The beginning of the universe, for beginners - Tom Whyntie

ต้นกำเนิดจักรวาล สำหรับมือใหม่ทั้งหลาย - ทอม วินทีย์ (Tom Whyntie)

Translator: Andrea McDonough Reviewer: Bedirhan Cinar

Translator: Kelwalin Dhanasarnsombut Reviewer: Unnawut Leepaisalsuwanna

The universe,

จักรวาลของเรา

rather beautiful, isn't it?

มันค่อนข้างสวยงาม จริงไหม

It's quite literally got everything,

อยา่งที่เขาพูดกัน มันมีทุกอย่างในนั้น

from the very big

ตั้งแต่สิ่งที่ใหญ่มาก

to the very small.

ยันสิ่งที่เล็กมาก

Sure, there are some less than savory elements in there,

แน่ล่ะ มันก็มีสิ่งเล็กๆ ไม่ได้น่าดึงดูดใจนัก

but on the whole, scholars agree that its existence

แต่โดยรวมแล้ว นักวิชาการเห็นพ้องกันว่า การดำรงอยู่ของมันนั้น

is probably a good thing.

น่าจะเป็นสิ่งที่ดี

Such a good thing that an entire field of scientific endeavor

ดีขนาดว่า มีแขนงวิชาทางวิทยาศาสตร์

ที่อุทิศให้กับการศึกษามัน

is devoted to its study.

This is known as cosmology.

มันเป็นที่รู้จักกันในนาม จักรวาลวิทยา

Cosmologists look at what's out there in space

นักจักรวาลวิทยามองไปยังสิ่งที่อยู่ในอวกาศ

and piece together the tale of how our universe evolved:

และผนึกเรื่องราวเข้าด้วยกัน ว่า จักรวาลของเรานั้นมีวิวัฒนาการอย่างไร

what it's doing now,

มันกำลังทำอะไรอยู่ขณะนี้

what it's going to be doing,

มันกำลังจะทำอะไรในอนาคต

and how it all began in the first place.

และทั้งหมดนี้มันเริ่มต้นแต่แรกได้อย่างไร

It was Edwin Hubble who first noticed that our universe is expanding,

เอ็ดวิน ฮับเบิล (Edwin Hubble) เป็นบุคคนแรกที่สังเกต

ว่าจักรวาลของเรานั้นขยายตัวออก

by noting that galaxies seem to be flying further and further apart.

โดยระบุว่า จักรวาลนั้นเหมือนจะบิน

ห่างออกจากกันไปทุกที

This implied that everything should have started

มันหมายความว่า ทุกสิ่งทุกอย่างน่าจะมีจุดเริ่มต้น

จากการระเบิดตัวที่สำคัญ

with the monumental explosion

of an infinitely hot,

ของจุดที่ร้อนอย่างยิ่งยวด

infinitely small point.

และเล็กอย่างยิ่งยวด

This idea was jokingly referred to at the time

ในขณะนั้น แนวความคิดนี้ถูกล้อเลียนด้วยชื่อ

as the "Big Bang,"

"บิ๊กแบง" (Big Bang)

but as the evidence piled up,

แต่เมื่อมีหลักฐานมากขึ้นเรื่อยๆ

the notion and the name actually stuck.

แนวคิด

และชื่อนั้น

ก็ติดหูเข้าจริงๆ

We know that after the Big Bang,

เรารู้ว่าหลังจาก บิ๊กแบง

the universe cooled down

จักรวาลก็เย็นตัวลง

to form the stars and galaxies that we see today.

เพื่อการจัดเรียงตัว ของดาวและดาราจักร ที่เราเห็นกันทุกวันนี้

Cosmologists have plenty of ideas about how this happened.

นักจักรวาลวิทยามีความคิดมากมาย

ว่าสิ่งนี้มันเกิดขึ้นได้อย่างไร

But we can also probe the origins of the universe

แต่เรายังสามารถสืบสาว ไปยังจุดกำเนิดของจักรวาลได้

by recreating the hot, dense conditions that existed at the beginning of time

โดยสร้างสถานภาพที่ร้อน และอัดตัวแน่น

ที่ปรากฎอยู่ ณ จุดกำเนิดของกาลเวลา ในห้องทดลอง

in the laboratory.

This is done by particle physicists.

สิ่งนี้เป็นหน้าที่ของนักฟิสิกส์อนุภาค

Over the past century,

ซึ่งตลอดศตวรรษที่ผ่านมา

particle physicists have been studying

นักฟิสิกส์อนุภาคได้ทำการศึกษา

matter and forces at higher and higher energies.

สสารและแรงที่มีพลังงานมากขึ้นมากขึ้น

Firstly with cosmic rays,

เริ่มแรกด้วยรังสีคอสมิก

and then with particle accelerators,

และต่อมา ด้วยเครื่องเร่งอนุภาค

machines that smash together subatomic particles at great energies.

ซึ่งเป็นเครื่องจักรที่บดขยี้

อนุภาคย่อยของอะตอม เข้าด้วยกัน โดยใช้พลังงานมหาศาล

The greater the energy of the accelerator,

ยิ่งเครื่องเร่งอนุภาคใช้พลังงานมากเท่าไร

the further back in time they can effectively peek.

พวกเขาก็สามารถแอบมองย้อนเวลา ได้อย่างมีประสิทธิภาพมากขึ้นเท่านั้น

Today, things are largely made up of atoms,

ปัจจุบัน สิ่งต่างๆส่วนใหญ่ประกอบด้วยอะตอม

but hundreds of seconds after the Big Bang,

แต่สักร้อยวินาทีหลังการเกิดบิ๊กแบง

it was too hot for electrons to join atomic nuclei to make atoms.

มันร้อนเกินกว่าที่อิเล็กตรอนจะเชื่อม

นิวเคลียสของอะตอมเพื่อที่จะสร้างอะตอมได้

Instead, the universe consisted of a swirling sea of subatomic matter.

ด้วยเหตุนี้ จักรวาลจึงเต็มไปด้วย

ห้วงทะเลแห่งอนุภาคย่อยของอะตอม

A few seconds after the Big Bang,

ไม่กี่วินาทีหลังจากเกิดบิ๊กแบง

it was hotter still,

มันยังคงร้อนอยู่มาก

hot enough to overpower the forces

ร้อนเพียงพอที่จะเอาชนะแรง

that usually hold protons and neutrons together

ที่ตามปกติแล้วยึดโปรตอนและนิวตรอนไว้ด้วยกัน

in atomic nuclei.

ในนิวเคลียสของอะตอม

Further back, microseconds after the Big Bang,

ย้อนไปไกลกว่านั้น เพียงเสี้ยวหนึ่งของวินาทีบิ๊กแบง

and the protons and neutrons

และโปรตอนกับนิวตรอน ยังแค่เริ่มๆ

were only just beginning to form from quarks,

ที่จะรวมตัวกันขึ้นจากอนุภาคมูลฐาน (ควาร์ก)

one of the fundamental building blocks

หนึ่งในโครงสร้างพื้นฐาน

of the standard model of particle physics.

ของแบบจำลองมาตรฐานทางฟิสิกส์อนุภาค

Further back still,

ย้อนไปไกลยิ่งกว่านั้น

พลังงานนั้นก็ยังมีอยู่มากเกินไป

and the energy was too great even for the quarks to stick together.

ที่ควอร์กจะยึดกันไว้ได้

Physicists hope that by going to even greater energies,

นักฟิสิกส์หวังว่า โดยการใช้พลังงานที่มากขึ้น

they can see back to a time when all the forces were one and the same,

พวกเขาจะสามารถเห็นย้อนกลับไปในอดีต

เมื่อแรงต่างๆเป็นหนึ่งเดียวกัน

which would make understanding

ซึ่งจะทำให้เราเข้าใจ

จุดกำเนิดของจักรวาลได้ง่ายขึ้น

the origins of the universe a lot easier.

To do that, they'll not only need to build bigger colliders,

ในการทำเช่นนั้น พวกเขาไม่ใช่แค่ต้อง สร้างเครื่องเร่งอนุภาคที่ใหญ่ขึ้น

but also work hard to combine our knowledge

แต่ยังต้องทำงานอย่างหนัก เพื่อที่จะเชื่อมความรู้ของเรา

of the very, very big

เกี่ยวกับสิ่งที่ใหญ่ยักษ์

with the very, very small

กับสิ่งที่เล็กกระจิ๊ดริด

and share these fascinating insights with each other

และแบ่งปันปันความรู้อันลึกซึ้งนี้

ให้กันและกัน

and with, well, you.

รวมถึงพวกคุณด้วย

And that's how it should be!

การแบ่งปันความรู้เป็นสิ่งจำเป็น

Because, after all, when it comes to our universe,

เพราะว่าอย่างไรซะ

เมื่อมันเป็นเรื่องจักรวาลของเรา

เราทั้งหมดก็อยู่รวมกัน เป็นหนึ่งเดียวกันนั่นเอง

we're all in this one together.