4 epidemics that almost happened (but didn't) - George Zaidan

Translator: Mohammad Suhail Yadgari Reviewer: sadegh vn

Ebola is one of the deadliest viruses we know of.

ابولا یکی از کشنده‌ترین

ویروس‌هایی است که می‌شناسیم.

If left untreated, it kills about half of those it infects.

و اگر درمان نشود، حدود نیمی از

کسانی را که مبتلا می‌کند می‌کشد.

It can spread through pretty much every fluid your body makes,

این می‌تواند تقریباً از طریق هر

مایعی که بدن شما تولید می‌کند،

including blood and sweat.

از جمله خون و عرق پخش شود.

Even the dead can transmit the disease, often doing so at their own funerals.

حتی مردگان هم می‌توانند این بیماری را

منتقل کنند، اکثراً در مراسم خاکسپاری‌شان

On December 26th, 2013, a two-year-old boy in southern Guinea got sick.

در ۲۶ دسامبر ۲۰۱۳،

یک پسر دو ساله در جنوب گینه بیمار شد.

Just two days later, he died.

و دو روز بعد درگذشت.

It took local doctors working with the international community

پزشکان محلی که با

جامعه بین‌المللی کار می‌کردند

four months to discover that Ebola was to blame,

چهار ماه بعد متوجه شدند که ابولا مقصر است،

largely because it had never before been detected outside of Central Africa.

عمدتاً به این دلیل که قبلاً هرگز در خارج

از آفریقای مرکزی شناسایی نشده بود.

In those four months, Ebola gained a head start that would prove devastating.

در آن چهار ماه، ابولا چنان

پیشرفت کرد که ویرانگر بود.

The outbreak lasted two years

شیوع این بیماری دو سال به طول انجامید

and mushroomed into the largest Ebola epidemic in recorded history.

و به بزرگترین اپیدمی

ابولا در تاریخ تبدیل شد.

More than 28,000 people contracted the disease and over 11,000 died.

بیش از ۲۸,۰۰۰ نفر به این بیماری مبتلا شدند

و بیش از ۱۱۰۰۰ نفر جان باختند.

In 2013, Guinea had no formal emergency response system,

در سال ۲۰۱۳، گینه

هیچ سیستم رسمی واکنش اضطراری،

few trained contact tracers, and no rapid tests,

تعداد کمی ردیاب تماسی آموزش دیده،

و هیچ آزمایش سریع،

border screenings, or licensed vaccine for Ebola.

غربالگری مرزی،

یا واکسن مجاز برای ابولا نداشت.

After that epidemic, Guinea,

پس از آن اپیدمی، گینه

with the support of the US and other international partners,

با حمایت ایالات متحده

و سایر شرکای بین‌المللی،

completely overhauled their epidemic response system.

سیستم واکنش به همه‌گیری خود را

به طور کامل بازنگری کرد.

And in January 2021, that system faced its first real test.

و در ژانویه ۲۰۲۱، آن سیستم با اولین

آزمایش واقعی خود روبرو شد.

It started when a nurse in southern Guinea developed a headache, vomiting, and fever.

همه چیز با یک پرستار که در جنوب گینه

سردرد، استفراغ و تب داشت، آغاز شد

A few days later, she died.

چند روز بعد او درگذشت.

As dictated by traditional burial practices,

طبق دستورات سنتی تدفین،

her family prepared her body for the funeral.

خانواده او جسد او را برای

تشییع جنازه آماده کردند.

Within a week, the nurse’s husband and other family members

در عرض یک هفته، شوهر پرستار

و سایر اعضای خانواده

started experiencing symptoms.

شروع به نشان دادن علائم کردند.

Health officials suspected Ebola much quicker than in 2013 and ordered tests.

مقامات بهداشتی بسیار سریعتر از سال ۲۰۱۳

به ابولا مشکوک شدند و دستور آزمایش دادند.

They came back positive,

نتایج آنها مثبت بودند

and Guinea activated its epidemic alert system the next day.

و گینه روز بعد سیستم هشدار

اپیدمی خود را فعال کرد.

Then, lots of things happened very quickly.

سپس، خیلی چیزها خیلی سریع اتفاق افتاد.

Guinea’s National Agency for Health Security

آژانس ملی امنیت بهداشت گینه

activated 38 district-level emergency operations centers,

۳۸ مرکز عملیات اضطراری در سطح منطقه

as well as a national one.

و همچنین یک مرکز ملی را فعال کرد.

Teams of epidemiologists and contact tracers began the painstaking job

تیم‌هایی از اپیدمیولوژیست‌ها

و ردیاب‌های تماس کار پرزحمت

of figuring out exactly who was exposed and when,

کشف دقیق اینکه چه کسی در چه زمانی

در معرض تماس قرار گرفته را آغاز کردند

generating a list of 23 initial contacts that quickly grew to over 1,100.

و فهرستی از ۲۳ تماس اولیه را تهیه کردند

که به سرعت به بیش از ۱۱۰۰ نفر رسید.

Advanced rapid testing capacity spun up in the city where the outbreak started.

ظرفیت آزمایش سریع پیشرفته در شهری که

شیوع این بیماری آغاز شد، ایجاد شد.

At Guinea’s borders with Liberia and Cote d’Ivoire,

در مرزهای گینه با لیبریا و ساحل عاج،

public health workers screened more than 2 million travelers.

کارکنان بهداشت عمومی بیش از

۲ میلیون مسافر را غربالگری کردند.

A large-scale vaccination campaign was started.

یک کمپین گسترده واکسیناسیون آغاز شد.

And, finally, more than 900 community mobilizers

و در نهایت، بیش از ۹۰۰ بسیج جامعه

alerted people of the outbreak

به مردم از شیوع این بیماری هشدار دادند

and suggested alternative burial practices that were acceptable to the community

و روش‌های دفن جایگزین را پیشنهاد کردند

که برای جامعه قابل قبول بود

and reduced the risk of spreading Ebola.

و خطر شیوع ابولا را کاهش داد.

Thanks to all these measures,

به لطف این اقدامات،

the 2021 outbreak ended just four months after it began.

شیوع سال ۲۰۲۱ تنها چهار ماه

پس از شروع به پایان رسید.

Only 23 people contracted Ebola; only 12 died.

تنها ۲۳ نفر به ابولا مبتلا شدند

و ۱۲ نفر فوت کردند

That's less than 1% of the deaths in the prior outbreak.

این کمتر از ۱ درصد از مرگ و میرها

در شیوع قبلی است.

The 2021 outbreak cost $100 million to control—

کنترل شیوع ۲۰۲۱،

۱۰۰ میلیون دلار هزینه داشت -

which sounds like a lot but pales in comparison

که در مقایسه با هزینه

اقتصادی جهانی شیوع قبلی

to the global economic cost of the previous outbreak:

بسیار کم به نظر می‌رسد:

$53 billion.

۵۳ میلیارد دلار.

So should every country just copy Guinea’s approach?

بنابراین آیا هر کشوری

باید رویکرد گینه را تقلید کند؟

Not exactly.

نه دقیقا.

It is always important to respond to an outbreak quickly,

همیشه مهم است که به یک شیوع

سریع واکنش نشان دهیم،

so an early warning system is essential.

بنابراین یک سیستم هشدار اولیه ضروری است.

اما فراتر از آن، یک پاسخ موفقیت‌آمیز

But beyond that, a successful response can look very different

می‌تواند برای بیماریهای

for different diseases in different countries.

مختلف در کشورهای مختلف

بسیار متفاوت به نظر برسد.

For example, Brazil quenched an outbreak of yellow fever,

برای مثال، برزیل شیوع تب زرد را

which is spread by mosquitoes,

که توسط پشه‌ها منتشر می‌شود،

primarily by mounting a massive vaccination campaign.

عمدتاً با راه‌اندازی یک کمپین

گسترده واکسیناسیون، فرو نشاند.

That strategy worked well for Brazil

این استراتژی برای برزیل خوب عمل کرد،

because it’s one of the major global producers of the yellow fever vaccine,

زیرا این کشور یکی از تولیدکنندگان

بزرگ جهانی واکسن تب زرد است

and its population was accustomed to regular, routine vaccinations.

و جمعیت آن به واکسیناسیون‌های

منظم و معمول عادت داشتند.

But for many diseases, you don't even need a mass vaccination program.

اما برای بسیاری از بیماریها، شما حتی

نیازی به برنامه واکسیناسیون جمعی ندارید.

In August of 2021, a truck driver tested positive for cholera in Burkina Faso.

در آگوست ۲۰۲۱، آزمایش کلرا (وبا)

یک راننده کامیون در بورکینافاسو مثبت ثبت شد.

Health care workers alerted the government that same day

کارکنان مراقبت‌های بهداشتی

در همان روز به دولت هشدار دادند

and contact tracing began immediately.

و ردیابی تماس بلافاصله آغاز شد.

Cholera is caused by a bacterium,

وبا توسط یک باکتری ایجاد می‌شود،

so Burkina Faso gave antibiotics to those exposed or potentially exposed.

بنابراین بورکینافاسو آنتی بیوتیک را

به افرادی که در معرض یا

بالقوه در معرض قرار گرفتند، داد.

This extremely fast response stopped the outbreak

این واکنش بسیار سریع شیوع بیماری را

just a few weeks after it started.

تنها چند هفته پس از شروع آن متوقف کرد.

Cholera often rears its head in West Africa—

وبا اغلب در غرب آفریقا نمایان می‌شود -

in 2021, there were over 100,000 cases and more than 3,700 deaths.

در سال ۲۰۲۱، بیش از ۱۰۰,۰۰۰ مورد

و بیش از ۳۷۰۰ مرگ و میر ثبت شد.

Because Burkina Faso was so well prepared, they had zero deaths that year.

از آنجایی که بورکینافاسو بسیار آماده بود،

در آن سال مرگ و میر آنها صفر بود.

Zero.

صفر.

In Chiang Mai, Thailand, health officials piloted

در چیانگ مای، تایلند، مقامات بهداشتی

یک سیستم هشدار شیوع بیماری را

a community-owned, community-driven outbreak alert system

تحت مالکیت مردم و جامعه محور

to monitor animal health—

برای نظارت بر سلامت حیوانات

راه‌اندازی کردند -

that’s important because some animal outbreaks have the potential

این مهم است زیرا برخی از

شیوع‌های حیوانی این امکان را دارند

to spill over and become human outbreaks.

که سرایت کنند و به شیوع انسانی تبدیل شوند.

Villagers used an app to alert health authorities about outbreaks in animals.

روستاییان از اپلیکیشنی برای هشدار به

مقامات بهداشتی در مورد شیوع بیماری

در حیوانات استفاده کردند.

Over the course of 16 months, 36 animal outbreaks were identified.

در طول ۱۶ ماه، ۳۶ شیوع حیوانی شناسایی شد.

For any outbreak response system to be effective,

برای اینکه هر سیستم واکنش

به شیوع بیماری موثر باشد،

it needs to be trusted, valued, and ultimately used by communities.

باید مورد اعتماد، ارزش گذاری و در نهایت

توسط جوامع مورد استفاده قرار گیرد.

That means reaching people where they are, in the language they speak,

این بدان معناست که مردم را در جایی

که هستند، به زبانی که صحبت می‌کنند

and aware of the culture, beliefs, and practices with which they live.

و از فرهنگ، باورها و اعمالی که با

آن زندگی می‌کنند آگاه کنند.

Perhaps most importantly, we can't expect to do nothing for years

شاید مهم‌تر از همه، ما نمی‌توانیم

انتظار داشته باشیم که برای

سال‌ها کاری انجام ندهیم

and then just swing into action when an outbreak occurs.

و پس از وقوع یک بیماری، فقط وارد عمل شویم.

One of the best ways to save lives is to invest in lasting health infrastructure,

یکی از بهترین راه‌ها برای نجات جان افراد،

سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌های سلامت پایدار،

365 days a year, for everyone,

۳۶۵ روز در سال، برای همه،

especially the most vulnerable among us.

به‌ویژه آسیب‌پذیرترین افراد

در میان ما است.