Einstein's miracle year - Larry Lagerstrom

Translator: aida najafi Reviewer: Leila Ataei

با شروع سال ۱۹۰۵،

As 1905 dawned,

the soon-to-be 26-year-old Albert Einstein faced life as a failed academic.

آلبرت انیشتین که به زودی ۲۶ ساله می‌شد، یک دانشجو شکست خورده بود.

Most physicists of the time would have scoffed at the idea

بیشتر فیزیک‌دانان آن زمان این ایده را که یک کارمند جزئی دولت

that this minor civil servant could have much to contribute to science.

بتواند تأثیر زیادی درعلم داشته باشد مسخره می‌کردند.

Yet within the following year,

با این حال در سالهای آینده،

Einstein would publish not one,

انیشتین نه یک،

not two,

نه دو،

not three,

نه سه،

but four extraordinary papers, each on a different topic,

بلکه چهارمقاله فوق العاده، هر یک در یک موضوع متفاوت منتشر کرد،

that were destined to radically transform our understanding of the universe.

که مقدر شده بودند درک ما را از جهان به طور کلی تغییر دهند.

The myth that Einstein had failed math is just that.

داستان شکست خوردن انشتین در ریاضی همین است.

He had mastered calculus on his own by the age of 15

او محاسبات را خودش تا قبل از ۱۵ سالگی یاد گرفت.

and done well at both his Munich secondary school

و هم در مدرسه راهنمایی مونیخ عملکرد خوبی داشته

and at the Swiss Polytechnic,

و هم در دانشگاه صنعتی سوئیس،

where he studied for a math and physics teaching diploma.

جایی که برای دیپلم تدریس ریاضی و فیزیک تحصیل کرد.

But skipping classes to spend more time in the lab

ولی کلاسها را رها کرد تا بیشتر زمانش را در آزمایشگاه باشد.

and neglecting to show proper deference to his professors

و غفلت از احترام گزاشتن به اساتیدش،

had derailed his intended career path.

باعث شد او از مسیر شغلی مورد نظرش خارج شود.

Passed over even for a lab assistant position,

با اینکه حتی برای موقعیت دستیار آزمایشگاه رد شد،

he had to settle for a job at the Swiss patent office,

برای کاری در دفتر ثبت اختراع سوئیس پذیرفته شد،

obtained with the help of a friend's father.

که به کمک پدر یک دوست به دست آمده بود.

Working six days a week as a patent clerk,

شش روزهفته به عنوان کارمند کار می‌کرد،

Einstein still managed to make some time for physics,

با این حال زمانی را برای فیزیک کنار می‌گذاشت.

discussing the latest work with a few close friends,

در مورد آخرین نوشته هایش با چند دوست نزدیک بحث می‌کرد،

and publishing a couple of minor papers.

و چند مقاله جزئی را منتشر می‌کرد.

It came as a major surprise

این یک شگفتی بزرگ بود

when in March 1905 he submitted a paper with a shocking hypothesis.

زمانی که در مارس ۱۹۰۵ مقاله‌ای با فرضیه‌ی شوکه کننده ارائه کرد.

Despite decades of evidence that light was a wave,

برخلاف چندین دهه شواهد مبنی بر موجی بودن نور،

Einstein proposed that it could, in fact, be a particle,

انیشتین پیشنهاد کرد که ، در واقع، می‌تواند ذره‌ای باشد،

showing that mysterious phenomena, such as the photoelectric effect,

نشان داد این پدیده شگفت‌انگیز، مثل اثر فتوالکتریک،

could be explained by his hypothesis.

با فرضیه وی می‌تواند توجیح شود.

The idea was derided for years to come,

این ایده برای سالهای طولانی مسخره می‌شد،

but Einstein was simply twenty years ahead of his time.

ولی انیشتین به سادگی بیست سال از زمان خودش جلوتر بود.

Wave-particle duality was slated to become a cornerstone of the quantum revolution.

دوگانگی موج و ذره مقدر شده بود که سنگ بنای انقلاب کوانتوم باشد.

Two months later in May, Einstein submitted a second paper,

دو ماه بعد در می، انیشتین مقاله دومش را متشر کرد،

this time tackling the centuries old question of whether atoms actually exist.

این بار به سوالی که قرنها وجود داشت یعنی حقیقی بودن وجود اتمها پرداخت.

Though certain theories were built on the idea of invisible atoms,

با اینکه فرضیه‌هایی مبنی بر ایده اتمهای نامرئی وجود داشت،

some prominent scientists still believed them to be a useful fiction,

برخی از دانشمندان برجسته هنوز آنها را یک پندار مفید می‌دانستند،

rather than actual physical objects.

تا اشیاء فیزیکی حقیقی.

But Einstein used an ingenious argument,

ولی انشتین ازاستدلالی مبتکرانه استفاده کرد،

showing that the behavior of small particles

نشان داد که رفتار ذره‌های کوچک که

randomly moving around in a liquid, known as Brownian motion,

به صورت تصادفی در حال حرکت اطراف یک مایع هستند که معروف به حرکت برنولی است،

could be precisely predicted

بواسطه برخورد میلیونها اتم نامرئی

by the collisions of millions of invisible atoms.

می‌توان به طور دقیق پیش بینی کرد.

Experiments soon confirmed Einstein's model,

خیلی زود آزمایشات مدل انیشتین را تائید کردند،

and atomic skeptics threw in the towel.

و افراد مشکوک به وجود اتمها شکست خود را پذیرفتند.

The third paper came in June.

مقاله سوم در ماه ژوئن منتشر شد.

For a long time,

برای مدت زیادی،

Einstein had been troubled by an inconsistency

انیشتین با ناسازگاری دو اصل اساسی فیزیک،

between two fundamental principles of physics.

دچار مشکل شده‌ بود.

The well established principle of relativity,

اصل نسبیت که به خوبی تثبیت،

going all the way back to Galileo,

به گالیله بر‌می‌گردد،

stated that absolute motion could not be defined.

که اظهار داشت حرکت مطلق را نمی توان تعریف کرد.

Yet electromagnetic theory, also well established,

با این حال تئوری الکترومقناطیس که بازهم به خوبی تثبیت شده است،

asserted that absolute motion did exist.

تاکید می‌کرد حرکت مطلق وجود دارد.

The discrepancy, and his inability to resolve it,

این مغایرت و ناتوانی او در حل آن،

left Einstein in what he described as a state of psychic tension.

باعث شدند او در آنچه که به عنوان یک فشار روانی توصیف می‌کرد، قرار بگیرد.

But one day in May,

ولی یک روز در ماه می،

after he had mulled over the puzzle with his friend Michele Besso,

بعد از اینکه مسئله را با دوستش میشل بسو در میان گذاشت،

the clouds parted.

ابرها کنار رفتند.

Einstein realized that the contradiction could be resolved

انشتین متوجه شد که تناقض را می‌توان حل کرد،

if it was the speed of light that remained constant,

اگر سرعت نور که بدون توجه به دستگاه مختصات مرجع،

regardless of reference frame,

همیشه ثابت باشد،

while both time and space were relative to the observer.

در حالی که زمان و مکان هردو برای مشاهده‌گر نسبی هستند.

It took Einstein only a few weeks to work out the details

فقط چند هفته برای انیشتین زمان برد تا به جزئیات بپردازد

and formulate what came to be known as special relativity.

وفرمول چیزی که امروزه به عنوان نسبیت خاص شناخته می شود را بنویسد.

The theory not only shattered our previous understanding of reality

این تئوری نه تنها درک قبلی ما از واقعیت را عوض کرد

but would also pave the way for technologies,

بلکه راه پیشرفت فناوری را هموار کرد،

ranging from particle accelerators,

که از شتاب دهنده ذرات،

to the global positioning system.

تا موقعیت یابی جهانی متغیر است.

One might think that this was enough,

ممکن است کسی فکر کند که این کافی بود،

but in September,

ولی در سپتامبر،

a fourth paper arrived as a "by the way" follow-up to the special relativity paper.

مقاله چهارم به عنوان دنباله مقاله نسبیت خاص منتشر شد.

Einstein had thought a little bit more about his theory,

انیشتین مقداری بیشتر درباره تئوری اش فکر کرد،

and realized it also implied that mass and energy,

و متوجه شد ضمنا انرژی و ماده،

one apparently solid and the other supposedly ethereal,

که یکی ظاهرا جامد و دیگری که انتظار می رفت غیر مادی باشد،

were actually equivalent.

در واقع معادل بودند.

And their relationship could be expressed in what was to become the most famous

و رابطه بین آنها را می‌توان با آنچه که معروف ترین

and consequential equation in history:

و مهمترین معادله تاریخ شد بیان کرد:

E=mc^2.

انرژی= مقدار ماده در سرعت نور به توان دو.

Einstein would not become a world famous icon for nearly another fifteen years.

انیشتین برای حدودا پانزده سال دیگر در جهان معروف نشد.

It was only after his later general theory of relativity was confirmed in 1919

این بعد از زمانی بود که تئوری کلی نسبیت او در ۱۹۱۹ منتشر شد.

by measuring the bending of starlight during a solar eclipse

با اندازه گیری خمیدگی نور ستاره در طول خورشید گرفتگی،

that the press would turn him into a celebrity.

مطبوعات او را به یک شخصیت مشهور تبدیل کردند.

But even if he had disappeared back into the patent office

ولی اگر او به دفتر ثبت اختراع بازمی‌گشت و ناپدید می‌شد،

and accomplished nothing else after 1905,

و هیچ چیز دیگری بعد از ۱۹۰۵ منتشر نمی‌کرد،

those four papers of his miracle year

آن چهار مقاله سال شگفت انگیز او

would have remained the gold standard of startling unexpected genius.

معیار طلایی برای نبوغ غافلگیرانه و شگفت انگیز باقی می‌ماندند.