The wildly complex anatomy of a sneaker - Angel Chang

Translator: Worawut Weerawan Reviewer: Sakunphat Jirawuthitanant

Australians call them “runners." The British know them as “trainers."

ชาวออสเตรเลียเรียกมันว่า "รันเนอร์" ชาวอังกฤษเรียกมันว่า "เทรนเนอร์"

Americans refer to them as “tennis shoes” or “sneakers."

ชาวอเมริกันเรียกมันว่า "รองเท้าเทนนิส" หรือ "สนีกเกอร์"

Whatever you call them, these rubber-soled, casual shoes

ไม่ว่าคุณจะเรียกมันว่าอะไร รองเท้าลำลองพื้นยางพวกนี้

are worn by billions of people around the world.

มีคนสวมใส่นับพันล้านคนทั่วโลก

Originally invented in the late 19th century,

มันถูกคิดค้นขึ้นในช่วงศตวรรษที่ 19 ตอนปลาย

these simple canvas and rubber creations have changed a lot

สิ่งประดิษฐ์ที่ทำจากผ้าใบและยางเหล่านี้ ได้เปลี่ยนแปลงไปมาก

since they first hit the pavement.

ตั้งแต่มีการตบเท้าเข้ามาขายเป็นครั้งแรก

Today, sneaker consumption is at an all-time high.

ทุกวันนี้ การใช้จ่ายไปกับรองเท้าผ้าใบ อยู่ในจุดที่สูงเป็นประวัติการณ์

No country buys more sneakers than the United States,

และไม่มีประเทศไหนซื้อรองเท้าผ้าใบ เยอะไปมากกว่าสหรัฐอเมริกา

where people purchase 3 pairs a year on average.

ที่ที่คนซื้อรองเท้าเฉลี่ยปีละ 3 คู่

To meet this demand, roughly 23 billion shoes are produced each year,

เพื่อให้ตรงกับความต้องการ จึงมีการผลิต รองเท้าปีละราวๆ 2.3 หมื่นล้านคู่

mostly in factories across China and Southeast Asia.

โดยหลักๆ จะผลิตที่โรงงานในประเทศจีน และประเทศแถบเอเชียตะวันออกเฉียงใต้

But making shoes has become more complicated, more labor-intensive,

แต่การผลิตรองเท้านั้นเริ่มซับซ้อนมากขึ้น ใช้แรงงานมากขึ้น

and in some ways, more dangerous,

และบางครั้งอาจอันตรายมากขึ้น

for the workers involved and for our planet.

ทั้งต่อคนงานที่เกี่ยวข้อง และโลกของเรา

Shoe manufacturing accounts for roughly one-fifth

การผลิตรองเท้านั้นปล่อย ก๊าซคาร์บอนต่างๆ ออกมาราว

1 ใน 5 ส่วนของทั้งอุตสาหกรรมแฟชั่น

of the fashion industry’s carbon emissions.

Sneakers alone generate 313 million metric tons of carbon dioxide every year,

แค่รองเท้าผ้าใบอย่างเดียวก็ปล่อย คาร์บอนไดออกไซด์ออกมา 313 ล้านตันทุกปี

which is equivalent to the annual emissions of 66 million cars.

ซึ่งเทียบเท่ากับรถ 66 ล้านคันต่อปีรวมกัน

To better understand your shoe’s carbon footprint,

เพื่อให้เข้าใจร่องรอยคาร์บอนฟุต ในรองเท้าของคุณมากขึ้น

let’s dive into the anatomy of a sneaker.

เราไปดูโครงสร้างของรองเท้าผ้าใบกันดีกว่า

For starters, the heel, insole, midsole, and upper layer

เริ่มกันที่ ส่วนของส้นรองเท้า อินโซล มิดโซล และตัวรองเท้า

are usually made from synthetic textiles like polyester, nylon, latex,

เป็นส่วนที่ผลิตมาจากผ้าใยสังเคราะห์ เช่น โพลีเอสเตอร์ ไนลอน ลาเท็กซ์

and polyurethane.

และโพลียูรีเทน

Mining the fossil fuels that make up these materials emits tons of greenhouse gases.

การขุดเชื้อเพลิงฟอสซิลมาทำวัสดุเหล่านี้ ทำให้เกิดก๊าซเรือนกระจกอย่างมหาศาล

And processing those raw ingredients into synthetic textiles

และการแปรรูปวัตถุดิบ ให้กลายเป็นผ้าใยสังเคราะห์นั้น

also uses a lot of energy, further compounding that pollution.

ใช้พลังงานเยอะมากเช่นกัน ซึ่งทำให้มลพิษทวีคูณขึ้นอีก

Some sneaker tops are made from natural sources like leather,

ตัวรองเท้าบางรุ่นทำจากวัสดุธรรมชาติ อย่างเช่นหนัง

but tanning this material relies on chromium;

แต่การฟอกหนังจำเป็นต้องใช้โครเมี่ยม

a carcinogenic chemical that can damage freshwater ecosystems.

สารเคมีก่อมะเร็งที่สามารถ สร้างความเสียหายให้ระบบนิเวศน้ำจืดได้

The outer soles of most shoes are made of rubber

พื้นรองเท้าส่วนใหญ่จะทำมาจากยาง

that’s gone through a process called vulcanization.

ที่ผ่านกระบวนการวัลแคไนซ์ หรือการคงรูปยาง

This technique adds sulfur to superheated raw rubber to create a material

กระบวนการนี้จะเติมกำมะถัน ลงในยางที่มีความร้อนสูง

that’s both elastic and sturdy.

เพื่อให้ได้วัตถุดิบที่ยืดหยุ่นและแข็งแรง

Until recently, sneakers used natural rubber for this process.

รองเท้าผ้าใบใช้ยางธรรมชาติ ในกระบวนการนี้จนถึงปัจจุบัน

But today, most outer soles are made with a synthetic blend of natural rubber

แต่ทุกวันนี้ พื้นรองเท้าทำมาจาก วัสดุสังเคราะห์ผสมจากยางธรรมชาติ

and byproducts from coal and oil.

และผลิตผลพลอยได้จากน้ำมันกับถ่าน

Producing these materials accounts for 20% of a sneaker’s carbon footprint.

การผลิตวัสดุเหล่านี้คิดเป็น 20% ของร่องรอยคาร์บอนในรองเท้าคู่หนึ่ง

But more than two-thirds of the shoe’s carbon impact comes from the next step:

แต่อีก 2 ใน 3 ส่วนจะเกิดขึ้นในขั้นตอนต่อไป

manufacturing.

ซึ่งก็คือกระบวนการผลิตรองเท้านั่นเอง

A typical sneaker is comprised of 65 discrete parts,

รองเท้าผ้าใบทั่วไปประกอบด้วย ชิ้นส่วนที่ต่างกัน 65 ชิ้น

each of which is produced by specialized machinery.

แต่ละชิ้นก็จะผลิตโดยเครื่องจักรเฉพาะของมัน

This means it’s cheaper for factories to mass-produce each piece separately

นั่นหมายความว่า ถ้าให้ 1 โรงงานผลิต 1 ชิ้น แต่ผลิตทีละเยอะๆ ก็จะถูกกว่า

rather than manufacturing every part under one roof.

แทนที่จะผลิตชิ้นส่วนทุกชิ้น ในโรงงานเดียวกัน

But the transportation required to ship these pieces

แต่การขนส่งชิ้นส่วนพวกนี้

to one assembly plant emits even more CO2.

ไปยังโรงงานประกอบรองเท้าโรงเดียว ทำให้เกิดคาร์บอนไดออกไซด์มากยิ่งขึ้น

Once the components arrive at the assembly line,

เมื่อชิ้นส่วนไปถึงสายการประกอบ

they undergo cutting, pouring, melting, baking, cooling, and gluing,

ก็จะไปผ่านการตัด เท หลอม อบ เย็นตัว และติดกาว

before the final products can be stitched together.

ก่อนที่จะเย็บรองเท้าเข้าด้วยกัน

The assembly of a typical sneaker requires more than 360 steps,

การประกอบรองเท้าผ้าใบทั่วๆ ไป มีขั้นตอนมากถึง 360 ขั้นตอน

and accounts for the remaining 20% of a sneaker’s environmental impact.

และคิดเป็น 20% ของมลภาวะจากรองเท้าคู่หนึ่ง

The dispersion of factories fuels another problem as well: labor abuse.

โรงงานที่กระจัดกระจายกัน ทำให้เกิดอีกปัญหา : การละเมิดสิทธิแรงงาน

Most brands don’t own or operate their factories,

แบรนด์ส่วนมากไม่ได้เป็นเจ้าของโรงงาน และไม่ได้บริหารโรงงาน

so the plants they work with are in countries

ฉะนั้นโรงงานที่ทำงานร่วมกับแบรนด์ต่างๆ

with little to no worker protection laws.

มักเป็นประเทศที่ไม่มีกฏหมายคุ้มครองแรงงาน หรือมีน้อยมาก

As a result, many laborers earn below the living wage,

เป็นผลให้แรงงานหลายคน ได้ค่าแรงต่ำกว่าค่าครองขีพ

and are exposed to harmful chemicals, like toxic glue fumes.

และได้รับสารเคมีอันตรายเข้าไป อย่างเช่นไอควันจากกาว

When manufacturing is complete,

เมื่อการผลิตเสร็จสมบูรณ์

the shoes are packaged and transported to stores around the globe.

รองเท้าจะถูกบรรจุและส่งไปตามร้านค้าทั่วโลก

For many, these shoes could last years.

รองเท้าสามารถอยู่ได้หลายปีสำหรับหลายๆ คน

But for someone running 20 miles a week,

แต่กับคนที่วิ่ง 20 ไมล์ต่อสัปดาห์

a pair of running shoes will start wearing out after roughly 6 months.

รองเท้าวิ่ง 1 คู่จะเริ่มสึกหรอ เมื่อใช้งานราวๆ 6 เดือน

Since the shoes are made of so many different materials,

เนื่องจากรองเท้าทำมาจากวัสดุหลายชนิด

they’re almost impossible to break down into recyclable components.

มันจึงแทบเป็นไปไม่ได้ ที่จะแยกชิ้นส่วนมารีไซเคิล

20% of these shoes are incinerated, while the rest are tossed into landfills

รองเท้า 20% ถูกนำไปเผาทำลาย และที่เหลือก็ลงหลุมฝังดินไป

where they can take up to 1,000 years to degrade.

ซึ่งใช้เวลามากถึง 1,000 ปีเพื่อย่อยสลาย

So, how can we balance our love of sneakers

แล้วเราจะสมดุลความรักที่มีต่อรองเท้า

with the need for sustainability?

กับการรักษาธรรมชาติอย่างยั่งยืนยังไงล่ะ?

First, designers should streamline design elements

ขั้นแรก นักออกแบบควรปรับปรุง องค์ประกอบของการออกแบบ

and focus on eco-friendly materials.

และให้ความสนใจกับวัสดุที่เป็นมิตรต่อโลก

Factories need to develop energy efficient manufacturing processes

โรงงานจำเป็นต้องพัฒนากระบวนการผลิต ที่ใช้พลังงานอย่างมีประสิทธิภาพ

that consolidate steps and sneaker parts.

ซึ่งสามารถรวบขั้นตอนทำรองเท้า กับชิ้นส่วนรองเท้าให้เร็วขึ้น

And consumers should support companies using clean energy

และผู้บริโภคควรสนับสนุน ให้บริษัทใช้พลังงานสะอาด

and ethical manufacturing processes.

และกระบวนการผลิตที่มีจริยธรรม

We can also buy fewer shoes, wear them for longer,

เราสามารถซื้อรองเท้าให้น้อยลงได้ ใส่รองเท้าให้นานขึ้นได้

and donate those we no longer need.

และสามารถบริจาคคู่ที่ไม่ใช้แล้วได้

So no matter what your style, we can all take steps towards a sustainable future.

ฉะนั้น ไม่ว่าสไตล์ของคุณจะเป็นแบบไหน เราจะก้าวไปสู่อนาคตที่ยั่งยืนด้วยกัน