Why do competitors open their stores next to one another? - Jac de Haan

چرا رقبا مغازه‌هایشان را کنار هم باز می‌کنند؟ - جک د هان

Translator: tom carter Reviewer: Bedirhan Cinar

Translator: sadegh zabihi Reviewer: masoud paktinat

Why are gas stations always built right next to other gas stations?

چرا پمپ بنزین‌ها همیشه درست کنار هم ساخته می شوند؟

Why can I drive for a mile without finding a coffee shop

چرا ممکن است چند کیلومتر بدون دیدن هیچ کافی‌شاپی رانندگی کنم

and then stumble across three on the same corner?

و بعد تصادفاً از جلوی سه تا سر یک نبش عبور کنم؟

Why do grocery stores, auto repair shops and restaurants

چرا خواربار فروشی‌ها، تعمیر‌گاه‌های ماشین و رستوران‌ها

always seem to exist in groups

به جای اینکه به صورت یکنواخت در یک جامعه پراکنده باشند،

instead of being spread evenly throughout a community?

همیشه به صورت گروهی وجود دارند؟

While there are several factors

با وجود اینکه فاکتورهای زیادی هست

that might go into deciding where to place your business,

که بر تصمیم‌گیری درباره محل تجارت شما تاثیر گذار است،

clusters of similar companies can be explained by a very simple story

رشته‌های شرکت‌های مشابه در کنار هم را می‌توان با داستانی ساده

called Hotelling's Model of Spatial Competition.

به نام مدل رقابت فضایی هتلینگ توضیح داد.

Imagine that you sell ice cream at the beach.

تصور کنید که در یک ساحل بستنی می‌فروشید.

Your beach is one mile long and you have no competition.

ساحل شما یک و نیم کیلومتر طول دارد و شما هیچ رقیبی ندارید.

Where would you place your cart in order to sell the most product?

برای بیشترین فروش گاری خود را کجا قرار می‌دهید؟

In the middle.

در وسط.

The one-half-mile walk may be too far for some people

ممکن است ۸۰۰ متر پیاده روی از هر انتهای ساحل

at each end of the beach,

برای بعضی خیلی طولانی باشد،

but your cart serves as many people as possible.

اما گاری شما به بیشترین تعداد ممکن خدمات ارائه خواهد داد.

One day you show up at work

یک روز سر کار می‌روید

just as your cousin Teddy is arriving at the beach

و می‌بینید پسرعمویتان تدی هم

with his own ice cream cart.

با گاری بستنی‌فروشی خودش به ساحل آمده.

In fact, he's selling

در واقع، او هم

exactly the same type of ice cream as you are.

دقیقاً همان بستنی که شما می‌فروشید را می‌فروشد.

You agree that you will split the beach in half.

توافق می‌کنید که ساحل را نصف کنید.

In order to ensure that customers don't have to walk too far

برای اینکه مطمئن شوید لازم نیست مشتری‌ها زیاد پیاده‌روی کنند

you set up your cart a quarter mile south of the beach center,

گاری‌تان را در ۴۰۰ متر جنوب مرکز ساحل قرار می‌دهید،

right in the middle of your territory.

درست در وسط محدوده خودتان.

Teddy sets up a quarter mile north of the center,

تدی هم ۴۰۰ متر شمال مرکز ساحل مستقر می‌شود،

in the middle of Teddy territory.

وسط محدوده خودش.

With this agreement, everyone south of you buys ice cream from you.

با این توافق، کسانی که جنوب شما هستند از شما بستنی می‌خرند.

Everyone north of Teddy buys from him, and the 50% of beachgoers in between

کسانیکه شمال تدی هستند هم از او می‌خرند، و ۵۰٪ از افراد در وسط ساحل هم

walk to the closest cart.

از نزدیک‌ترین گاری.

No one walks more than a quarter of a mile,

هیچ‌کس بیشتر از ۴۰۰ متر راه نمی‌رود،

and both vendors sell to half of the beachgoers.

و هر دو فروشنده به نیمی از افراد ساحل می‌فروشند.

Game theorists consider this a socially optimal solution.

نظریه بازی این را یک راه حل بهینه اجتماعی در نظر می‌گیرد.

It minimizes the maximum number of steps any visitor must take

این کار بیشترین تعداد قدم لازم هر فرد

برای رسیدن به یک گاری بستنی‌فروشی را به حداقل می‌رساند.

in order to reach an ice cream cart.

The next day, when you arrive at work,

روز بعد، وقتی سر کار می‌روید،

Teddy has set up his cart in the middle of the beach.

تدی گاری خود را وسط ساحل گذاشته است.

You return to your location a quarter mile south of center

شما به جای خود ۴۰۰ متر پایین تر از مرکز می‌روید

and get the 25% of customers to the south of you.

و ۲۵٪ از مشتریان جنوب خود را دارید.

Teddy still gets all of the customers north in Teddy territory,

تدی همچنان تمام مشتریان شمال محدوده‌اش را دارد،

but now you split the 25% of people in between the two carts.

اما حالا ۲۵٪ مشتریان بین دو گاری را تقسیم می‌کنید.

Day three of the ice cream wars, you get to the beach early,

روز سوم جنگ بستنی‌ها، زودتر به ساحل می‌روید،

and set up right in the center of Teddy territory,

و درست وسط منطقه تدی مستقر می‌شوید،

assuming you'll serve the 75% of beachgoers to your south,

با فرض اینکه به ۷۵٪ افراد ساحل در جنوب خود بستنی می‌فروشید،

leaving your cousin to sell to the 25% of customers to the north.

و ۲۵٪ مشتریان شمال را برای پسرعمویتان باقی می‌گذارید.

When Teddy arrives, he sets up just south of you

وقتی تدی از راه می‌رسد، درست در جنوب شما بساط خود را پهن می‌کند

stealing all of the southerly customers,

و تمام مشتریان جنوبی شما را می‌دزدد،

and leaving you with a small group of people to the north.

و تنها گروه کمی که در شمال هستند را برای شما باقی می‌گذارد.

Not to be outdone, you move 10 paces south of Teddy to regain your customers.

برای جلوگیری از شکست، ۱۰ قدم پایین‌تر از تدی بساط می‌کنید

تا مشتری‌هایتان را پس بگیرید.

When you take a mid-day break, Teddy shuffles 10 paces south of you,

وسط روز وقتی دارید استراحت می‌کنید، تدی ۱۰ قدم به جنوب شما می‌روید،

and again, steals back all the customers to the far end of the beach.

و دوباره، تمام مشتریان تا پایین ساحل را می‌قاپد.

Throughout the course of the day,

در ادامه روز،

both of you continue to periodically move south

هر دوی شما به رفتن به طرف توده مشتری‌ها به سمت جنوب

towards the bulk of the ice cream buyers,

به صورت دوره‌ای ادامه می‌دهید،

until both of you eventually end up at the center of the beach,

تا جایی در نهایت که به مرکز ساحل می‌رسید،

back to back, each serving 50% of the ice-cream-hungry beachgoers.

پشت به پشت هم، هر یک به ۵۰٪ مشتریان بستنی نخورده خدمات می‌رسانید.

At this point, you and your competitive cousin

در این نقطه، شما و پسرعموی رقابت طلبتان

have reached what game theorists call a Nash Equilibrium -

به چیزی رسیده‌اید که نظریه‌پردازان نظریه بازی به آن تعادل نش می‌گویند -

the point where neither of you can improve your position

نقطه‌ای که هیچ یک از شما با تغییر استراتژیِ فعلی‌تان

by deviating from your current strategy.

نمی‌توانید موقعیت‌تان را بهتر کنید.

Your original strategy,

استراتژی اصلی شما،

where you were each a quarter mile from the middle of the beach,

که هرکدام در ۴۰۰ متری مرکز بایستید

didn't last, because it wasn't a Nash Equilibrium.

دوام نیاورد چون یک تعادل نش نبود.

Either of you could move your cart towards the other to sell more ice cream.

هرکدام از شما می‌توانست گاری خود را برای فروش بیشتر به سمت دیگری ببرد.

With both of you now in the center of the beach,

با قرار گرفتن هردوی شما در وسط ساحل،

you can't reposition your cart closer to your furthest customers

نمی‌توانید گاری خود را بدون از دست دادن مشتری فعلی‌تان،

without making your current customers worse off.

به سمت دورترین مشتری‌تان ببرید.

However, you no longer have a socially optimal solution,

بنابراین از آنجا که مشتری‌ها در دو انتهای ساحل

since customers at either end of the beach

باید بیش از مقدار لازم برای یک بستنی پیاده‌روی کنند،

have to walk further than necessary to get a sweet treat.

دیگر یک راه‌حل اجتماعی بهینه ندارید.

Think about all the fast food chains,

به همه فست فودهای زنجیره‌ای،

clothing boutiques, or mobile phone kiosks at the mall.

بوتیک‌های لباس، یا باجه‌های تلفن همراه در فروشگاه‌های بزرگ فکر کنید.

Customers may be better served

با پخش شدن خدمات در تمام جامعه،

by distributing services throughout a community,

به مشتریان بیشتری خدمت رسانی می‌شود،

but this leaves businesses vulnerable to aggressive competition.

اما این موجب آسیب‌پذیر شدن کسب و کار در برابر رقبای سلطه‌جو می‌شود.

In the real world, customers come from more than one direction,

در دنیای واقعی، مشتری‌ها از بیش از یک جهت می‌آیند،

and businesses are free to compete with marketing strategies,

و مشاغل آزادند با استراتژی‌های بازاریابی

by differentiating their product line, and with price cuts,

مانند متفاوت کردن خط تولیدشان، و تخفیف دادن با هم رقابت کنند،

but at the heart of their strategy,

اما در قلب استراتژی‌هایشان،

companies like to keep their competition as close as possible.

شرکت‌ها دوست دارند رقبایشان را تا جای ممکن نزدیک خود نگه دارند.