How to master your sense of smell - Alexandra Horowitz

Translator: Ali Haghani Reviewer: soheila Jafari

Perfumers can learn to distinguish individual odors

عطرشناس‌ها می‌توانند بوهای مختلف را از هم تشخیص دهند

in a fragrance made of hundreds of scents.

آن هم از میان بوهایی که از صدها رایحه تشکیل شده اند.

Tea experts have been known to sniff out

متخصصان چای با بوییدن چای نه تنها می‌توانند

not just the location where a tea was from,

مکانِ پرورش چای را بگویند، بلکه

but the season of harvest and whether it was planted by a plum tree.

فصل برداشت و اینکه آیا کنار یک درخت آلو بوده با نه را هم می‌گویند.

And the New York City Transit Authority

و شرکت حمل و نقلِ نیویورک هم

once had an employee responsible only for sniffing out gas leaks

زمانی کارمندی داشت که فقط مسئولِ بو کشیدن نشتی‌های گاز

in the subway system.

در سیستم مترو بود.

Can just anyone learn to smell with the sensitivity of those experts?

آیا همه می توانند یاد بگیرند با دقتِ این متخصصان بو بکشند؟

For most of us, what we smell is largely involuntary,

برای بیشترِ ما، چیزهایی که استشمام می کنیم غیرداوطلبانه است.

whether it's garbage behind a restaurant,

چه زباله های پشت رستوران باشد،

the shampoo of the woman leaving an elevator as you enter,

چه شامپوی خانمی که آسانسور را ترک می کند،

or a bakery's fresh-made bread.

چه نان های تازه در یک نانوایی.

With a few million olfactory receptors in our noses,

ما با چند میلیون دریافت کننده بویایی در بینی مان،

we clearly don't lack the ability to smell well.

مشخصن توانایی خوب بوکشیدن را در خودمان داریم.

We just might not always pay close enough attention.

شاید فقط همیشه به اندازه ی کافی به آنها توجه نمی کنیم.

That's a shame because we may be missing opportunities

ضرر بزرگی می کنیم، چون ممکن است فرصتِ برقراری

to make strong emotional connections.

روابط عاطفی قوی را از دست بدهیم.

Smells are powerfully linked to emotions

بوها پیوند قدرتمندی با عواطف دارند و می توانند

and can awaken memories of places we've long ago left

خاطرات مکان هایی که مدت ها پیش به آنجا رفته ایم

and people we've loved.

و عزیزانمان را بیدار کنند.

But fortunately, it is possible to train our brains to smell better.

اما خوشبختانه می توان مغز را تمرین داد تا بهتر بو بشنود.

For example, Helen Keller was able to recognize a person's work,

مثلا، هلن کلر می توانست شغل افراد را تشخیص بدهد.

and in her words,

یا به زبان خودش،

distinguish the carpenter from the iron worker,

می توانست نجار را از آهنگر،

the artist from the mason or the chemist,

و هنرمند را از معمار یا داروساز،

by a simple inhale.

با یک بو کشیدنِ ساده تشخیص دهد.

Follow these steps and you too can change the way the world smells to you.

این گامها را دنبال کنید تا شما هم بتوانید دنیا را به شکل جدید استشمام کنید.

First, stick your nose in it.

اولا، بینیتان را به آن بچسبانید.

Some animals that are known to be great smellers,

بعضی حیوانات که به حس بویایی خوبشان مشهورند،

like dogs who can sniff out explosives

مثل سگ هایی که می توانند بوی مواد منفجره را بشنوند

and pigs who can find truffles underground,

و خوک‌هایی که میتوانند قارچ‌های زیر زمین را بو بکشند

put their noses right at the place they want to smell.

بینی خود را نزدیک به مکانی که می خواهند بو بکشند می گذارند.

Human noses, meanwhile, are casting around in the middle of the air,

اما بینی انسان ها از نظر آناتومی یک ضعف دارد،

giving us an anatomical disadvantage.

چون در جای مناسبی قرار نگرفته است.

So bring your nose close to the world around you.

پس باید بینیتان را به دنیای اطرافتان نزدیک کنید.

The ground,

زمین،

surfaces,

سطوح،

objects,

اشیا،

the food in your hand.

غذایی که در دستتان است.

Get close to your dog,

به سگتان نزدیک شوید،

your partner,

همسرتان،

the book you're reading.

کتابی که می خوانید،

Not only will your nose be closer to the odor source,

نه تنها بینی شما به منبع بو نزدیکتر می شود،

but the warmth of your breath will make odors easier to smell.

بلکه گرمای نفستان باعث می شود بوها راحت تر شنیده شوند.

Second, sniff like you mean it.

دوما، از ته دل بو بکشید.

Smelling actually happens way up near the bridge of our noses

استشمام در واقع بالاتر از پلِ بینی های ما رخ می دهد،

in a postage stamp-sized square of tissue called the olfactory epithelium.

در مربعی به ابعاد یک تمبر که نامش روپوشه بویایی است.

When we sniff, odor molecules are sucked up into our nostrils

وقتی بو می کشیم، مولکول های بو از مجاری بینی ما بالا کشیده میشوند

until they hit this tissue

تا زماتی که به این بافت برسند،

where they combine to our olfactory, or scent, receptors.

و در انجا با دریافت کننده های بویایی ما ترکیب میشوند.

When we inhale normally, only a little air makes it there.

وقتی معمولی نفس می کشیم، هوای کمی به آنجا می رسد.

But one or two solid sharp sniffs

اما یک یا دو نفس قوی از بینی

will ensure that more air gets to your smell receptors.

تضمین خواهد کرد که هوای بیشتری به دریافت کننده های بویایی شما می رسد.

After just a few more sniffs,

بعد از چند تنفس دیگر از بینی،

the receptors, which are best at noticing new smells,

دریافت کننده ها، که کارشان در تشخیص بوهای جدید عالی است،

turn off temporarily.

به صورت موقتی غیرفعال می شوند.

So you can give your nose a rest and sniff again later.

به این صورت بینی شما می تواند استراحت کند و بعدا بتوانید بو بکشید.

Finally, dwell on the smell.

نهایتا، برای بو کردن وقت بگذارید.

Most smells pass by us with little attention,

ما از بیشتر عناصر میگذریم و توجه کمی به آنها می کنیم.

but simply noticing what you're smelling

اما همین که بدانیم چه بویی را میشنویم،

and by trying to describe it, name it, and locate its source,

و تلاش کنیم آن را تشریح کنیم، برایش نام بگذاریم و منبعش را بیابیم،

you can expand your vocabulary of smells.

می توانیم دامنه لغاتِ بویایی خود را گسترش دهیم.

When an odor molecule binds to a scent receptor,

وقتی یک مولکول رایحه با دریافت کننده ها بویایی پیوند می خورد،

it sends an electrical signal from the sensory neurons

یک سیگنال الکتریکی از عصب های حسی به پیازچه های بویایی

to our brain's olfactory bulbs.

در مغز ما می فرستد.

The signal then continues to other areas of the brain,

سپس این سیگنال به سایر نقاط مغز می رود.

where it's integrated with taste,

و انجا با مزه،

memory,

خاطره، یا

or emotional information

اطلاعات عاطفی ترکیب میشود،

before registering to us as a smell.

و در نهایت به عنوان بو ثبت می شود.

FMRI research shows that the extra time spent focusing on scent

تحقیقات FMRI نشان می دهند که با صرف زمانِ بیشتر به تمرکز روی بو

changes the brain of experienced smellers.

مغزِ بوکننده های باتجربه را تغییر می دهد.

For them, perceiving and imagining odors becomes more automatic

برای آنها دریافت و تصورِ بوها، نسبت به افراد غیرمتخصص

than for non-experts.

راحت تر می شود.

To get started yourself, take ingredients from your kitchen:

برای شروع بهتر است موادی را از آشپزخانه بردارید:

spices,

ادویه ها،

vanilla,

or fruit,

وانیل

یا میوه،

but never anything toxic.

اما نه مواد سمی.

Close your eyes and have someone bring them under your nose.

چشمهایتان را ببندید و از کسی بخواهید انها را زیر بینیتان بیاورد.

Sniff and try to name the source.

بو بکشید و سعی کنید نام منبعش را بگویید.

Over time, you'll begin to appreciate nuances in familiar odors

در طول زمان قادر خواهید بود اختلافات جزئی در بوهای آشنا را بگویید

and recognize characteristics of new and unusual smells.

و ویژگی های بوهای جدید و غیرعادی را تشخیص دهید.

The perfumer has practiced these steps enough to become an artist of odor,

عطرشناس این مراحل را تمرین کرده است تا به هنرمندِ عطرها تبدیل شود،

but even if you never pursue smelling to that degree,

اما اگر حی بوایی را تا آن مرحله پیگیری نکنید،

the spectacular result of an unspectacular action

نتیجه تماشایی یک عملِ غیرتماشایی

will change how you sense and experience your days.

احساس و تجربه روزانه شما را تغییر خواهد داد.