If matter falls down, does antimatter fall up? - Chloé Malbrunot

اگر ماده پایین بیافتد، پادماده بالا می‌افتد؟ - کلویی مالبرونات

Translator: sadegh zabihi Reviewer: masoud paktinat

"Hey, another atom. I'm hydrogen, nice to meet you.

"هی، یک اتم دیگه. من هیدروژن هستم، خوشحالم که می‌بینمتون

How are you feeling about the jump?"

درباره پرش چی فکر می‌کنی؟"

"Hi there, I'm antihydrogen, your antiatom,

"سلام، من پادهیدروژن هستم، پاد اتم تو،

and to be honest, I'm feeling kind of neutral.

و اگر بخواهیم روراست باشیم، یه جورایی احساس خنثی بودن می‌کنم.

My positron and antiproton balance out, just like your electron and proton, right?"

پوزیترون و پادپروتون من، مثل الکترون و پروتون تو با هم تعادل دارن، درسته؟"

"Hey, yeah! You look just like me, but different somehow."

"هی، آره! تو درست مثل منی، اما از جهاتی متفاوت."

"Whoa, be careful! If we get too close, we'll disappear in a spark of energy.

وای، مواظب باش! اگر خیلی نزدیک بشیم، در جرقه‌ای از انرژی ناپدید خواهیم شد.

I'd like to stay in one piece."

دوست دارم یک تکه باقی بمانم."

"Oh wow, sorry."

"اوه وای، متاسفم."

"It's okay. I was just thinking,

"اشکالی نداره. داشتم فکر می‌کردم،

it's kind of weird for us to be

یک کمی عجیبه که ما

chatting like this before our jump above CERN."

قبل از پریدن از فراز CERN این طوری با هم اختلاط کنیم."

"Why's that?"

"دلیلش چیه؟"

"Well, for starters, how do we know we'll both fall?"

"خوب برای تازه کارها، از کجا بدانیم که هر دو می‌افتیم؟"

"Of course we'll fall. It's gravity,

"البته که می‌افتیم. گرانش هست،

you know, the force of attraction between masses.

می‌دانی، نیروی جاذبه بین اجسام.

I even know how fast we should fall.

حتی می‌دانم با چه سرعتی باید بیافتیم.

Galileo showed in that tower experiment

گالیله در آن آزمایش برج

that all falling objects accelerate at the same rate, regardless of mass."

نشان داد که اجسام در حال سقوط، فارغ از وزن، با نرخ یکسانی شتاب می‌گیرند."

"That's for bigger objects.

"این برای چیزهای بزرگ است.

It's a different story for small particles like us.

برای ذرات کوچکی مثل ما داستان فرق دارد.

Our mass is so tiny that the gravitational force we experience is miniscule,

وزن ما آنقدر کم است که نیروی گرانشی که احساس می‌کنیم اندک است،

and if the particles are charged, like my antiproton or your proton,

و اگر ذرات باردار باشند، مثل پادپروتون من یا پروتون تو،

then it becomes impossible to detect

آن موقع تشخیص آنها

compared to the much greater electromagnetic force acting on them."

در مقایسه با نیروی الکترومغناطیس خیلی بزرگتری

که به آنها اثر می‌کند غیر ممکن است."

"But that's only for charged particles. You and I are both neutral.

"اما این فقط برای ذرات باردار است. من و تو هر دو خنثی هستیم.

Our charges balance out, so the electromagnetic force is small

بارهای ما با هم تعادل دارند، پس نیروی الکترومغناطیسی کوچک است

and the gravitational force should be detectable.

و نیروی گرانش احساس خواهد شد.

I know mine's been measured."

می‌دانم که مال من اندازه گرفته شده."

"Because you're everywhere, but I'm kind of hard to find."

"چون تو همه جا هستی، اما پیدا کردن من دشوار است."

"Why is that, anyway?

"به هر حال، دلیل آن چیست؟

Shouldn't there have been an equal amount

نباید مقداری برابر

of matter and antimatter created in the Big Bang?"

از ماده و پادماده در انفجار بزرگ به وجود آمده باشد؟"

"You'd think so, but then all of those particles

"ممکن است این طور فکر کنی،

would have annihilated each other into energy, remember?

اما بعد از آن تمام آن ذرات یک دیگر را به انرزی تبدیل کردند، یادته؟

And the Universe is obviously full of matter.

و جهان به وضوح پر از ماده است.

No one knows why there is more matter than antimatter,

هیچ کس نمی‌داند چرا ماده بیشتر از پادماده وجود دارد،

which is why scientists are so interested in studying me."

و به همین دلیل است که دانشمندان این‌قدر به مطالعه من علاقه دارند."

"So where do they find you anyway?"

"خوب به هر حال تو را کجا پیدا می‌کنند؟"

"Actually, I was made in that lab down there.

"در واقع من در آن آزمایشگاه آن پایین ساخته شدم.

They needed an accelerator to make my antiproton because it's so heavy,

به یک شتاب‌دهنده برای تولید پادپروتون من نیاز داشتند چون خیلی سنگین است،

just as heavy as your proton.

درست به اندازه پروتون تو سنگین است.

Getting my positron was easier.

به دست آوردن پوزیترون من ساده‌تر بود.

It's much lighter, like your electron, and there are materials

خیلی سبک‌تره، مثل الکترون تو،

و موادی هستند که طبیعتاً با بیرون دادن یکی فرومی‌پاشن.

that naturally decay by emitting one.

Then they just had to put the two together and they got me.

بعد فقط این دوتا رو کنار هم گذاشتن و به من رسیدن.

But it's only recently

اما فقط همین چند وقت پیش

that they've been able to keep me

تونستن منو به اندازه کافی نگه دارن

around long enough to study my properties."

تا درباره خصوصیاتم مطالعه کنن."

"And now they've sent you on this jump with me. Hey, wait a minute."

"و حالا تو رو با من به این پرش فرستادن هی، صبر کن ببینم."

"That's right. We're reenacting Galileo's experiment,

"درسته. ما داریم آزمایش گالیله رو

but with matter and antimatter instead of two objects made of matter."

به جای دو جسم از جنس ماده با ماده و پاد ماده بازسازی می‌کنیم."

"So what's going to happen?

"خوب چه اتفاقی قراره بیافته؟

Are you going to fall upwards or something?"

قراره بالا بیافتی یا همچین چیزی؟"

"Only one way to find out!"

"فقط یک راه برای فهمیدنش هست!"