The dark history of zombies - Christopher M. Moreman

Translator: Pari A Reviewer: sadegh vn

Animated corpses appear in stories all over the world

اجساد متحرک در داستان‌های ثبت شده‌ در طول

throughout recorded history.

تاریخ سرتاسر جهان دیده می‌شوند.

But zombies have a distinct lineage—

اما زامبی ها دودمان مشخصی دارند

one that traces back to Equatorial and Central Africa.

که به آفریقای استوایی و مرکزی برمی‌گردد.

The first clue is in the word “zombie” itself.

اولین نشانه در خود کلمه “زامبی” وجود دارد.

Its exact etymological origins are unknown,

منشأ ریشه‌شناسی دقیق آن ناشناخته است،

but there are several candidates.

اما چندین گمان وجود دارد.

The Mitsogho people of Gabon, for example, use the word “ndzumbi” for corpse.

مثلاً، مردم میتسوگو در گابن با استفاده از کلمه‌ی «ندزمبی» به اجساد اشاره می‌کنند

The Kikongo word “nzambi” refers variously to the supreme being,

کلمه‌ی کیکانگویی«نزامبی» به گونه‌های مختلف موجود برتر،

an ancestor with superhuman abilities, or another deity.

اجدادی با توانایی‌های فوق بشری، یا خدای دیگری اشاره دارد.

And, in certain languages spoken in Angola and the Congo,

و در زبان‌های خاص جاری در آنگولا و کنگو،

“zumbi” refers to an object inhabited by a spirit,

«زومبی» به یک شی اطلاق می‌شود که توسط روحی،

or someone returned from the dead.

یا کسی از مرگ برگشته است.

There are also similarities in certain cultural beliefs.

در برخی از باورهای فرهنگی مشابه هم شباهت‌هایی وجود دارد.

For example, in Kongo tradition, it’s thought that once someone dies,

مثلاً، در سنت کنگویی، تصور می‌شود که هنگامی که کسی می‌میرد،

their spirit can be housed in a physical object

روحش می‌تواند در یک شی فیزیکی سکونت گزیند

which might bring protection and good luck.

که می‌تواند حفاظت و عاقبت بخیری را به ارمغان آورد.

Similar beliefs about what might happen to someone’s soul

نظرات مشابه‌ای درباره‌ی اینکه بر سر روح یک فرد پس از مرگ چه می‌آید

after death are held in various parts of Africa.

در مناطق مختلف آفریقا رایج است.

Between 1517 and 1804,

بین سال‌های ۱۵۱۷ تا ۱۸۰۴ میلادی،

France and Spain enslaved hundreds of thousands of African people,

فرانسه و اسپانیا صدها هزار نفر از مردم آفریقایی را به بردگی گرفتند،

taking them to the Caribbean island

و به جزایر کارائیب منتقل کردند

that now contains Haiti and the Dominican Republic.

که اکنون شامل هائیتی و جمهوری دومینیکن می‌باشد.

There, the religious beliefs of enslaved African people

از آنجا، باورهای مذهبی مردم به برده گرفته شده‌ی آفریقایی

mixed with the Catholic traditions of colonial authorities

با سنت‌های کاتولیک مقامات استعماری آمیخته شد.

and a religion known as “vodou” developed.

و دینی به نام «وودوو» را توسعه دادند.

According to some vodou beliefs, a person’s soul can be captured and stored,

طبق برخی باورهای وودوو، روح یک شخص می‌تواند تسخیر و هدایت شود‌،

becoming a body-less “zombi.”

تبدیل به یک «زامبی» بی‌بدن شود.

Alternatively, if a body isn’t properly attended to soon after death,

متناوباً، اگر بدن پس از مرگ به درستی مراقبت نشود،

a sorcerer called a “bokor” can capture a corpse

جادوگری به نام «بوکور» می تواند جسدی را تسخیر کند

and turn it into a soulless zombi that will perform their bidding.

و به زامبی بی‌روحی تبدیل کند که دستورات آنها را اجرایی کند.

Historically, these zombis were said to be put to work as laborers

از نظر تاریخی، گفته می‌شود که این زامبی‌ها به عنوان نیروی کاری استفاده می‌شدند

who needed neither food nor rest and would enrich their captor’s fortune.

که به غذا و استراحت نیاز نداشتند و به دارایی اسارت‌گر خود می‌افزودند‌.

In other words, zombification seemed to represent the horrors of enslavement

به عبارت دیگر،به نظر می‌رسید که زامبی‌شدن نمایانگر وحشت‌های ناشی از بردگی است

that many Haitian people experienced.

که بسیاری از مردم هائیتی تجربه کردند.

It was the worst possible fate:

این بدترین سرنوشت ممکن بود:

a form of enslavement that not even death could free you from.

نوعی از بردگی که حتی مرگ هم نمی‌توانست شما را آزاد سازد‌.

The zombi was deprived of an afterlife and trapped in eternal subjugation.

زامبی از زندگی پس از مرگ محروم شده و در فرمان برداری ابدی گرفتار گشته است..

Because of this, in Haitian culture,

به همین خاطر، در فرهنگ هائیتی،

zombis are commonly seen as victims deserving of sympathy and care.

زامبی‌ها اغلب به عنوان قربانیانی دیده می‌شوند که سزاوار همدردی و توجه هستند.

The zombie underwent a transformation after the US occupation

زامبی‌ها پس از اشغال هائیتی توسط آمریکا

of Haiti began in 1915—

در سال ۱۹۱۵ متحول شدند...

this time, through the lens of Western pop culture.

این بار، از لنز فرهنگ عامه‌ی غربی.

During the occupation, US citizens propagated many racist beliefs

در طی اشغال، شهروندان آمریکایی مروج بسیاری از باورهای نژادپرستانه

about Black Haitian people.

در مورد مردمان سیاه پوست هائیتی بودند.

Among false accounts of devil worship and human sacrifice,

در بین نقل قول‌های ساختگی درباره‌ی شیطان‌پرستی و قربانی انسانی،

zombie stories captured the American imagination.

داستان‌های مربوط به زامبی تخیل آمریکایی‌ها را تسخیر کرد.

And in 1932, zombies debuted on the big screen

و در سال ۱۹۳۲، زامبی‌ها اولین حضور خود را

in a film called “White Zombie.”

در فیلمی به نام «زامبی سفید» به عمل رساندند.

Set in Haiti, the film’s protagonist must rescue his fiancée

فیلم در هائیتی رخ می‌دهد و قهرمان داستان باید نامزد خود را

from an evil vodou master who runs a sugar mill using zombi labor.

از یک مرشد وودووی شیطانی که گرداننده‌ یک آسیاب شکری با کارگری زامبی‌هاست نجات دهد.

Notably, the film's main object of sympathy isn't the enslaved workforce,

نکته این است که هدف اصلی فیلم همدردی با نیروی کار برده نیست

but the victimized white woman.

بلکه با زن سفیدپوست قربانی است.

Over the following decades, zombies appeared in many American films,

طی دهه‌های جاری، زامبی‌ها در بسیاری از فیلم‌‌های آمریکایی‌ها ظاهر می‌شدند،

usually with loose references to Haitian culture,

اغلب با ارجاعات ضعیف به فرهنگ هائیتی،

though some veered off to involve aliens and Nazis.

برخی به اشتباه می‌پنداشتند که دست بیگانگان و نازی‌ها در کار است‌.

Then came the wildly influential 1968 film “Night of the Living Dead,”

سپس فیلم بسیار تأثیرگذار «شب مردگان زنده» محصول سال ۱۹۶۸ آمد،

in which a group of strangers tries to survive an onslaught

که در آن گروهی از غریبه‌ها در تلاش برای نجات یافتن از دست

of slow-moving, flesh-eating monsters.

هجوم هیولاهایی آدم‌خوار که آهسته حرکت می‌کردند هستند.

The film’s director remarked that he never envisioned his living dead as zombies.

کارگردان فیلم خاطر نشان کرده بود که هرگز

مردگان متحرک فیلمش را در غالب زامبی تصور نمی‌کرد.

Instead, it was the audience who recognized them as such.

در عوض، این مخاطب بود که از آنها چنین برداشتی می‌کرد.

But from then on, zombies became linked to an insatiable craving for flesh—

اما از آن زمان، زامبی‌ها یادآور ولعی سیری ناپذیر برای گوشت بودند-

with a particular taste for brains added in 1985′s “The Return of the Living Dead.”

با علاقه‌ی خاصی به مغز که در فیلم «بازگشت مردگان زنده» محصول سال۱۹۸۵گنجانده شده بود.

In these and many subsequent films, no sorcerer controls the zombies;

در این فیلم‌ها و بسیاری از فیلم‌های بعدی، هیچ جادوگری زامبی‌ها را کنترل نمی‌کند؛

they’re the monsters.

آنها هیولا هستند.

And in many iterations, later fueled by 2002′s “28 Days Later,”

در بسیاری از بازگویی‌ها، که بعداً توسط فیلم «۲۸ روز بعد» محصول سال ۲۰۰۲ تقویت شد،

zombification became a contagious phenomenon.

زامبی‌ شدن تبدیل به یک پدیده‌ی مسری شد.

For decades now, artists around the world have used zombies

طی دهه‌ها تاکنون، هنرمندان سرتاسر جهان از زامبی‌ها استفاده می‌کردند،

to shine a light on the social ills and anxieties of their moment—

تا بیماری‌ها و اضطراب‌های اجتماعی آن موقع جامعه‌شان را،

from consumer culture to the global lack of disaster preparedness.

از فرهنگ مصرفی گرفته تا عدم آمادگی جهانی در برابر بلایا را شفاف‌سازی کنند.

But, in effect, American pop culture also initially erased the zombies origins—

اما، در واقع، فرهنگ عامه‌ی آمریکایی نیز از همان ابتدا ریشه زامبی‌ها را پاک‌سازی کرد-

cannibalizing its original significance

ریشه‌های اصلی آن که آدم‌خواری

and transforming the victim into the monster.

و تبدیل شدن قربانی به هیولا بود.