The myth of Hades and Persephone - Iseult Gillespie

Μετάφραση: Giannis Tsiougkos Επιμέλεια: Lucas Kaimaras

Every year before the ancient Greeks sowed their seeds of grain,

Κάθε χρόνο, πριν τη σπορά των δημητριακών,

they celebrated Demeter, the goddess of agriculture.

οι αρχαίοι Έλληνες τιμούσαν τη Δήμητρα, τη θεά της γεωργίας.

On Earth, each morsel of food was sweet sustenance,

Στη Γη, κάθε κομμάτι φαγητού ήταν απαραίτητο για την επιβίωση,

while in the land of the dead, it ensured a permanent stay.

ενώ στη χώρα των νεκρών εξασφάλιζε μόνιμη παραμονή.

Demeter tended to Earth’s fields with her beloved daughter, Persephone,

Η Δήμητρα φρόντιζε τους αγρούς της Γης με την αγαπημένη της κόρη, την Περσεφόνη,

who inherited her mother’s passions and grew into a bright young woman.

που κληρονόμησε το πάθος της μητέρας της κι έγινε μια έξυπνη και όμορφη κοπέλα.

But all the while, a shadowy figure watched from below.

Ωστόσο, μια σκοτεινή φιγούρα τις παρακολουθούσε όλο αυτό το διάστημα.

One day, Persephone was frolicking in a meadow

Μια μέρα, η Περσεφόνη έπαιζε σε ένα λιβάδι

with a freshwater nymph, Cyane.

με μια νύμφη του γλυκού νερού, την Κυάνη.

As they admired a blooming narcissus flower,

Καθώς θαύμαζαν έναν ανθισμένο νάρκισσο,

they noticed it tremble in the ground.

παρατήρησαν ότι έτρεμε.

Suddenly, the earth split, and a terrifying figure arose.

Ξαφνικά, η γη άνοιξε και εμφανίστηκε μια τρομακτική φιγούρα.

It was Hades, god of the dead and the underworld.

Ήταν ο Άδης, ο θεός των νεκρών και του Κάτω Κόσμου.

He wrenched Persephone from Cyane, dragged her into his inky chariot,

Άρπαξε την Περσεφόνη από την Κυάνη, την έσυρε μέσα στο κατάμαυρο άρμα του

and blasted back through the earth.

και ξαναμπήκε μέσα στη γη.

Cyane wept so hard she dissolved, becoming one with the river.

Η Κυανή έκλαψε τόσο γοερά που διαλύθηκε και έγινε ένα με τον ποταμό.

By the time Demeter arrived at the scene of the abduction,

Όταν έφτασε η Δήμητρα στο σημείο της απαγωγής,

the crater in the meadow had closed— and Cyane and Persephone had vanished.

ο κρατήρας στο λιβάδι είχε κλείσει

και η Κυανή με την Περσεφόνη είχαν εξαφανιστεί.

Demeter sped to Mount Olympus for help.

Η Δήμητρα έτρεξε στον Όλυμπο να ζητήσει βοήθεια.

Many of the gods had witnessed the scene.

Πολλοί θεοί είχαν δει τι συνέβη.

And they knew about the deal that paved the way for it:

Και ήξεραν και για τη συμφωνία που οδήγησε σε αυτό:

Zeus, Persephone’s father, had granted Hades her hand in marriage

Ο Δίας, ο πατέρας της Περσεφόνης, είχε δώσει το χέρι της στον Άδη

without her consent— or Demeter’s.

χωρίς τη συναίνεσή της - ή της Δήμητρας.

But when faced with Demeter’s pleas, the other gods stayed silent,

Μπροστά στις ικεσίες της Δήμητρας, όμως, οι άλλοι θεοί έμεναν σιωπηλοί.

So, she searched alone.

Έτσι, έψαξε την Περσεφόνη μόνη της.

In her grief and desperation, she neglected her usual tasks.

Μέσα στην θλίψη και την απελπισία της, αμέλησε τα συνήθη καθήκοντά της.

Crops withered, and a great famine plagued the Earth.

Η καλλιέργειες μαράζωσαν και ένας μεγάλος λιμός έπληξε τη Γη.

As mortals began to perish, the gods grew wary.

Καθώς οι θνητοί άρχισαν να πεθαίνουν, οι θεοί άρχισαν να ανησυχούν.

Who would worship them and offer tributes if the humans disappeared?

Ποιος θα τους λάτρευε και θα τους πρόσφερε θυσίες αν οι άνθρωποι εξαφανίζονταν;

So, Zeus ordered Demeter to stop her crusade and returned to her duties.

Έτσι, ο Δίας διέταξε τη Δήμητρα να σταματήσει την εκστρατεία της

και να επιστρέψει στα καθήκοντά της.

But she refused.

Εκείνη, όμως, αρνήθηκε.

Deep below, across the frigid river Styx, and through the halls of the underworld,

Βαθιά μέσα στη γη, πέρα από τον ψυχρό ποταμό Στύγα,

και μέσα στον Κάτω Κόσμο,

Persephone was waging her own protest.

η Περσεφόνη έκανε τη δική της διαμαρτυρία.

Hades expected her to serve as his wife and queen.

Ο Άδης απαιτούσε να γίνει βασίλισσα και γυναίκα του.

But Persephone rebuffed the god’s advances and refused food.

Αλλά η Περσεφόνη απέρριψε τις πιέσεις του θεού και αρνήθηκε να φάει.

As she longed for her mother’s company,

Καθώς λαχταρούσε τη συντροφιά της μητέρας της,

her friends’ laughter, and the sun’s warmth,

το γέλιο των φίλων της και τη ζεστασιά του ήλιου,

Persephone grew colder and lonelier.

η Περσεφόνη κρύωνε και ένιωθε όλο και πιο μόνη.

And she was starving.

Και πεινούσε πάρα πολύ.

She hungered for satisfying grains, crisp vegetables and fresh fruit.

Λαχταρούσε νόστιμα δημητριακά, τραγανά λαχανικά και φρέσκα φρούτα.

Wandering the ghostly gardens,

Περιπλανώμενη μέσα στους απόκοσμους κήπους

she contemplated the pomegranates that hung heavily on their branches...

σκέφτηκε να φάει τα ρόδια που κρέμονταν βαριά στα κλαδιά τους...

Meanwhile, Demeter continued her hunt.

Στο μεταξύ, η Δήμητρα συνέχισε την αναζήτησή της.

She appealed to the all-seeing sun god, Helios,

Ζήτησε βοήθεια από τον Ήλιο, τον θεό που βλέπει τα πάντα,

whose rays had long warmed her crops.

του οποίου οι ακτίνες ζέσταιναν τα σπαρτά της.

Indeed, when Helios drew his golden chariot across the sky that fateful day,

Πράγματι, εκείνη τη μοιραία μέρα,

καθώς ο Ήλιος οδηγούσε το χρυσό του άρμα στον ουρανό,

he saw what happened— and he knew of the deal.

είδε τι συνέβη - και ήξερε για τη συμφωνία.

Out of respect and sympathy for Demeter,

Από σεβασμό και συμπόνια για τη Δήμητρα,

Helios told her of Hades’ demands, Zeus’ betrayal and Persephone’s abduction.

ο Ήλιος τής είπε για την πρόταση γάμου του Άδη,

την προδοσία του Δία και την απαγωγή της Περσεφόνης.

Furious and heartbroken, Demeter sped to Mount Olympus and confronted Zeus,

Έξαλλη και συντετριμμένη, η Δήμητρα έτρεξε στον Όλυμπο

και ζήτησε το λόγο από τον Δία,

demanding their daughter’s return.

απαιτώντας την επιστροφή της κόρης τους.

But Zeus declined: in her ravenous hunger,

Όμως, ο Δίας αρνήθηκε: μέσα στη λυσσαλέα πείνα της,

Persephone had eaten a few seeds from the pomegranate that grew in the underworld.

η Περσεφόνη είχε φάει μερικά σπόρια του ροδιού που φύτρωνε στον Κάτω Κόσμο.

Though a meager amount, it was enough to ensnare her in Hades forever.

Αν και ελάχιστη, η ποσότητα αυτή αρκούσε για να την παγιδεύσει στον Άδη για πάντα.

Demeter wouldn't accept this fate.

Η Δήμητρα δεν θα το δεχόταν ποτέ αυτό.

She swore that if she wasn’t reunited with Persephone,

Ορκίστηκε ότι αν δεν έπαιρνε πίσω την κόρη της,

the fields would never be fertile again,

τα χωράφια δεν θα ήταν γόνιμα ποτέ ξανά

and the distinction between the Earth and the underworld would soon dissolve.

και σύντομα η Γη δεν θα διέφερε από τον Κάτω Κόσμο.

So, they made a pact.

Έτσι, έκαναν μια συμφωνία.

For two thirds of every year, Persephone would return to the land of the living,

Για τα δύο τρίτα κάθε χρόνου, η Περσεφόνη θα επέστρεφε στη χώρα των ζωντανών,

But for the remainder, she would stay in the world of the dead.

αλλά το υπόλοιπο θα το περνούσε στον κόσμο των νεκρών.

When Persephone ascended to Earth, she and her mother rejoiced.

Όταν η Περσεφόνη ανέβαινε στη Γη,

εκείνη και η μητέρα της έπλεαν σε πελάγη ευτυχίας.

Together, they showered the fields with rain and nurtured them with sun.

Μαζί, γέμιζαν τα χωράφια με βροχή και τα φρόντιζαν με ήλιο.

For mortals, Persephone’s arrival came to herald the start of spring.

Για τους θνητούς, η άφιξη της Περσεφόνης σήμαινε τον ερχομό της άνοιξης.

But her descent always came too soon.

Όμως, η κάθοδός της στον Κάτω Κόσμο ερχόταν πάντα πολύ γρήγορα.

Each time she returned to Hades, Demeter mourned,

Κάθε φορά που επέστρεφε στον Άδη, η Δήμητρα θρηνούσε,

and the earth grew cold, dark, and unyielding,

και η γη γινόταν ψυχρή, σκοτεινή και άγονη,

ushering in the winter months.

φέρνοντας μαζί της τον χειμώνα.

Knowing Demeter couldn’t be roused from her grief,

Γνωρίζοντας ότι η Δήμητρα δεν γινόταν να βγει από τη θλίψη της,

the humans stored their crops, stoked their fires,

οι άνθρωποι αποθήκευαν τις σοδειές τους, άναβαν τις φωτιές τους,

and awaited Persephone’s safe return.

και περίμεναν την ασφαλή επιστροφή της Περσεφόνης.

And so it was that her transit marked the gradual turning of the seasons

Και κάπως έτσι, η μετακίνησή της κατέληξε να σηματοδοτεί τη διαδοχή των εποχών

and the bittersweet compromise between life and death.

και τον γλυκόπικρο συμβιβασμό μεταξύ ζωής και θανάτου.