Claws vs. nails - Matthew Borths

Translator: rokhshid r Reviewer: sadegh vn

به پنجه فکر کنید.

Consider the claw.

Frequently found on four-limbed animals around the world,

پنجه، که در تعداد زیادی از جانوران چهارپا در سرتاسر جهان یافت می‌شود،

it’s one of nature’s most versatile tools.

یکی از کاربردی‌ترین ابزارها در طبیعت است.

Bears use claws for digging as well as defense.

خرس‌ها از پنجه برای کندن زمین و همچنین دفاع استفاده می‌کنند،

An eagle’s needle-like talons can pierce the skulls of their prey.

چنگال‌های سوزن‌مانند عقاب می‌توانند جمجمه‌ی طعمه را سوراخ کنند

And lions can retract their massive claws for easy movement,

و شیرها می‌توانند پنجه‌های بزرگشان را برای حرکت آسانتر جمع کنند

before flicking them out to hunt.

و سپس آن‌ها را برای شکار بیرون بیاورند.

Even the ancestors of primates used to wield these impressive appendages,

حتی اجداد نخستی‌سانان نیز دارای این ابزار شگفت‌انگیز بودند،

until their claws evolved into nails.

.تا زمانی که پنجه‌هایشان به ناخن تکامل پیدا کرد.

So what in our evolutionary past led to this manicured adaptation,

چه چیزی در تاریخ فرگشتی به این سازگاری منجر شد؟

and what can nails do that their sharper cousins can’t?

و ناخن توانایی انجام چه کارهایی را دارد که پنجه قادر به انجام آن نیست؟

When nails first appeared in the fossil record around 55.8 million years ago,

هنگامی که ناخن برای اولین‌بار در شواهد فسیلی ۵۵/۸ میلیون سال پیش مشاهده شد،

claws had already been present for over 260 million years

پنجه برای بیش از ۲۶۰ میلیون سال قبل آن

in the ancestors of mammals and reptiles.

در اجداد پستانداران و خزندگان وجود داشت.

But despite the gulf of time between their emergence,

اما علی‌رغم فاصله‌ی زمانی زیاد بین به‌‌وجود آمدن این‌ دو،

these adaptations are both part of the same evolutionary story.

هر دو سازگاری بخشی از سیر تکاملی مشابهی هستند.

Both nails and claws are made of keratin—

ناخن و پنجه هر دو از کراتین ساخته شده‌اند.

a tough, fibrous protein also found in horns, scales, hooves and hair.

کراتین پروتئینی سخت و رشته‌ای است که در شاخ، فلس، سم و مو یافت می‌شود.

This protein is produced by a wedge of tissue called the keratin matrix.

این پروتئین توسط بافتی به نام بستر کراتین تولید می‌شود.

Rich in blood vessels and nutrients,

این بافتِ سرشار از رگ‌های خونی و مواد غذایی،

this protein factory produces an endless stream of keratin,

مقدار زیادی کراتین تولید می‌کند

which is tightly packed into cells called keratinocytes.

که به شدت در سلول‌هایی به نام کراتینوسیت‌ها فشرده می‌شوند.

These high-density cells give nails and claws their trademark toughness.

این سلول‌های فشرده هستند که به ناخن و پنجه سختی می‌بخشند.

Since nails evolved from claws,

از آنجایی که ناخن از پنجه تکامل پیدا کرده‌است،

both adaptations produce keratinocytes in the same way.

هر دو به شکل مشابهی کراتینوسیت‌ها را تولید می‌کنند.

The cells grow out from the matrix,

این سلول‌ها از بستر به بیرون رشد کرده

emerging from the skin where they die and harden into a water-resistant sheath.

و هنگامی که از پوست بیرون می‌آیند می‌میرند و لایه‌ای ضدآب را تشکیل می‌دهند.

The primary difference between the two keratin coverings

تفاوت اصلی این دو پوشش کراتینی (پنجه و ناخن)

is really just their shape,

تنها شکل آن‌ها است

which depends on the shape of the bone at the end of the animal’s digits.

که به شکل استخوان انتهای انگشتان جانوران بستگی دارد.

In claws, the bed of keratinocytes conforms to a narrow finger bone,

در پنجه، بستر کراتینوسیت‌ها به انتهای باریک استخوان‌های انگشت ختم می‌شود

wrapping around the end of the digit and radiating outwards

و پس از پیچیدن به دور نوک انگشتان، به بیرون خم شده

to form a cone-shaped structure.

و ساختاری مخروطی‌شکل را تشکیل می‌دهند.

Animals with nails, on the other hand, have much broader digits,

اما جانوران دارای ناخن، انگشتان به مراتب پهن‌تری دارند

and keratinocytes only cover the top surface of their wide bones.

و کراتینوسیت‌ها فقط نوک استخوان‌های پهن انگشتانشان را می‌پوشانند.

It’s possible that nails have simply persisted as a side effect

احتمال آن وجود دارد که ناخن ها تنها

of primates evolving wider, more dexterous fingers.

اثر جانبی تکامل انگشتان پهن‌تر و ماهر‌تر در نخستی‌سانان باشند.

But given what we know about the habitats of our primate ancestors,

اما با‌توجه به چیزهایی که از زیستگاه‌های اجداد نخستی‌سانمان می‌دانیم،

it’s more likely that nails came with their own powerful advantages.

به احتمال زیاد ناخن‌ها مزایای دیگری نیز داشته‌اند.

High in the forest canopy where these primates lived,

در بلندی‌های لایه‌ی سایه‌بان جنگل، محل زندگی این نخستی‌سانان،

wide finger bones and expansive finger pads were ideal

استخوان‌ پهن‌ انگشت و انگشتان گسترده‌تر بسیار برای

for gripping narrow branches.

گرفتن شاخه‌های باریک مناسب بوده‌اند.

And nails improved that grip even further.

و داشتن ناخن نیز به گرفتن شاخه‌ها کمک می‌کرده‌است.

By providing a rigid surface to press against,

با فراهم کردن سطحی محکم با توانایی تحمل فشار، نخستی‌سانان می‌توانستند

primates could splay out their pads to create even more contact with the trees.

کف دست و پای خود را برای ایجاد تماس بیشتر با درخت بگسترانند.

Additionally, nails improved the sensitivity of their digits

همچنین، ناخن‌ها به عنوان سطحی اضافه برای احساس کردن تغییرات فشار

by providing an extra surface to detect changes in pressure while climbing.

در حین بالا رفتن از درختان، حساسیت انگشتان را افزایش می‌دادند.

This combination of sensitivity and dexterity

ترکیب حساسیت و مهارت فراهم شده توسط ناخن‌ها

gave our ancestors the precise motor control needed to snatch up insects,

دقت حرکتی لازم برای شکار حشرات، چیدن دانه‌ها و میوه‌ها

pinch berries and seeds, and keep a firm grip on slim branches.

و نگه داشتن شاخه‌های نازک را برای اجدادمان فراهم کرد.

The evolution of nails and the evolution of opposable thumbs and toes

تکامل ناخن و تکامل انگشت شستِ قرار‌گرفته مقابل انگشتان دیگر

are closely linked.

با هم مرتبطند.

And when our ancestors moved down from the trees,

و هنگامی که نیاکانمان برای زندگی از درختان به زمین آمدند،

this flexible grasp enabled them to create and wield complex tools.

دستان توانمندشان آن‌ها را قادر ساخت تا ابزار پیچیده ساخته و از آن‌ها بهره ببرند.

Even if it was possible for wide fingers to sport claws,

حتی اگر انگشتان پهن می‌توانستند روی خود پنجه داشته‌باشند،

their sharp points would’ve likely interfered

نوک تیز این پنجه‌ها احتمالاً‌ با فعالیت‌های روزمره‌ی

with these primates’ regular tasks.

این نخستی‌سانان تداخل می‌کرد.

Claws are ideal for piercing, puncturing, and hooking,

پنجه‌ها برای پاره کردن، سوراخ کردن و آویزان شدن مناسب هستند

but their points make grabbing difficult, and potentially dangerous.

اما نوک تیزشان برداشتن اشیاء را سخت و حتی خطرناک می‌سازد.

However, both claws and nails are used in some unexpected ways.

با اینحال، ناخن‌ها و پنجه‌ها هردو کاربردهای غیرمنتظره‌ای نیز دارند.

Manatees use nails to grasp their food,

گاو دریایی از ناخن‌‌‌ برای برداشتن غذا استفاده می‌کند

and researchers think elephant toenails may sense vibrations

و پژوهشگران بر‌این باورند که فیل‌ها با کمک ناخن‌هایشان ارتعاشات زمین را

in the ground to help them hear.

برای شنیدن بهتر دریافت می‌کنند.

Meanwhile, some primates, like the aye-ayes of Madagascar,

همچنین، برخی نخستی‌سانان مانند آی آی ماداگاسكار،‌

have re-acquired claws.

دوباره صاحب پنجه شده‌اند.

They use these extra-long appendages to tap branches and trunks,

آن‌ها از این ضمائم بسیار بلند برای ضربه زدن به شاخه‌ها و تنه‌ی درختان استفاده کرده

while listening for hollow sections with their bat-like ears.

و با گوش‌های خفاش‌مانند خود به دنبال قسمت‌های توخالی می‌گردند.

When they hear an opening, they burrow into the tree

هنگامی که ورودی‌ای پیدا می‌کنند، به داخل درخت نقب زده

and skewer grubs with their needle-like middle finger.

و حشرات را با انگشت میانی سوزن‌مانند خود شکار می‌کند.

We’ve only scratched the surface of all the incredible ways nails and claws

ما فقط به گوشه‌ای از تمام راه‌هایی که ناخن و پنجه

are used throughout the animal kingdom.

در قلمرو جانواران استفاده می‌شوند، پرداختیم.

But as for which of these adaptations is better?

اما در پاسخ این سوال که کدام سازگاری تکاملی بهتر است،

That’s an answer we may never nail down.

شاید هرگز نتوان جوابی مطرح کرد.