The myth of Loki and the deadly mistletoe - Iseult Gillespie

Translator: shirin etebar Reviewer: Mahshid Moballegh Nasery

Baldur— son of All Father Odin and Queen Frigg,

بالدر- پسر اودین (خدای خدایان) و ایزدبانو فریگ،

husband of Nanna the Peaceful, and God of truth and light—

شوهرِ نانا صلح‌طلب، و خداي حق و نور-

was the gentlest and most beloved being in all of Asgard.

مهربان‌ترين و محبوب‌ترين موجود در سرتاسر ازگارد بود.

In his great hall of Breidablik,

در سالن بزرگ خود بریدابلیک،

Baldur’s soothing presence eased his subject’s woes.

حضور آرامش‌بخش بالدر پریشانی‌های وی را کاهش داد.

But lately, he was plagued by troubles of his own.

اما اخیراً، او گرفتار مشکلات خود بود.

Every night, Baldur had gruesome visions foretelling his own imminent death.

هر شب، بالدر رویاهای وحشتناکی می‌دید که مرگ قریب‌الوقوع‌اش را پیشگویی می‌کرد.

Determined to protect her son from these grim prophecies,

مصمم به محافظت از پسرش در برابر این پیشگویی‌های ناخوشایند،

Queen Frigg travelled across the nine realms,

ملکه فریگ نه قلمرو را طی کرد،

begging all living things not to harm Baldur.

و به تمام موجودات زنده التماس کرد که به بالدر آسیب نرسانند.

Her grace moved each being she encountered.

خوش قلبی‌اش هر موجودی را که با او روبرو می‌شد تحت تأثیر قرار میداد.

Every animal and element, every plague and plant, every blade and bug

هر حیوان و عنصری، هر آفت و گیاهی، هر شمشیر و حشره‌ای

gladly gave their word.

با خوشحالی با او سوگند یاد کردند.

Frigg returned to Breidablik, and threw a great feast to celebrate.

فریگ به بریدابلیک بازگشت و ضیافت بزرگی برای جشن گرفتن به پا کرد.

Wine flowed freely, and soon the gods took turns testing Baldur’s immunity.

شراب آزادانه جاری می‌شد و به زودی خدایان به نوبت مقاومت بالدر را آزمایش کردند.

Lurking in the corner, Loki rolled his eyes.

لوکی که در گوشه‌ای کمین کرده بود، چشمانش را چرخاند.

The trickster god had never cared for Baldur the Bright,

خدای حقه‌باز هرگز به بالدر درخشان اهمیت نمی‌داد،

and found his new gift profoundly irritating.

و هدیه جدید خود را کاملاً آزاردهنده دانست.

Surely there was a flaw in Frigg’s plan.

مطمئناً نقصی در برنامه فريگ وجود داشت.

Taking the form of an old woman,

فرم یك پیرزن را به خود گرفت،

Loki crept to Frigg’s side and feigned confusion.

لوكی نزد فریگ رفته و او را بی‌مورد سرگردان كرد.

Why were the gods attacking sweet Baldur, whom they all loved so dearly?

چرا خدایان به بالدر مهربان که همه آنها خیلی دوست داشتند حمله می‌کردند؟

Frigg told her of the oaths, but the old woman pressed on.

فريگ سوگندها را به او گفت، اما پيرزن پافشاری کرد.

Surely you didn’t receive a vow from everything, she asked.

او از فریگ پرسید مطمئناً شما از همه چیز سوگند نگرفته‌اید.

Frigg shrugged.

فريگ شانه بالا انداخت.

The only being she hadn’t visited was mistletoe.

تنها موجودی که وی از آن بازدید نکرده بود، بوته‌ی دارواش بود.

After all, what god could fear a trifling weed?

از این گذشته، کدام خدایی می‌تواند از یک علف هرز کوچک بترسد؟

At this, Loki dashed outside to find a sprig of mistletoe.

در این هنگام، لوکی برای یافتن شاخه‌ی داروش بیرون رفت.

When he returned, the festivities had grown even rowdier.

هنگامی که او بازگشت، جشن حتی پر سر و صداتر شده بود.

But not every god was enjoying the party.

اما همه‌ی خدایان از مهمانی لذت نمی‌بردند.

Baldur’s brother Hodur, who was blind and weapon-less, sat dejected.

برادر بالدور، هودر، نابینا و بدون سلاح، مأیوس نشسته بود.

Seeing his opportunity,

این حقه‌باز با دیدن فرصتش،

the trickster slyly offered Hodur a chance to participate.

حیله‌گرانه به هودر پیشنهاد فرصتی برای حضور در جشن را داد.

Loki armed him with mistletoe, guided his aim towards his brother,

لوکی او را با داروش مسلح کرد، هدفش را به سمت برادرش هدایت کرد،

and told Hodur to hurl with all his might.

و به هودر گفت که با تمام قدرت پرتاب کند.

The mistletoe pierced Baldur’s chest with deadly force.

داروش با قدرت کشنده‌ای سینه بالدر را شکافت.

The god’s light quickly flickered out, and despair swept over the crowd.

نور خدا به سرعت محو شد، و ناامیدی جمعیت را فرا گرفت.

Within moments, the impact of Baldur’s death could be felt

در عرض چند لحظه، تأثیر مرگ بالدر

across the nine realms.

در نه قلمرو قابل احساس بود.

But from the weeping masses, Hermod the Brave stepped forward.

اما از میان انبوه خدایان گریان، هرمود دلاور قدم پیش گذاشت.

The warrior god believed that with the help of Odin’s mighty steed,

خدای جنگجو اعتقاد داشت که با کمک اسب توانای اودین،

there was no plane he could not reach.

سرزمینی وجود ندارد که نتواند به آن برسد.

He would travel to halls of Hel herself, and bring Baldur home.

او به تالارهای هل(Hel) سفر می‌کرد و بالدر را به خانه می‌آورد.

The god rode for nine days and nine nights,

خدا به مدت نه روز و نه شب سواری کرد،

past halls of corpses and over paths paved with bone.

و از تالارهای اجساد و مسیرهایی که با استخوان فرش شده بود، عبور کرد.

When he finally reached the Queen of the Underworld,

وقتی سرانجام به الهه دنیای مردگان رسید،

Hermod begged her to return Baldur to his family.

هرمود به او التماس کرد که بالدر را به خانواده‌اش برگرداند.

Hel considered taking pity, but she wanted to know the extent of the gods’ mourning.

هل ترحم کرد، اما می‌خواست از میزان عزاداری خدایان آگاه شود.

She agreed to relinquish Baldur’s soul—

او موافقت کرد که از روح بالدر چشم‌پوشی کند -

if Hermod could prove that every living thing wept at Baldur’s death.

اگر هرمود ثابت کند که هر موجود زنده‌ای در مرگ بالدر گریه می‌کند.

Hermod shot back to the land of the living.

هرمود به سرزمین زندگان بازگشت.

He met with every creature that Frigg visited earlier—

او با هر موجودی که قبلا فریگ از آن دیدار کرده بود ملاقات کرد -

all of which cried for Baldur and begged for his return.

همه آنها برای بالدر گریه می‌کردند و خواهان بازگشت او بودند.

Meanwhile, Loki watched Hermod’s mission with disdain.

در همین حال، لوکی با نفرت نظاره‌گر ماموریت هرمود بود.

He would not let his work be so easily undone,

او اجازه نمی‌داد کارش به همین راحتی تباه شود،

but if he interfered too boldly it might reveal his hand in Baldur’s murder.

اما اگر خیلی جسورانه دخالت کند، ممکن است دست داشتنشدر قتل بالدور را آشکار کند.

Disguising himself as a ferocious giant, he hid himself at Hermod’s final stop.

خود را به عنوان یک غول وحشی در آورد و در آخرین مقصد هرمود پنهان شد.

When the warrior came,

هنگامی که جنگجو آمد،

the howling wind and craggy rocks each declared their love for Baldur.

باد زوزه کشیده و سنگ‌های ناهموار هر کدام عشق خود را به بالدر اعلام کردند.

But the giant within spewed only contempt for the deceased.

اما غول فقط آن مرحوم را تحقیر می‌کرد.

No matter how much Hermod begged, she would not shed a single tear.

هر چقدر که هرمود التماس می‌کرد، حتی یک قطره اشک هم نمی‌ریخت.

With his last hope dashed, the god began to mourn Baldur a second time.

با از بین رفتن آخرین امید او، خدا برای دومین بار عزاداری برای بالدر را آغاز کرد.

But an echo from the cave rang out above his sobs.

اما در فراز هق‌هق گریه‌های او پژواکی از غار بلند شد.

Loki’s twisted cackle was well-known to every Asgardian,

صدای قهقه لوکی برای همه‌ی ازگاردیان کاملاً شناخته شده بود،

and Hermod realized he’d been tricked.

و هرمود فهمید که فریب خورده است.

As he leapt to accost the trickster,

همانطور که او برای مواجه شدن با حقه‌باز شتافت،

Loki took the form of a salmon and wriggled into the waterfall.

لوکی به شکل ماهی قزل‌آلا درآمد و به درون آبشار جنبید.

His escape was guaranteed, until Thor arrived at the scene.

فرار وی تضمین شده بود، تا اینکه ثور به محل حادثه رسید.

Dragging Loki back to the cave, the gods bound him with a poisonous serpent.

خدایان با کشیدن لوکی به غار، او را با مار سمی بستند.

Here, Loki would remain chained until the end of days—

در اینجا، لوکی تا آخرالزمان زنجیر می‌ماند -

the serpent dripping venom on his brow as punishment

مار به عنوان مجازات خاموش کردنِ

for dousing Asgard’s brightest light.

درخشان‌ترین نور آزگارد، بر روی ابرو او زهر می چکاند.