Ugly History: Japanese American incarceration camps - Densho

Translator: Natthapat Mardech Reviewer: Jimmy Tangjaitrong

On December 7, 1941,

ในวันที่ 7 ธันวาคม 1941

16 year-old Aki Kurose shared in the horror of millions of Americans

อากิ คุโรเซะ อายุ 16 ปีได้เผชิญหน้ากับ ความหวาดกลัวเช่นเดียวกับชาวอเมริกันนับล้าน

when Japanese planes attacked Pearl Harbor.

เมื่อเครื่องบินรบญี่ปุ่น ได้ทำการโจมตีเพิร์ลฮาร์เบอร์

What she did not know,

สิ่งที่เธอยังไม่รู้

was how that shared experience

คือประสบการณ์ร่วมในครั้งนั้น

would soon leave her family and over 120,000 Japanese Americans

จะทำให้ครอบครัวของเธอและ ชาวอเมริกันเชื้อสายญี่ปุ่นกว่า 120,000 คน

alienated from their country,

ต้องแปลกแยกจากประเทศของตัวเอง

both socially and physically.

ทั้งทางสังคมและทางกายภาพ

As of 1941,

ในช่วงปี 1941

Japanese American communities had been growing in the US for over 50 years.

ชุมชนชาวอเมริกันเชื้อสายญี่ปุ่นได้ ลงหลักปักฐานในสหรัฐฯ มาแล้วกว่า 50 ปี

About one-third of them were immigrants,

ประมาณ 1 ใน 3 เป็นผู้อพยพ

many of whom settled on the West Coast and had lived there for decades.

หลายกลุ่มตั้งถิ่นฐานในฝั่งตะวันตก และอาศัยอยู่ที่นั้นเรื่อยมาหลายสิบปี

The rest were born as American citizens, like Aki.

ส่วนที่เหลือเกิดมาเป็นพลเมืองอเมริกัน อย่างเต็มตัวเหมือนกับอากิ

Born Akiko Kato in Seattle,

อากิโกะ คาโต้ เกิดที่ซีแอตเทิล

Aki grew up in a diverse neighborhood

อากิ โตมาในย่านที่มีความหลากหลาย

where she never thought of herself as anything but American–

ที่ซึ่งเธอไม่เคยมองตัวเองเป็น อย่างอื่นเลยนอกจากชาวอเมริกัน

until the day after the attack, when a teacher told her:

จนหลังวันที่การโจมตีเกิดขึ้น เมื่อครูของเธอบอกเธอว่า

“You people bombed Pearl Harbor."

“พวกแกทิ้งระเบิดเพิร์ลฮาร์เบอร์”

Amid racism, paranoia, and fears of sabotage,

ท่ามกลางการเหยียดเชื้อชาติ ความหวาดระแวง และความกลัวต่อเหตุวินาศกรรม

people labelled Japanese Americans as potential traitors.

ผู้คนจึงแปะป้ายชาวอเมริกันเชื้อสายญี่ปุ่น ว่าเป็นพวกมีแนวโน้มจะขายชาติ

FBI agents began to search homes, confiscate belongings

FBI เริ่มทำการค้นบ้าน และยึดทรัพย์สินส่วนตัว

and detain community leaders without trial.

และคุมตัวผู้นำชุมชน โดยไม่มีการสอบสวนแต่อย่างใด

Aki’s family was not immediately subjected to these extreme measures,

ครอบครัวของอากิยังไม่ได้เจอกับมาตรการ อันสุดโต่งนี้ในทันที

but on February 19, 1942, President Roosevelt issued Executive Order 9066.

จนในวันที่ 19 กุมภาพันธ์ 1942

ประธานาธิบดีรูสเวลต์ ได้ออกคำสั่งพิเศษที่ 9066

The order authorized the removal of any suspected enemies–

คำสั่งนั้นให้อำนาจในการกำจัด คนที่น่าสงสัยว่าจะเป็นศัตรู

including anyone of even partial Japanese heritage–

รวมถึงใครก็ตามที่เป็นแค่ลูกครึ่งญี่ปุ่น

from designated ‘military areas.’

ให้หมดสิ้นไปจาก ‘เขตทหาร’ ที่กำหนด

At first,

ในตอนแรก

Japanese Americans were pushed to leave restricted areas and migrate inland.

ชาวอเมริกันเชื้อสายญี่ปุ่นต้องออก จากพื้นที่ควบคุมและอพยพเข้ามาด้านในประเทศ

But as the government froze their bank accounts

แต่เพราะรัฐบาลได้ยึดบัญชีธนาคาร

and imposed local restrictions such as curfews,

และบังคับใช้ข้อจำกัดในท้องถิ่น เช่น เคอร์ฟิว

many were unable to leave– Aki’s family among them.

ทำให้หลายคนไม่สามารถอพยพได้ เช่นเดียวกันกับครอบครัวของอากิ

In March, a proclamation forbid Japanese Americans from changing their residency,

ในเดือนมีนาคม มีการประกาศห้ามไม่ให้ ชาวอเมริกันเชื้อสายญี่ปุ่นทำการย้ายถิ่นฐาน

trapping them in military zones.

กักขังพวกเขาไว้ให้อยู่ในพื้นที่ทางการทหาร

In May, the army moved Aki and her family,

ในเดือนพฤษภาคม กองทัพได้ย้ายอากิ และครอบครัว

along with over 7,000 Japanese Americans living in Seattle

พร้อม ๆ กับชาวอเมริกันเชื้อสายญี่ปุ่นกว่า 7,000 คนที่อาศัยอยู่ในซีแอตเทิล

to "Camp Harmony" in Puyallup, Washington.

ไปอยู่ในค่ายฮาร์โมนีในเมืองปูยัลลัป กรุงวอชิงตัน

This was one of several makeshift detention centers

นี่เป็นหนึ่งในค่ายกักกันชั่วคราว

at former fairgrounds and racetracks,

ซึ่งเคยเป็นลานกิจกรรมและสนามแข่งมาก่อน

where entire families were packed into poorly converted stables and barracks.

ที่ที่ทั้งครอบครัวถูกจับส่งไปอยู่ใน อาคารที่ดัดแปลงมาจากคอกม้าเก่าและค่ายทหาร

Over the ensuing months,

ในเดือนต่อ ๆ มา

the army moved Japanese Americans into long-term camps

กองทัพทำการย้ายชาวอเมริกันเชื้อสายญี่ปุ่น ไปอยู่ในค่ายกักกันระยะยาว

in desolate areas of the West and South,

ในพื้นที่รกร้างในแถบตะวันตกและใต้

moving Aki and her family to Minidoka in southern Idaho.

และย้ายอากิและครอบครัวไปอยู่ที่มินิโดก้า ทางตอนใต้ของรัฐไอดาโฮ

Guarded by armed soldiers,

ซึ่งควบคุมโดยเหล่าทหารที่ติดอาวุธ

many of these camps were still being constructed when incarcerees moved in.

ค่ายกักกันเหล่านี้ยังสร้างไม่เสร็จดี ในตอนที่เหล่านักโทษถูกย้ายเข้าไป

These hastily built prisons were overcrowded and unsanitary.

เรือนจำที่สร้างขึ้นอย่างเร่งรีบนี้ ทั้งแออัดและไม่ถูกสุขอนามัย

People frequently fell ill and were unable to receive proper medical care.

ผู้คนมักจะป่วย และไม่ได้รับการรักษาพยาบาลอย่างเหมาะสม

The War Relocation Authority relied on incarcerees to keep the camps running.

หน่วยงานควบคุมการย้ายถิ่นฐานในช่วงสงคราม

ต้องพึ่งเหล่านักโทษในการขับ เคลื่อนค่ายให้เดินหน้าต่อไป

Many worked in camp facilities or taught in poorly equipped classrooms,

หลายคนทำงานในส่วนต่าง ๆ ของค่าย ไม่ก็สอนหนังสือในห้องเรียนที่ขาดความพร้อม

while others raised crops and animals.

ส่วนที่เหลือก็ปลูกพืชและเลี้ยงสัตว์

Some Japanese Americans rebelled, organizing labor strikes and even rioting.

ชาวอเมริกันเชื้อสายญี่ปุ่นบางส่วนก่อกบฏ โดยการประท้วงหยุดงานและมีถึงขั้นก่อจราจล

แต่อีกหลาย ๆ คน เช่นพ่อแม่ของอากิ ต่างสยบยอม

But many more, like Aki’s parents, endured.

They constantly sought to recreate some semblance of life outside the camps,

พวกเขาพยายามอย่างมากที่จะจำลองการใช้ชีวิต ให้เหมือนกับอยู่นอกค่าย

but the reality of their situation was unavoidable.

แต่สถานะความเป็นจริงของพวกเขา เป็นอะไรที่หลีกเลี่ยงไม่ได้

Like many younger incarcerees, Aki was determined to leave her camp.

เช่นเดียวกับผู้ถูกคุมขังรุ่นเยาว์คนอื่น ๆ อากิตั้งใจที่จะออกจากค่ายนี้ไป

She finished her final year of high school at Minidoka,

เธอเรียนจบมัธยมปีสุดท้ายที่มินิโดก้า

and with the aid of an anti-racist Quaker organization,

และด้วยความช่วยเหลือของกลุ่มศาสนา ที่ต่อต้านการเหยียดเชื้อชาติ

she was able to enroll at Friends University in Kansas.

เธอจึงสามารถเข้าเรียนที่มหาวิทยาลัยเฟรนส์ ในแคนซัสได้สำเร็จ

For Aki’s family however, things wouldn’t begin to change until late 1944.

แต่สำหรับครอบครัวของอากิ ชีวิตพวกเขายังคง เหมือนเดิมจนกระทั่งปี 1944

A landmark Supreme Court case

การตัดสินคดีครั้งสำคัญโดยศาลสูงสุด

ruled that continued detention of American citizens without charges

ได้ตัดสินว่าการกักกันชาวอเมริกัน โดยไร้ซึ่งข้อกล่าวหา

was unconstitutional.

เป็นการขัดต่อรัฐธรรมนูญ

In the fall of 1945,

ฤดูใบไม้ร่วง ปี 1945

the war ended and the camps closed down.

สงครามได้จบลง และค่ายทั้งหมดต้องปิดตัว

Remaining incarcerees were given a mere $25

ผู้ที่ถูกคุมขังที่เหลืออยู่ได้รับเงิน คนละประมาณ 25 ดอลลาร์

and a train ticket to their pre-war address,

และตั๋วรถไฟเพื่อกลับไปยัง ที่ที่พวกเขาอยู่อาศัยก่อนสงคราม

but many no longer had a home or job to return to.

แต่หลายคนไม่มีบ้าน และไม่มีงานให้กลับไปทำแล้ว

ครอบครัวของอากิยังดีที่สามารถ รักษาอะพาร์ตเมนต์ของพวกเขาไว้ได้

Aki’s family had been able to keep their apartment,

and Aki eventually returned to Seattle after college.

และในที่สุดอากิก็ได้กลับไปยังซีแอตเทิล หลังเรียนจบ

However, post-war prejudice made finding work difficult.

อย่างไรก็ตาม อคติที่เกิดขึ้นหลังสงคราม ทำให้การหางานเป็นเรื่องยาก

Incarcarees faced discrimination and resentment

เหล่าผู้เคยถูกกักกันต้องพบเจอกับการ เลือกปฏิบัติและขุ่นเคืองใจ

from workers and tenants who replaced them.

จากเหล่าคนงานและผู้เช่า ที่มาแทนที่พวกเขา

Fortunately, Japanese Americans weren’t alone

โชคยังดีที่ชาวอเมริกันเชื้อสายญี่ปุ่น ไม่ได้อยู่อย่างลำพัง

in the fight against racial discrimination.

ในการต่อสู้กับการเลือกปฏิบัติทางเชื้อชาติ

Aki found work with one of Seattle’s first interracial labor unions

อากิได้ทำงานกับสหภาพแรงงานหลากเชื้อชาติ กลุ่มแรกในซีแอตเทิล

and joined the Congress of Racial Equality.

และเข้าร่วมกับ สภาแห่งความเท่าเทียมกันทางเชื้อชาติ

She became a teacher, and over the next several decades,

เธอได้กลายมาเป็นครู ซึ่งในอีกหลายทศวรรษต่อมา

her advocacy for multicultural, socially conscious education

ความทุ่มเทในจัดการศึกษาเรื่อง ความหลากหลาย และจิตสำนึกร่วมทางสังคม

would impact thousands of students.

ได้สร้างผลกระทบต่อเด็กนับพัน

However, many ex-incarcerees, particularly members of older generations,

แต่ถึงอย่างนั้น เหล่าผู้เคยถูกกักขัง หลายคน โดยเฉพาะกลุ่มคนสูงวัย

were unable to rebuild their lives after the war.

ไม่สามารถที่จะเริมต้นชีวิตใหม่ หลังสงครามจบได้

Children of incarcerees began a movement

ลูกหลานของพวกเขาจึงเริ่มทำการเคลื่อนไหว

calling for the United States to atone for this historic injustice.

เรียกร้องให้สหรัฐอเมริกาทำการชดเชยต่อ ความอยุติธรรมในหน้าประวัติศาสตร์ครั้งนี้

In 1988, the US government officially apologized for the wartime incarceration–

ในปี 1988 รัฐบาลสหรัฐฯ ได้ขอโทษ อย่างเป็นทางการ ต่อการกักขังในช่วงสงคราม

admitting it was the catastrophic result of racism, hysteria,

และยอมรับว่ามันเป็นหายนะที่เกิดขึ้น จากการเหยียดเชื้อชาติ ความหวาดผวา

and failed political leadership.

และภาวะผู้นำทางการเมืองที่ล้มเหลว

Three years after this apology,

3 ปีหลังการขอโทษในครั้งนี้

Aki Kurose was awarded the Human Rights Award

อากิ คุโรเซะ ได้รับรางวัลด้านสิทธิมนุษยชน

from the Seattle Chapter of the United Nations,

จากองค์การสหประชาชาติ ประจำเมืองซีแอตเทิล

celebrating her vision of peace and respect for people of all backgrounds.

ยกย่องวิสัยทัศน์ของเธอในด้านสันติภาพ และการเคารพต่อผู้คนจากทุกพื้นเพ