How to make your writing suspenseful - Victoria Smith

Translator: DWLL_MSU Translation Project Reviewer: Monsicha Suajorn

อะไรที่ทำให้เรื่องสยองขวัญน่ากลัว

What makes a good horror story?

Sure, you could throw in some hideous monsters,

คุณาจจะใส่ตัวประหลาดน่าเกลียดน่ากลัว

fountains of blood,

หรือฉากเลือดกระฉูด

and things jumping out from every corner,

หรือตัวอะไรที่โผล่ออกมาจากมุมห้อง

but as classic horror author H.P. Lovecraft wrote,

แต่ เอช.พี.เลิฟคราฟ นักเขียนเรื่องสยองขวัญ ยุคคลาสสิคได้กล่าวไว้ว่า

"The oldest and strongest kind of fear is fear of the unknown."

"ความกลัวที่เก่าแก่และทรงพลังที่สุด คือความกลัวในสิ่งที่เราไม่รู้จัก"

And writers harness that fear not by revealing horrors,

นักเขียนไม่ได้สร้างความกลัวด้วยการเปิดเผย เรื่องราวสยองขวัญทั้งหมด

but by leaving the audience hanging in anticipation of them.

แต่เป็นการปล่อยผู้ชมไว้ กับภวังค์ของความสงสัย

That is, in a state of suspense.

นั่นคือ อยู่ในภวังค์ของความลุ้นระทึก

The most familiar examples of suspense come from horror films and mystery novels.

เรื่องลุ้นระทึกที่เราคุ้นเคยกันมากที่สุด มาจากหนังสยองขวัญและนวนิยายลึกลับ

What's inside the haunted mansion?

อะไรอยู่ในคฤหาสน์ผีสิงหลังนั้น

Which of the dinner guests is the murderer?

แขกคนไหนคือฆาตกร

But suspense exists beyond these genres.

แต่ยังมีเรื่องลุ้นระทึกที่นอกเหนือจากนี้

Will the hero save the day?

ตัวละครหลักจะช่วยผู้คนได้หรือไม่

Will the couple get together in the end?

ตอนจบคู่รักจะลงเอยกันหรือเปล่า

And what is the dark secret that causes the main character so much pain?

และอะไรคือความลับด้านมืด ที่ทำให้ตัวละครหลักต้องทุกข์ทรมาน

The key to suspense is that it sets up a question, or several,

กุญแจสำคัญที่นำไปสู่ความลุ้นระทึกคือ การตั้งคำถาม

that the audience hopes to get an answer to

ที่ผู้ชมหวังจะได้คำตอบ

and delays that answer while maintaining their interest and keeping them guessing.

และถ่วงคำตอบไว้ ประคองความสนใจของผู้ชม แล้วปล่อยให้เดากันต่อไป

So what are some techniques you can use to achieve this in your own writing?

แล้วเทคนิคอะไรล่ะที่จะช่วยให้งานเขียน ประสบความสำเร็จ

Limit the point of view.

ข้อหนึ่ง การจำกัดมุมมอง

Instead of an omniscient narrator who can see and relay everything that happens,

แทนที่จะเล่าเรื่องราวผ่านมุมมอง ของผู้บรรยายที่รู้เหตุการณ์ทั้งหมด

tell the story from the perspective of the characters.

ก็เล่าผ่านตัวละครแทน

They may start off knowing just as little as the audience does,

อาจเริ่มจากให้ตัวละครรู้เท่าที่ผู้ชมรู้

and as they learn more, so do we.

แล้วเรียนรู้ไปเรื่อย ๆ พร้อมผู้ชม

Classic novels, like "Dracula," for example, are told through letters and diary entries

นวนิยายคลาสสิกอย่างแดร็กคูล่า ก็เล่าเรื่องราวผ่านจดหมายและสมุดบันทึก

where characters relate what they've experienced

จากเหตุการณ์ที่ตัวละครเคยเจอ

and fear what's to come.

และหวาดกลัวในสิ่งที่จะเกิดขึ้น

Next, choose the right setting and imagery.

ข้อสอง การเลือกฉากที่ทำให้เกิดจินตภาพ

Old mansions or castles with winding halls and secret passageways

คฤหาสน์ร้างที่มีห้องโถงที่วกวน และทางเดินลี้ลับ

suggest that disturbing things are being concealed.

แสดงถึงความน่ากลัวที่หลบซ่อนอยู่

Nighttime, fog, and storms all play similar roles in limiting visibility

รัตติกาล หมอก และพายุ ล้วนทำหน้าที่บดบังการมองเห็น

and restricting characters' movements.

และจำกัดการเคลื่อนไหวของตัวละคร

That's why Victorian London is such a popular setting.

นี่คือเหตุผลที่ฉากลอนดอน ในยุควิกตอเรียเป็นที่นิยม

And even ordinary places and objects can be made sinister

แม้แต่สถานที่และวัตถุธรรมดา ๆ ก็ทำให้น่าขนลุกได้

as in the Gothic novel "Rebecca"

เหมือนในนวนิยายกอธิก เรื่อง รีเบคก้า

where the flowers at the protagonist's new home are described as blood red.

ที่ดอกไม้ในบ้านหลังใหม่ของตัวเอก สื่อถึงสีแดงของเลือด

Three: play with style and form.

ข้อสาม การใช้ลีลาและรูปแบบ

You can build suspense by carefully paying attention not just to what happens

การสร้างความระทึกใจนั้นไม่ใช่เพียง ให้ความสำคัญกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น

but how it's conveyed and paced.

แต่ยังรวมถึงกลวิธีในการดำเนินเรื่อง

Edgar Allan Poe conveys the mental state of the narrator in "The Tell-Tale Heart"

เอ็ดการ์ อัลลัน โพ สื่อถึงสภาวะจิตใจ ของผู้เล่า ในเรื่อง เดอะ เทล เทล ฮาร์ต

with fragmented sentences that break off suddenly.

ด้วยการใช้ประโยคที่ขาดหายและไม่สมบูรณ์

And other short declarative sentences in the story

และประโยคบอกเล่าสั้น ๆ ที่ใช้ในเรื่อง

create a mix of breathless speed and weighty pauses.

ทำให้เกิดการผสมผสานระหว่าง จังหวะแผ่วเบากับชีพจรที่เต้นแรง

On the screen, Alfred Hitchcock's cinematography

บนจอภาพยนตร์ของ อัลเฟร็ด ฮิตช์ค็อก

is known for its use of extended silences and shots of staircases

เป็นที่รู้กันดีว่า เขามักใช้ความเงียบ และฉากขั้นบันได

to create a feeling of discomfort.

เพื่อสร้างความอึดอัด

Four: use dramatic irony.

ข้อสี่ การแฝงนัยเชิงละคร

You can't just keep the audience in the dark forever.

คุณจะปล่อยให้ผู้ชมสงสัยไปตลอด ทั้งเรื่องไม่ได้

Sometimes, suspense is best served

บางครั้ง ความลุ้นระทึกก็มาจาก

by revealing key parts of the big secret to the audience but not to the characters.

การเปิดเผยปริศนาสำคัญแก่ผู้ชม โดยที่ตัวละครไม่รู้ความลับนั้น

This is a technique known as dramatic irony,

นี่คือเทคนิคที่เรียกว่า การแฝงนัยเชิงละคร

where the mystery becomes not what will happen

เมื่อปริศนาไม่ได้อยู่ที่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น

but when and how the characters will learn.

แต่อยู่ที่เมื่อไหร่ตัวละครจะรู้ความจริง

In the classic play "Oedipus Rex,"

ในละครคลาสสิกเรื่อง อีดิปัส เรกซ์

the title character is unaware that he has killed his own father

ตัวเอกไม่รู้ตัวว่าเขาได้ฆ่าพ่อแท้ ๆ

and married his mother.

และแต่งงานกับแม่ของตัวเอง

But the audience knows, and watching Oedipus gradually learn the truth

แต่ผู้ชมรู้ และเฝ้าดูอิดิปัสค่อย ๆ ค้นหาความจริง

provides the story with its agonizing climax.

ให้ฉากสำคัญเป็นช่วงที่ขมขื่นที่สุด

And finally, the cliffhanger.

และปิดฉากด้วยภาพที่ติดตาผู้ชม

Beware of overusing this one.

ระวังอย่าใช้เทคนิคนี้มากเกินไป

Some consider it a cheap and easy trick, but it's hard to deny its effectiveness.

บางคนมองว่าเทคนิคนี้เดาทางง่ายและน่าเบื่อ แต่ก็ยากที่จะปฏิเสธว่ามันใช้ได้ผล

This is where a chapter, episode, volume, or season

นี่คือเหตุผลที่บางบท ตอน ช่วง หรือซีซั่น

cuts off right before something crucial is revealed,

ตัดไปก่อนที่จะเปิดเผยฉากสำคัญ

or in the midst of a dangerous situation with a slim chance of hope.

หรือท่ามกลางสถานการณ์อันตราย ที่มีความหวังริบหรี่

The wait, whether moments or years,

การรอคอย ไม่ว่าเพียงชั่วขณะหรือนานนับปี

makes us imagine possibilities about what could happen next,

ทำให้เราจินตนาการถึงสิ่งที่อาจเกิดขึ้นได้

building extra suspense.

สร้างความอยากรู้อยากเห็น

The awful thing is almost always averted,

ปริศนาดำมืดมักถูกหลีกเลี่ยงไปเรื่อย ๆ

creating a sense of closure and emotional release.

ทำให้เกิดความรู้สึกปิดกลั้น และปลดปล่อยอารมณ์ออกมา

But that doesn't stop us from worrying and wondering the next time

แต่นั่นไม่สามารถหยุดผู้ชมจากความกังวล และสงสัยว่าจะเกิดอะไรขึ้น

the protagonists face near-certain disaster.

ถ้าตัวละครหลักต้องเผชิญ กับสิ่งเลวร้ายนั้นจริง ๆ