Why do we have museums? - J. V. Maranto

ทำไมเราจึงมีพิพิธภัณฑ์ - เจ. วี. มารันโต้ ( J. V. Maranto)

Translator: Kelwalin Dhanasarnsombut Reviewer: Sritala Dhanasarnsombut

Hello, everyone. Let's begin our guided tour.

สวัสดีครับทุกท่าน เรามาเริ่มเที่ยวชมกันเลยดีกว่า

Welcome to the Museum of Museums.

ยินดีต้อนรับสู่พิพิธภัณฑ์แห่งพิพิธภัณฑ์ครับ

Museums have been a part of human history for over 2000 years.

พิพิธภัณฑ์เป็นส่วนหนึ่งของประวัติศาสตร์มนุษยชาติ มานานกว่า 2000 ปีแล้ว

But they weren't always like the ones we visit today.

ต่มันไม่ได้เหมือนกับพิพิธภัณฑ์ในปัจจุบัน เสมอไปหรอกครับ

The history of museums is far older and much stranger than you might imagine.

ประวัติศาสตร์ของพิพิธภัณฑ์นั้น เก่ากว่า และแปลกกว่าที่คุณคิดเอาไว้มาก

We'll start over here in the Greek wing.

เราจะเริ่มตรงนี้ในส่วนกรีก

Our word museum comes from the Greek mouseion,

คำว่า "มิวเซียม" ของเรา มาจาก "มิวเซออน" (mouseion) ในภาษากรีก

temples built for the Muses, the goddesses of the arts and the sciences.

วัดที่สร้างขึ้นสำหรับนพเทวี และเทพยดา แห่งศิลปะและวิทยาการ

Supplicants asked the Muses to keep watch over academics

ผู้วิงวอนขอให้เหล่านพเทวี เฝ้ารักษาสถานศึกษา

and grant ingenuity to those they deemed worthy.

และประทานความปราดเปรื่อง แก่ผู้ที่คู่ควร

The temples were filled with offerings of sculptures,

วัดเหล่านี้เต็มไปด้วยรูปปั้นที่ถูกนำมาถวาย

mosaics,

โมเสก

complex scientific apparatuses,

อุปกรณ์ทางวิทยาศาสตร์อันซับซ้อน

poetic and literary inscriptions,

บทกวี และงานเขียนทางวรรณกรรม

and any other tribute that would demonstrate a mortal's worthiness

และสิ่งบูชาอื่นๆ ที่จะเหมาะสมจะแสดงถึง ความเป็นอมตะ

for divine inspiration.

ของแรงบันดาลใจจากเหล่าเทพ

We have arrived at the Mesopotamian wing.

เรามาถึงส่วนเมนิเตอเรเนียน

The first museum was created in 530 B.C. in what is now Iraq.

พิพิธภัณฑ์แรกถูกสร้างขึ้น 530 ปีก่อน คริสกาล ในที่ซึ่งตอนนี้คืออิรัก

And the first curator was actually a princess.

และภัณฑารักษ์คนแรก แท้จริงแล้วเป็นเจ้าหญิง

Ennigaldi-Nanna started to collect and house Mesopotamian antiquities

เอนนิกลาดิ-แนนนา เริ่มเก็บและจัด ของเมนิเตอแรเนียนเก่าๆ

in E-Gig-Par, her house.

ใน อี-จิ๊ก-พาร์ ซึ่งคือบ้านของเธอ

When archeologists excavated the area,

เมื่อนักโบราณคดีขุดค้นพบบริเวณดังกล่าว

they discovered dozens of artifacts neatly arranged in rows,

พวกเขาค้นพบตัวอย่างมากมาย ที่ถูกจัดวางเป็นแถวอย่างเป็นระเบียบ

with clay labels written in three languages.

โดยมีป้ายดินปั้น เขียนกำกับไว้สามภาษา

She must have had interesting parties.

เธอจะต้องมีงานเลี้ยงที่น่าสนใจมากแน่ๆ

The tradition of collecting and displaying intriguing items began to be mimicked,

ประเพณีการเก็บและแสดงของอันน่าทึ่งเหล่านี้ เริ่มที่จะถูกเลียนแบบ

as you can see here in the Roman Empire wing.

ดงที่คุณได้เห็นตรงนี้ ในส่วนอาณาจักรโรมัน

Treasure houses of politicians and generals

กรุสมบัติแห่งนักการเมืองและผู้นำทางทหาร

were filled with the spoils of war,

ถูกบรรจุด้วยซากแห่งสงคราม

and royal menageries displayed exotic animals

และที่รวบรวมและแสดงสัตว์ป่าหลวง ที่แสดงสัตว์ที่แปลกหายาก

to the public on special occasions, like gladiator tournaments.

ให้กับประชาชนในโอกาสสำคัญ เช่นในการแข่งขันของแกลดิเอเตอร์

As you can see, we have a lion here and a gladiator,

อย่างที่คุณได้เห็น เรามีสิงโตตรงนี้และแกลดิเอเตอร์

and, well, the janitor ought to be in this wing clearly.

และ อ่า ภารโรงน่าจะมาอยู่ตรงนี้นะเนี่ย

Moving on, hurry along.

ต่อไป ตามมาเลยครับ

The next step in the evolution of museums occurred in the Renaissance,

ขั้นถัดไปในวิวัฒนาการของพิพิธภัณฑ์ เกิดขึ้นในยุคฟื้นฟู

when the study of the natural world was once again encouraged

เมื่อการศึกษาโลกธรรมชาติ ได้รับการสนับสนุนอีกครั้ง

after almost a millennium of Western ignorance.

หลังจากเกือบศตวรรษ ที่ทางตะวันตกไม่ได้ให้ความใส่ใจ

Curiosity cabinets, also referred to as Wunderkammers,

ตู้แห่งความสงสัยถูกเรียกอีกอย่างว่า "วันเดอร์แคมเมอร์" (Wunderkammers)

were collections of objects that acted as a kind of physical encyclopedia,

คือของสะสมที่ทำหน้าที่เสมือน สารานุกรมกายภาพ

showcasing artifacts.

ที่แสดงชิ้นตัวอย่าง

Just step into the wardrobe here. There you go. Mind the coats.

ลองเข้ามาในตู้ตรงนี้ นั่นแหละ ระวังเสื้อคลุมนะ

And we'll tour Ole Worm's cabinet,

และคุณจะได้ชม ตู้ของ โอล วอร์ม (Ole Worm)

One of the most notable Wunderkammers

หนึ่งในวัลเดอร์แคมเมอร์ที่มีชื่อเสียงที่สุด

belonged to a wealthy 17th-century naturalist,

เป็นของนักธรรมชาติวิทยา ผู้เชี่ยวชาญ ของโบราณ และแพทย์

antiquarian, and physician Ole Worm.

ยุคศตวรรษที่ 17 ที่ร่ำรวย นามว่า โอล วอร์ม

Ole Worm collected natural specimens,

โอล วอร์ม เก็บตัวอย่างทางธรรมชาติ

human skeletons,

โครงกระดูกมนุษย์

ancient runic texts,

ร่องรอยอักขระโบราณ

and artifacts from the New World.

และตัวอย่างจากโลกใหม่

In other curiosity cabinets,

ในอีกตู้แห่งความสงสัย

you could find genetic anomalies,

คุณจะพบตัวอย่างที่มี ความผิดปกติทางพันธุกรรม

precious stones,

หินมีค่า

works of art,

งานศิลปะ

and religious and historic relics.

และร่องรอยจารึกทางศาสนาและประวัติศาสตร์

Oh my. You might not want to touch that.

โอ้ ว้าว คุณคงจะไม่อยากจับหรอกนะ

These cabinets were private, again, often in residencies,

ตู้เหล่านี้เป็นของส่วนตัว และโดยส่วนใหญ่ มันก็อยู่ในบ้านพัก

curated by their owners, rulers and aristocrats,

ถูกดูแลรักษาโดยเจ้าของของมัน ผู้ออกกฎ และผู้สนับสนุน

as well as merchants and early scientists.

เช่นเดียวกันกับพ่อค้า และนักวิทยาศาสตร์ยุคแรก

Now, who hears a circus organ?

ทีนี้ ใครได้ยินออแกนด์ละครสัตว์ไหม

In the 1840s,

ในยุค 1840

an enterprising young showman named Phineas T. Barnum

นักแสดงรุ่นเยาว์ที่มีความคิดริเริ่ม นามว่า ไพเนียส ที. บาร์นัม (Phineas T. Barnum)

purchased some of the more famous cabinets of curiosity from Europe

ซื้อตู้แห่งความสงสัยที่มีชื่อเสียงบางส่วน จากยุโรป

and started Barnum's American Museum in New York City.

และก่อตั้ง พิพิธภัณฑ์อเมริกันของบาร์นัม ในกรุง นิว ยอร์ค

A spectacular hodgepodge of zoo,

ของสะสมหลากหลายน่าทึ่ง

lecture hall,

ห้องบรรยาย

wax museum,

พิพิธภัณฑ์หุ่นขี้ผึ้ง

theater,

โรงละคร

and freak show that was known for its eclectic residents,

และการแสดงประหลาด ที่เป็นที่รู้จักกันว่าการสรรหาผู้อยู่อาศัย

such as bears,

เช่น หมี

elephants,

acrobats,

ช้าง

นักกายกรรม

giants,

ยักษ์

Siamese twins,

แฝดสยาม

a Fiji mermaid,

นางเงือกฟิจิ

and a bearded lady,

และสาวมีหนวด

along with a host of modern machinery and scientific instruments.

ตลอดจนเป็นบ้านของเครื่องจักรยุคใหม่ และอุปกรณ์ทางวิทยาศาสตร์

Museums open to the public are a relatively new phenomenon.

พิพิธภัณฑ์เปิดให้กับสาธารณะ และค่อยข้างจะเป็นปรากฏการณ์ใหม่

Before Barnum, the first public museums

ก่อนบาร์นัม พิพิธภัณฑ์สาธารณะที่แรก

were only accessible by the upper and middle classes,

เปิดให้เฉพาะคนชั้นสูงและชั้นกลาง

and only on certain days.

และเป็นบางวันเท่านั้น

Visitors would have to apply to visit the museum

ผู้มาเยี่ยมชมจะต้องสมัคร เพื่อมาเยี่ยมชม

in writing prior to admision,

โดยส่งเอกสารเข้ามาก่อนจะเข้า

and only small groups could visit the museum each day.

และเพียงคนกลุ่มเล็กๆ เท่านั้น ที่ได้เยี่ยมชมพิพิธภัณฑ์ในแต่ละวัน

The Louvre famously allowed all members of the public into the museum

ตระกูลลูว์ฟ (Louvre) มีชื่อเสียงเรื่องให้สมาชิกทุกคน จากสาธารณะเข้าพิพิธภัณฑ์ได้

but only three days a week.

แต่แค่สามวันต่อสัปดาห์เท่านั้น

In the 19th century,

ในศตวรรษที่ 19

the museum as we know it began to take shape.

พิพิธภัณฑ์ที่เราได้รู้จักกัน เริ่มที่จะเกิดขึ้น

Institutions like the Smithsonian were started

สถาบันอย่างสมิทโซเนียน (Smithsonian) ถูกก่อตั้งขึ้น

so that objects could be seen and studied, not just locked away.

ฉะนั้นเราก็ชมและศึกษาของต่างๆ โดยที่พวกมันไม่ถูกเก็บไว้มิดชิดอีกต่อไป

American museums, in particular,

โดยเฉพาะอย่างยิ่ง พิพิธภัณฑ์อเมริกา

commissioned experiments

รับหน้าที่ทำการทดลอง

and hired explorers to seek out and retrieve natural samples.

และจ้างนักสำรวจเพื่อค้นหา และเก็บตัวอย่างทางธรรมชาติ

Museums became centers for scholarship and artistic and scientific discovery.

พิพิธภัณฑ์กลายเป็นศูนย์กลางของผู้รู้ และศิลปิน และการค้นพบทางวิทยาศาสตร์

This is often called the Museum Age.

มันมักถูกเรียกว่า ยุคพิพิธภัณฑ์

Nowadays, museums are open to everybody,

ทุกวันนี้ พิพิธภัณฑ์เปิดให้ทุกคนได้รับชม

are centers of learning and research,

เป็นศูนย์กลางของการเรียนและทำวิจัย

and are turning into more hands-on institutions.

และเปลี่ยนเป็นสถาบัน ที่มีความเกี่ยวข้องสอดคล้องมากขึ้น

But the question of who gets to go is still relevant

แต่คำถามที่ว่าใครที่จะต้องไปนั้น ยังคงมีอยู่

as ticket prices can sometimes bar admission

ในเมื่อราคาตั๋วสามารถที่จะสกัดกั้น การเยี่ยมชม

to those future scholars, artists and targets of divine inspiration

ของว่าที่นักวิชาการ ศิลปิน และกลุ่มเป้าหมายที่มีแรงบันดาลใจเปี่ยมล้น

who can't afford to satisfy their curiosity.

ผู้ที่ไม่มีกำลังทรัพย์เพียงพอ ที่จะสามารถสนองความใคร่รู้เขาได้

Thank you all for coming, and please,

ขอบคุณทุกท่านที่มาเยี่ยมชมครับ

feel free to stop by the gift shop of gift shops on your way out.

และขอเชิญหยุดซื้อของที่ระลึก ที่ร้านขายของตรงทางออกได้ตามอัธยาศัยครับ