A brief history of religion in art - TED-Ed

Μία σύντομη ιστορία της θρησκείας στην τέχνη - TED-Ed

Μετάφραση: Katerina Triantaphyllou Επιμέλεια: Stefanos Reppas

It's only been the last few hundreds years or so

Μόνο τους τελευταίους αιώνες

that Western civilization has been putting art in museums,

έχει αρχίσει ο Δυτικός πολιτισμός να εκθέτει την τέχνη σε μουσεία,

at least museums resembling

ή τουλάχιστον μουσεία που μοιάζουν

the public institutions we know today.

με τους δημόσιους θεσμούς που ξέρουμε σήμερα.

Before this, for most, art served other purposes.

Πριν από αυτό, η τέχνη είχε κυρίως άλλο σκοπό.

What we call fine art today

Αυτό που σήμερα αποκαλούμε υψηλή τέχνη

was, in fact, primarily how people experienced

ήταν στην πραγματικότητα ο τρόπος με τον οποίο οι άνθρωποι βίωναν

an aesthetic dimension of religion.

την αισθητική σκοπιά της θρησκείας.

Paintings, sculpture, textiles and illuminations

Πίνακες, γλυπτά, υφάσματα και εικονογραφήσεις

were the media of their time,

ήταν τα μέσα ενημέρωσης εκείνης της εποχής,

supplying vivid imagery

παρέχοντας γλαφυρές απεικονίσεις

to accompany the stories of the day.

που συνόδευαν τις σύγχρονες ιστορίες.

In this sense, Western art

Με αυτή την έννοια, η Δυτική τέχνη

shared a utilitarian purpose

μοιραζόταν έναν λειτουργικό σκοπό

with other cultures around the world,

με άλλες κουλτούρες σε όλο τον κόσμο,

some of whose languages incidentally have no word for art.

κάποιων εκ των οποίων οι γλώσσες δεν έχουν καμιά λέξη για την τέχνη

So how do we define what we call art?

Άρα, πώς ορίζουμε τι σημαίνει τέχνη;

Generally speaking, what we're talking about here

Μιλώντας γενικά, έχουμε να κάνουμε εδώ

is work that visually communicates

με έργα που επικοινωνούν οπτικά,

meaning beyond language,

έννοιες που είναι πέρα από τη γλώσσα,

either through representation

είτε μέσω αναπαράστασης,

or the arrangement of visual elements in space.

ή μέσω της διάταξης εικονικών στοιχείων στον χώρο.

Evidence of this power of iconography,

Απόδειξη για τη δύναμη της εικονογραφίας,

or ability of images to convey meaning,

ή της ικανότητας των εικόνων να αποδίδουν νόημα,

can be found in abundance

μπορεί να βρεθεί πολύ εύκολα

if we look at art from

αν εξετάσουμε την τέχνη

the histories of our major world religions.

των ιστοριών των μεγάλων θρησκειών.

Almost all have, at one time or another in their history,

Σχεδόν όλες, έχουν κάποια στιγμή στην ιστορία τους

gone through some sort of aniconic phase.

περάσει από κάποια ανεικονική φάση.

Aniconism prohibits any visual depiction of the divine.

Ο ανεικονισμός απαγορεύει κάθε απεικόνιση του Θείου.

This is done in order to avoid idolatry,

Αυτό γίνεται για να αποφευχθεί η ειδωλολατρία,

or confusion between the representation of divinity and divinity itself.

ή η σύγχυση ανάμεσα στην απεικόνιση της θεότητας και την ίδια τη θεότητα.

Keeping it real, so to speak,

Διατηρώντας τον εαυτό τους, ας το πούμε,

in the relationship between the individual and the divine.

στη σχέση ανάμεσα στο άτομο και το Θείο.

However, this can be a challenge to maintain,

Αυτό, όμως, μπορεί να είναι δύσκολο να διατηρηθεί

given that the urge to visually represent and interpret

δεδομένου ότι η παρόρμηση να απεικονίσουμε και να ερμηνεύσουμε

the world around us

τον κόσμο γύρω μας

is a compulsion difficult to suppress.

είναι μια ανάγκη που δύσκολα καταπνίγεται.

For example, even today,

Για παράδειγμα, ακόμα και σήμερα

where the depiction of Allah or the Prophet Muhammad is prohibited,

που η απεικόνιση του Αλλάχ ή του Μωάμεθ απαγορεύεται,

an abstract celebration of the divine

ένας αφηρημένος εορτασμός του Θείου

can still be found in arabesque patterns of Islamic textile design,

βρίσκεται ακόμα στα μοτίβα αραβουργημάτων, Ισλαμιστών σχεδιαστών υφασμάτων

with masterful flourishes of brushwork

με τις επιδέξιες πινελιές

and Arabic calligraphy,

και την Αραβική καλλιγραφία,

where the words of the prophet

όπου τα λόγια του προφήτη

assume a dual role as both literature and visual art.

αναλαμβάνουν τον διπλό ρόλο της λογοτεχνίας και οπτικής τέχνης.

Likewise, in art from the early periods

Το ίδιο συμβαίνει και με την τέχνη των πρώιμων περιόδων

of Christianity and Buddhism,

του Χριστιανισμού και του Βουδισμού,

the divine presence of the Christ and the Buddha

όπου η Θεία ύπαρξη του Χριστού και του Βούδα

do not appear in human form

δεν απεικονίζεται ως άνθρωπος

but are represented by symbols.

αλλά διατυπώνεται με σύμβολα.

In each case,

Σε κάθε περίπτωση,

iconographic reference is employed

η εικονογραφική μνεία χρησιμοποιείται

as a form of reverence.

ως ένα είδος λατρείας.

Anthropomorphic representation,

Η ανθρωπομορφική αναπαράσταση

or depiction in human form,

ή η απεικόνιση σε ανθρώπινη μορφή,

eventually became widespread in these religions

εξαπλώθηκε τελικά σε αυτές τις θρησκείες

only centuries later,

μετά από αιώνες,

under the influence of the cultural traditions surrounding them.

υπό την επήρεια των πολιτισμικών παραδόσεων που τις περιέβαλλαν.

Historically speaking,

Με βάση τα ιστορικά δεδομένα

the public appreciation of visual art

η δημόσια εκτίμηση της οπτικής τέχνης

in terms other than traditional, religious or social function

πέρα από την παραδοσιακή, θρησκευτική ή κοινωνική λειτουργία της

is a relatively new concept.

είναι μία σχετικά καινούργια ιδέα.

Today, we fetishize the fetish, so to speak.

Σήμερα φετιχοποιούμε το φετίχ.

We go to museums to see art from the ages,

Πηγαίνουμε στα μουσεία να δούμε τέχνη άλλων εποχών,

but our experience of it there

αλλά ο τρόπος που τη βιώνουμε εκεί

is drastically removed from the context

είναι δραστικά απομακρυσμένος από το πλαίσιο

in which it was originally intended to be seen.

για το οποίο ήταν φτιαγμένη.

It might be said that the modern viewer

Μπορούμε να πούμε ότι ο σύγχρονος θεατής

lacks the richness of engagement

δεν είναι το ίδιο εμπλεκόμενος

that she has with contemporary art,

όσο είναι με τη σύγχρονη τέχνη,

which has been created relevant to her time

η οποία είναι σχετική με την εποχή της

και μιλά την πολιτιστική της γλώσσα.

and speaks her cultural language.

It might also be said that the history of what we call art

Επίσης μπορούμε να πούμε ότι η ιστορία αυτού που αποκαλούμε τέχνη

is a conversation that continues on,

είναι μία συζήτηση που συνεχίζεται,

as our contemporary present passes into what will be

καθώς το σύγχρονο παρόν μας μεταβάλλεται

some future generation's classical past.

στο κλασσικό παρελθόν των μελλοντικών γενιών.

It's a conversation that reflects

Είναι ένας διάλογος που αντικατοπτρίζει

the ideologies, mythologies, belief systems and taboos

τις ιδεολογίες, μυθολογίες, πεποιθήσεις και ταμπού

and so much more of the world in which it was made.

και τόσα άλλα στοιχεία του κόσμου στον οποίο δημιουργήθηκε.

But this is not to say that work from another age

Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι ένα έργο μιας άλλης εποχής,

made to serve a particular function in that time

που δημιουργήθηκε για μια συγκεκριμένη χρήση,

is dead or has nothing to offer the modern viewer.

είναι νεκρό ή ότι δεν έχει τίποτα να προσφέρει στον σύγχρονο θεατή.

Even though in a museum setting

Αν και σε έναν μουσειακό χώρο

works of art from different places and times

έργα τέχνης από διαφορετικούς τόπους και εποχές

are presented alongside each other,

εκτίθενται το ένα δίπλα στο άλλο,

isolated from their original settings,

απομονωμένα από τις αρχικές τους τοποθεσίες,

their juxtaposition has benefits.

η παράθεσή τους έχει πλεονεκτήματα.

Exhibits are organized by curators,

Οι εκθέσεις διοργανώνονται από έφορους,

or people who've made a career

ή από ανθρώπους που έχουν κάνει καριέρα

out of their ability to recontextualize or remix

την ικανότητα τους να θέτουν σε νέο πλαίσιο ή να επαναπροσδιορίσουν

cultural artifacts in a collective presentation.

πολιτιστικά αντικείμενα σε μια συλλογική παρουσίαση.

As viewers, we're then able to consider the art

Ως θεατές, έχουμε τη δυνατότητα να αναλογιστούμε την τέχνη

in terms of a common theme that might not be apparent

με βάση ένα κοινό θέμα που μπορεί να μην είναι εμφανές

in a particular work

σε ένα συγκεκριμένο έργο

until you see it alongside another,

ώσπου να το δει κανείς πλάι σε ένα άλλο,

and new meanings can be derived and reflected upon.

και να αντλήσει και να αναλογιστεί καινούργια νοήματα.

If we're so inclined,

Αν θέλουμε,

we might even start to see every work of art

μπορούμε να αρχίσουμε να βλέπουμε κάθε έργο τέχνης

as a complementary part of some undefined, unified whole

σαν συμπληρωματικό κομμάτι ενός απροσδιόριστου, ενωμένου συνόλου

of past human experience,

της παρελθούσας ανθρώπινης εμπειρίας,

a trail that leads right to our doorstep

ένα μονοπάτι που οδηγεί κατευθείαν στην πόρτα μας

and continues on with us,

και συνεχίζει μαζί μας,

open to anyone who wants to explore it.

ανοιχτό στον καθένα που θέλει να το εξερευνήσει.