How dangerous was it to be a jester? - Beatrice K. Otto

Translator: Sara Mohammadkhani Reviewer: Pedram Pourasgari

10th century jester Jing Xinmo

دلقک قرن ۱۰ دربار، جینگ شینمو،

may have overstepped when he got chased by a dog,

احتمالاً زمانی که سگی او را تعقیب می‌کرد، کمی زیاده‌روی کرده باشد

then teasingly told the Chinese emperor

که با تمسخر به امپراتور چین گفته است

that he shouldn’t let his kids go around biting people.

که او نباید به بچه‌هایش اجازه بدهد که مردم را گاز بگیرند.

The emperor took offense and trained an arrow on Jing.

امپراتور از این حرف آزرده شد و بر جین تیر کشید.

But instead of begging for his life, Jing cracked another joke.

اما جین در عوض آنکه برای زنده ماندنش التماس کند، شوخی دیگری کرد.

Luckily, this pun landed— so the emperor’s arrow did not.

خوشبختانه، این یکی جواب داد، و امپراتور از جان او گذشت.

Contrary to common belief,

بر خلاف باور عامه،

jesters weren't just a medieval European phenomenon,

دلقک‌های دربار فقط پدیده اروپایی قرون وسطی نبودند،

but flourished in other times and cultures.

بلکه در ادوار و فرهنگ‌های دیگر نیز شکوفا شدند.

The first reliably recorded jester is thought to be You Shi,

به نظر می‌رسد که اولین دلقک دربار ثبت‌شده یو شی باشد،

of 7th century BCE China.

در قرن هفتم پس از میلاد در چین.

He declared that, as a jester, his words could not give offense.

وی ادعا می‌کرد که در مقام دلقک دربار، کلماتش توهین‌آمیز نبودند.

This privilege was important to the jester’s position—

این امتیاز برای جایگاه دلقک دربار حائز اهمیت بود،

but was sometimes violated.

اما گاهی به آن بی‌توجهی می‌شد.

Jesters had unique relationships to power:

دلقک‌های دربار ارتباط مستقیمی با قدرت داشتند:

they could be viewed as objects of mockery

هم می‌توانستند به چشم ابزار تمسخر دیده شوند

and also as entertainers and trusted companions.

و هم به چشم سرگرمی و همراهانی قابل‌اعتماد.

People became jesters by various routes.

مردم از راه‌های متفاوتی دلقک دربار می‌شدند.

They could be appointed due to physical or neurological differences,

ممکن بود به دلیل تفاوت‌های فیزیکی یا عصبی‌شان از دریایی از دلقک‌ها متمایز شوند،

plucked from a pool of entertainers, or recruited by a traveling courtier.

از میان گروهی از سرگرم‌کننده‌ها انتخاب شده یا توسط ملازم پادشاه استخدام شده باشند.

Such was the case when a royal servant

زمانی که یک خدمتکار سلطنتی

wrote King Henry VIII’s chief minister in the 1530s.

به وزیر ارشد هنری هشتم در سال ۱۵۳۰ نامه نوشت، شرایط همین‌گونه بود.

He recommended a young boy to replace the king’s aging jester, Sexten,

او پیشنهاد کرد که پسری جوان جایگزین دلقک مسن دربار، سکستن، شود،

with the assurance that he’d be much more pleasant than Sexten ever was.

با این ضمانت که مسلماً از سکستن مقبول‌تر خواهد بود.

Some jesters boasted unique talents, like Roland the Farter,

برخی دلقک‌ها استعدادهای خاصی داشتند، همچون رولند فرتر

of Henry II’s 12th Century court.

از دربار هنری دوم در قرن دوازدهم.

Every Christmas, he performed a special routine,

هر کریسمس، کار یکسانی را انجام می‌داد،

the finale of which was a simultaneous jump, whistle, and fart.

که پریدن، سوت زدن و خالی کردن باد معده به طور همزمان آخرین مرحله آن بود.

Additionally, jesters could influence important decisions.

همچنین، دلقک‌ها در گرفتن تصمیمات مهم موثر بودند.

For example, if the clowns of the Tübatulabal nation

مثلاً، اگر دلقک ملت توباتولابال

of the Sierra Nevada mountains

از کوه‌های سیرا نوادا

thought a chief was leading poorly,

فکر می‌کرد که رئیسی ضعیف رهبری می‌کند،

they could apparently get the elders to appoint a new one.

احتمال داشت که بتوانند بزرگان را به انتخاب شخص دیگری وادار کنند.

And, of course, Jing Xinmo knew how to sway the Chinese emperor.

و البته، جینگ شیمنو می‌دانست چطور امپراتور چین را تحت تاثیر قرار دهد.

A local magistrate once requested that the emperor stop trampling farmland

یک بار یک قاضی محلی از امپراتور درخواست کرد که به زیر پا گذاشتن زمین‌های کشاورزی

during his hunting sprees.

حین شکارش پایان دهد.

Infuriated, the emperor had the magistrate hauled before him.

امپراطور که خشمگین شده بود، قاضی را فراخواند.

Jing facetiously suggested that the magistrate be put to death immediately

جینگ به شوخی پیشنهاد کرد که قاضی بی‌معطلی کشته شود

and that the emperor let the peasants starve

و اینکه امپراتور اجازه دهد تا رعیت به جای برداشت محصول

instead of harvesting the land and paying taxes,

و پرداخت مالیات، از گرسنگی بمیرد،

all so he could gallop about freely.

تا امپراتور بتواند چهار نعل بتازد.

Presumably seeing the absurdity of his own behavior,

امپراتور با پی بردن به رفتار پوچش

the emperor laughed and pardoned the magistrate.

خندید و قاضی را عفو کرد.

In 1596, a French man was condemned to death.

در سال ۱۵۹۶، مردی فرانسوی محکوم به مرگ شده بود.

But Mathurine, one of the relatively few female jesters on record,

اما ماتورین، یکی از معدود دلقک‌های زن در تاریخ،

intervened in return for payment.

در ازای دریافت هزینه‌ای، به او یاری رساند.

With her help, the man’s wife successfully pleaded with King Henry IV

با کمک او، همسر مرد با موفقیت از هنری چهارم برای زندگی شوهرش

for her husband’s life.

التماس کرد.

Although rare, jesters were sometimes fired or even killed

هرچند انگشت‌شمار، دلقک‌های دربار به سبب شوخی یا انتقادهای افراطی‌شان،

for taking their mockery or criticism too far.

گاهی اخراج یا کشته می‌شدند.

In 1638, Scottish jester Archy Armstrong

در سال ۱۶۳۸، دلقک اسکاتلندی، آرچی آرمسترانگ،

worsened his already contentious relationship

رابطه به خودی خود جنجالی‌اش با

with the Archbishop of Canterbury.

اسقف اعظم کانتربری را بدتر کرد.

The Archbishop had recently revised the Scottish Book of Common Prayer—

اسقف اعظم اخیراً کتاب دعای مشترک اسکاتلند را اصلاح کرده بود،

an act that garnered strong opposition and incited riots.

اقدامی که مخالفت‌ها و شورش‌های بسیاری را برانگیخت.

Taking the opportunity to further humiliate him,

آرچی به منظور استفاده از فرصت برای تحقیر هرچه بیشتر او،

Archy asked the Archbishop, “Who’s the fool now?”

از اسقف اعظم پرسید: «اکنون چه کسی احمق است؟»

For which he was banished from the court.

که این کار موجب اخراج او از دادگاه شد.

Three years later, after the Archbishop’s arrest,

سه سال بعد، پس از دستگیری اسقف اعظم،

a pamphlet began circulating that ridiculed him,

مطلبی دست به دست شد که او را مورد تمسخر قرار می‌داد،

which was said to be the work of none other than Archy.

که می‌گفتند تنها از دست آرچی ساخته است.

Meanwhile, some jesters openly mocked their royal bosses without consequence.

در همین حین، برخی دلقک‌های دربار روسای سلطنتی خود را بدون عواقبی مسخره می‌کردند.

11th century Persian jester Talhak suggested the sultan was a cuckold,

طلخک، دلقک ایرانی قرن یازدهم، سلطان را بی‌غیرت می‌خواند،

implying his wife was unfaithful to him.

یعنی این که همسرش به او خیانت می‌کرد.

One day, as the sultan rested his head on Talhak’s knee,

روزی، همچنانکه سلطان سرش را بر روی زانوی طلخک گذاشته بود،

he is said to have inquired, “What is your relation to cuckolds?”

می‌گویند که از او پرسیده است: «ارتباط تو با بی‌غیرتان چیست؟»

To which Talhak replied, “I am their pillow.”

و طلخک جواب داده است: «بالش آنان هستم.»

And when 19th century Persian shah asked whether there was a food shortage,

و هنگامی که شاه قرن ۱۹ ایران درباره کمبود غذا سوال کرد،

jester Karim Shir’ei joked,

کریم شیره‌ایِ دلقک به شوخی گفت:

“Yes, I see Your Majesty is eating only five times a day.”

«بله، می‌بینم که اعلی‌حضرت در روز فقط پنج وعده غذا می‌خورند.»

Even when rulers were considered divinely appointed,

حتی هنگامی که حاکمان حکومت آسمانی داشتند،

some jesters managed to speak truth directly to power,

برخی دلقک‌ها حقیقت را مستقیماً بیان می‌کردند،

and reveal— in so many riddles, jokes, or skits—

و به وسیله بسیاری از معماها، شوخی‌ها و نمایش‌ها نشان می‌دادند

who the real fools were.

که احمق‌های واقعی چه کسانی هستند.