Why should you read "Macbeth"? - Brendan Pelsue

Μετάφραση: Stavroula Aktypi Επιμέλεια: Lucas Kaimaras

There's a play so powerful that an old superstition says

Υπάρχει ένα τόσο ισχυρό θεατρικό έργο για το οποίο μία παλιά δεισιδαιμονία λέει

its name should never even be uttered in a theater,

ότι το όνομά του δεν πρέπει ούτε καν να εκστομιστεί μέσα σε θέατρο,

ένα έργο που ξεκινά με μαγεία και τελειώνει με έναν αποκεφαλισμό,

a play that begins with witchcraft and ends with a bloody severed head,

a play filled with riddles, prophesies, nightmare visions,

ένα έργο γεμάτο γρίφους, προφητείες, εφιαλτικά οράματα,

and lots of brutal murder,

και πολλούς βάναυσους φόνους,

a play by William Shakespeare sometimes referred to as the "Scottish Play"

ένα έργο του Ουίλιαμ Σαίξπηρ αναφερόμενο συχνά ως «το Σκωτσέζικο Έργο»

or the "Tragedy of Macbeth."

ή «Η Τραγωδία Του Μάκβεθ».

Ανεβασμένο για πρώτη φορά το 1606 στο θέατρο Globe του Λονδίνου,

First performed at the Globe Theater in London in 1606,

"Macbeth" is Shakespeare's shortest tragedy.

ο «Μάκβεθ» αποτελεί την πιο σύντομη τραγωδία του Σαίξπηρ.

It is also one of his most action-packed.

Επιπλέον, είναι η πιο συναρπαστική και γεμάτη δράση.

Σε πέντε πράξεις, αφηγείται την ιστορία ενός Σκωτσέζου ευγενικής καταγωγής

In five acts, he recounts a story of a Scottish nobleman

who steals the throne,

που κλέβει τον θρόνο,

presides over a reign of terror,

βασιλεύει με τον τρόμο,

and then meets a bloody end.

και τέλος, έχει ένα αιματηρό τέλος.

Along the way, it asks important questions about ambition,

Κατά τη διάρκεια του έργου, θίγονται σημαντικά ζητήματα περί φιλοδοξίας,

power,

εξουσίας,

and violence

και βίας

that spoke directly to the politics of Shakespeare's time

τα οποία κάνουν άμεση αναφορά στην πολιτική της εποχής του Σαίξπηρ,

and continue to echo in our own.

England in the early 17th century was politically precarious.

Η Αγγλία στις αρχές του 17ου αιώνα ήταν πολιτικά επισφαλής.

Queen Elizabeth I died in 1603 without producing an heir,

Η βασίλισσα Ελισάβετ Α' πέθανε το 1603 χωρίς να αφήσει απογόνους,

and in a surprise move,

και με μία αιφνίδια κίνηση,

her advisors passed the crown to James Stewart, King of Scotland.

οι σύμβουλοί της πρόσφεραν το στέμμα στον Τζέιμς Στιούαρτ, βασιλιά της Σκωτίας.

Two years later, James was subject to an assassination attempt

Δύο χρόνια μετά, έγινε απόπειρα δολοφονίας κατά του Τζέιμς,

called the Gunpowder Plot.

η λεγόμενη Συνωμοσία της Πυρίτιδας.

Questions of what made for a legitimate king

Ερωτήματα για το τι είναι αυτό που κάνει έναν βασιλιά νόμιμο

were on everyone's lips.

τίθονταν από πολλούς.

So Shakespeare must have known he had potent material

Προφανώς ο Σαίξπηρ είχε αντιληφθεί ότι είχε σημαντικό υλικό

when he conflated and adapted the stories

όταν συνδύασε και μετέφερε στο θέατρο τις ιστορίες

of a murderous 11th century Scottish King named Macbeth

ενός δολοφονικού Σκωτσέζου βασιλιά του 11ου αιώνα, ονόματι Μάκβεθ,

and those of several other Scottish nobles.

και αυτές πολλών άλλων Σκωτσέζων ευγενών.

He found their annals in Hollinshed's "Chronicles,"

Βρήκε ιστορικές αναφορές στο «Χρονικά» του Χόλινσεντ,

a popular 16th century history of Britain and Ireland.

ένα δημοφιλές βιβλίο ιστορίας της Βρετανίας και της Ιρλανδίας.

Shakespeare would also have known he needed to tell his story

O Σαίξπηρ θα ήξερε επίσης ότι έπρεπε να πει την ιστορία του

in a way that would immediately grab the attention

με έναν τρόπο που θα τραβούσε αμέσως την προσοχή

of his diverse and rowdy audience.

ενός κοινού πολύμορφου και ζόρικου.

The Globe welcomed all sections of society.

To Globe ήταν ανοιχτό σε όλες τις κοινωνικές ομάδες.

Wealthier patrons watched the stage from covered balconies

Πλούσιοι χορηγοί παρακολουθούσαν το έργο από στεγασμένα θεωρεία,

while poorer people paid a penny to take in the show

ενώ οι φτωχότεροι θεατές πλήρωναν μία πένα

για να το δουν από ένα ανοιχτό τμήμα, τη λεγόμενη αρένα.

from an open-air section called the pit.

Talking, jeering, and cheering was common during performances.

Ομιλίες, γιουχαΐσματα και ζητωκραυγές ήταν συνήθη στη διάρκεια των παραστάσεων.

There are even accounts of audiences throwing furniture when plays were flops.

Υπάρχουν ακόμα και αναφορές για θεατές να πετάνε έπιπλα όταν το έργο ήταν φιάσκο.

So "Macbeth" opens with a literal bang.

Έτσι ο «Μάκβεθ» ξεκινά με ένα κυριολεκτικά εκκωφαντικό θόρυβο.

Thunder cracks and three witches appear.

Ένας κεραυνός σκάει και τρεις μάγισσες εμφανίζονται.

They announce they're searching

Ανακοινώνουν ότι ψάχνουν

for a Scottish nobleman and war hero named Macbeth,

έναν Σκωτσέζο ευγενή και ήρωα πολέμου, ονόματι Μάκβεθ,

then fly off while chanting a curse that predicts a world gone mad.

έπειτα πετούν μακρύα κραυγάζοντας μία κατάρα που προβλέπει έναν τρελαμένο κόσμο.

"Fair is foul and foul is fair. Hover through the fog and filthy air."

«Είν' τα ωραία φρίκη, φρίκη τα καλά. Άνεμοι πάρετέ μας, πάχνη κρύψε μας».

As seen later, they find Macbeth and his fellow nobleman Banquo.

Αργότερα βλέπουμε ότι βρίσκουν τον Μάκβεθ και τον ευγενή φίλο του Μπάνκο.

"All hail Macbeth," they prophesize, "that shalt be king hereafter!"

«Χαίρε, ω Μακβέθ,» προφητεύουν, «Βασιλεύς μετέπειτα θα γίνεις!»

«Βασιλιάς;» αναρωτιέται ο Μάκβεθ.

"King?" Macbeth wonders.

Just what would he have to do to gain the crown?

Τι θα έπρεπε να κάνει ώστε να κερδίσει το στέμμα;

Macbeth and his wife Lady Macbeth

Ο Μάκβεθ και η γυναίκα του, η λαίδη Μάκβεθ,

soon chart a course of murder, lies, and betrayal.

σύντομα σχεδιάζουν μια σειρά από φόνους, ψέματα και προδοσίες.

In the ensuing bloodbath,

Στο λουτρό αίματος που ακολουθεί,

Shakespeare provides viewers with some of the most memorable passages

ο Σαίξπηρ παρέχει στους θεατές κάποια από τα πιο γνωστά αποσπάσματα

in English literature.

της αγγλικής λογοτεχνίας.

"Out, damned spot! Out, I say!" Lady Macbeth cries when she believes

«Έβγα, κηλίς κατηραμένη! Έβγα!» ουρλιάζει η λαίδη Μάκβεθ πιστεύοντας

she can't wipe her victim's blood off her hands.

ότι δεν μπορεί να σκουπίσει το αίμα του θύματός της από τα χέρια της.

Her obsession with guilt is one of many themes that runs through the play,

Η εμμονή της με τις ενοχές είναι ένα από τα πολλά θέματα που θίγονται στο έργο,

along with the universal tendency to abuse power,

μαζί με την καθολική τάση κατάχρησης της εξουσίας,

the endless cycles of violence and betrayal,

τον ατέρμονα κύκλο βίας και προδοσίας,

the defying political conflict.

την αψήφιστη πολιτική διαμάχη.

As is typical with Shakespeare's language,

Είναι χαρακτηριστικό της γλώσσας του Σαίξπηρ,

a number of phrases that got their start in the play

ότι κάποιες φράσεις που πρωτοεμφανίστηκαν στο έργο,

have been repeated so many times that they now feel commonplace.

έχουν επαναληφθεί τόσες φορές που έχουν γίνει μέρος της καθημερινότητας.

They include "the milk of human kindness,"

Μεταξύ αυτών, «Γλυκύ της ευσπλαχνίας γάλα»,

"what's done is done,"

«'Ο,τι εγένετο, εγένετο»,

and the famous witches' spell,

και το διάσημο ξόρκι των μαγισσών,

"Double, double toil and trouble; Fire burn, and caldron bubble."

«Γύριζε, βάζε, βράζε, ανακάτονε. Καίε φωτιά και τρίζε, κόχλαζε νερό!»

Αλλά ο Σαίξπηρ φυλάει το καλύτερο για τον ίδιο τον Μάκβεθ.

But Shakespeare saves the juiciest bit of all for Macbeth himself.

Towards the end of the play, Macbeth reflects on the universality of death

Προς το τέλος του έργου, ο Μάκβεθ συλλογίζεται την καθολικότητα του θανάτου

and the futility of life.

και την ματαιότητα της ζωής.

"Out, out, brief candle!" he laments.

«Σβήσε, λιγόζωε δαυλέ!» θρηνεί.

"Life's but a walking shadow,

«Δεν είν' ο βίος άλλο παρά σκιά που περπατεί,

a poor player that struts and frets his hour upon the stage

παρά θεάτρου μίμος οπού πηγαινοέρχεται μιαν ώραν 'ς την σκηνήν του

and then is heard no more.

και πλέον δεν ακούεται.

It is a tale told by an idiot, full of sound and fury

Είν' ένα παραμύθι που λέγει ένας παλαβός, βοήν, θυμούς γεμάτον,

signifying nothing."

αλλά δεν έχει νόημα.»

Life may be a tale told my an idiot, but "Macbeth" is not.

Ίσως η ζωή είναι ιστορία που διηγείται ένας τρελός, αλλά ο «Μάκβεθ» δεν είναι.

Shakespeare's language and characters have entered our cultural consciousness

Τόσο η γλώσσα του Σαίξπηρ όσο και οι χαρακτήρες του

έχουν γίνει μέρος της κουλτούρας μας με ένα σπάνιο τρόπο.

to a rare extent.

Directors often use the story to shed light on abuses of power,

Σκηνοθέτες συχνά χρησιμοποιούν την ιστορία

ώστε να ρίξουν φως σε καταχρήσεις εξουσίας,

ranging from the American mafia

τόσο από την Αμερικανική μαφία όσο και από δικτάτορες ανά τον κόσμο.

to dictators across the globe.

The play has been adapted to film many times,

Το έργο μεταφέρθηκε στη μεγάλη οθόνη πολλές φορές,

including Akira Kurosawa's "Throne of Blood,"

συμπεριλαμβανομένου του «Θρόνος του Αίματος» του Κουροσάβα

which takes place in feudal Japan,

που λαμβάνει χώρα στη φεουδαρχική Ιαπωνία,

and a modernized version called "Scotland, PA,"

και της εκμοντερνισμένης εκδοχής ονόματι «Scotland, PA»,

in which Macbeth and his rivals

στην οποία ο Μάκβεθ και οι αντίπαλοί του

are managers of competing fast food restaurants.

είναι διαχειριστές ανταγωνιστικών εστιατορίων.

No matter the presentation,

Ανεξαρτήτως της παρουσίασης,

questions of morality,

ζητήματα ηθικής,

politics,

πολιτικής και εξουσίας,

and power are still relevant today,

συνεχίζουν να είναι επίκαιρα στις μέρες μας,

and so, it seems, is Shakespeare's "Macbeth."

όσο είναι και ο «Μάκβεθ» του Σαίξπηρ.