Forget shopping. Soon you'll download your new clothes - Danit Peleg

Translator: Farnaz Saghafi Reviewer: soheila Jafari

In the past few months, I've been traveling for weeks at a time

طی چند ماه گذشته، فقط با یک چمدان لباس

with only one suitcase of clothes.

سفرهای چند هفته ای پشت هم داشتم.

One day, I was invited to an important event,

یک روز، به یک مراسم مهم دعوت شدم،

and I wanted to wear something special and new for it.

و می خواستم لباسی بخصوص و نو برای آن بپوشم.

So I looked through my suitcase and I couldn't find anything to wear.

پس داخل چمدانم را وارسی کرده و چیزی برای پوشیدن نیافتم.

I was lucky to be at the technology conference on that day,

شانس آوردم که آنروز در کنفرانس تکنولوژی بودم،

and I had access to 3D printers.

و به پرینتر سه بعدی دسترسی داشتم.

So I quickly designed a skirt on my computer,

پس بسرعت در کامپیوترم دامنی طراحی کرده،

and I loaded the file on the printer.

و فایل آنرا در پرینتر لود کردم.

It just printed the pieces overnight.

خیلی ساده یه شبه تکه ها را پرینت کرد.

The next morning, I just took all the pieces,

منم صبح روز بعد، براحتی تکه ها را برداشتم،

assembled them together in my hotel room,

در اتاق هتلم، آنها را بهم وصل کرده،

and this is actually the skirt that I'm wearing right now.

و این در حقیقت همان دامنه که الان پوشیدم.

(Applause)

(تشویق)

So it wasn't the first time that I printed clothes.

خُب این البته اولین باری نبود که لباس پرینت کردم.

For my senior collection at fashion design school,

در سالهای آخر مدرسه طراحی مد،

I decided to try and 3D print an entire fashion collection from my home.

تصمیم گرفتم کل مجموعه مد را از خانه ام امتحانی بصورت سه بعدی پرینت کنم.

The problem was that I barely knew anything about 3D printing,

مشکل این بود که چیز زیادی از پرینت سه بعدی نمی دانشتم،

and I had only nine months to figure out how to print five fashionable looks.

و فقط نه ماه فرصت داشتم از پرینت پنج نوع مدل شیک سر دربیارم.

I always felt most creative when I worked from home.

همیشه وقتی در خونه کار می کنم بیشترین احساس خلاقیت را دارم.

I loved experimenting with new materials,

عاشق امتحان کردن جنسهای جدید هستم،

and I always tried to develop new techniques

و همیشه سعی دارم روشهای جدیدی برای تولید

to make the most unique textiles for my fashion projects.

نفیس ترین پارچه ها برای پروژه های مد خود ابداع کنم.

I loved going to old factories and weird stores

عاشق این بودم که به کارخانه های قدیمی و مغازه های عجیب سر بزنم

in search of leftovers of strange powders and weird materials,

و دنبال ته مانده پودرهای عجیب غریب و اجناس غیرعادی بگردم،

and then bring them home to experiment on.

بعد بیارمشون خانه و روی آنها امتحان کنم.

As you can probably imagine,

همانطور که شاید تصور کنید،

my roommates didn't like that at all.

هم اتاقی من اصلا این کارها رو دوست نداشت.

(Laughter)

(خنده حضار)

So I decided to move on to working with big machines,

بدین ترتیب تصمیم گرفتم با ماشینهای بزرگ کار کنم،

ones that didn't fit in my living room.

آنهایی که در اتاق پذیرایی ام جا نمی شدند.

I love the exact and the custom work I can do

عاشق کارهای منسجم و سفارشی هستم

with all kinds of fashion technologies,

که بتوانم با انواع تکنولوژی های مد انجام دهم،

like knitting machines and laser cutting and silk printing.

مثل ماشینهای بافت و برش لیزری و پرینت ابریشمی.

One summer break, I came here to New York for an internship

یکی از تعطیلات تابستان، بعنوان کارآموز اینجا به نیویورک آمدم

at a fashion house in Chinatown.

تا درخانه مد در چاینا تاون شرکت کنم.

We worked on two incredible dresses that were 3D printed.

روی دو لباس فوق العاده که بصورت سه بعدی پرینت شدند کار کردیم.

They were amazing -- like you can see here.

محشر بودند -- همانطور که در اینجا ملاحظه می کنید.

But I had a few issues with them.

اما چند مشکل باهاشون داشتم.

They were made from hard plastics and that's why they were very breakable.

از پلاستیک سخت ساخته شده بودند بنابراین بسیار شکننده بودند.

The models couldn't sit in them,

مدلها نمی توانستند باهاشون بنشینند،

and they even got scratched from the plastics under their arms.

و حتی زیر دستهایشان خراش برداشت.

With 3D printing, the designers had so much freedom

با وجود پرینت سه بعدی، طراحان آزادی عمل بسیار بیشتری داشتند

to make the dresses look exactly like they wanted,

تا لباسها دقیقا همان شکلی که می خواستند بنظر بیایند،

but still, they were very dependent on big and expensive industrial printers

اما هنوز، محتاج پرینترهای صنعتی بزرگ و گران بودند

that were located in a lab far from their studio.

که در کارگاهی دور از استدیوی آنها قرار دارند.

Later that year, a friend gave me a 3D printed necklace,

اواخر آن سال، دوستی یک گردنبند بهم داد که سه بعدی پرینت شده بود،

printed using a home printer.

از یک پرینتر خانگی.

I knew that these printers were much cheaper

می دانستم که این پرینترها نسبت به آنهایی که در کارآموزی استفاده کردیم،

and much more accessible than the ones we used at my internship.

خیلی ارزانتر و قابل دسترس تر هستند.

So I looked at the necklace,

پس به گردنبند نگاهی انداختم،

and then I thought, "If I can print a necklace from home,

و سپس فکر کردم، "اگر بتوانم در خانه یک گردنبند پرینت کنم،

why not print my clothes from home, too?"

چرا نتوانم لباسهایم را هم پرینت کنم؟"

I really liked the idea that I wouldn't have to go to the market

از این ایده خیلی خوشم اومد که مجبور نیستم به بازار رفته

and pick fabrics that someone else chose to sell --

پارچه ای انتخاب کنم که دیگری برای فروش انتخاب کرده

I could just design them and print them directly from home.

خیلی راحت می تونم آنها را مستقیما" در خانه طراحی و پرینت کنم.

I found a small makerspace,

یک محیط آموزشی کوچک پیدا کردم،

where I learned everything I know about 3D printing.

که در آن هر آنچه از پرینت سه بعدی می دانم را فرا گرفتم.

Right away, they literally gave me the key to the lab,

بلافاصله، آنها کلید کارگاه را به من دادند،

so I could experiment into the night, every night.

بنابراین می توانستم هر شب تا هر وقت شب بخواهم آزمایش کنم.

The main challenge was to find the right filament for printing clothes with.

چالش اصلی یافتن الیاف درست برای پرینت لباس بود.

So what is a filament?

خُب، الیاف چیست؟

Filament is the material you feed the printer with.

الیاف موادی است که در پرینتر پر می کنید.

And I spent a month or so experimenting with PLA,

و من حدود یک ماهی را صرف آزمایش PLA

which is a hard and scratchy, breakable material.

که ماده ای سفت، زبر و شکننده است کردم.

The breakthrough came when I was introduced to Filaflex,

پیشرفت غیر منتظره وقتی بود که با فیلافلکس آشنا شدم،

which is a new kind of filament.

که نوعی جدید از الیاف است.

It's strong, yet very flexible.

بسیار محکم در عین حال انعطاف پذیر است.

And with it, I was able to print the first garment,

و با آن توانستم اولین پارچه را پرینت کنم،

the red jacket that had the word "Liberté" --

کت قرمزی که در آن کلمه "لیبرتی"

"freedom" in French --

به زبان فرانسه یعنی "آزادی"

embedded into it.

بافته شده بود.

I chose this word because I felt so empowered and free

این کلمه را انتخاب کرده چون احساس قدرت و آزادی می کردم

when I could just design a garment from my home

وقتی قادر بودم که براحتی در منزل خود پارچه ای را طراحی

and then print it by myself.

و سپس خودم آنرا پرینت کنم.

And actually, you can easily download this jacket,

و در واقع، براحتی می توانید این کت را دانلود کرده،

and easily change the word to something else.

و به آسانی کلمه آنرا به هر چیز دیگری تغییر دهید.

For example, your name or your sweetheart's name.

مثلا، اسم خودتان یا اسم عشقتان.

(Laughter)

(خنده حضار)

So the printer plates are small,

خُب، صفحات پرینتر کوچک هستند،

so I had to piece the garment together, just like a puzzle.

پس می بایست درست مثل یک پازل قطعات پارچه را کنار هم بگذارم.

And I wanted to solve another challenge.

و می خواستم چالش دیگری را نیز حل کنم.

I wanted to print textiles

مایل بودم پارچه هایی را پرینت کنم

that I would use just like regular fabrics.

که درست مثل جنس پارچه های معمولی که استفاده می کنم باشند.

That's when I found an open-source file

اینجا بود که فایلی پیدا کردم که در دسترس عموم بود

from an architect who designed a pattern that I love.

کارمعماری که نقشی که عاشقشم را طراحی کرده بود.

And with it, I was able to print a beautiful textile

و با آن توانستم پارچه ای زیبا پرینت کنم،

that I would use just like a regular fabric.

که درست مثل یک جنس پارچه معمولی مورد استفاده ام باشد.

And it actually even looks a little bit like lace.

در واقع حتی یک کم شبیه تور است.

So I took his file and I modified it, and changed it, played with it --

خُب من فایل آن معمار را برداشته و تعدیل کردم، تغییرش داده، باهاش بازی کردم --

many kinds of versions out of it.

انواع مختلف را ازش ساختم.

And I needed to print another 1,500 more hours

و لازم بود ١٥٠٠ ساعت دیگر پرینت کنم

to complete printing my collection.

تا کل مجموعه ام را پرینت کنم.

So I brought six printers to my home and just printed 24-7.

پس شش پرینتر را به خانه آورده و بیست و چهار ساعته پرینت می کردم.

And this is actually a really slow process,

و این واقعا پروسه کُندی است،

but let's remember the Internet was significantly slower 20 years ago,

اما بخاطر داشته باشیم که اینترنت هم ٢٠ سال پیش خیلی کُند بود،

so 3D printing will also accelerate

پس پرینت سه بعدی هم سرعت می یابد

and in no time you'll be able to print a T-Shirt in your home

و در کوتاه زمانی قادر خواهید بود که تی شرت خود را در خانه پرینت کنید

in just a couple of hours, or even minutes.

در تنها چند ساعت یا حتی چند دقیقه.

So you guys, you want to see what it looks like?

بسیار خُب، مایلید ببینید چه شکلی است؟

Audience: Yeah!

بله!

(Applause)

(تشویق)

Danit Peleg: Rebecca is wearing one of my five outfits.

ربکا یکی از پنج لباس طراحی مرا پوشیده است.

Almost everything here she's wearing, I printed from my home.

تقریبا هر چیزی که پوشیده را من در خانه پرینت کردم.

Even her shoes are printed.

حتی کفشهایش پرینت شدند.

Audience: Wow!

حضار: عجب!

Audience: Cool!

حضار: جالبه!

(Applause)

(تشویق)

Danit Peleg: Thank you, Rebecca.

متشکرم ربکا.

(To audience) Thank you, guys.

ممنون از شما.

So I think in the future, materials will evolve,

بدین ترتیب گمان می کنم در آینده، مواد متحول شده،

and they will look and feel like fabrics we know today,

و حس و شکلی مثل جنسهایی که امروزه می شناسیم می گیرند،

like cotton or silk.

مثل نخ یا ابریشم.

Imagine personalized clothes that fit exactly to your measurements.

تصور کنید لباسهایی را بسازید که دقیقا برا اساس اندازه شما باشند.

Music was once a very physical thing.

یه روزی موسیقی یک چیز فیزیکی بود.

You would have to go to the record shop and buy CDs,

باید به فروشگاه صوتی رفته و سی دی می خریدید،

but now you can just download the music --

اما حالا براحتی موسیقی را دانلود می کنید،

digital music --

موسیقی دیجیتال

directly to your phone.

مستقیم روی تلفن تان.

Fashion is also a very physical thing.

مد نیز چیزی بسیار فیزیکی است.

And I wonder what our world will look like

و برام جالبه بدونم دنیای ما چه شکلی خواهد شد

when our clothes will be digital, just like this skirt is.

وقتی لباسها یمان دیجیتالی باشه، درست مثل این دامن.

Thank you so much.

بسیار سپاسگزارم.

(Applause)

(تشویق)

[Thank You]

(متشکرم)

(Applause)

(تشویق)