How humanity got hooked on coffee - Jonathan Morris

Translator: Kourosh Ghaniyoun Reviewer: shirin etebar

One day around 850 CE, a goatherd named Kaldi observed that,

یک روز در حوالیِ سال ۸۵۰ پس از میلاد، یک بزچران به اسم کالدی مشاهده کرد که

after nibbling on some berries, his goats started acting abnormally.

بزهایش پس از جویدن نوعی توت رفتاری غیرطبیعی از خود بروز می‌دهند.

Kaldi tried them himself, and soon enough he was just as hyper.

خود کالدی نیز آن توت‌ها را امتحان کرد، و اندکی بعد مانند بزها پرتکاپو شد.

This was humanity’s first run-in with coffee—

این اولین برخورد بشر با قهوه بود -

or so the story goes.

یا حداقل شنیده‌ها اینطور است.

When exactly people began consuming coffee is unclear—

مشخص نیست که مردم دقیقاً از چه زمانی شروع به مصرف قهوه کردند-

but at some point before the 1400s, in what’s now Ethiopia,

اما در برهه‌ای پیش از ۱۴۰۰ میلادی، در اتیوپیِ امروزی،

people began foraging for wild coffee in the forest undergrowth.

مردم شروع به جستجوی قهوه‌ی وحشی در بوته‌های پادرختیِ جنگلی کردند.

The reason coffee plants are equipped with lots of caffeine

ممکن است دلیل اینکه گیاه قهوه کافئینِ زیادی دارد

might be because it makes them unattractive to herbivores

این باشد که آن را برای گیاهخواران ناخوشایند

or more attractive to pollinators.

یا برای گرده‌افشان‌ها جذاب‌تر کند.

But either way, people caught on to coffee’s advantages

اما در هر صورت، مردم به مزایای قهوه پی بردند

and began making tea from its leaves;

و از برگ آن چای درست کردند؛

combining its berries with butter and salt for a sustaining snack;

توت‌های آن را با کره و نمک ترکیب کردند تا میان‌وعده ماندگار درست کنند؛

and drying, roasting, and simmering its cherries into an energizing elixir.

و با خشک‌کردن، برشته‌کردن و جوشاندنِ گیلاسِ قهوه اکسیری انرژی‌زا درست کردند.

Coffee rode trade routes into the Middle East,

قهوه از طریق راه‌های بازرگانی به خاورمیانه رسید،

and its widespread popularity began brewing in earnest in the 1450s.

و محبوبیت فراگیرش به طور جدی از دهه‌ی ۱۴۵۰ شروع به شکل‌گیری کرد.

Upon returning from a visit to Ethiopia,

یک رهبر صوفی، پس از بازگشتش از اتیوپی،

a Sufi leader recommended that worshippers in Yemen

به نیایشگران یمنی توصیه کرد که

use coffee during ritual chants and dances.

هنگام رقص و مناجات آیینی قهوه بخورند.

Soon enough, people within the Ottoman Empire

دیری نگذشت که مردمِ امپراطوری عثمانی

began roasting and grinding the beans to yield a darker, bolder beverage.

دانه‌های قهوه را برای بارآوردن یک نوشیدنیِ تیره‌تر و غلیظ‌تر برشته و آسیا‌ب کردند.

Many gathered in guesthouses and outside mosques

افراد بسیاری در مهمانسراها و بیرونِ مساجد جمع می‌شدند

to partake in coffee’s comforts.

تا در آسایشِ ناشی از مصرف قهوه سهیم شوند.

But authorities grew concerned about whether coffee’s influence

اما صاحب‌منصبان به صرافت افتادند که بفهمند قهوه

was innocent or intoxicating,

بی‌ضرر است یا سرمست‌کننده،

and if Muslims should be allowed to drink it.

و مسلمین باید اجازه‌ی نوشیدنش را داشته باشند یا خیر.

Indeed, in 1511, a religious court in Mecca put coffee on trial.

در واقع، در سال ۱۵۱۱، یک دادگاه مذهبی در مکه قهوه را به دادگاه کشید.

Scholars finally deemed it permissible,

سرآخر، علما قهوه را مجاز دانستند،

so coffeehouses sprang up in Damascus, Istanbul, and beyond,

و به‌تبعِ آن قهوه‌خانه‌ها در دمشق، استانبول و سایر شهرها پدیدار شدند،

where clientele could sip coffee, smoke, and enjoy a variety of entertainment.

جایی که مشتریان قهوه می‌نوشیدند، سیگار می‌کشیدند و از تفریحات مختلف لذت می‌بردند.

By the late 1500s, people in Yemen were farming coffee

در اواخر قرن ۱۶م، مردمِ یمن قهوه می‌کاشتند

and exporting it from the port of Al-Makha,

و آن را از بندر المخا صادر می‌کردند،

which became known in other parts of the world as Mocha.

که در سایر بخش‌های جهان به «موکا» مشهور شد.

But coffee was eventually transported— or smuggled— into India,

اما قهوه سرانجام به هند حمل‌ونقل - یا قاچاق - شد،

and soon took root in Java and beyond.

و به‌سرعت در جاوا و سایر شهرها ریشه دواند.

Meanwhile, the Ottoman Empire introduced the stimulating substance to Europe.

در همین زمان، امپراطوری عثمانی این ماده‌ی محرک را به اروپا معرفی کرد.

Central London’s first coffeehouses opened in the 1650s.

اولین قهوه‌خانه‌های مرکز لندن در دهه‌ی ۱۶۵۰ افتتاح شدند.

By 1663 there were more than 80.

تا سال ۱۶۶۳ تعدادشان از ۸۰ گذشت.

And despite King Charles II’s attempt to ban them in 1675,

و علی‌رغم تلاش شاه چارلز دوم برای منع آن‌ها در سال ۱۶۷۵،

coffeehouses kept simmering as social and intellectual hotbeds.

قهوه‌خانه‌ها آرام‌آرام به‌عنوان کانون‌های اجتماعی و روشنفکری جا افتادند.

In 1679, for instance, patrons of Garraway’s coffeehouse

مثلاً در سال ۱۶۷۹، مشتریان پروپاقرصِ قهوه‌خانه‌ی گروی

had the pleasure of watching Robert Hooke, the scientist who coined the term “cell,”

شانس این را داشتند که ببینند رابرت هوک، دانشمندی که اصطلاح «سلول» را ابداع کرد،

publicly dissect a porpoise.

یک گرازماهی را در ملأ عام کالبدشکافی کند.

In France, people began mixing coffee with milk and sugar.

در فرانسه، مردم شروع به ترکیبِ قهوه با شیر و شکر کردند.

And throughout the 1700s,

و در طول قرن ۱۸م،

Paris’ coffeehouses hosted Enlightenment figures like Diderot and Voltaire,

قهوه‌خانه‌های پاریس میزبان شخصیت‌های مهم عصر روشنگری مانند دیدرو و ولتر بودند،

who allegedly drank 50 cups of coffee a day.

که گفته می‌شود روزانه ۵۰ فنجان قهوه می‌نوشیدند.

Granted, these were likely small servings of comparatively weak coffee—

بدیهی است که این فنجان‌ها کوچک و قهوه‌شان نسبتاً سبک بوده،

but still, impressive.

اما باز هم، شگفت‌انگیز است.

Meanwhile, European empires began profiting off coffee-growing,

در همین حین، امپراطوری‌های اروپا شروع به درآمدزایی از کاشت قهوه کردند،

establishing enslaved or exploited workforces

و نیروهای کارِ به‌بردگی‌گرفته‌شده یا استثمارشده را

in Asia, Latin America, and the Caribbean.

در آسیا، آمریکای لاتین و دریای کارائیب سازماندهی کردند.

As cultivation boomed in Latin America, fueled by slavery,

با توسعه‌ی عظیم زراعت در آمریکای لاتین، که برده‌داری به آن دامن زده بود،

growers displaced Indigenous populations

کشت‌کنندگان جمعیت‌های بومی را جابجا کردند

and burned forests to establish ever-expanding plantations.

و جنگل‌ها را سوزاندند تا مزارعِ دائم‌التوسعه را تأسیس کنند.

By 1906, Brazil was exporting over 80% of the world’s coffee.

تا سال ۱۹۰۶، برزیل صادرکننده‌ی ۸۰ درصد قهوه‌ی جهان بود.

That same year, the Milan World’s Fair showcased

در همان سال، اولین دستگاه صنعتی اسپرسو

the first commercial espresso machine.

در نمایشگاه جهانی میلان به نمایش درآمد.

And alongside the development of industrial roasting equipment

و همگام با توسعه‌ی تجهیزات برشته‌سازی صنعتی

came various coffee brands.

برندهای مختلف قهوه پدید آمدند.

By the mid-1950s, about 60% of US factories incorporated coffee breaks.

در اواسط دهه‌ی ۱۹۵۰، حدود ۶۰% کارخانه‌های آمریکا «استراحت قهوه» را لحاظ کردند.

As African countries cut colonial ties, many ramped up coffee production.

با گسست پیوندهای استعماری کشورهای آفریقایی خیلی‌ها تولید قهوه را سرعت بخشیدند.

And coffee drinking also later made inroads in East Asia,

ضمناً، نوشیدن قهوه بعدها به آسیای شرقی نیز تسری یافت،

especially as canned, pre-prepared beverages.

مخصوصاً در قالب نوشیدنی‌های کنسروی و ازپیش‌آماده.

In more recent decades,

در دهه‌های اخیر،

specialty coffees with an emphasis on quality beans and brewing methods

قهوه‌های فرآوریِ ویژه، با تأکید بر دانه‌های باکیفیت و شیوه‌های دم‌آوری،

grew popular and propelled farms in Central America and East Africa.

محبوبیت یافتند و موجب راه‌اندازیِ مزارعی در آمریکای مرکزی و شرق آفریقا شدند.

Yet coffee workers worldwide continued to endure inhumane conditions

با وجود این، قهوه‌کاران در سراسر جهان همچنان متحمل شرایط غیرانسانی

and insufficient compensation.

و اجرت‌های ناکافی بودند.

This motivated certification efforts

همین امر به تلاش برای صدور گواهی

for coffee production that met ethical standards,

برای تولید قهوه منجر شد، تا استانداردهای اخلاقی رعایت شوند،

including minimum wage and sustainable farming.

از جمله رعایت حداقل دستمزد و کشاورزی پایدار.

But issues still loom over the industry.

اما این دغدغه‌ها هنوز هم بر صنعت قهوه سایه افکنده‌اند.

And because of climate change,

و به‌دلیل تغییرات اقلیمی،

the equatorial “Bean Belt” where coffee thrives

بناست «نوار قهوه‌ی» استوایی که قهوه در آن می‌رویَد

is projected to shrink in upcoming decades.

در دهه‌های آتی کوچک شود.

It’s unclear exactly what this might look like.

مشخص نیست که نتیجه‌ی نهایی چه خواهد بود،

But scientists are investigating possibilities

اما دانشمندان در حال بررسی احتمالات مختلفی مانند گیاه ترکیبی و

like resilient coffee hybrids that might help weather the unpredictable future—

تاب‌آور قهوه هستند تا شاید به پشت‌سرگذاشتن آینده‌ی پیش‌بینی‌ناپذیر کمک کنند -

all to protect the beverage that’s become a cherished part

همه‌ی این‌ها برای محافظت از نوشیدنی‌ای است که به بخشی محبوب

of daily rituals worldwide.

از مناسک روزانه‌ی جهانیان تبدیل شده است.