The twisting tale of DNA - Judith Hauck

Transcriber: tom carter Reviewer: Bedirhan Cinar

Translator: Kelwalin Dhanasarnsombut Reviewer: Rawee Ma

Geckos and grasshoppers, worms and watermelons,

จิ้งจกและตั๊กแตน หนอนและแตงโม

elephants and Escherichia Coli,

ช้างและแบคทีเรียอีโคไลน์

man and mushroom. All so different in form and function,

คนและเห็ด ทุกอย่างแตกต่างกันทั้งรูปร่างและหน้าที่

but amazingly the same in how their form and function are determined.

แต่รูปทรงและการทำงานของพวกมัน ถูกกำหนดให้เหมือนกันอย่างน่าประหลาดใจ

First, all these organisms are made of one or more cells,

ประการแรก สิ่งมีชีวิตทั้งหมดเหล่านี้ ประกอบด้วยหนึ่งหรือหลายเซลล์

and every cell of every living thing on earth

และทุก ๆ เซลล์ของสิ่งมีชีวิตบนโลก

contains all the information it takes

มีข้อมูลทั้งหมดที่มันต้องการ

to create and duplicate and make variations of itself.

ในการสร้างและเพิ่มจำนวน และทำให้เกิดความหลากหลายในตัวของมัน

That information is stored in a very long but quite simple

ข้อมูลถูกเก็บในโมเลกุลคู่ที่ยาวมาก ๆ

double molecule called DNA,

แต่ค่อนข้างเรียบง่าย ที่เรียกว่า ดีเอ็นเอ

or Deoxyribonucleic Acid.

หรือดีออกซีไรโบนิวคลีอิกแอซิด

And the DNA of every living organism is made of chains of four smaller molecules

และดีเอ็นเอของทุกชีวิต ก็ประกอบด้วยโซ่ของสี่โมเลกุลที่เล็กกว่า

called nucleotides. What dictates the difference between a man and a mushroom

ที่เรียกว่า นิวคลีโอไทด์ สิ่งที่กำหนดความแตกต่างระหว่างคนและเห็ด

is the sequence of these nucleotides in the long DNA chain.

คือลำดับของนิวคลีโอไทด์เหล่านี้ ในโซ่ยาว ๆ ของดีเอ็นเอ

The four differing nucleotide parts, called bases,

ส่วนส่วนนิวคลีโอไทด์ที่แตกต่างกันสี่แบบ ที่เรียกว่า เบส

are made of a few carbon, oxygen, hydrogen, nitrogen and phosphorus atoms,

ประกอบด้วยอะตอมคาร์บอน ออกซิเจน ไฮโดรเจน ไนโตรเจน และฟอสฟอรัส

and the molecules look like this.

และโมเลกุลก็มีหน้าตาแบบนี้

And each of these four bases is attached to an identical backbone molecule,

และแต่ละเบสก็ถูกเชื่อมอยู่ กับแกนหลักของโมเลกุลที่เหมือนกัน

a sugar called deoxyribose - the "D" in DNA - and a phosphate group.

น้ำตาลที่เรียกว่า ดีออกซีไรโบส ซึ่งคือ ดี ในดีเอ็นเอ และหมู่ฟอสฟอรัส

Let's simplify these nucleotides and show them like this.

ลองมาดูแบบโดยคร่าวของนิวคลีโอไทด์เหล่านี้

So, a single sequence of nucleotides joined by their common sugars would look like this.

ลำดับเดี่ยวของนิวคลีโอไทด์เชื่อมกับ น้ำตาลของพวกมันจะมีหน้าตาแบบนี้

And the DNA molecule where such sequences are stored looks like this.

และโมเลกุลดีเอ็นเอที่เก็บลำดับเอาไว้ มีหน้าตาแบบนี้

But how does a simple molecule dictate the form and function of millions of different living things?

แต่โมเลกุลที่เรียบง่ายนี้กำหนดรูปทรงและหน้าที่ ของชีวิตต่าง ๆ กว่าล้านชีวิตได้อย่างไร

You can think of DNA as a great library of information,

คุณอาจคิดว่าดีเอ็นเอ เป็นห้องสมุดข้อมูลขนาดใหญ่

information that is used to do one thing and one thing only:

ข้อมูลที่จะถูกใช้ทำเพื่อทำสิ่งเดียวเท่านั้น

direct the building of different protein molecules.

นั่นคือการกำหนดการสร้างโมเลกุลโปรตีน ที่แตกต่างกัน

And it's the proteins that build the cells and keep them functioning

และโปรตีนเหล่านี้เองที่สร้างเซลล์ และทำให้มันทำหน้าที่

and changing and reproducing. Here's where the familiar word 'gene' comes in.

ทำให้มันเปลี่ยนแปลงและเพิ่มจำนวน นี่แหละที่มาของคำว่า "ยีน" ที่เราคุ้นเคย

If your DNA is a library of information, a gene is a book in that library.

ถ้าดีเอ็นเอเป็นห้องสมุดข้อมูล ยีนก็คือหนังสือในห้องสมุด

A gene is a segment of the DNA molecule.

ยีนเป็นส่วนของโมเลกุลดีเอ็นเอ

Let's say your body needs a particular protein, like insulin.

คิดซะว่าร่างกายของคุณต้องการโปรตีนบางอย่าง เช่น อินซูลิน

To get it, some of your cells send a protein signal through the bloodstream

เพื่อผลิตมัน เซลล์บางส่วนของคุณ จะส่งสัญญาณโปรตีนผ่านกระแสเลือด

to the cells in your pancreas, where insulin is made.

ไปยังเซลล์ในตับอ่อนของคุณ ซึ่งเป็นแหล่งผลิตอินซูลิน

That signal protein tells other proteins in the cell's nuclei

สัญญาณโปรตีนนี้บอกโปรตีนอื่น ๆ ในนิวเคลียสของเซลล์

to open up a part of the DNA double helix, the insulin gene,

ให้เปิดส่วนของเกลียวคู่ของดีเอ็นเอ ซึ่งเป็นส่วนยีนของอินซูลิน

and start making insulin proteins.

และเริ่มสร้างโปรตีนอินซูลิน

As soon as enough insulin has been produced,

ทันทีที่อินซูลินถูกผลิตมากพอ

another signal protein comes to the pancreas' cells that tells them to stop making insulin.

สัญญาณโปรตีนอีกอย่างหนึ่งมาถึงเซลล์ตับอ่อน และบอกให้มันหยุดการสร้างอินซูลิน

It's like looking up a book in the DNA library about insulin,

มันเหมือนกับการอ่านหนังสือ เกี่ยวกับอินซูลินในห้องสมุดดีเอ็นเอ

and then putting it back when you're done.

และจากนั้นก็นำมันกลับไปเก็บ

There are genes in DNA for visible and invisible things that make up your body,

มียีนในดีเอ็นเอสำหรับสิ่งที่เราเห็นและไม่เห็น ที่ประกอบเป็นร่างกายของเรา

like genes for eye color, protein pigments, for skin color,

เช่น ยีนสีของตา โปรตีนเม็ดสี สำหรับสีของผิวหนัง

for hair color, for stopping and starting bone growth,

สำหรับสีผม สำหรับการหยุด หรือการสร้างกระดูก

for your blood type, for how many fingers or arms and legs you have,

สำหรับหมู่เลือด สำหรับกำหนดจำนวนนิ้ว หรือแขนและขาของคุณ

for proteins that influence how long you live.

สำหรับโปรตีนที่ส่งผลกระทบ ต่ออายุที่ยืนยาว

Your DNA probably contains between 25 thousand and 40 thousand genes,

และดีเอ็นเอของคุณอาจมียีนอยู่ระหว่าง ​2.5 แสน และ 4 แสนยีน

while the DNA of a worm or a plant or a fruit fly

ในขณะที่ดีเอ็นเอของหนอน หรือพืช หรือแมลงหวี่

contains about 12 thousand to 20 thousand genes.

มียีนอยู่ระหว่าง ​1.2 แสน และ 2 แสนยีน

Some of those genes have quite different sequences of nucleotides than yours,

บางส่วนของยีนเหล่านี้ มีลำดับนิวคลีโอไทด์ ที่ค่อนข้างแตกต่างจากของคุณ

and some are similar to yours.

และบางส่วนก็คล้ายกับของคุณ

Though it happens infrequently,

แม้ว่ามันจะเกิดขึ้นไม่บ่อยนัก

our own nucleotide sequences can change

ลำดับนิวคลีโอไทด์ของเรา สามารถเปลี่ยนแปลงได้

as the result of spontaneous or environmental damage

จากผลลัพธ์ที่เกิดขึ้นเอง หรือจากการทำลายจากสิ่งแวดล้อม

which might remove or shift a nucleotide position.

ซึ่งอาจทำให้เกิดการกำจัดหรือการเคลื่อน ของตำแหน่งนิวคลีโอไทด์

This changes the gene involved, and can then change the protein.

มันเปลี่ยนแปลงยีนที่เกี่ยวข้อง และทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงโปรตีน

Most of these changes, called mutations,

การเปลี่ยนแปลงส่วนใหญ่ ที่เรียกว่า การกลายพันธุ์

have very little effect on the organism or its descendants.

มีผลเพียงเล็กน้อยต่อสิ่งมีชีวิตนั้น ๆ หรือลูกหลานของมัน

some are mildly damaging,

บ้างก็ทำให้เกิดความเสียหาย

and a few can make the organism better-suited to its environment.

และส่วนน้อยที่ทำให้สิ่งมีชีวิต มีลักษณะที่เหมาะกับสิ่งแวดล้อมมากขึ้น

It is these tiny changes in DNA gene sequences, happening over millions of years,

การเปลี่ยนแปลงเล็กน้อยในลำดับยีนของดีเอ็นเอ ที่เกิดขึ้นในช่วงหลายล้านปีนี่เอง

that create the differences among living organisms, from geckos to grasshoppers.

ที่สร้างความแตกต่างให้กับสิ่งมีชีวิต ตั้งแต่จิ้งจกไปจนถึงตั๊กแตน

worms to watermelons, elephants to Escherichia Coli, and man to mushroom.

หนอนไปจนถึงแตงโม ช้างไปจนถึง แบคทีเรียอีโคไล และคนไปจนถึงเห็ด