Ugly History: Japanese American incarceration camps - Densho

Çeviri: Eda Alparslan Gözden geçirme: Gözde Alpçetin

On December 7, 1941,

7 Aralık 1941'de

16 year-old Aki Kurose shared in the horror of millions of Americans

16 yaşındaki Aki Kurose, Japon uçakları Pearl Harbor'a saldırdığında

when Japanese planes attacked Pearl Harbor.

milyonlarca Amerikalıyla aynı korkuları paylaşmıştı.

What she did not know,

Bilmediği şey ise

was how that shared experience

bu olay yüzünden yakın zamanda ailesinin ve 120.000'den fazla Japon-Amerikalının

would soon leave her family and over 120,000 Japanese Americans

alienated from their country,

hem sosyal hem de fiziksel olarak ülkelerinden dışlanacağıydı.

both socially and physically.

As of 1941,

1941 itibarıyla

Japanese American communities had been growing in the US for over 50 years.

Japon kökenli Amerikan toplulukları 50 yıldan fazladır ABD'de yaşıyor.

About one-third of them were immigrants,

Bunların yaklaşık üçte biri,

many of whom settled on the West Coast and had lived there for decades.

çoğu Batı Kıyısı'na yerleşmiş ve yıllardır orada yaşayan göçmenlerdi.

The rest were born as American citizens, like Aki.

Geri kalanı Aki gibi Amerikan vatandaşı olarak doğmuştu.

Born Akiko Kato in Seattle,

Seattle’da Akiko Kato olarak doğan Aki,

Aki grew up in a diverse neighborhood

saldırıdan bir gün öncesine kadar

where she never thought of herself as anything but American–

bir öğretmen ona "Siz Pearl Harbor'u bombaladınız" deyinceye kadar

until the day after the attack, when a teacher told her:

kendini Amerikalıdan başka bir şey olarak düşünmediği bir muhitte büyüdü.

“You people bombed Pearl Harbor."

Amid racism, paranoia, and fears of sabotage,

Irkçılık, paranoya ve sabotaj korkularıyla

people labelled Japanese Americans as potential traitors.

insanlar Japon-Amerikalıları potansiyel hain olarak nitelendirdiler.

FBI agents began to search homes, confiscate belongings

FBI ajanları evleri aramaya, eşyalara el koymaya

and detain community leaders without trial.

ve toplum liderlerini yargılamadan gözaltına almaya başladı.

Aki’s family was not immediately subjected to these extreme measures,

Aki’nin ailesi bu ölçüsüz önlemlere hemen maruz kalmadı

but on February 19, 1942, President Roosevelt issued Executive Order 9066.

ama 19 Şubat 1942'de Başkan Roosevelt, 9066 sayılı bir kararname çıkarttı.

The order authorized the removal of any suspected enemies–

Bu kararname, belirli “askeri alanlardan”

including anyone of even partial Japanese heritage–

yarı Japon olan insanlar dahil olmak üzere

from designated ‘military areas.’

şüpheli düşmanların çıkarılmasına izin verdi.

At first,

İlk başta,

Japanese Americans were pushed to leave restricted areas and migrate inland.

Japon-Amerikalılar yasak bölgeleri terk etmeye, iç bölgelere göç etmeye zorlandı.

But as the government froze their bank accounts

Ancak hükümet banka hesaplarını dondurup

and imposed local restrictions such as curfews,

sokağa çıkma yasağı gibi yerel kısıtlamalar getirdiğinden

many were unable to leave– Aki’s family among them.

Aki'nin ailesi de aralarında olmak üzere birçok aile iç bölgelere göçemedi.

In March, a proclamation forbid Japanese Americans from changing their residency,

Mart ayında bir bildirge

Japon-Amerikalıların ikametlerini değiştirmelerini yasakladı

trapping them in military zones.

ve onları askeri bölgelere hapsetti.

In May, the army moved Aki and her family,

Mayıs ayında ordu Aki'yi, ailesini

along with over 7,000 Japanese Americans living in Seattle

ve Seattle’da yaşayan 7.000’den fazla Japon-Amerikalıyı,

to "Camp Harmony" in Puyallup, Washington.

Puyallup, Washington'daki "Camp Harmony"ye gönderdi.

This was one of several makeshift detention centers

Burası, ailelerin ahırlara ve kışlalara yerleştirildiği

at former fairgrounds and racetracks,

eski fuar alanlarında ve yarış pistlerinde bulunan

where entire families were packed into poorly converted stables and barracks.

derme çatma gözaltı merkezlerinden biriydi.

Over the ensuing months,

Sonraki aylarda,

the army moved Japanese Americans into long-term camps

ordu Japon-Amerikalıları Batı ve Güney'in ıssız bölgelerindeki

in desolate areas of the West and South,

uzun dönemli kamplara yerleştirdi.

moving Aki and her family to Minidoka in southern Idaho.

Aki ve ailesi, Idaho'nun güneyindeki Minidoka'ya taşıdı.

Guarded by armed soldiers,

Silahlı askerler tarafından korunan bu kampların çoğu

many of these camps were still being constructed when incarcerees moved in.

mahkumlar içeri girdiğinde hala inşa ediliyordu.

These hastily built prisons were overcrowded and unsanitary.

Aceleyle yapılmış bu hapishaneler kalabalıktı ve hijyenik değildi.

People frequently fell ill and were unable to receive proper medical care.

İnsanlar sık sık hastalanırdı ve uygun tıbbi bakım alamazdı.

The War Relocation Authority relied on incarcerees to keep the camps running.

Savaş Yer Değiştirme Kurumu, kampları işletebilmek için mahkumlara güvendi.

Many worked in camp facilities or taught in poorly equipped classrooms,

Birçok insan, kamp tesislerinde çalıştı veya donanımsız sınıflarda ders verdi.

while others raised crops and animals.

Bazılarıysa tarım ve hayvancılık yaptı.

Some Japanese Americans rebelled, organizing labor strikes and even rioting.

Bazı Japon-Amerikalılar isyan ettiler, grevler yaptılar ve hatta ayaklandılar.

But many more, like Aki’s parents, endured.

Fakat Aki’nin anne ve babası gibi çoğu kişi buna katlandı.

They constantly sought to recreate some semblance of life outside the camps,

Sürekli, dışarıdaki hayatın bir benzerini yaratmaya çalıştılar

but the reality of their situation was unavoidable.

ama bulundukları durumun gerçekliği kaçınılmazdı.

Like many younger incarcerees, Aki was determined to leave her camp.

Çoğu genç mahkum gibi Aki de kampını terk etmeye kararlıydı.

She finished her final year of high school at Minidoka,

Minidoka'da lisenin son yılını bitirdi

and with the aid of an anti-racist Quaker organization,

ve ırkçılık karşıtı bir mezhebin yardımıyla

she was able to enroll at Friends University in Kansas.

Kansas'taki Friends Üniversitesi'ne kaydolabildi.

For Aki’s family however, things wouldn’t begin to change until late 1944.

Yine de 1944'ün sonlarına kadar

Aki'nin ailesi için değişen bir şey olmadı.

A landmark Supreme Court case

Dönüm noktası, Yüksek Mahkeme'nin Amerikan vatandaşlarının suçlama olmadan

ruled that continued detention of American citizens without charges

gözaltında tutulmasının anayasaya aykırı olduğuna karar vermesi oldu.

was unconstitutional.

In the fall of 1945,

1945 sonbaharında

the war ended and the camps closed down.

savaş bitti ve kamplar kapatıldı.

Remaining incarcerees were given a mere $25

Mahkumlara sadece 25 dolar

and a train ticket to their pre-war address,

ve savaştan önceki evlerine gitmeleri için birer tren bileti verildi.

but many no longer had a home or job to return to.

Oysa geri dönecek bir evleri veya işleri artık yoktu.

Aki’s family had been able to keep their apartment,

Aki'nin ailesi evlerini ellerinde tutmayı başardılar

and Aki eventually returned to Seattle after college.

ve Aki okulu bitince sonunda Seattle'a döndü.

However, post-war prejudice made finding work difficult.

Ama savaştan sonra iş bulmak ön yargıdan dolayı zorlaştı.

Incarcarees faced discrimination and resentment

Mahkumlar, işverenler ve ev sahiplerince

from workers and tenants who replaced them.

ayrımcılık ve kine maruz bırakıldı.

Fortunately, Japanese Americans weren’t alone

Neyse ki Japon-Amerikalılar ırkçı ayrımla olan savaşlarında yalnız değillerdi.

in the fight against racial discrimination.

Aki found work with one of Seattle’s first interracial labor unions

Aki, Seattle’da ilk ırklar arası işçi sendikalarından biriyle iş buldu

and joined the Congress of Racial Equality.

ve Irksal Eşitlik Kongresi organizasyonuna katıldı.

She became a teacher, and over the next several decades,

Öğretmen oldu ve sonraki birkaç on yıl boyunca

her advocacy for multicultural, socially conscious education

çok kültürlü, sosyal açıdan bilinçli eğitim savunuculuğu

would impact thousands of students.

binlerce öğrenciyi etkileyecekti.

However, many ex-incarcerees, particularly members of older generations,

Yine de eski nesillere mensup mahkumlar

savaştan sonra hayatlarını yeniden kuramadılar.

were unable to rebuild their lives after the war.

Children of incarcerees began a movement

Mahkum çocukları, Amerika'yı tarihi adaletsizliklerini

calling for the United States to atone for this historic injustice.

telafi etmeye çağıran bir hareket başlattılar.

In 1988, the US government officially apologized for the wartime incarceration–

1988'de Amerikan hükümeti savaş zamanındaki mahkumiyetin

ırkçılık, histeri ve başarısız siyasi liderliğin sonucu

admitting it was the catastrophic result of racism, hysteria,

olduğunu kabul ederek resmen özür diledi.

and failed political leadership.

Three years after this apology,

Bu özürden 3 yıl sonra

Aki Kurose was awarded the Human Rights Award

Aki Kurose, Birleşmiş Milletler'in Seattle kolunca barış vizyonu

from the Seattle Chapter of the United Nations,

ve her türden insana olan saygısını kutlayarak

celebrating her vision of peace and respect for people of all backgrounds.

İnsan Hakları Ödülü'ne layık görüldü.