What causes opioid addiction, and why is it so tough to combat? - Mike Davis

Translator: Leila Ataei Reviewer: Mahshid Moballegh Nasery

More than 3,000 years ago, a flower began to appear in remedies

بیش از ۳,۰۰۰ سال پیش،

in Ancient Egyptian medical texts.

در متون پزشکی مصر باستان یک گل در داروها ظهور کرد.

Across the Mediterranean, the ancient Minoans

در سواحل مدیترانه، اقوام مینونسی باستان

likely found ways to use the same plant for its high.

احتمالا راهی برای استفاده از اين گیاه و ایجاد حس سرخوشی پیدا کرده بودند.

Both ancient civilizations were on to something—

هر دو تمدن باستانی یک چیز را کشف کرده بودند،

opium, an extract of the poppy in question,

تریاک، عصاره‌ای از خشخاش،

can both induce pleasure and reduce pain.

که هم منجر به حس سرخوشی و هم تسکین درد می‌شود.

Though opium has remained in use ever since,

هرچند تریاک، از آن هنگام، مورد استفاده بوده است

it wasn’t until the 19th century that one of its chemical compounds,

در قرن نوزدهم بود که مورفین، یکی از ترکیبات شیمیایی موجود در تریاک،

morphine, was identified and isolated for medical use.

شناسایی و برای استفاده درمانی استخراج شد.

Morphine, codeine, and other substances made directly from the poppy

مورفین، کدئین و مواد دیگری که مستقیما از خشخاش تولید می‌شوند

are called opiates.

افیون نام دارند.

In the 20th century, drug companies created a slew of synthetic substances

در قرن بیستم، شرکت‌های داروسازی تعداد زیادی ترکیب مصنوعی تولید کردند

similar to these opiates,

که مشابه افیون بودند،

including heroin, hydrocodone, oxycodone, and fentanyl.

موادی مانند هروئین، هیدروکدون، اکسی کدون و فنتانیل.

Whether synthetic or derived from opium,

همه این ترکیبات، چه مصنوعی و چه استخراج شده از تریاک،

these compounds are collectively known as opioids.

به اسم مواد افیونی شناخته می‌شوند.

Synthetic or natural, legal or illicit, opioid drugs

مصنوعی یا طبیعی، قانونی یا غیر قانونی،مواد افیونی

are very effective painkillers, but they are also highly addictive.

مسکن‌های بسیار قوی، اما به شدت اعتیاد آور هستند.

In the 1980s and 90s,

در دهه‌های هشتاد و نود میلادی،

pharmaceutical companies began to market opioid painkillers aggressively,

شرکت‌های داروسازی، مسکن‌های افیونی را با بی ملاحظه‌گی به بازار عرضه کردند،

actively downplaying their addictive potential

درحالیکه عمدتا اعتیادآور بودن این داروها را هم

to both the medical community and the public.

برای جامعه پزشکی و هم برای عموم مردم کم اهمیت جلوه می‌دادند.

The number of opioid painkillers prescriptions skyrocketed,

نرخ تجویز مسکن‌های افیونی، و همینطور موارد اعتیاد به آنها،

and so did cases of opioid addiction, beginning a crisis that continues today.

با سرعت بالا رفت ومنجر به بحرانی شد که تا به امروز ادامه دارد.

To understand why opioids are so addictive,

فهمیدن‌ روش اثرگذاری مواد افیونی بر بدن،

it helps to trace how these drugs affect the human body from the first dose,

بعد از اولین مصرف، طی مصرف‌های مکرر و همچنین بعد از توقف مصرف،

through repeated use, to what happens when long-term use stops.

به دانستن علت اینکه این مواد تا این اندازه اعتیادآورهستند ، کمک می کند.

Each of these drugs has slightly different chemistry,

خواص شیمیایی این داروها اندکی متفاوت از یکدیگر است اما

but all act on the body’s opioid system by binding to opioid receptors in the brain.

همگی با اتصال به گیرنده‌های اوپیوئیدی مغز، بر سیستم اوپیوئیدی بدن اثر می‌گذارند.

The body’s endorphins temper pain signals by binding to these receptors,

اندورفین در بدن، با اتصال به این گیرنده‌ها سیگنال‌های درد را خنثی می‌کند.

and opioid drugs bind much more strongly, for longer.

اما فدرت و مدت اتصال مواد افیونی بسیار بیشتر از اندروفین است

So opioid drugs can manage much more severe pain than endorphins can.

لذا مواد افیونی نسبت به اندروفین‌ها، می‌توانند دردهای شدیدتری را مهار کنند.

Opioid receptors also influence everything from mood to normal bodily functions.

گیرنده‌های اوپیوئید همچنین بر همه چیز، از خلق و خو تا سازوکار طبیعی بدن اثر دارند.

With these functions, too, opioids’ binding strength and durability

مضاف بر این عملکردها، اتصال قوی‌تر و طولانی‌تر مواد افیونی

mean their effects are more pronounced and widespread

به معنای تاثیر چشمگیر و فراگیرتر آنها

than those of the body’s natural signaling molecules.

در قیاس با مولکول‌های طبیعی پیام‌رسان بدن است.

When a drug binds to opioid receptors, it triggers the release of dopamine,

اتصال دارو به گیرنده‌های موتد افیونی، باعث ترشح دوپامین در بدن می‌شود،

which is linked to feelings of pleasure and may be responsible

دوپامین با احساس لذت در ارتباط است و احتمالا دلیل احساس سرخوشی است

for the sense of euphoria that characterizes an opioid high.

که از ویژگی‌های متمایز مصرف مواد افیونی است.

At the same time, opioids suppress the release of noradrenaline,

در عین حال، مواد افیونی مانع ترشح نورآدرنالین‌ها در بدن می‌شوند،

which influences wakefulness, breathing, digestion, and blood pressure.

نورآدرنالین بر هوشیاری، تنفس، گوارش و فشارخون تاثیر می‌گذارد.

A therapeutic dose decreases noradrenaline enough to cause side effects

حتی دوز درمانی این داروها میزان نورآدرنالین را به حدی کاهش می‌دهد

like constipation.

که موجب عوارض جانبی همچون یبوست می‌شود.

At higher doses opioids can decrease heart and breathing rates to dangerous levels,

مصرف دوزهای بالای مواد افیونی می‌تواند تا حد خطرناکی آهنگ تنفس و ضربان قلب را

causing loss of consciousness and even death.

کاهش دهد و منجر به بیهوشی و حتی مرگ شود.

Over time, the body starts to develop a tolerance for opioids.

به مرور زمان، بدن نسبت به مواد افیونی مقاوم می‌شود

It may decrease its number of opioid receptors,

این اتفاق ممکن است با کاهش تعداد گیرنده‌های مواد افیونی، یا

or the receptors may become less responsive.

کاهش واکنش این گیرنده‌ها نسبت به مواد افیونی، اتفاق بیفتد.

To experience the same release of dopamine and resulting mood effects as before,

پس برای ترشح مجدد میزان قبلی دوپامین و تجربه تاثیرات پیشین آن بر خلق و خو

people have to take larger and larger doses—

افراد باید دوزهای بالاتر و بالاتری از مواد افیونی را مصرف کنند،

a cycle that leads to physical dependence and addiction.

چرخه‌ای که منجر به وابستگی جسمی و اعتیاد می‌شود.

As people take more opioids to compensate for tolerance,

همینطور که افراد، برای جبران مقاومت بدن مواد افیونی بیشتری مصرف می‌کنند،

noradrenaline levels become lower and lower,

سطح نورآدرنالین در بدنشان کمتر و کمتر می‌شود،

to a point that could impact basic bodily functions.

تا جایی که عملکرد بدن را تحت تاثیر قرار می‌دهد.

The body compensates by increasing its number of noradrenaline receptors

بدن برای جبران کاهش نورآدرنالین، گیرنده‌های نورآدرنالین را افزایش می‌دهد

so it can detect much smaller amounts of noradrenaline.

که بتواند مقادیر کمتر نورآدرنالین را شناسایی کند.

This increased sensitivity to noradrenaline

افزایش حساسیت به نورآدرنالین،

allows the body to continue functioning normally—

به بدن اجازه می‌دهد که عملکرد طبیعی خود را ادامه دهد_

in fact, it becomes dependent on opioids to maintain the new balance.

در واقع، بدن برای ایجاد تعادل درشرایط جدید به مواد افیونی وابسته می‌شود.

When someone who is physically dependent on opioids stops taking them abruptly,

وقتی شخصی که از نظر جسمی به مواد افیونی وابسته است، ناگهان مصرف را قطع می‌کند،

that balance is disrupted.

تعادل عملکرد بدن به‌هم می‌ریزد.

Noradrenaline levels can increase within a day of ceasing opioid use.

سطح نورآدرنالین، با توقف مصرف مواد افیونی ظرف یک روز افزایش می‌یابد.

But the body takes much longer to get rid of

اما بدن، برای خلاص شدن از

all the extra noradrenaline receptors it made.

تمام گیرنده‌های نورآدرنالینی که ساخته نیاز به زمان بیشتری دارد.

That means there’s a period of time

این یعنی که مرحله‌ای وجود دارد

when the body is too sensitive to noradrenaline.

که بدن بیش از حد به نورآدرنالین حساس است.

This oversensitivity causes withdrawal symptoms,

این حساسیت مفرط، منجر به بروز علائم ترک

including muscle aches, stomach pains, fever, and vomiting.

همچون دردهای ماهیچه‌ای و شکمی، تب و حالت تهوع می‌شود.

Though temporary, opioid withdrawal can be incredibly debilitating.

هر چند موقت، ترک مواد افیونی می‌تواند به غایت ناتوان کننده باشد.

In serious cases, someone in withdrawal can be violently ill

در موارد وخیم، ممکن است شخصی که در حال ترک است،

for days or even weeks.

چندین روز یا حتی چندین هفته به شدت بیمار شود.

People who are addicted to opioids aren't necessarily using the drugs

دلیل مصرف افرادی که به مواد افیونی اعتیاد دارند

to get high anymore, but rather to avoid being sick.

دیگر الزاما رسیدن به حس سرخوشی نیست بلکه جلوگیری از بیمار شدن است.

Many risk losing wages or even jobs while in withdrawal,

بسیاری از افراد، درآمد یا حتی شغل خود را در زمان ترک به خطر می‌اندازند،

or may not have anyone to take care of them during withdrawal.

و یا ممکن است کسی را نداشته باشند که در زمان ترک از آنها نگهداری کند.

If someone goes back to using opioids later,

کسی که بعد از ترک، دوباره مصرف مواد افیونی را شروع کند،

they can be at particularly high risk for overdose,

ممکن است در خطر شدید اوردوز(بیش مصرفی) باشد،

because what would have been a standard dose while their tolerance was high,

زیرا آن مقدار موادی که هنگام بالا بودن مقاومت بدنشان برایشان عادی بوده،

can now be lethal.

می‌تواند الان برایشان کشنده باشد.

Since 1980, accidental deaths from opioid overdose

از سال ۱۹۸۰، مرگ ناگهانی بر اثر اوردوز مواد افیونی

have grown exponentially in the United States,

در ایالات متحده امریکا رشد تصاعدی داشته

and opioid addictions have also exploded around the world.

و اعتیاد به مواد افیونی با شدت و سرعت در سراسر جهان شیوع پیدا کرده است.

While opioid painkiller prescriptions are becoming more closely regulated,

با اینکه تجویز مسکن‌های افیونی با دقت بیشتری تحت نظارت قرار دارد،

cases of overdose and addiction are still increasing,

موارد اوردوز و اعتیاد هنوز رو به ازدیاد هستند؛

especially among younger people.

به خصوص در میان جوانان.

Many of the early cases of addiction were middle-aged people

بسیاری از موارد اولیه اعتیاد، افراد میان سالی بوده‌اند

who became addicted to painkillers they had been prescribed,

که به مسکن‌های تجویز شده که برای خودشان یا

or received from friends and family members with prescriptions.

و یا تجویز شده برای دوست یا اعضای خانواده‌شان معتاد شده‌اند.

Today, young people are often introduced to prescription opioid drugs in those ways

امروزه، جوانان اغلب از همین روش‌ها با مواد افیونی آشنا می‌شوند

but move on to heroin or illicit synthetic opioids that are cheaper

اما به هروئین یا مواد افیونی مصنوعی روی می‌آورند که ارزان‌تر هستند،

and easier to come by.

و راحت‌تر یافت می‌شوند.

Beyond tighter regulation of opioid painkillers,

گذشته از قوانین سخت‌گیرانه برای مسکن‌های افیونی،

what can we do to reverse the growing rates of addiction and overdose?

برای جلوگیری از رشد نرخ اعتیاد و یا اوردوز چه کاری از ما ساخته است؟

A drug called naloxone is currently our best defense against overdose.

دارویی به نام نالوکسان، در حال حاضر بهترین راه درمان اوردوز است.

Naloxone binds to opioid receptors but doesn’t activate them.

نالوکسان به گیرنده‌های اوپیوئیدی متصل می‌شود اما آنها را فعال نمی‌کند.

It blocks other opioids from binding to the receptors,

نالوکسان مانع اتصال دیگر مواد افیونی به گیرنده‌ها شده

and even knocks them off the receptors to reverse an overdose.

و همچنین آن‌ها را از گیرنده‌ها جدا کرده تا اوردوز را معکوس کند.

Opioid addiction is rarely a stand-alone illness;

اعتیاد به مواد افیونی به ندرت بصورت یک بیماری مستقل مشاهده می‌شود؛

frequently, people with opioid dependence are also struggling

اغلب، افرادی که به مواد افیونی اعتیاد دارند، با یک

with a mental health condition.

بیماری روحی نیز دست به گریبان‌اند.

There are both inpatient and outpatient programs that combine

برای درمان اعتیاد، برنامه‌های درمانی سرپایی یا همراه با بستری هست

medication, health services, and psychotherapy.

که تلفیقی از دارو درمانی، خدمات بهداشتی و روان درمانی هستند.

But many of these programs are very expensive,

اما بسیاری از این برنامه‌ها هزینه‌های بالایی دارند

and the more affordable options can have long waiting lists.

و گزینه‌های ارزان‌تر صف انتظارهای طولانی‌تری دارند.

They also often require complete detoxification from opioids

آنها همچنین قبل از شروع به درمان،

before beginning treatment.

اغلب نیاز به سم زدایی کامل از مواد افیونی دارند.

Both the withdrawal period and the common months-long stay in a facility

گذراندن دوره ترک و بستری شدن‌های چند ماهه رایج در مراکز بازپروری

can be impossible for people who risk losing jobs and housing in that timeframe.

برای افرادی که با خطر از دست دادن شغل و مسکن روبرو هستند، امکان‌ناپذیر است.

Opioid maintenance programs aim to address some of these obstacles

برنامه‌های درمانی نگهدارنده مواد افیونی سعی ‌دارند برخی از این موانع را برطرف کرده

and eliminate opioid abuse using a combination

و با ترکیب دارو درمانی و رفتار درمانی سو مصرف مواد

of medication and behavior therapy.

مواد افیونی را برطرف کنند.

These programs avoid withdrawal symptoms with drugs

در این برنامه‌ها ، با استفاده از دارو، مانع بروز علائم ترک می‌شوند.

that bind to opioid receptors but don’t have the psychoactive effects

دارو به گیرنده‌های اوپیوئیدی متصل می‌شود اما مثل مسکن‌ها،

of painkillers, heroin, and other commonly abused opioids.

هروئین و دیگر مواد افیونی رایج تاثیرات روان‌گردانی ندارند.

Methadone and buprenorphine

بوپرنورفین و متادون

are the primary opioid maintenance drugs available today,

داروهای افیونی نگهدارنده اصلی در دسترس هستند۰

but doctors need a special waiver to prescribe them—

اما پزشکان برای تجویز آنها به نوعی سند اعراض حق نیاز دارند

even though no specific training or certification

هر چند برای تجویز مسکن‌های افیونی،

is required to prescribe opioid painkillers.

نیازی به هیچ آموزش یا مدرک اختصاصی نیست.

Buprenorphine can be so scarce

بوپرنورفین گاه به اندازه‌ای کمیاب می‌شود

that there’s even a growing black market for it.

که حتی بازار سیاهی رو به رشد، برای آن به وجود آمده است.

There’s still a long way to go with combating opioid addiction,

برای مبارزه با اعتیاد به مواد افیونی، هنوز راه درازی در پیش داریم،

but there are great resources for making sense of the treatment options.

اما منابع بسیاری برای شناخت راه‌های درمان وجود دارد.

If you or someone you know is struggling with opioid use in the United States,

اگر در ایالات متحده امریکا، شما یا شخصی از آشنایانتان دچار اعتیاد شده‌اید

the Department of Health and Human Services

وزارت بهداشت ایالات متحده آمریکا از طریق

operates a helpline: 800-662-4357

۸۰۰-۶۶۲-۴۳۵۷ راهنمایی تلفنی ارائه می‌دهد:

and a database of more than 14,000 substance abuse facilities in the US:

و پایگاه داده‌های بیش از ۱۴,۰۰۰ مرکز ترک اعتیاد در ایالات متحده:

www.hhs.gov/opioids

www.hhs.gov/opioids