What causes opioid addiction, and why is it so tough to combat? - Mike Davis

Translator: Teetach Atsawarangsalit Reviewer: Supanat Termchaianan

More than 3,000 years ago, a flower began to appear in remedies

เมื่อกว่า 3,000 ปีก่อน มีดอกไม้ชนิดหนึ่งปรากฏว่ามีการใช้เป็นยา

in Ancient Egyptian medical texts.

อยู่ในตำราการแพทย์ยุคอียิปต์โบราณ

Across the Mediterranean, the ancient Minoans

อีกฝั่งของเมดิเตอร์เรเนียน ชาวมีโนนโบราณ

likely found ways to use the same plant for its high.

ก็เหมือนว่าจะพบวิธีการใช้ พืชชนิดเดียวกันนี้เพื่อให้เมา

Both ancient civilizations were on to something—

อารยธรรมโบราณทั้งสองนี้ ได้ค้นพบอะไรบางอย่าง

opium, an extract of the poppy in question,

นั่นคือฝิ่น ซึ่งเป็นสารสกัด จากดอกฝิ่นที่ได้กล่าวไป

can both induce pleasure and reduce pain.

สามารถใช้เพื่อสร้างความสุข หรือลดอาการปวดก็ได้

Though opium has remained in use ever since,

ถึงแม้ว่าฝิ่นจะถูกใช้ตั้งแต่นั้นมาตลอด

it wasn’t until the 19th century that one of its chemical compounds,

แต่เมื่อศตวรรษที่ 19 นี่เอง ที่หนึ่งในสารเคมีของฝิ่น

morphine, was identified and isolated for medical use.

ซึ่งคือ มอร์ฟีน เพิ่งถูกค้นพบ และสกัดแยกเพื่อใช้ทางการแพทย์

Morphine, codeine, and other substances made directly from the poppy

มอร์ฟีน โคดีน และสารอื่น ๆ ที่ผลิตขึ้นมาโดยตรงจากดอกฝิ่น

are called opiates.

เรียกว่า โอปิเอต

In the 20th century, drug companies created a slew of synthetic substances

ในศตวรรษที่ 20 บริษัทยา ได้สร้างสารสังเคราะห์จำนวนมาก

similar to these opiates,

ที่คล้ายกับโอปิเอต

including heroin, hydrocodone, oxycodone, and fentanyl.

ได้แก่ เฮโรอิน ไฮโดรโคโดน ออกซิโคโดน และเฟนทานิล

Whether synthetic or derived from opium,

ไม่ว่าจะสังเคราะห์ขึ้นหรือมาจากฝิ่น

these compounds are collectively known as opioids.

สารเหล่านี้ เรียกโดยรวมว่า โอปิออยด์

Synthetic or natural, legal or illicit, opioid drugs

ไม่ว่าจะสังเคราะห์หรือธรรมชาติ ถูกหรือผิดกฎหมาย ยาโอปิออยด์เหล่านี้

are very effective painkillers, but they are also highly addictive.

เป็นยาแก้ปวดชั้นเยี่ยม แต่ก็ทำให้เสพติดได้ง่ายเช่นกัน

In the 1980s and 90s,

ในช่วงคริสต์ทศวรรษ 1980 และ 1990

pharmaceutical companies began to market opioid painkillers aggressively,

บริษัทยาต่าง ๆ ได้พยายาม โฆษณายาแก้ปวดโอปิออยด์อย่างหนัก

actively downplaying their addictive potential

และมักจะหลีกเลี่ยงการนำเสนอ ถึงฤทธิ์เสพติดของมัน

to both the medical community and the public.

ทั้งต่อวงการแพทย์ และสาธารณชน

The number of opioid painkillers prescriptions skyrocketed,

จำนวนการสั่งยาแก้ปวดโอปิออยด์ เพิ่มขึ้นอย่างก้าวกระโดด

and so did cases of opioid addiction, beginning a crisis that continues today.

ไปพร้อมกับกรณีการติดโอปิออยด์ ซึ่งเป็นจุดเริ่มต้นวิกฤติที่มีมาจนปัจจุบัน

To understand why opioids are so addictive,

เพื่อที่จะเข้าใจว่าทำไม โอปิออยด์ถึงเสพติดได้ง่าย

it helps to trace how these drugs affect the human body from the first dose,

เราควรรู้ก่อนว่ายานี้ส่งผลต่อร่างกายมนุษย์ อย่างไรบ้างตั้งแต่การใช้ครั้งแรก

through repeated use, to what happens when long-term use stops.

ไปจนถึงการใช้ซ้ำ จนถึงว่าจะเกิดอะไรขึ้นเมื่อหยุดการใช้ยา

Each of these drugs has slightly different chemistry,

ยาเหล่านี้มีสมบัติทางเคมี แตกต่างกันเล็กน้อย

but all act on the body’s opioid system by binding to opioid receptors in the brain.

แต่ก็ออกฤทธิ์ที่ระบบโอปิออยด์ของร่างกาย โดยจับกับตัวรับโอปิออยด์ในสมองเหมือนกัน

The body’s endorphins temper pain signals by binding to these receptors,

สารเอ็นดอร์ฟินของร่างกายระงับสัญญาณปวด โดยการจับกับตัวรับเหล่านี้

and opioid drugs bind much more strongly, for longer.

แต่ยาโอปิออยด์นั้นจับได้แรงกว่า และยาวนานกว่า

So opioid drugs can manage much more severe pain than endorphins can.

ดังนั้นยาโอปิออยด์จึงสามารถบรรเทาอาการปวด ได้มากกว่าเอ็นดอร์ฟิน

Opioid receptors also influence everything from mood to normal bodily functions.

ตัวรับโอปิออยด์ยังส่งผลต่อหลาย ๆ อย่าง ตั้งแต่อารมณ์ไปจนถึงการทำงานของร่างกาย

With these functions, too, opioids’ binding strength and durability

ด้วยหน้าที่เหล่านี้ ความแข็งแรงและยาวนาน ในการจับกับตัวรับของโอปิออยด์

mean their effects are more pronounced and widespread

จึงทำให้ฤทธิ์ของมัน ชัดเจนและกว้างกว่า

than those of the body’s natural signaling molecules.

โมเลกุลสัญญาณโดยธรรมชาติ ของร่างกาย

When a drug binds to opioid receptors, it triggers the release of dopamine,

เมื่อยาจับกับตัวรับโอปิออยด์ มันจะกระตุ้นการหลั่งโดพามีน

which is linked to feelings of pleasure and may be responsible

ซึ่งเกี่ยวข้องกับความรู้สึกมีความสุข และอาจส่งผลให้เกิด

for the sense of euphoria that characterizes an opioid high.

ภาวะเคลิ้มสุข ซิ่งเป็นลักษณะของการเมาโอปิออยด์

At the same time, opioids suppress the release of noradrenaline,

ในขณะเดียวกัน โอปิออยด์ก็กด การหลั่งนอร์อะดรีนาลีน

which influences wakefulness, breathing, digestion, and blood pressure.

ซึ่งมีผลต่อความตื่นตัว การหายใจ การย่อยอาหาร และความดันโลหิต

A therapeutic dose decreases noradrenaline enough to cause side effects

ขนาดยาเพื่อการรักษาจะลดนอร์อะดรีนาลีน มากพอที่จะทำให้เกิดผลข้างเคียง

like constipation.

เช่น ท้องผูก

At higher doses opioids can decrease heart and breathing rates to dangerous levels,

เมื่อใช้ในขนาดที่สูงขึ้น โอปิออยด์อาจลด อัตราการเต้นของหัวใจและการหายใจ

ในระดับที่เป็นอันตราย

causing loss of consciousness and even death.

นำไปสู่การหมดสติ หรือกระทั่งเสียชีวิตได้

Over time, the body starts to develop a tolerance for opioids.

เมื่อใช้ไปนาน ๆ ร่างกายจะเริ่ม ทนต่อโอปิออยด์

It may decrease its number of opioid receptors,

โดยอาจลดจำนวนตัวรับโอปิออยด์

or the receptors may become less responsive.

หรือตัวรับอาจมีความไวน้อยลง

To experience the same release of dopamine and resulting mood effects as before,

เพื่อที่จะให้มีการหลั่งโดพามีนเท่าเดิม และทำให้เกิดผลต่ออารมณ์เหมือนก่อน

people have to take larger and larger doses—

ผู้เสพจะต้องใช้ยา ในขนาดที่มากขึ้นเรื่อย ๆ

a cycle that leads to physical dependence and addiction.

เป็นวัฏจักรที่นำไปสู่ การติดยาทางร่างกาย

As people take more opioids to compensate for tolerance,

เมื่อผู้เสพใช้โอปิออยด์มากขึ้น เพื่อทดแทนการทนต่อฤทธิ์ที่เพิ่มขึ้น

noradrenaline levels become lower and lower,

ระดับนอร์อะดรีนาลีน จะลดลงเรื่อย ๆ

to a point that could impact basic bodily functions.

จนถึงจุดที่อาจส่งผล ต่อการทำงานของร่างกายได้

The body compensates by increasing its number of noradrenaline receptors

ร่างกายจะทดแทนโดยการเพิ่มจำนวน ตัวรับนอร์อะดรีนาลีน

so it can detect much smaller amounts of noradrenaline.

เพื่อที่จะรับนอร์อะดรีนาลีน ที่มีจำนวนน้อยลงได้

This increased sensitivity to noradrenaline

ความไวต่อนอร์อะดรีนาลีน ที่เพิ่มขึ้นนี้

allows the body to continue functioning normally—

ทำให้ร่างกายยังคง ทำงานได้อย่างปกติอยู่

in fact, it becomes dependent on opioids to maintain the new balance.

แต่ที่จริงแล้ว ร่างกายกำลังต้องพึ่งพา โอปิออยด์เพื่อรักษาสมดุลใหม่นี้

When someone who is physically dependent on opioids stops taking them abruptly,

เมื่อผู้เสพที่ติดโอปิออยด์ทางร่างกายแล้ว หยุดยาอย่างกระทันหัน

that balance is disrupted.

สมดุลนั้นจะเสียศูนย์

Noradrenaline levels can increase within a day of ceasing opioid use.

ระดับนอร์อะดรีนาลีนอาจเพิ่มขึ้นได้ ภายในหนึ่งวันหลังหยุดใช้โอปิออยด์

But the body takes much longer to get rid of

แต่ร่างกายต้องใช้เวลานานกว่านั้น เพื่อกำจัด

all the extra noradrenaline receptors it made.

ตัวรับนอร์อะดรีนาลีนส่วนเกิดทั้งหมด ที่เคยสร้างขึ้นมา

That means there’s a period of time

นั่นแปลว่าจะมีช่วงหนึ่ง

when the body is too sensitive to noradrenaline.

ที่ร่างกายไวต่อนอร์อะดรีนาลีนเกินไป

This oversensitivity causes withdrawal symptoms,

ความไวเกินไปนี้ทำให้เกิด อาการถอนยา

including muscle aches, stomach pains, fever, and vomiting.

ได้แก่ การปวดกล้ามเนื้อ ปวดท้อง เป็นไข้ และอาเจียน

Though temporary, opioid withdrawal can be incredibly debilitating.

ซึ่งถึงแม้ว่าจะเป็นชั่วคราว แต่อาการถอนยา ก็อาจทำให้ร่างกายโทรมลงอย่างมาก

In serious cases, someone in withdrawal can be violently ill

ในรายที่รุนแรง ผู้ที่หยุดยา อาจเจ็บป่วยอย่างหนัก

for days or even weeks.

เป็นหลายวันหรือสัปดาห์

People who are addicted to opioids aren't necessarily using the drugs

ผู้ที่เสพติดโอปิออยด์ อาจไม่ได้ใช้ยาเหล่านั้น

to get high anymore, but rather to avoid being sick.

เพื่อให้เมาอีกแล้ว แต่เพื่อไม่ให้เจ็บป่วยเสียมากกว่า

Many risk losing wages or even jobs while in withdrawal,

มีหลายรายที่เสี่ยงต่อการถูกลดค่าจ้าง หรือแม้กระทั่งเสียงานในช่วงถอนยา

or may not have anyone to take care of them during withdrawal.

หรืออาจไม่มีคนคอยดูแลในช่วงถอนยา

If someone goes back to using opioids later,

หากกลับไปใช้โอปิออยด์อีก ในภายหลัง

they can be at particularly high risk for overdose,

ก็อาจมีความเสี่ยงสูง ที่จะได้รับยาเกินขนาด

because what would have been a standard dose while their tolerance was high,

เนื่องจากขนาดยาที่เคยใช้เมื่อก่อน ในขณะที่ความทนต่อยานั้นสูงอยู่

can now be lethal.

อาจเป็นขนาดที่อันตรายได้ในตอนนี้

Since 1980, accidental deaths from opioid overdose

ตั้งแต่ปี ค.ศ. 1980 การเสียชีวิต จากการใช้โอปิออยด์เกินขนาด

have grown exponentially in the United States,

เพิ่มขึ้นอย่างทวีคูณ ในสหรัฐอเมริกา

and opioid addictions have also exploded around the world.

และการเสพติดโอปิออยด์ ก็พุ่งสูงไปทั่วโลก

While opioid painkiller prescriptions are becoming more closely regulated,

ถึงแม้ว่าการสั่งยาแก้ปวดโอปิออยด์ จะได้รับการควบคุมมากขึ้น

cases of overdose and addiction are still increasing,

แต่เคสการใช้ยาเกินขนาดและการติดยา ยังคงเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ

especially among younger people.

โดยเฉพาะในหมู่เยาวชน

Many of the early cases of addiction were middle-aged people

มีเคสการติดยาในช่วงต้นหลายราย เป็นผู้ใหญ่วัยกลางคน

who became addicted to painkillers they had been prescribed,

ที่ติดยาจากยาแก้ปวด ที่เคยได้รับสั่งจ่ายมา

or received from friends and family members with prescriptions.

หรือจากเพื่อนและสมาชิกในครอบครัว ที่ได้รับสั่งจ่ายมา

Today, young people are often introduced to prescription opioid drugs in those ways

ในปัจจุบัน เยาวชนมักจะเริ่มใช้ ยาโอปิออยด์ที่ได้รับมาด้วยวิธีนี้

but move on to heroin or illicit synthetic opioids that are cheaper

และเปลี่ยนไปใช้เฮโรอินหรือโอปิออยด์ สังเคราะห์ที่ผิดกฎหมายซึ่งราคาถูกกว่า

and easier to come by.

และหาซื้อได้ง่ายกว่า

Beyond tighter regulation of opioid painkillers,

นอกเหนือจากการควบคุม ยาแก้ปวดโอปิออยด์ที่เข้มงวดขึ้นแล้ว

what can we do to reverse the growing rates of addiction and overdose?

เราจะทำอะไรได้บ้างเพื่อชะลออัตรา การติดยาและใช้ยาเกินขนาดที่เพิ่มขึ้นนี้

A drug called naloxone is currently our best defense against overdose.

ยาชื่อ นาล็อกโซน เป็นตัวป้องกัน การใช้ยาเกินขนาดที่ดีที่สุดในตอนนี้

Naloxone binds to opioid receptors but doesn’t activate them.

นาล็อกโซนจับกับตัวรับโอปิออยด์ แต่ไม่ได้กระตุ้นมัน

It blocks other opioids from binding to the receptors,

ป้องกันไม่ให้โอปิออยด์ มาจับกับตัวรับนี้

and even knocks them off the receptors to reverse an overdose.

และยังผลักโอปิออยด์ออกจากตัวรับ เพื่อแก้การใข้ยาเกินขนาดได้อีกด้วย

Opioid addiction is rarely a stand-alone illness;

การติดโอปิออยด์ น้อยครั้งที่จะเป็นการเจ็บป่วยเดี่ยว ๆ

frequently, people with opioid dependence are also struggling

ส่วนใหญ่ ผู้ที่ติดโอปิออยด์ มักจะมีปัญหากับ

with a mental health condition.

อาการทางจิตร่วมด้วย

There are both inpatient and outpatient programs that combine

มีโปรแกรมผู้ป่วยนอกและผู้ป่วยใน ที่รวมศาสตร์

medication, health services, and psychotherapy.

การใช้ยา บริการสุขภาพ และจิตบำบัดเข้าด้วยกัน

But many of these programs are very expensive,

แต่โปรแกรมเหล่านี้ ส่วนมากมักจะราคาแพงมาก

and the more affordable options can have long waiting lists.

และตัวเลือกที่มีราคาถูกกว่า ก็มักจะต้องรอเป็นเวลานาน

They also often require complete detoxification from opioids

และอาจต้องล้างพิษโอปิออยด์ ให้เรียบร้อย

before beginning treatment.

ก่อนเริ่มการรักษาอีกด้วย

Both the withdrawal period and the common months-long stay in a facility

ทั้งอาการถอนยาและการอยู่ใน สถานบำบัดที่มักต้องอยู่เป็นเดือน ๆ

can be impossible for people who risk losing jobs and housing in that timeframe.

เป็นสิ่งที่เป็นไปไม่ได้สำหรับผู้ที่เสี่ยง ต่อการสูญเสียงานและบ้านในช่วงเวลานั้น

Opioid maintenance programs aim to address some of these obstacles

โปรแกรมดูแลผู้ติดโอปิออยด์ มีเป้าหมายเพื่อแก้ปัญหาเหล่านี้

and eliminate opioid abuse using a combination

และหยุดการใช้โอปิออยด์ในทางที่ผิด โดยใช้การรวมกันของ

of medication and behavior therapy.

การใช้ยาและพฤติกรรมบำบัด

These programs avoid withdrawal symptoms with drugs

โปรแกรมเหล่านี้ป้องกันการเกิดอาการถอนยา ด้วยยา

that bind to opioid receptors but don’t have the psychoactive effects

ที่จับกับตัวรับโอปิออยด์ แต่ไม่มีฤทธิ์ทางประสาท

of painkillers, heroin, and other commonly abused opioids.

ซึ่งมีอยู่ในยาแก้ปวด เฮโรอิน และโอปิออยด์อื่น ๆ ที่ใช้ในทางที่ผิด

Methadone and buprenorphine

เมทาโดนและบิวพรีนอร์ฟิน

are the primary opioid maintenance drugs available today,

เป็นยารักษาโอปิออยด์เบื้องต้น ที่ใช้อยู่ในปัจจุบัน

but doctors need a special waiver to prescribe them—

แต่แพทย์ต้องใช้เอกสารพิเศษ เพื่อสั่งยานี้

even though no specific training or certification

แม้ว่าจะไม่ต้องมีการฝึกเฉพาะทาง หรือใบรับรอง

is required to prescribe opioid painkillers.

เพื่อสั่งจ่าย ยาแก้ปวดโอปิออยด์ก็ตาม

Buprenorphine can be so scarce

บางครั้งบิวพรีนอร์ฟินอาจขาดตลาด

that there’s even a growing black market for it.

ถึงขนาดมีธุรกิจมืดของยานี้ ที่กำลังเติบโตอยู่

There’s still a long way to go with combating opioid addiction,

หนทางในการต่อสู้กับการติดโอปิออยด์ ยังอีกยาวไกล

but there are great resources for making sense of the treatment options.

แต่ก็ยังมีทรัพยากรปริมาณมาก เพื่อใช้ในการรักษาได้

If you or someone you know is struggling with opioid use in the United States,

หากคุณหรือคนที่คุณรู้จักกำลังมีปัญหา กับการใช้โอปิออยด์ในสหรัฐอเมริกา

the Department of Health and Human Services

กระทรวงสุขภาพและบริการมนุษย์

operates a helpline: 800-662-4357

มีสายด่วนให้บริการ: 800-662-4357

and a database of more than 14,000 substance abuse facilities in the US:

และมีฐานข้อมูลสถานบำบัดสารเสพติด กว่า 14,000 แห่งในสหรัฐอเมริกา:

www.hhs.gov/opioids

www.hhs.gov/opioids