One of the most epic engineering feats in history - Alex Gendler

Translator: Hsu Myat Thu Reviewer: sann tint

In the mid-19th century,

၁၉ရာစုအလယ်လောက်မှာ

suspension bridges were collapsing all across Europe.

ဥရောပတစ်ဝှမ်းမှာ ကြိုးတံတားတွေ ပြိူပြိုကျနေခ့်တယ်။

Their industrial cables frayed during turbulent weather

တံတားရဲ့ကြိုးတွေက ရာသီဥတုဆိုးဝါးမှုကြောင့် ဖွာလာပြီး

and snapped under the weight of their decks.

တံတားအခင်းတွေရဲ့ အလေးချိန် ကြောင့် ပြတ်ထွက်ကုန်ကြတယ်။

So when a German-American engineer named John Roebling

ဒါနဲ့ John Roebling ဆိုတဲ့ ဂျာမန်-အမေရိကန် အင်ဂျင်နီယာက

proposed building the largest and most expensive suspension bridge

နယူးယောက်အရှေ့ပိုင်းမြစ်မှာ စိတ်ကူးဖူးသမျှ ဈေးအကြီးဆုံး အကြီးဆုံး ကြိုးတံတားကို

ever conceived over New York’s East River,

ဆောက်လုပ်ဖို့ အဆိုတင်တဲ့အခါ

city officials were understandably skeptical.

မြို့ခံသူတွေ အကြောင်းပြချက်ရှိရှိ သံသယဖြစ်ကြပါတယ်။

But Manhattan was increasingly overcrowded,

ဒါပေမဲ့ မဟန်တန်မြို့က လူဦးရေပိုထူထပ်လာပြီး

and commuters from Brooklyn clogged the river.

Brooklyn မြို့ကသွားလာသူတွေက မြစ်ကိုပိတ်ဆို့တဲ့ထိများလာခဲ့တယ်

In February of 1867, the government approved Roebling’s proposal.

ဖေဖော်ဝါရီ ၁၈၆၇ မှာ အစိုးရက Roebling ရဲ့အဆိုကိုခွင့်ပြုခဲ့ပါတယ်

To avoid the failures of European bridges,

ဥရောပတံတားတွေလို အမှားမဖြစ်ရအောင်

Roebling designed a hybrid bridge model.

Roebling က နှစ်မျိုးစပ်တံတားပုံစံတခု ဒီဇိုင်းဆွဲခဲ့ပါတယ်

From suspension bridges,

ကြိုးတံတားတွေကန​ေ

he incorporated large cables supported by central pillars and anchored at each bank.

အလယ်တိုင်ကိုထောက်ပံ့မယ့်ကြိုးကြီးတွေ တပ်ကာ တစ်ဖက်စီမှာ ခုံတုန်း တွေကိုချိတ်တယ်။

This design was ideal for supporting long decks,

ပိုတိုတဲ့ဒေါင်လိုက် ကေဘယ််တွေကနေ​ ချိတ်ဆွဲထားတဲ့ ရှည်လျားတဲ့

which hung from smaller vertical cables.

တံတား အခင်းတွေတွက် ဒီ ဒီဇိုင်းကအသင့်တော်ဆုံးပါ။

But Roebling’s model also drew from cable-stayed bridges.

ဒါပေမဲ့ Roebling က ကြိုးဆိုင်းတံတားပုံစံ ကိုလည်း ယူထားပါတယ်။

These shorter structures held up their decks with diagonal cables

တိုတဲ့ တံတား အခင်းအပိုင်းကို ထောင့်ဖြတ်ကေဘယ်ကြိုးနဲ့

that ran directly to support towers.

အလယ်မျှော်စင်ကို တိုက်ရိုက် ချိတ်ဆွဲပြီးထောက်ထားပါတယ်။

By adding these additional cables, Roebling improved the bridge’s stability,

ထောင့်ဖြတ်ကြိုးတွေထပ်ထည့်ခြင်းဖြင့် အဲ့ဒီကြိုးတွေက တံတားအလေးချိန်ကို

while also reducing the weight on its anchor cables.

လျော့ကျစေပြီး တံတားကိုတည်ငြိမ်စေပါတယ်။

Similar designs had been used for some other bridges

ဒီလို တူညီတဲ့ဒီဇိုင်းမျိုး တခြားတံတားတွေမှာလည်းသုံးကြပေမဲ့

but the scope of Roebling’s plan here dwarfed them all.

Roebling လုပ်ရမယ့် အတိုင်းအတာကတော့ တခြားတံတားတွေကို သေးငယ်စေသွားတယ်။

His new bridge’s deck spanned over 480 meters—

သူ့တံတားအသစ်က မီတာ၄၈၀လောက်မြစ်ကိုဖြတ်ပြီးတော့

1.5 times longer than any previously built suspension bridge.

ဆောက်ပြီးသား တခြားကြိုးတံတားတွေထက် ၁ဆခွဲလောက် ပိုရှည်နေပါတယ်။

Since standard hemp rope would tear under the deck’s 14,680 tons,

လုပ်ငန်းသုံးလျှော်ကြိုးတွေဟာမျက်နှာပြင်ရဲ့ ၁၄၆၈၀ တန်လောက်ခံနိုင်ရမှာဖြစ်သောကြောင့်

his proposal called for over 5,600 kilometers of metal wire

တံတား ကေဘယ်ကြိုး ပြုလုပ်ဖို့ အတွက် ၅၆၀၀ကီလိုမီတာကျော်

to create the bridge’s cables.

သတ္တုဝိုင်ယာကြိုးကို အဆိုပြုတင်သွင်းခဲ့ပါတယ်

To support all this weight,

ဒီအလေးချိန် အကုန်လုံးကိုခံနိုင်ဖို့

the towers would need to stand over 90 meters above sea level—

မျှော်စင်တွေက ပင်လယ်ရေမျက်နှာပြင် အထက်မီတာ၉၀ လောက်ထိရှည်ဖို့လိုတယ်။

making them the tallest structures in the Western Hemisphere.

ဒါဟာ အနောက်ဘက်နိုင်ငံတွေမှာ အရှည်ဆုံး တည်ဆောက်ပုံပါ။

Roebling was confident his design would work,

Roebling က သူ့ဒီဇိုင်းအပေါ် ယုံကြည်မှုရှိခဲ့ပါတယ်။

but while surveying the site in 1869,

ဒါပေမဲ့ ၁၈၆၉ မှာ လုပ်ငန်းခွင်ထဲ ဆာဗေးတိုင်းနေစဉ်

an incoming boat crushed his foot against the dock.

ကမ်းကပ်လှေက ဆိပ်ကမ်းကပ်ရင်း သူ့ခြေထောက်ကို ထိခိုက်သွားခဲ့တယ်

Within a month, tetanus had claimed his life.

တစ်လအတွင်းမှာပဲ မေးခိုင်ပိုးဟာ သူ့အသက်ကိုနုတ်ယူသွားခဲ့ပါတယ်။

Fortunately, John Roebling's son, Washington, was also a trained engineer

ကံကောင်းစွာပဲ Roebling ရဲ့သား Washington ကလည်း ကျွမ်းကျင် အင်ဂျင်နီယာဆိုတော့

and took over his father’s role.

သူ့အဖေရဲ့တာဝန်ကိုလွှဲယူခဲ့ပါတယ်

The following year, construction on the tower foundations finally began.

နောက်နှစ်မှာတော့ မျှော်စင် အုတ်မြစ်တွေ စတင်တည်ဆောက်ခဲ့ပါတယ်

This first step in construction was also the most challenging.

တည်ဆောက်မှုရဲ့ပထမဆုံးအဆင့်ဟာ တော်တော်စိန်ခေါ်မှုများပါတယ်။

Building on the rocky river bed involved the use of a largely untested technology:

မြစ် အောက်ကျောက်လွှာပေါ်တည်ဆောက်မှုမှာ pneumatic caissons ဆိုတဲ့

pneumatic caissons.

သေချာမစမ်းသပ်ရသေးတဲ့ နည်းပညာသုံးရပါတယ်

Workers lowered these airtight wooden boxes into the river,

အလုပ်သမားတွေက မြစ်ထဲသို့ လေလုံသစ်သားပုံးကိုနှိမ့်ချပြီး

where a system of pipes pumped pressurized air in and water out.

ပိုက်မှတစ်ဆင့်အထဲကိုလေဖိအားပေးပြီး ရေကိုအပြင်ထွက်စေပါတယ်။

Once established, air locks allowed workers to enter the chamber

နေရာကျပြီဆိုရင် အထဲမှလေကအလုပ်သမားတွေကို သစ်သားပုံးထဲဝင်ဖို့အဆင်ပြေစေပြီး

and excavate the river bottom.

မြစ်ကြမ်းခင်းကိုတူးထုတ်ရပါတယ်။

They placed layers of stone on top of the caisson as they dug.

သူတို့တူးထားပြီးသား ကျောက်လွှာတွေကို caissons ရဲ့ အပေါ်ကို ပို့ပြီး

When it finally hit the bedrock, they filled it with concrete,

နောက်ဆုံး မြစ်အောက်ကျောက်လွှာကိုထိရောက်ရင် ကွန်ကရစ်လောင်းခြင်းဖြင့်

becoming the tower’s permanent foundation.

မျှော်စင်ရဲ့ အမြဲတမ်းအုတ်မြစ်ဖြစ်လာပါတယ်

Working conditions in these caissons were dismal and dangerous.

သစ်သား caisson ထဲမှာအလုပ်လုပ်ရတာက ပင်ပန်းဆင်းရဲပြီးအန္တရာယ်များပါတယ်

Lit only by candles and gas lamps, the chambers caught fire several times,

ဖယောင်းတိုင်တွေ၊ ဂတ်စ်မီးအိမ်တွေမှ အလင်း ရတာမို့လို့ မကြာခဏ မီးစွဲတာမျိုးဖြစ်ပြီး

forcing them to be evacuated and flooded.

ရေဝင်လာတာမျိုးတွေက အလုပ်သမားတွေကိုထွက်ပြေးစေရပါတယ်

Even more dangerous was a mysterious ailment called "the bends."

ပိုပြီးအန္တရာယ်ရှိတာကThe Bends လို့ခေါ်တဲ့ ထူးဆန်းတဲ့ရောဂါလက္ခဏာတစ်မျိုးပါ

Today, we understand this as decompression sickness,

ယနေ့မှာတော့ "ဖိအားပြောင်းလဲရာတွင် ဖြစ်သောရောဂါ" လို့သိကြပေမဲ့

but at the time, it appeared to be an unexplainable pain or dizziness

အဲ့ဒီအချိန်တုန်းကတော့ နားမလည်နိုင်တဲ့ နာကျင်မူးဝေခြင်းတွေခံစားခဲ့ရပြီး

that killed several workmen.

အလုပ်သမားတော်တော်များများကို သေစေခဲ့ပါတယ်။

In 1872, it nearly claimed the life of the chief engineer.

၁၈၇၂ မှာ ဒီရောဂါကြောင့်ပဲ အင်ဂျင်နီယာ ခေါင်းဆောင် သေလုမြောပါးဖြစ်ခဲ့တယ်

Washington survived, but was left paralyzed and bedridden.

Washington ကအသက်တော့ရှင်ပေမဲ့ လေဖြတ်ပြီးအိပ်ရာထဲလဲသွားခဲ့တယ်

Yet once again, the Roeblings proved indomitable.

ဆိုတော့ နောက်ထပ် Roebling တစ်ယောက်လည်း ဆက်လက်မလုပ်ဆောင်နိုင်ခဲ့ပါဘူး။

Washington’s wife Emily not only carried communications

Washington ရဲ့ အမျိုးသမီးဟာ သူ့အမျိုးသားနဲ့ အင်ဂျင်နီယာတွေကြားမှာ

between her husband and the engineers,

အချိတ်အဆက် လုပ်ဆောင်ပေးရုံသာမက

but soon took over day-to-day project management.

နေ့စဉ်ပရောဂျက် စီမံခန့်ခွဲမှုကိုပါ လုပ်ဆောင်ပေးခဲ့တယ်။

Unfortunately, the bridge’s troubles were far from over.

ကံမကောင်းစွာနဲ့ တံတားရဲ့ပြဿနာတွေက ပြီးဆုံးရမဲ့အချိန် ကိုနှောင့်နှေးစေခဲ့တယ်

By 1877, construction was over budget and behind schedule.

၁၈၇၇ မှာ ဆောက်လုပ်ရေးလုပ်ငန်းဟာ ဘတ်ဂျက်ထက် ကုန်ကျငွေပိုများခဲ့ပါတယ်။

Worse still, it turned out the bridge’s cable contractor

ပိုဆိုးတာကတော့ တံတားရဲ့ကေဘယ်ကြိုး ကန်ထရိုက်တာက

had been selling them faulty wires.

သူတို့ကို မှားယွင်းတဲ့ဝိုင်ယာကြိုး ရောင်းပေးလိုက်တာပါပဲ။

This would have been a fatal flaw if not for the abundant failsafes

John Roebling ရဲ့ဒီဇိုင်းမှာသာ အမှားအတွက် ကြိုကာကွယ်ထားမှုများသာ မရှိခဲ့ရင်

in John Roebling’s design.

ဒါဟာ လူအများကြီးကို သေစေနိုင်လောက်တဲ့ဖြစ်စဉ်ပါ။

After reinforcing the cables with additional wires,

အပိုဆောင်းဝိုင်ယာကြိုးတွေ နဲ့ ကေဘယ်ကြိုးကို ခိုင်မာစေပြီးတော့

they suspended the deck piece by piece.

တံတားမျက်နှာပြင်နဲ့ တစ်ခုပြီးတစ်ခု ချိတ်ဆက်စေပါတယ်။

It took 14 years, the modern equivalent of over 400 million dollars,

ဒါဟာ ၁၄နှစ်ကြာခဲ့ပါတယ် ယနေ့ငွေကြေး ၄၀၀မီလီယံဒေါ်လာကျော်လောက်ကုန်ကျပြီး

and the life’s work of three different Roeblings,

Roebling ၃ယောက်ရဲ့ ဘဝအချိန်တွေ ရင်းနှီးထားခဲ့ရပါတယ်။

but when the Brooklyn Bridge finally opened on May 24, 1883,

နောက်ဆုံးတော့ Brooklyn တံတားဟာ ၁၈၈၃ မေ ၂၄ရက်မှာ ဖွင့်လှစ်ခဲ့ပြီး

its splendor was undeniable.

သူ့ရဲ့ခမ်းနားမှုကြီးကိုတော့ ငြင်းပယ်လို့မရခဲ့ပါဘူး။

Today, the Brooklyn Bridge still stands atop its antique caissons,

ယနေ့ခေတ်မှာတော့ Brooklyn တံတားဟာ ရှေးဥရောပဗိသုကာလက်ရာမျှော်စင်ကို

supporting the gothic towers and intersecting cables

ကေဘယ်ကြိုးတွေချိတ်ဆက်ထားတဲ့ သမိုင်းဝင်တံတားတစ်စင်းအဖြစ်

that frame a gateway to New York City.

နယူးယောက်မြို့မှာတည်ရှိနေပါတယ်။