Why should you read Sylvia Plath? - Iseult Gillespie

Μετάφραση: Nina Triaridou Επιμέλεια: Chryssa R. Takahashi

“From the tip of every branch,

«Από την άκρη κάθε κλαδιού,

like a fat purple fig,

σαν ένα χοντρό μοβ σύκο,

a wonderful future beckoned and winked…

ένα υπέροχο μέλλον μου έκανε νόημα και μου έγνεψε...

but choosing one meant losing all the rest,

αλλά επιλέγοντας το ένα θα έχανα όλα τα υπόλοιπα

and, as I sat there, unable to decide,

και ενώ καθόμουν εκεί αναποφάσιστη,

the figs began to wrinkle and go black,

τα σύκα άρχισαν να μαραίνονται και να σαπίζουν

and, one by one, they plopped to the ground at my feet.”

και ένα-ένα έπεφταν στο έδαφος κοντά μου».

In this passage from Sylvia Plath’s "The Bell Jar,"

Σε αυτό το απόσπασμα από τον «Γυάλινο Κώδωνα» της Σύλβια Πλαθ,

a young woman imagines an uncertain future–

μια νεαρή γυναίκα φαντάζεται ένα αβέβαιο μέλλον

and speaks to the universal fear

και αναφέρεται στον καθολικό φόβο της αδράνειάς της

of becoming paralyzed

by the prospect of making the wrong choice.

μπροστά στο ενδεχόμενο της λανθασμένης επιλογής.

Although she considered other careers,

Παρόλο που η Πλαθ σκέφτηκε διάφορες σταδιοδρομίες,

Plath chose the artist’s way.

τελικά επέλεξε την καλλιτεχνία.

Poetry was her calling.

Είχε ιδιαίτερο ταλέντο στην ποίηση.

Under her shrewd eye and pen,

Με την οξυδερκή ματιά της,

everyday objects became haunting images:

συνηθισμένα αντικείμενα μετατρέπονταν σε μοναδικές εικόνες:

a “new statue in a drafty museum,”

ένα «νέο άγαλμα σε ένα ψυχρό μουσείο»,

a shadow in a mirror, a slab of soap.

μια σκιά σε έναν καθρέφτη, μια παχιά πλάκα σαπουνιού.

Fiercely intelligent, penetrating and witty,

Τρομερά ευφυής, διεισδυτική και πνευματώδης,

Plath was also diagnosed with clinical depression.

η Πλαθ είχε διαγνωστεί με κλινική κατάθλιψη.

She used poetry to explore her own states of mind

Χρησιμοποίησε την ποίηση για να εξερευνήσει τις διάφορες σκέψεις της

in the most intimate terms,

με τον πιο προσωπικό τρόπο

and her breathtaking perspectives on emotion,

και η μαγευτική προοπτική της στο συναίσθημα,

nature and art continue to captivate and resonate.

στη φύση και στην τέχνη συνεχίζει να γοητεύει και να συγκλονίζει.

In her first collection of poems,

Στην πρώτη της ποιητική συλλογή,

"The Colossus,"

τον «Κολοσσό»,

she wrote of a feeling of nothingness:

έγραψε για το αίσθημα του κενού και της ανυπαρξίας:

"white: it is a complexion of the mind.”

«λευκό: μια επιδερμίδα του μυαλού».

At the same time,

Ταυτόχρονα,

she found solace in nature,

βρήκε παρηγοριά στη φύση,

from “a blue mist” “dragging the lake,”

από μια «μπλε ομίχλη» «που τραβάει την λίμνη»

to white flowers that “tower and topple,”

ως τα λευκά λουλούδια που «ανθίζουν και καταρρέουν»

to blue mussels “clumped like bulbs.”

και τα μύδια «που είναι συγκεντρωμένα σαν βολβοί».

Μετά τον «Κολοσσό», η Πλαθ δημοσίευσε τον «Γυάλινο Κώδωνα»,

After "The Colossus" she published "The Bell Jar,"

her only novel,

το μοναδικό της μυθιστόρημα,

which fictionalizes the time she spent working for Mademoiselle magazine

το οποίο καταγράφει την περίοδο που η ίδια πέρασε στο περιοδικό «Mademoiselle»

in New York during college.

στη Νέα Υόρκη όσο ήταν στο κολέγιο.

The novel follows its heroine, Esther,

Το μυθιστόρημα εστιάζει στην Έστερ,

as she slides into a severe depressive episode,

καθώς βυθίζεται σε βαριά κατάθλιψη,

but also includes wickedly funny and shrewd depictions

ενώ ταυτόχρονα το βιβλίο περιλαμβάνει διασκεδαστικές και εύστοχες περιγραφές

of snobby fashion parties and dates with dull men.

στιλάτων σνομπ πάρτυ και ραντεβού με βαρετούς άνδρες

Shortly after the publication of "The Bell Jar,"

Σύντομα μετά την έκδοση του «Γυάλινου Κώδωνος»,

Plath died by suicide at age 30.

η Πλαθ αυτοκτόνησε σε ηλικία 30 ετών.

Two years later, the collection of poems she wrote in a burst of creative energy

Δύο χρόνια μετά, μια συλλογή ποιημάτων

που έγραψε σε μια έκρηξη δημιουργικού οίστρου

during the months before her death

κατά τους μήνες πριν τον θάνατό της

was published under the title "Ariel."

δημοσιεύτηκε με τον τίτλο «Άριελ».

Widely considered her masterpiece,

Αναγνωρισμένο ως το αριστούργημά της,

Ariel exemplifies the honesty and imagination

το βιβλίο «Άριελ» δείχνει την ειλικρίνεια και τη φαντασία

Plath harnessed to capture her pain.

που χρησιμοποίησε η Πλαθ για να αποτυπώσει τον πόνο της.

In one of "Ariel's" most forceful poems,

Σε ένα από τα πιο δυνατά ποιήματά του «Άριελ»,

"Lady Lazarus," she explores her attempts to take her own life through Lazarus,

την «Λαίδη Λάζαρος», εξερευνά τις απόπειρες αυτοκτονίας της

μέσω του Λαζάρου,

the biblical figure who rose from the dead.

της βιβλικής φιγούρας που αναστήθηκε από τους νεκρούς.

She writes, “and I a smiling woman/ I am only thirty/

Γράφει, «και εγώ μια χαμογελαστή γυναίκα, είμαι μόλις τριάντα

And like the cat I have nine times to die.”

και σαν τις γάτες έχω εννιά ζωές για να πεθάνω».

But the poem is also a testament to survival:

Αλλά το ποίημα αποτελεί μαρτυρία και για την επιβίωση:

“I rise with my red hair/ And I eat men like air.”

«Ανασταίνομαι με πυρρόξανθα μαλλιά και καταβροχθίζω τους άντρες σαν τον άνεμο».

This unflinching language has made Plath an important touchstone

Η ατρόμητη γλώσσα της έχει καταστήσει την Πλαθ σημείο αναφοράς

for countless other readers and writers

για αμέτρητους αναγνώστες και συγγραφείς

who sought to break the silence

που προσπάθησαν να σπάσουν τη σιωπή τους

surrounding issues of trauma, frustration, and sexuality.

για τα τραύματα, τις απογοητεύσεις και τη σεξουαλικότητά τους.

"Ariel" is also filled with moving meditations on heartbreak and creativity.

Το βιβλίο «Άριελ» είναι γεμάτο στοχασμούς

σχετικά με τον σπαραγμό και τη δημιουργικότητα.

The title poem begins “Stasis in darkness/

Το ομότιτλο ποίημα ξεκινάει: «Αδράνεια στη σιωπή.

Then the substanceless blue/ Pour of tor and distances.”

Και μετά άυλο μπλε. Γεμάτο λόφους και αποστάσεις».

This sets the scene for a naked ride on horseback in the early morning—

Έτσι προετοιμάζεται μια γυμνή πρωινή βόλτα πάνω στο άλογο,

one of Plath’s most memorable expressions of the elation of creative freedom.

μια από τις πιο αξιομνημόνευτες περιγραφές της Πλαθ

σχετικά με τη χαρά της δημιουργίας.

But it is also full of foreboding imagery,

Αλλά το ποίημα περιέχει και σκοτεινές εικόνες,

such as “a child's cry” that “melts in the wall”

όπως «το κλάμα ενός παιδιού» που «λιώνει στον τοίχο»

and a “red/eye, the cauldron of morning.”

και «ένα κόκκινο μάτι, η χύτρα της μέρας».

This darkness is echoed throughout the collection,

Η εικόνα του σκοταδιού είναι υπαρκτή σε όλη την συλλογή,

which includes controversial references to the holocaust and the Kamikazes.

που περιλαμβάνει αμφιλεγόμενες αναφορές στο ολοκαύτωμα και στους Καμικάζι.

Even the relics of seemingly happier times are described as crucifying the author:

Ακόμα και οι μνήμες ευτυχισμένων εποχών περιγράφονται ως μαρτυρικές από την Πλαθ:

“My husband and child smiling out of the family photo;

«Ο σύζυγος και το παιδί μου χαμογελούν στη φωτογραφία,

Their smiles catch onto my skin, little smiling hooks.”

Το χαμόγελό τους γραπώνει το δέρμα μου, σαν μικροί χαμογελαστοί γάντζοι».

Her domestic dissatisfaction and her husband’s mistreatment of her

Η απογοήτευση στο σπίτι της και η κακοποίηση από τον άντρα της

are constant themes in her later poetry.

αποτελούν επαναλαμβανόμενα μοτίβα της ύστερης ποίησης της Πλαθ.

After her death, he inherited her estate,

Μετά το θάνατό της, ο σύζυγός της κληρονόμησε την περιουσία της

and has been accused of excluding some of her work from publication.

και κατηγορήθηκε ότι δεν εξέδωσε μέρος του έργου της.

Despite these possible omissions and her untimely death,

Παρά τις πιθανές παραλείψεις και τον πρόωρο θάνατό της,

what survives is one of the most extraordinary bodies of work

ό,τι απομένει αποτελεί μία από τις πιο σημαντικές εργογραφίες

by a twentieth century poet.

ποιήτριας του εικοστού αιώνα.

While her work can be shocking in its rage and trauma,

Παρόλο που τα έργα της μπορεί να σοκάρουν με την οργή και τον πόνο που εκφράζουν,

Plath casts her readers as witnesses–

η Πλαθ καθιστά τους αναγνώστες της μάρτυρες

not only to the truth of her psychological life,

όχι μόνο της ειλικρίνειας σχετικά με την ψυχοσύνθεσή της,

but to her astounding ability to express what often remains inexpressible.

αλλά και της ικανότητάς της να εκφράζει ό,τι συχνά παραμένει άρρητο.