its rage and trauma,

Çalışmalarının öfke ve travması şok edici olsa da,

Plath casts her readers as witnesses–

Plath okuyucularına şahit olarak rol veriyor - yalnızca

not only to the truth of her psychological life,

psikolojik yaşamının gerçeğine değil, aynı zamanda ifade edilemeyecek şeyleri

but to her astounding ability to express what often remains inexpressible.

ifade etme konusundaki şaşırtıcı yeteneğine de dikkat çekiyor.