The surprisingly long history of electric cars - Daniel Sperling and Gil Tal

Translator: Teerachart Prasert Reviewer: Natthapat Mardech

If you were buying a car in 1899,

ถ้าคุณจะซื้อรถในปี 1899

you would’ve had three major options to choose from.

คุณจะมีทางเลือกหลัก ๆ อยู่สามอย่าง

คุณอาจจะซื้อรถไอน้ำ

You could buy a steam-powered car.

Typically relying on gas-powered boilers, these could drive as far as you wanted—

ซึ่งขับเคลื่อนโดยใช้หม้อน้ำต้มด้วยแก๊ส ใช้ขับไปได้ไกลเท่าไหร่ก็ได้

provided you also wanted to lug around extra water to refuel

ตราบใดที่คุณพกน้ำสำรอง ไว้เติมเป็นเชื้อเพลิง

and didn’t mind waiting 30 minutes for your engine to heat up.

และไม่ถือสาว่าต้องรออีก 30 นาที กว่าเครื่องยนต์จะร้อนพอ

Alternatively, you could buy a car powered by gasoline.

อีกทางเลือกหนึ่งคือ คุณอาจเลือกซื้อรถขับเคลื่อนด้วยน้ำมัน

However, the internal combustion engines in these models

แต่เครื่องยนต์สันดาปภายใน ของรถยนต์ประเภทนี้

required dangerous hand-cranking to start

ต้องเสี่ยงภัย ใช้มือปั่นเครื่องเพื่อสตาร์ต

and emitted loud noises and foul-smelling exhaust while driving.

ทั้งยังเสียงดังอึกทึก และปล่อยไอเสียกลิ่นเหม็นขณะขับขี่

So your best bet was probably option number three:

ฉะนั้น ทางเลือกที่ดีที่สุด น่าจะเป็นทางเลือกที่สาม

a battery-powered electric vehicle.

พาหนะขับเคลื่อนด้วยแบตเตอรี่ไฟฟ้า

These cars were quick to start, clean and quiet to run,

รถเหล่านี้ สตาร์ตได้เร็ว สะอาด วิ่งเสียงเบา

and if you lived somewhere with access to electricity,

และถ้าคุณอยู่อาศัย ในบริเวณที่มีไฟฟ้าใช้

easy to refuel overnight.

ก็เติมไฟฟ้าข้ามคืนให้รถได้ง่าย ๆ

If this seems like an easy choice, you're not alone.

ถ้าฟังดูแล้ว เป็นสิ่งที่ตัดสินใจได้ง่าย ๆ คุณไม่ใช่คนเดียวที่คิดเช่นนั้น

By the end of the 19th century, nearly 40% of American cars were electric.

ในปลายศตวรรษที่ 19 รถอเมริกันเกือบ 40% เป็นรถไฟฟ้า

In cities with early electric systems,

ในเมืองที่มีระบบไฟฟ้ายุคแรกเริ่ม

battery-powered cars were a popular and reliable alternative

รถที่ใช้พลังงานไฟฟ้า เป็นทางเลือกที่เป็นที่นิยมและไว้ใจได้

to their occasionally explosive competitors.

มากกว่ารถแบบอื่น ที่จู่ ๆ วันดีคืนดี อาจจะระเบิดขึ้นมาได้

But electric vehicles had one major problem—

แต่รถไฟฟ้ามีปัญหาใหญ่อย่างนึง

batteries.

แบตเตอรี่

Early car batteries were expensive and inefficient.

แบตเตอรี่รถยนต์ยุคแรกเริ่ม ทั้งแพงและไร้ประสิทธิภาพ

Many inventors, including Thomas Edison,

นักประดิษฐ์หลายคน รวมถึงโธมัส เอดิสัน

tried to build batteries that stored more electricity.

ต่างพยายามคิดค้นแบตเตอรี่ ที่จุไฟฟ้าได้เยอะขึ้น

Others even built exchange stations in urban areas to swap out dead batteries

บางคนถึงขั้นสร้างสถานีเปลี่ยนถ่าย ในพื้นที่เขตเมืองเพื่อเปลี่ยนแบตเตอรี่เก่า

for charged ones.

เป็นแบตเตอรี่ที่มีไฟ

But these measures weren’t enough to allow electric vehicles to make long trips.

แต่วิธีเหล่านี้ ก็ยังไม่มากพอให้ รถไฟฟ้าใช้เดินทางไกล ๆ ได้

And at over twice the price of a gas-powered car,

และด้วยราคาที่สูงเป็นสองเท่ากว่า ๆ ของรถใช้น้ำมัน

many couldn’t afford these luxury items.

ทำให้รถไฟฟ้าแพงจนหลาย ๆ คนไม่มีเงินซื้อ

At the same time, oil discoveries lowered the price of gasoline,

และในเวลาเดียวกัน การค้นพบแหล่งน้ำมัน ทำให้ราคาน้ำมันถูกลง

and new advances made internal combustion engines more appealing.

และระบบเครื่องยนต์สันดาปภายใน ก็พัฒนาจนน่าใช้มากขึ้น

Electric starters removed the need for hand-cranking,

ตัวสตาร์ตเตอร์ไฟฟ้าทำให้ไม่จำเป็นต้อง ปั่นไฟด้วยมือ

mufflers made engines quieter and rubber engine mounts reduced vibration.

ท่อไอเสียช่วยให้เสียงจากเครื่องยนต์เบาลง ยางแท่นเครื่องช่วยลดการสั่นของเครื่อง

In 1908, Ford released the Model T;

ในปี 1908 ฟอร์ดเปิดตัวรถ โมเดลที

a cheap, high-quality gas-powered car that captured the public imagination.

รถใช้น้ำมันคุณภาพสูงราคาถูก ที่ถูกตาต้องใจสาธารณชน

By 1915, the percentage of electric cars on the road had plummeted.

ถึงปี 1915 เปอร์เซนต์รถยนต์ไฟฟ้า บนท้องถนนลดลงอย่างฮวบฮาบ

For the next 55 years, internal combustion engines ruled the roads.

รวมกว่า 55 ปีหลังจากนั้น ที่เครื่องยนต์สันดาปภายในยึดครองท้องถนน

Aside from some special-purpose vehicles, electric cars were nowhere to be found.

ส่วนรถยนต์ไฟฟ้า แทบไม่มีใครใช้ นอกจากเป็นยานพาหนะใช้งานพิเศษ

However, in the 1970s, the tide began to turn.

อย่างไรก็ตาม ในทศวรรษที่ 1970 กระแสเริ่มพลิกกลับ

US concerns about oil availability renewed interest in alternative energy sources.

ความกังวลใจของสหรัฐเรื่องน้ำมันขาดแคลน ทำให้แหล่งพลังงานทางเลือกกลับมาเป็นที่สนใจ

And studies in the 1980s linking car emissions with smog

และงานวิจัยในทศวรรษ 1980 ที่เชื่อมโยง ไอเสียรถยนต์เข้ากับควันพิษ

in cities like Los Angeles

ในเมืองใหญ่อย่าง ลอส แอนเจลิส

encouraged governments and environmental organizations

ทำให้รัฐบาล และหน่วยงานสิ่งแวดล้อม

to reconsider electric vehicles.

กลับมาสนใจยานยนต์ไฟฟ้า

At this point, car companies had spent decades

ถึงจุดนี้ บริษัทรถยนต์ใช้เวลาเป็นทศวรรษ ๆ

investing in internal combustion engines without devoting any resources

ลงทุนไปกับเครื่องยนต์สันดาปภายใน โดยไม่เผื่อทุนใด ๆ

to solving the century-old battery problem.

ในการศึกษาแก้ไขปัญหาแบตเตอรี่ ที่มีมานานนับร้อยปี

But other companies were developing increasingly efficient batteries

แต่ยังมีบริษัทอื่น ๆ ที่ทำการ พัฒนาแบตเตอรี่ที่ประสิทธิภาพดีขึ้นเรื่อยๆ

to power a new wave of portable electronics.

เพื่อใช้ในอุปกรณ์ไฟฟ้าพกพา แบบใหม่ ๆ

By the 1990s, energy dense nickel metal hydride batteries were on the market,

ถึงทศวรรษที่ 1990 แบตเตอรี่ความจุสูง นิกเกิลเมทัลไฮไดรด์ ก็ออกสู่ตลาด

soon followed by lithium-ion batteries.

ซึ่งผ่านไปไม่นาน แบตเตอรี่ลิเธียมไอออนก็ออกตามมา

Alongside regulatory mandates by California to reduce smog,

พร้อม ๆ กับที่แคลิฟอร์เนีย ออกระเบียบใหม่เพื่อลดควันพิษ

these innovations sparked a small wave of new electric vehicles,

นวัตกรรมใหม่ ๆ เหล่านี้ ทำให้ยานยนต์ไฟฟ้าคึกคักขึ้นมาระยะสั้นๆ

including hybrid cars.

รวมถึงรถยนต์ไฮบริด

Hybrids aren’t true electric vehicles;

รถไฮบริดยังไม่ใช่พาหนะไฟฟ้าเต็มรูปแบบ

their nickel metal hydride batteries

เพราะแบตเตอรี่นิกเกิลเมทัลไฮไดรด์

are only used to optimize the efficiency of gas-burning engines.

ถูกใช้เพื่อเพิ่มประสิทธิภาพ การเผาผลาญน้ำมันของเครื่องยนต์เท่านั้น

But in 2008, Tesla Motors went further,

แต่ในปี 2008 เทสลา มอเตอร์ ไปไกลกว่านั้น

grabbing the attention of consumers, automakers, and regulators

จนเป็นที่จับตามองจากทั้งผู้บริโภค บริษัทผลิตรถ รวมถึงหน่วยงานรัฐผู้คุมกฎ

with its lithium-ion-powered Roadster.

ด้วยรถรุ่นโรดสเตอร์ ซึ่งใช้ลิเธียมไอออน

This purely electric vehicle could travel more than 320 kilometers

ยานยนต์ไฟฟ้าเต็มรูปแบบตัวนี้ วิ่งได้ไกลถึง 320 กม.

on a single charge,

ต่อการชาร์จหนึ่งครั้ง

almost doubling the previous record.

เป็นเกือบสองเท่าของสถิติที่เคยมี

Since then, electric vehicles have vastly improved in cost, performance,

ตั้งแต่นั้นมา ยานยนต์ไฟฟ้าก็พัฒนารุดหน้า ขึ้นทุกด้าน ทั้งต้นทุน สมรรถนะ

efficiency, and availability.

ประสิทธิภาพ และความง่ายในการหาซื้อ

They can accelerate much faster than gas-powered sports cars,

รถเหล่านี้ เร่งความเร็วได้ดีกว่า รถสปอร์ตใช้น้ำมันมาก

and while some models still have a high upfront cost,

และถึงแม้บางรุ่น จะยังมีค่าใช้จ่ายในการซื้อสูง

they reliably save their drivers money in the long run.

ในระยะยาว รถเหล่านี้ต่างก็ ช่วยประหยัดเงินให้เจ้าของผู้ขับขี่

As governments around the world focus on slowing climate change,

ยิ่งเมื่อรัฐบาลทั่วโลกหันมาทุ่มกำลัง เพื่อชะลอสภาพอากาศแปรปรวน

electric vehicles are now expected to replace gas-powered ones altogether.

รถยนต์ไฟฟ้าจึงถูกคาดว่าอาจเข้ามาแทนที่ รถแบบใช้น้ำมันไปเลยก็ได้

In Norway, 75% of car sales in 2020 were plug-in electric vehicles.

ในนอร์เวย์ ยอดขายรถในปี 2020 นั้น กว่า 75% เป็นรถยนต์ไฟฟ้าปลั๊กอิน

And policies such as California’s Zero Emission Vehicle mandate

และนโยบายรัฐ เช่นกฎหมาย พาหนะปล่อยไอเสียเป็นศูนย์ในแคลิฟอร์เนีย

and Europe’s aggressive CO2 emission standards

และมาตรฐานการปล่อย CO2 ที่เข้มงวดในยุโรป

have dramatically slowed investments in gas-powered vehicles worldwide.

ทำให้การลงทุนในยานยนต์ใช้น้ำมันทั่วโลก ชะลอตัวลงเป็นอย่างมาก

Soon, electric cars will reclaim their place on the road,

อีกไม่นาน รถยนต์ไฟฟ้าจะหวนคืนสู่ท้องถนน

putting gasoline in our rearview.

ทิ้งน้ำมันไว้เบื้องหลังให้กลายเป็นอดีต