The Irish myth of the Giant's Causeway - Iseult Gillespie

Translator: sadegh zabihi Reviewer: Behdad Khazaeli

On the coast of Northern Ireland,

در ساحل ایرلند شمالی،

a vast plateau of basalt slabs and columns

فلات گسترده‌ای از ستون‌ها و تخته‌سنگ‌های بازالت هست

called the Giant’s Causeway

که گذرگاه غولان نام دارد

stretches into the ocean.

و در اقیانوس کشیده شده است.

The scientific explanation for this

توضیح علمی آن

is that it’s the result of molten lava contracting and fracturing

این است که لاوای مذاب یک فوران آتش‌فشانی

as it cooled in the wake of a volcanic eruption.

هنگام سرد شدن منقبض شده و شکسته است.

But an ancient Irish myth has a different accounting.

اما یک افسانه باستانی ایرلندی توضیح دیگری دارد.

According to legend,

بر اساس افسانه،

the giant Finn MacCool lived happily on the North Antrim coast

غولی به نام فیل مک‌کول و زنش اونا

with his wife Oonagh.

زندگی شادی در ساحل آنتریم شمالی داشتند.

Their only disturbance came from the taunts and threats

تنها مزاحم آنها طعنه‌ها و تهدیدهای

of the giant Benandonner,

غولی به نام بناندونار یا مرد سرخ بود

or the red man, who lived across the sea in Scotland.

که آن سوی دریا در اسکاتلند زندگی می‌کرد.

The two roared insults and hurled rocks at each other

آن دو به هم می‌غرّیدند و برای هم سنگ پرت می‌کردند

in dramatic shows of strength.

تا قدرت‌شان را به رخ یکدیگر بکشند.

Once, Finn tore up a great clump of land and heaved it at his rival,

یک بار، فیل تکه‌ای از زمین را کند و به سمت رقیبش پرتاب کرد،

but it fell short of reaching land.

اما پرتاب کوتاه بود و به زمین مقابل نرسید.

Instead, the clump became the Isle of Man,

در عوض، آن تکه به جزیره مَن تبدیل شد،

and the crater left from the disturbed earth filled with water

و دهانه‌ای که از جدا شدن آن تکه به وجود آمد را آب پر کرد

to become Lough Neagh.

و به دریاچه لوک‌نیک تبدیل شد.

The giants’ tough talk continued,

بحث سخت غول‌ها ادامه یافت،

until one day Benandonner challenged Finn to a fight, face to face.

تا اینکه روزی بناندونار فین را به مبارزه تن به تن طلبید.

And so the Irish giant tossed enough boulders into the sea

پس غول ایرلندی هم تخته‌سنگ‌هایی در آب انداخت

to create a bridge of stepping stones to the Scottish coast.

تا پلی بسازد و با جهیدن از روی سنگ‌ها به ساحل اسکاتلند برسد.

Finn marched across in a fit of rage.

فین از سر خشم گام پیش نهاد.

When Scotland loomed before him,

وقتی اسکاتلند در برابر او پدیدار شد،

he made out the figure of Benandonner from afar.

او بناندونار را از دور دید.

Finn was a substantial size,

فین خود ابعاد قابل توجهی داشت،

but at the sight of his colossal enemy thundering towards him,

اما با دیدن حریف غول‌آسا که به سمت او هجوم می‌آورد،

his courage faltered.

جراتش متزلزل شد.

With one look at Benandonner’s thick neck and crushing fists, Finn turned and ran.

با نگاهی به گردن کلفت بناندونار و مشت گره‌کرده او، فین برگشت و پا به فرار گذاشت.

Back home, with Benandonner fast approaching,

در خانه، در حالی که بناندونار به سرعت نزدیک می‌شد،

Finn trembled as he described his enemy’s bulk to Oonagh.

فین می‌لرزید و چثه او را برای اونا وصف می‌کرد.

They knew that if he faced Benandonner head on,

آنها می‌دانستند که اگر او با بناندونار رو در رو شود،

he’d be crushed.

شکست خواهد خورد.

And so Oonagh hatched a cunning plan -

پس اونا حیله‌ای به کار بست -

they needed to create an illusion of size,

آنها باید تصور گول زننده‌ای ایجاد می‌کردند،

to suggest Finn was a mountain of a man whilst keeping him out of sight.

که مثلاً فین مردی به بزرگی کوه است اما او را از دید پنهان نگه دارند.

As Benandonner neared the end of the bridge,

بناندونار که به انتهای پل نزدیک می‌شد،

Oonagh stuffed her husband in a huge cradle.

اونا شوهرش را در گهواره‌ای بزرگ جا داد.

Disguised as an enormous baby,

فین که در جامه نوزادی غول‌آسا پنهان شده بود،

Finn lay quiet as Benandonnner pounded on the door.

وقتی بناندونار بر در می‌کوبید ساکت ماند.

The house shook as he stepped inside.

قدم که به درون نهاد خانه لرزیدن گرفت.

Oonagh told the enraged visitor that her husband wasn’t home,

اونا به مهمان غضبناک گفت که شوهرش خانه نیست،

but welcomed him to sit and eat while he waited.

اما اگر بخواهد می‌تواند تا بازگشت او آنجا بنشیند و چیزی بخورد.

When Benandonner tore into the cakes placed before him,

وقتی بناندونار به کیکی که مقابلش گذاشته بودند دندان زد،

he cried out in pain

از درد به گریه افتاد

for he’d shattered his teeth on the metal Oonagh had concealed inside.

چراکه دندانش روی فلزی که اونا درون آن پنهان کرده بود شکست.

She told him that this was Finn’s favorite bread,

او گفت که این نان مورد علاقه فین است،

sowing a seed of doubt in Benandonner’s mind

و تخم شک را در سر بناندونار کاشت

that he was any match for his rival.

که آیا از پس حریف برمی‌آید یا نه.

When Finn let out a squawk,

وقتی فین جیغی کشید،

Benandonner’s attention was drawn to the gigantic baby in the corner.

توجه بناندونار به نوزاد غول‌آسایی که در گوشه بود جلب شد.

So hefty was the infant swaddled under piles of blankets,

نوزاد زیر کوهی از پتوها به سختی قنداق‌پیچ شده بود،

Benandonner shuddered at the thought of what the father would look like.

بناندونار از فکر اینکه پدر چه شکلی خواهد بود به خود لرزید.

He decided he’d rather not find out.

تصمیم گرفت که متوجه نشود بهتر است.

As he fled, Benandonner tore up the rocks connecting the shores,

بناندونار پا به فرار گذاشت و در راه صخره‌هایی که دو کران را به هم پیوند می‌دادند خراب کرد،

breaking up the causeway.

تا گذرگاه غولان را از بین ببرد.

What remains are two identical rock formations:

چیزی که باقی مانده دو صخره مشابه هستند:

one on the North Antrim coast of Ireland

یکی در ساحل آنتریم شمالی ایرلند

and one at Fingal’s Cave in Scotland, right across the sea.

و دیگری در آن سوی دریا، در غار فینگال اسکاتلند.