Whatever happened to the hole in the ozone layer? - Stephanie Honchell Smith

Translator: Ahamed Shyam F Reviewer: Young Translators

In the 1980s, the world faced a huge problem:

1980களில், உலகம் ஒரு பெரிய சிக்கலை எதிர்கொண்டது:

there was a rapidly expanding hole in the ozone layer.

ஓசோன் படலத்தில், ஒரு துளை வேகமாக விரிவடைந்து கொண்டிருந்தது.

So, what happened? And is it still there?

சரி, என்ன நடந்தது? அது இன்னும் இருக்கிறதா?

Let’s go back to the beginning.

ஆரம்பத்திற்கே திரும்புவோம்.

The Sun makes life on Earth possible,

சூரியன் பூமியில் வாழ்க்கையை சாத்தியமாக்குகிறது,

but too much exposure to its UV radiation damages plant and animal DNA.

ஆனால் அதன் அதிக UV கதிர்வீச்சு, தாவர மற்றும் விலங்கு DNAவை சேதப்படுத்துகிறது

Thankfully, about 98% of that radiation is absorbed by ozone molecules

அதிர்ஷ்டவசமாக, அக்கதிர்வீச்சில் சுமார் 98% ஓசோன் மூலக்கூறுகளால் உறிஞ்சப்படுகிறது

dispersed in the stratosphere,

ஸ்ட்ராடோஸ்பியரில் சிதறும் இவை,

which are continuously broken apart and reformed in this process,

தொடர்ச்சியாக உடைந்து பின்னர் முறையாக சீர்திருத்தப்படுகின்றன,

maintaining a delicate equilibrium.

இது ஒரு நுட்பமான சமநிலையை பராமரிக்கிறது.

But in the early 1970s, two chemists— Mario Molina and Sherwood Rowland—

1970களின் ஆரம்பத்தில், இரு வேதியியலாளர்கள் மரியோ மோலினா மற்றும் ஷெர்வுட் ரோலண்ட்-

demonstrated that widely used chemicals called chlorofluorocarbons, or CFCs,

பரவலாகப் பயன்படுத்தப்படும் இரசாயனங்கள் CFCகள் அல்லது குளோரோபுளோரோகார்பன்கள்,

could upset this balance.

இச்சமநிலையை சீர்குலைக்கலாம் என நிரூபித்தனர்.

CFCs were developed in the 1920s by three US-based corporations

CFCகள் 1920களில் குளிர்சாதன பெட்டிகளுக்கான குளிரூட்டிகளாக உருவாக்கப்பட்டன.

as coolants for refrigerators.

3 அமெரிக்க நிறுவனங்களால் இது உருவாக்கப்பட்டது.

Unlike existing alternatives— such as ammonia or methyl chloride—

அம்மோனியா அல்லது மெத்தில் குளோரைடு போன்ற தற்போதுள்ள மாற்றுகளைப் போலல்லாமல்-

CFCs were non-flammable and non-toxic—

CFCகள் எரியாத மற்றும் நச்சுத்தன்மையற்றவை-

meaning they wouldn't burst into flames or cause deadly gas leaks.

அதாவது அவை வெடித்து சிதறாது மற்றும் கொடிய வாயு கசிவை ஏற்படுத்தாது.

They also made great propellants, foaming agents, and fire-retardants.

அவை சிறந்த உந்துசக்திகளாக, நுரைக்கும் ஏஜெண்டாக, தீ தடுப்பானாகவும் விளங்கின.

CFCs soon found their way into a variety of everyday items

CFCகள் பல்வேறு அன்றாடப் பொருட்களில் விரைவில் தங்கள் வழியைக் கண்டுபிடித்தன

and became a multi-billion dollar per year industry.

மேலும் வருடத்திற்கு பல பில்லியன் டாலர் தொழிலாக மாறியது.

In the lower atmosphere, CFCs don’t break down or react with other molecules.

கீழ் வளிமண்டலத்தில், CFCகள் உடைவதில்லை, பிற மூலக்கூறுகளுடன் வினைபுரிவதில்லை.

ஆனால் ஸ்ட்ராடோஸ்பியரில் UV ஒளியால் உடைந்து குளோரின் அணுக்களை வெளியிடுகின்றன

But Molina and Rowland showed that in the stratosphere,

they're broken apart by UV light, releasing chlorine atoms.

என்பதை மோலினா மற்றும் ரோலண்ட் சுட்டிக்காட்டினர்.

These then react with ozone,

இவை பின்னர் ஓசோனுடன் வினைபுரிந்து,

destroying it faster than it can be replenished.

அதை நிரப்புவதை விட வேகமாக அழித்துவிடும்.

A single chlorine atom can destroy thousands of ozone molecules

ஒரு குளோரின் அணு, வேறொன்றுடன் வினைபுரிந்து நிலையான மூலக்கூறை உருவாக்கும் முன்,

before finally reacting with something else and forming a stable molecule.

ஆயிரக்கணக்கான ஓசோன் மூலக்கூறுகளை அழித்துவிடும்.

Seeing the threat to their bottom line,

இத்தகைய அச்சுறுத்தலைக் கண்டு,

CFC producers pushed back to discredit the scientists,

CFC தயாரிப்பாளர்கள் விஞ்ஞானிகளை இழிவுபடுத்தி பின்னுக்குத் தள்ளினர்,

even accusing them of working for the KGB.

அவர்கள் KGB க்காக வேலை செய்வதாகக் கூட குற்றம் சாட்டினர்.

Initial estimates showed that within 60 years,

ஆரம்ப மதிப்பீடுகளின் படி 60 ஆண்டுகளுக்குள்,

CFCs could reduce ozone concentrations by 7%.

CFC கள் ஓசோன் செறிவுகளை 7% குறைக்கும் என்று காட்டியது.

But by 1985, it became clear that ozone depletion, especially over Antarctica,

ஆனால் 1985 வாக்கில், ஓசோன் சிதைவு, குறிப்பாக அண்டார்டிகாவில்,

was happening much faster.

மிக வேகமாக நடக்கிறது என்பது தெளிவாகியது.

Here, the extremely cold temperatures and unique structure of Antarctic clouds

இங்கே, மிக குளிர்ந்த வெப்பநிலை மற்றும் அண்டார்டிக் மேகங்களின் தனித்துவமான அமைப்பு

accelerated ozone loss.

ஓசோன் இழப்பை துரிதப்படுத்தியது.

Scientists stationed in Antarctica noticed a massive drop

ஒவ்வொரு வசந்த காலத்திலும், அண்டார்டிகாவில் நிலைகொண்டிருந்த விஞ்ஞானிகள்,

in overhead ozone occurring every spring.

ஓசோனில் பாரிய வீழ்ச்சியைக் கண்டனர்.

Satellite data revealed the vast extent of these losses

செயற்கைக்கோள் தரவு இந்த இழப்புகளின் பரந்த அளவை வெளிப்படுத்தியது

and chemical tests confirmed that the cause was unquestionably CFCs.

மற்றும் இரசாயன சோதனைகள், தெளிவாக CFCகளே காரணம் என உறுதிப்படுத்தியது.

NASA soon released visualizations, which were broadcast around the world

விரைவிலேயே நாசா காட்சிப்படுத்தல்களை வெளியிட்டு, உலகம் முழுக்க ஒளிபரப்பப்பட்டது

and captured public attention.

இது மக்களின் கவனத்தை ஈர்த்தது.

If ozone depletion continued, rates of skin cancer would skyrocket.

ஓசோன் சிதைவு தொடர்ந்தால், தோல் புற்றுநோய் விகிதங்கள் உயரும்.

Photosynthesis would be impaired, making plants—

ஒளிச்சேர்க்கை பலவீனமடைந்து, தாவரங்கள் வலுவிழக்கும்-

including rice, wheat, and corn—

அரிசி, கோதுமை மற்றும் சோளம் உட்பட-

less productive and more susceptible to disease.

குறைவான உற்பத்தி தரும் மற்றும் நோய்க்கு எளிதில் பாதிப்படையும்.

Global agricultural production would plummet,

உலகளாவிய விவசாய உற்பத்தி குறையும் மற்றும்

and entire ecosystems would collapse.

ஒட்டுமொத்த சுற்றுச்சூழல் அமைப்புகளும் சரிந்துவிடும்.

But many politicians— weighing immediate economic concerns over long-term ones—

ஆனால் பல அரசியல்வாதிகள் - நீண்டகால பொருளாதார கவலைகளை எடைபோட்டு -

disagreed about what to do.

என்ன செய்வது என்பதில் உடன்படவில்லை.

The fight to ban CFCs found two unlikely allies

CFCகளை தடை செய்யக்கோரி இரு அசாத்தியமான கூட்டாளிகள் இணைந்தனர்

in US President Ronald Reagan and UK Prime Minister Margaret Thatcher.

அவர்கள் US ஜனாதிபதி ரொனால்ட் ரீகன் மற்றும் UK பிரதம மந்திரி மார்கரெட் தாட்சர்.

Despite their general opposition to government regulation,

அரசு ஒழுங்குமுறைக்கு எதிராக பொதுவான கருத்து இருந்தாலும்,

Reagan, who had undergone treatment for skin cancer,

தோல் புற்றுநோய்க்கு சிகிச்சை பெற்ற ரீகன் மற்றும்

and Thatcher, who was trained as a chemist,

வேதியியலாளராக பயிற்சி பெற்ற தாட்சர் ஆகியோர்

recognized the need for immediate action.

உடனடி நடவடிக்கையின் அவசியத்தை உணர்ந்தனர்.

The US and UK, along with Canada, Norway, Sweden, and Finland,

கனடா, நார்வே, ஸ்வீடன் மற்றும் பின்லாந்து ஆகிய நாடுகளுடன் இணைந்து US, மற்றும் UK

led calls for an international ban on CFCs.

CFCகள் மீதான சர்வதேச தடைக்கு அழைப்பு விடுத்தன.

In 1987, representatives signed the Montreal Protocol,

1987 ஆம் ஆண்டில், பிரதிநிதிகள் மாண்ட்ரீயல் நெறிமுறையில் கையெழுத்திட்டனர்,

requiring the rapid phasing out of CFCs

இது CFCகளை விரைவாக வெளியேற்ற வேண்டும் மற்றும்

and creating a fund to assist Global South countries

மலிவு விலையில், ஓசோன் அல்லாத மாற்று வழிகளைப் பெற

in obtaining affordable, non-ozone depleting alternatives.

உலகளாவிய தென் நாடுகளுக்கு உதவ ஒரு நிதியை உருவாக்க உடன்பட்டது.

It was later ratified by every country on Earth—

பின்னர் பூமியில் உள்ள ஒவ்வொரு நாட்டினாலும் அங்கீகரிக்கப்பட்டது -

the only treaty in history to achieve this.

வரலாற்றிலேயே இத்தகைய உடன்பாடு அடைந்தது இந்த ஒப்பந்தம் மட்டுமே.

In 1995, Molina, Rowland, and their Dutch colleague Paul Crutzen,

மோலினா, ரோலண்ட் மற்றும் அவர்களது டச்சு சக ஊழியர் பால் க்ரூட்ஸன் ஆகியோர்

were jointly awarded the Nobel Prize in Chemistry.

1995ஆம் ஆண்டு, இணைந்து வேதியியலுக்கான நோபல் பரிசு பெற்றனர்.

As the use of CFCs declined,

CFC களின் பயன்பாடு குறைந்ததால்,

the ozone hole began shrinking,

ஓசோன் துளை சுருங்கத் தொடங்கியது,

and is predicted to disappear entirely by 2070.

மேலும் 2070க்குள் முற்றிலும் மறைந்துவிடும் என்று கணிக்கப்பட்டுள்ளது.

But we’re not out of the woods yet.

ஆனாலும் பிரச்சினை தீர்ந்தபாடில்லை.

While the ban was a win for the climate, as CFCs are potent greenhouse gases,

இத்தடை காலநிலைக்கு வெற்றி எனினும், ஆற்றல்மிக்க பசுமைஇல்ல வாயு CFCகளுக்கு,

the alternatives that replaced them— hydrofluorocarbons, or HFCs— are too.

மாற்றாக வந்த - ஹைட்ரோபுளோரோகார்பன்கள் அல்லது HFCகள்- கூட பாதகமானவையே.

While generally less potent than CFCs,

CFCகளை விட குறைவான ஆற்றல் கொண்டதாக இருந்தாலும்,

HFCs still trap more heat than carbon dioxide

HFCகள் இன்னும் கரியமில வாயுவை விட அதிக வெப்பத்தை அடைத்து

and are contributing to climate change.

காலநிலை மாற்றத்திற்கு பங்களிக்கின்றன.

To address this, in 2016, the Kigali Amendment

இதை நிவர்த்தி செய்ய, 2016 இல், கிகாலி திருத்தம் செய்து

was added to the Montreal Protocol,

மாண்ட்ரீயல் நெறிமுறையில் சேர்க்கப்பட்டது,

calling for an 85% cut in global HFCs by 2047.

2047 க்குள் உலகளாவிய HFC களில் 85% குறைப்புக்கு அழைப்பு விடுத்தது.

This alone could avoid up to 0.5°C of global warming by the end of the century.

இதுவே நூற்றாண்டின் இறுதியில் 0.5°C வரை புவி வெப்பமடைவதைத் தவிர்க்கலாம்.

Today, as we face the existential threat of climate change,

இன்று, காலநிலை மாற்றத்தின் அச்சுறுத்தலை எதிர்கொள்ளும் நிலையில்,

மாண்ட்ரீல் நெறிமுறை, நாம் அதை எதிர்த்துப் போராட தேவையான தீர்க்கமான

the Montreal Protocol serves as a model for the decisive global cooperation

உலகளாவிய ஒத்துழைப்பிற்கு ஒரு முன்மாதிரியாக செயல்படுகிறது.

we need to combat it.

The question is, what will it take for us to come together again?

கேள்வி என்னவென்றால், நாம் மீண்டும் ஒன்றிணைவதற்கு என்ன தேவை?