Will there be another pandemic in your lifetime?

Translator: Taha Seif Reviewer: Mahshid Moballegh Nasery

The Black Death.

مرگ سیاه.

The 1918 Flu Pandemic.

آنفولانزای همه گیر ۱۹۱۸.

COVID-19.

کووید-۱۹

We tend to think of these catastrophic, world-changing pandemics

ما تمایل داریم به این همه‌گیری‌های فاجعه‌بار و در حال تغییر جهان

as very unlikely events.

به‌عنوان رویدادهای بسیار بعید فکر کنیم.

But between 1980 and 2020,

اما بین سال‌های ۱۹۸۰ تا ۲۰۲۰،

at least three diseases emerged that caused global pandemics.

حداقل سه بیماری ظهور کردند که باعث همه‌گیری جهانی شدند.

COVID-19, yes, but also the 2009 swine flu and HIV/AIDS.

کووید-۱۹، بله، اما همچنین آنفولانزای خوکی ۲۰۰۹ و اچ آی وی.

Disease outbreaks are surprisingly common.

شیوع بیماری به طرز شگفت‌آوری رایج است.

Over the past four centuries,

در طول چهار قرن گذشته،

the longest stretch of time without a documented outbreak

طولانی‌ترین زمان بدون شیوع مستند که

that killed at least 10,000 people was just four years.

منجر به مرگ حداقل ۱۰۰۰۰ نفر شد، تنها چهار سال بود.

As bad as these smaller outbreaks are,

هر چقدر هم که این همه‌گیری‌های کوچک‌تر بد هستند،

they’re far less deadly than a COVID-19-level pandemic.

بسیار کمتر از یک بیماری همه‌گیر در سطح کووید-۱۹کشنده هستند.

In fact, many people born after the 1918 flu lived their entire lives

در واقع، بسیاری از افرادی که پس از آنفولانزای ۱۹۱۸ متولد شده‌اند،

without experiencing a similar world-changing pandemic.

تمام زندگی خود را بدون تجربه یک بیماری همه‌گیر در حال تغییر جهان سپری کردند.

What’s the probability that you do, too?

احتمال اینکه شما هم انجام دهید چقدر است؟

There are several ways to answer this question.

راه‌های مختلفی برای پاسخ به این سوال وجود دارد.

You could look at history.

می‌توانید به تاریخ نگاه کنید.

A team of scientists and engineers who took this approach

تیمی از دانشمندان و مهندسان که این رویکرد را در پیش گرفتند،

catalogued all documented epidemics and pandemics between 1600 and 1950.

همه اپیدمی‌ها و همه گیری‌های ثبت شده را بین سال‌های ۱۶۰۰ و ۱۹۵۰ فهرست بندی کردند.

They used that data to do two things.

آنها از این داده‌ها برای انجام دو کار استفاده کردند.

First, to graph the likelihood that an outbreak of any size

ابتدا، ایجاد نموداری از احتمال شیوع بیماری در هر اندازه‌ای

pops up somewhere in the world over a set period of time.

در جایی از جهان در یک دوره زمانی معین.

And second, to estimate the likelihood that that outbreak would get large enough

و دوم، تخمین این احتمال که آن شیوع آنقدر بزرگ شود

to kill a certain percentage of the world's population.

که درصد معینی از جمعیت جهان را بکشد.

This graph shows that while huge pandemics are unlikely,

این نمودار نشان می‌دهد که اگرچه همه‌گیری‌های بزرگ بعید هستند،

they're not that unlikely.

اما بعید هم نیستند.

The team used these two distributions to estimate that the risk

این تیم از این دو توزیع استفاده کرد تا تخمین بزند که خطر

of a COVID-19-level pandemic is about 0.5% per year,

یک بیماری همه گیر در سطح کووید-۱۹ حدود ۰.۵٪ در سال است

and could be as high as 1.4%

و می‌تواند تا ۱.۴٪ باشد.

if new diseases emerge more frequently in the future.

اگر بیماری‌های جدید در آینده بیشتر ظاهر شوند.

And we’ll come back to those numbers,

و ما به آن اعداد باز خواهیم گشت،

but first, let’s look at another way to estimate the likelihood

اما ابتدا، بیایید راه دیگری را برای تخمین احتمال

of a future pandemic:

یک بیماری همه‌گیر آینده بررسی کنیم:

modeling one from the ground up.

مدل سازی از پایه.

For most pandemics to happen, a pathogen, which is a microbe that can cause disease,

برای وقوع همه‌گیری‌، یک پاتوژن، که میکروبی است که می‌تواند باعث بیماری شود،

has to spill over from its normal host by making contact with and infecting a human.

باید با تماس با انسان و آلوده کردن آن، از میزبان عادی خود سرایت کند.

Then, the pathogen has to spread widely,

سپس، پاتوژن باید به طور گسترده گسترش یابد

crossing international boundaries and infecting lots of people.

و از مرزهای بین المللی عبور کند و افراد زیادی را آلوده کند.

Many variables determine whether a given spillover event becomes a pandemic.

متغیر‌های بسیاری تعیین می‌کنند که رویدادی سرریز به بیماری همه‌گیر منجر شود.

For example, the type of pathogen, how often humans come into close contact

به عنوان مثال، نوع پاتوژن، تعداد دفعات تماس انسان

with its animal reservoir, existing immunity, and so on.

با مخزن حیوانی آن، ایمنی موجود و غیره.

Viruses are prime candidates to cause the next big pandemic.

ویروس‌ها کاندیدهای اصلی برای ایجاد همه‌گیری بزرگ بعدی هستند.

Scientists estimate that there are about 1.7 million as-yet-undiscovered viruses

دانشمندان تخمین می‌زنند که حدود ۱.۷ میلیون ویروس هنوز کشف نشده وجود دارد

that currently infect mammals and birds,

که در حال حاضر پستانداران و پرندگان را آلوده می‌کنند

and that roughly 40% of these have the potential to spill over and infect humans.

و تقریباً ۴۰ درصد از آنها پتانسیل سرایت و آلوده کردن انسان‌ها را دارند.

A team of scientists built a model using this information,

تیمی از دانشمندان با استفاده از این اطلاعات و همچنین

as well as data about the global population, air travel networks,

داده‌های مربوط به جمعیت جهانی، شبکه‌های سفر هوایی،

how people move around in communities, country preparedness levels,

نحوه رفت و آمد مردم در جوامع، سطح آمادگی کشور

and how people might respond to pandemics.

و نحوه واکنش مردم به همه‌گیری‌ها، مدلی ساختند.

The model generated hundreds of thousands of virtual pandemics.

این مدل صدها هزار بیماری همه‌گیر مجازی ایجاد کرد.

The scientists then used this catalog to estimate

سپس دانشمندان از این کاتالوگ استفاده کردند تا تخمین بزنند

that the probability of another COVID-19-level pandemic

که احتمال یک بیماری همه گیر دیگر در سطح کووید-۱۹

is 2.5 to 3.3% per year.

۲.۵ تا ۳.۳ درصد در سال است.

To get a sense of how these risks play out over a lifetime,

برای درک چگونگی این خطرات در طول عمر،

let’s pick a value roughly in the middle of all these estimates: 2%.

بیایید یک مقدار را تقریباً در وسط همه این برآوردها انتخاب کنیم: ۲%.

Now let’s build what’s called a probability tree diagram

حال بیایید چیزی را بسازیم که نمودار درختی احتمال نامیده می‌شود

to model all possible scenarios.

تا تمام سناریوهای ممکن را مدل سازی کنیم.

The first branch of the tree represents the first year:

اولین شاخه درخت نشان دهنده سال اول است:

there’s a 2% probability of experiencing a COVID-19-level pandemic,

احتمال ۲% ابتلا به یک بیماری همه گیر در سطح کووید-۱۹ وجود دارد،

which means there’s a 98% probability of not experiencing one.

به این معنی که ۹۸٪ احتمال دارد که آن را تجربه نکنید.

Second branch, same thing,

شاخه دوم، همان چیز،

Third branch, same.

شاخه سوم، همان.

And so on, 72 more times.

و به همین ترتیب، ۷۲ بار دیگر.

There is only one path that results in a fully pandemic-free lifetime:

تنها یک مسیر وجود دارد که منجر به یک زندگی کاملاً عاری از بیماری همه‌گیر می‌شود:

98%, or 0.98, multiplied by itself 75 times,

۹۸٪ یا ۰.۹۸، ضرب در خودش ۷۵ برابر،

which comes out to roughly 22%.

که تقریباً به ۲۲٪ می‌رسد.

So the likelihood of living through at least one more COVID 19-level-pandemic

بنابراین احتمال زندگی در حداقل یک بیماری همه‌گیر در سطح کووید ۱۹

in the next 75 years is 100 minus 22%, or 78%.

در ۷۵ سال آینده ۱۰۰ منهای ۲۲٪ یا ۷۸٪ است.

78%!

۷۸%!

If we use the most optimistic yearly estimate— 0.5%—

اگر از خوش‌بینانه‌ترین تخمین سالانه استفاده کنیم - ۰.۵٪ -

the lifetime probability drops to 31%.

احتمال طول عمر به ۳۱% کاهش می‌یابد.

If we use the most pessimistic one, it jumps to 92%.

اگر از بدبینانه‌ترین آنها استفاده کنیم به ۹۲ درصد می‌رسد.

Even 31% is too high to ignore;

حتی ۳۱% آنقدر زیاد است که نمی‌توان نادیده گرفت.

even if we get lucky, future generations might not.

حتی اگر ما خوش‌شانس باشیم، نسل‌های آینده ممکن است خوش‌شانس نباشند.

Also, pandemics are usually random, independent events:

همچنین، همه‌گیری‌ها معمولاً رویدادهای تصادفی و مستقل هستند:

so even if the yearly probability of a COVID-19-level pandemic is 1%,

بنابراین حتی اگر احتمال سالانه یک بیماری همه‌گیر در سطح کووید-۱۹ یک درصد باشد،

we could absolutely get another one in ten years.

ما قطعاً می‌توانیم یک بیماری همه‌گیر دیگر را در ده سال دیگر دریافت کنیم.

The good news is we now have tools that make pandemics less destructive.

خبر خوب این است که ما اکنون ابزارهایی داریم که همه‌گیری‌ها را کمتر مخرب می‌کند.

Scientists estimated that early warning systems, contact tracing,

دانشمندان تخمین زده‌اند که سیستم‌های هشدار اولیه، ردیابی تماس،

social distancing, and other public health measures

فاصله‌گذاری اجتماعی و سایر اقدامات بهداشت عمومی

saved over a million lives in just the first six months

تنها در شش ماه اول

of the COVID-19 pandemic in the US,

همه‌گیری کووید-۱۹در ایالات متحده جان یک میلیون نفر را نجات داده است،

not to mention the millions of lives saved by vaccines.

بدون اشاره به نجات جان میلیون‌ها نفر توسط واکسن‌ها.

One day, another pandemic will sweep the globe.

یک روز یک بیماری همه‌گیر دیگری جهان را فرا خواهد گرفت.

But we can work to make that day less likely to be tomorrow.

اما می‌توانیم کاری کنیم که آن روز با احتمال کمتری فردا باشد.

We can reduce the risk of spillover events,

ما می‌توانیم خطر رخدادهای سرریز را کاهش دهیم

and we can contain spillovers that do happen

و می‌توانیم جلوی سرریزهایی را بگیریم که اتفاق می‌افتند

so they don’t become full-blown pandemics.

تا به همه‌گیری‌های کامل تبدیل نشوند.

Imagine how the future might look if we interacted

آینده‌ای را تصور کنید که ما

with the animal world more carefully,

با دنیای حیوانات با دقت بیشتری تعامل داشتیم،

and if we had well-funded, open-access global disease monitoring programs,

و برنامه‌های پایش بیماری‌های جهانی با دسترسی آزاد،

AI-powered contact tracing and isolation measures,

ردیابی تماس و اقدامات جداسازی مبتنی بر هوش مصنوعی،

universal vaccines, next-generation antiviral drugs,

واکسن‌های جهانی، داروهای ضد ویروسی نسل بعدی،

and other tech we haven't even thought of.

و فناوری‌های دیگری که حتی به آن فکر نکرده‌ایم.

It’s in our power to change these probabilities.

تغییر این احتمالات در اختیار ماست.

بنابراین، ما یک انتخاب داریم: هیچ کاری نکرده و امیدواریم که خوش شانس باشیم.

So, we have a choice: we could do nothing and hope we get lucky.

Or we could take the threat seriously enough

یا می‌توانیم تهدید را آنقدر جدی بگیریم

that it becomes a self-defeating prophecy.

که به یک پیش‌گویی خودشکوفایی تبدیل شود.

Which future would you rather live in?

ترجیح می‌دهید در کدام آینده زندگی کنید؟