What color is Tuesday? Exploring synesthesia - Richard E. Cytowic

Translator: Andrea McDonough Reviewer: Jessica Ruby

Translator: Amin Rasoulof Reviewer: soheila Jafari

Imagine a world

دنیایی را تصور کنید

in which you see numbers and letters as colored

که در آن اعداد و حروف را رنگی ببینید

even though they're printed in black,

حتی وقتی که به رنگ سیاه چاپ شده‌اند

in which music or voices trigger a swirl

دنیایی که موسیقی و صداها، چرخی از

of moving, colored shapes,

شکل‌های رنگی و متحرک راه می‌اندازند

in which words and names fill your mouth

دنیایی که کلمه‌ها و صداها دهان شما را

with unusual flavors.

از طعم‌های عجیب پر می‌کنند

Jail tastes like cold, hard bacon

طعم «زندان» مثل بیکنِ سرد و سفت است

while Derek tastes like earwax.

در حالیکه «دِرِک» (Derek) مزه جرم گوش می‌دهد.

Welcome to synesthesia,

به «حس‌آمیزی» یا «سینستیژا» خوش آمدید،

the neurological phenomenon

پدیده‌ای مربوط به اعصاب

that couples two or more senses in 4% of the population.

که در چهار درصد انسان‌ها، دو یا چند حس را پیوند می‌دهد.

A synesthete might not only hear my voice,

یک فرد دارای حس‌آمیزی، شاید فقط صدای من را نشنود

but also see it,

بلکه آن را ببیند،

taste it,

or feel it as a physical touch.

طعمش را حس کند

یا آن را مثل تماس فیزیکی حس کند.

Sharing the same root with anesthesia,

در حالیکه با لغت «anesthesia» به معنی بی حسی

meaning no sensation,

هم ریشه است

synesthesia means joined sensation.

«synesthesia» به معنی به هم پیوسته بودن احساسات است

Having one type, such as colored hearing,

داشتن یک نوع از آن مثل رنگی شنیدن

gives you a 50% chance of having a second,

۵۰٪ شانس داشتن نوع دوم

third,

سوم

or fourth type.

و یا چهارم را می‌دهد

One in 90 among us experience graphemes,

یک نفر از نود نفر از ما «نویسه»

the written elements of language,

یا همان جزء نوشتنی زبان را

like letters,

numerals,

مانند حروف

اعداد

and punctuation marks,

و علامت گذاری‌ها را

as saturated with color.

سرشار از رنگ احساس می‌کنیم

Some even have gender or personality.

بعضی از آنها حتی شخصیت و جنسیت دارند

For Gail, 3 is athletic and sporty,

برای «گِیل»، عدد ۳ ورزشکار و قوی است

9 is a vain, elitist girl.

و ۹ یک دختر مغرور و مرفه است

By contrast, the sound units of language,

به عکس، بخش‌های آوایی زبان

or phonemes,

یا «واج»‌ها

trigger synestetic tastes.

محرک طعم‌های حاصل از حس‌آمیزی هستند

For James, college tastes like sausage,

برای «جیمز»، College (کالج) مزه سوسیس (sausage) می‌دهد

as does message and similar words

مثل Message (پیام) و کلمه‌های مشابه

with the -age ending.

که با «اِج» (-age) تمام می‌شوند.

Synesthesia is a trait, like having blue eyes,

حس‌آمیزی یک ویژگی است، مثل داشتن چشم آبی

rather than a disorder

نه یک اختلال

because there's nothing wrong.

چونکه مشکلی بوجود نمی‌آورد

In fact, all the extra hooks

در واقع تمام این قابلیت‌ها

endow synesthetes with superior memories.

به کسی که حس‌آمیزی دارد حافظه‌ی فوق العاده‌آی می‌دهد

For example, a girl runs into someone she met long ago.

مثلا یک دختر با کسی که مدتها پیش دیده رو برو می‌شود

"Let's see, she had a green name.

"بگذار ببینم، اون یک اسم سبز داشت

D's are green:

D سبز است، پس

Debra,

Darby,

«دِبرا» (Debra)،

«دربی» (Darby)،

Dorothy,

Denise.

«دوروتی» (Dorothy)،

«دنیس» (Denise).

Yes! Her name is Denise!"

آها! اسمش «دنیس» هست!"

Once established in childhood,

وقتی در کودکی این ارتباط‌ها

pairings remain fixed for life.

شکل گرفتند برای همیشه حفظ می‌شوند.

Synesthetes inherit a biological propensity

کسانی که حس‌آمیزی دارند، قابلیت

for hyperconnecting brain neurons,

داشتن نورون‌های مغزی فوق مرتبط را دارند

but then must be exposed to cultural artifacts,

ولی باید در معرض ساخت‌های فرهنگی

such as calendars,

food names,

مانند تقویم

نام غذاها

and alphabets.

و الفبا قرار گیرند

The amazing thing is that a single nucleotide change

نکته جالب این است که تغییر در «نکلئوتاید»

in the sequence of one's DNA alters perception.

در ردیفی از DNA یک شخص ادراک را تغییر می‌دهد

In this way, synesthesia provides a path

به این ترتیب حس‌آمیزی راهی به سوی

to understanding subjective differences,

فهم تفاوت ذهنی باز می‌کند

how two people can see the same thing differently.

یعنی اینکه چگونه دو نفر یک چیز را متفاوت می‌بینند

Take Sean, who prefers blue tasting food,

به عنوان مثال، «شان» را در نظر بگیرید که غذاهای با طعم آبی

such as milk, oranges, and spinach.

مثل شیر، پرتقال و اسفناج را ترجیح می‌دهد

The gene heightens normally occurring connections

ژنِ او به طور طبیعی اتصالات رخ داده

between the taste area in his frontal lobe

بین ناحیه مزه در بخش جلویی

and the color area further back.

و ناحیه رنگ در بخش عقب‌تر مغزش را تقویت می‌کند

But suppose in someone else

ولی یک فرد دیگر را تصور کنید

that the gene acted in non-sensory areas.

که ژن او بین ناحیه‌های غیر حسی ارتباط برقرار می‌کند

You would then have the ability to link

در این صورت فرد توانایی پیوند دادن

seemingly unrelated things,

بین چیزهای بیربط را دارد

which is the definition of metaphor,

که این همان استعاره است

seeing the similar in the dissimilar.

یا دیدن شباهت بین چیزهای غیرمتشابه

Not surprisingly, synesthesia is more common

تعجبی ندارد که حس‌آمیزی بین هنرمندانی که

in artists who excel at making metaphors,

در خلق استعاره موفق هستند، معمول‌تر است

like novelist Vladimir Nabokov,

مانند «ولادمیر ناباکفِ» نویسنده

painter David Hockney,

«دیوید هاکنیِ» نقاش

and composers Billy Joel

و «بیلی جولِ» آهنگ‌ساز

and Lady Gaga.

و «لیدی گاگا»

ولی چرا بقیه‌ی ما که حس‌آمیزی نداریم

But why do the rest of us non-synesthetes

understand metaphors like "sharp cheese"

استعاره‌هایی مثل «پنیر تیز» (پنیر اسیدی)

or "sweet person"?

یا «آدم بامزه» را متوجه می‌شویم؟

It so happens that sight,

خیلی اتفاق می‌افتد که دید

sound,

and movement

already map to one another so closely,

صدا

و حرکت

با یکدیگر چنان منطبق می‌شوند

that even bad ventriloquists convince us

که فردی که به جای عروسک حرف می‌زند ما را متقاعد می‌کند

that the dummy is talking.

که عروسک در حال حرف زدن است

Movies, likewise, can convince us

فیلم‌ها هم به همین ترتیب می‌توانند ما را قانع کنند

that the sound is coming from the actors' mouths

که صدا به جای بلندگوی‌های اطراف

rather than surrounding speakers.

از دهان هنرپیشه می‌آید

So, inwardly, we're all synesthetes,

پس ما همه به طور ذاتی حس‌آمیزی داریم

outwardly unaware of the perceptual couplings

ولی در بیرون از اتصال‌های مفهومی

happening all the time.

که همواره رخ می‌دهند نا آگاهیم

Cross-talk in the brain is the rule,

تبادل سیگنال در مغز یک پدیده معمول است

not the exception.

نه یک استثنا

And that sounds like a sweet deal to me!

و این به نظر من قاعده خوبی می‌آید